PEREGRINE'S POV
Sa murang edad ay mulat na ako sa karumihan at karahasan ng mundo. Ang tatay ko ay isang adik at ang nanay ko naman ay pumanaw ng dahil sa sobrang sama ng loob, ginamit ako ng tatay ko bilang kaniyang source of income. Ako ay namalimo's, nagbenta ng katawan at nag tulak ng droga sa murang edad matustosan lamang ang mga luho nito.
Hindi ko alam kung alin ang problema sa bansang ito, ang kahirapan ba o ang makikitid na utak ng nasa gobyerno? Mga kandidatong panay ang talak pag eleksyon pero pag nanalo wala man lang kaming nakukuhang aguilando.
Kaming mga mahihirap ay lalong nalulugmok, na aalipusta at napagkakaitan ng karapatang pantao. Wala akong kakayahang makapag aral ng dahil sa sobrang mahal ng mga bilihin para sa mga gamit sa pag-aaral idagdag mo pang wanted ang tatay ko kaya walang tumatanggap sa akin na kahit anong paaralan. Nagkakasya na lamang ako sa mga dyaryong aking napupulot na ang mga laman ay ang mga kagaya ng tatay ko na mga salot.
Humugot ako ng isang malalim na hininga bago ko tuloyang buksan ang pintoan ng aming barong-barong. Agad na bumungad sa akin ang amoy ng nakakasulasok na rugby at marijuana at doon nadatnan ko sa munti naming mesa ang aking ama at ang kaniyang ibang mga barkada.
"Tay" ani ko dahilan para mapabaling sa akin ang atensyon nito.
"potangina bakit?!" Singhal nito dahilan para ako ay mapaigtad.
Nilukob ng takot ang aking buong pagkatao't katawan ng dahil sa ginawa nitong pag-sigaw. Ang mga mata nito ay namumula at sa palagay ko ay nag ha-hallucinate na.
"P-pahingi pong pambili ng pagkain Tay" nanginginig kong turan.
Agad akong lumayo ng lumapit ito sa akin ng dahil sa sobrang takot.
"Pagkain?! Magtrabaho ka impokreta!" Muli nitong sigaw at hinila ang aking buhok na siyang aking ikina sigaw.
Heto na naman siya. Sasaktan niya na naman ako.
Paulit ulit lamang akong napadaing at nagmamakaawa ng dahil sa ginagawa nitong paghampas sa akin ng kawayan samantalang ang mga kaibigan nito ay sayang saya sa kanilang nakikita.
Napaluha na lamang ako ng makitang may dumadaloy na dugo sa aking katawan. Ilang linggo na naman kaya ang daraan bago ito mawala?
"Huwag kang umiyak dyan naririndi ako!" Ani ng aking ama at binusalan ng basahan ang bibig ko.
Impit akong napasigaw ng ako ay sinukmuraan nito.
Bakit ganito? Napaka unfair naman ng buhay, ang ibang mga batang kaedaran ko nasa paaralan at nag-aaral pero heto ako laging nakaka tikim ng kamay na bakal.
Bakit ganito? Ang gusto ko lang naman ay pagkain pero sakit ng katawan ang natamo ko.
Bakit ganito?
Lord, bakit ako?
Nang matapos na ang aking ama sa kaniyang ginagawa ay muli nitong hinila ang aking buhok dahilan para ako ay mapatayo, napapikit naman ako ng mariin ng dahil sa sakit nito.
"Pare patikim naman ng anak mo!" Ani ng isang tinig at nag mumula iyon sa kumpare ng ama ko.
"Limang daan Pare!" Lintaya naman ng aking ama.
Ngumisi naman na parang demonyo ang tatlong lalaking naroroon at agad na inabotan ng isang libo't limangdaan ang aking hayop na ama. Nakita ko ang pagsilay ng malawak na ngiti sa nakaka irita nitong labi ay walang pasubali akong itinulak sa mga kumpare nitong hayok sa laman.
"Ayan! Magpakasasa kayo aalis lang ako pag tapos na kayo iwanan niyo lang 'yan dyan sa gilid" ani ni ama ko at tumatawang umalis.
Ako ay naiwan sa kamay ng tatlong lalaking hindi ko kilala. Pang ilang beses niya na ba itong ginawa? Pang ilang beses niya na ba akong binenta para lang sa pera? Parang hindi niya ako anak kung siya ay maka asta.
Nandirir ako. Nandidiri ako sa mga haplos ng lalaking ito pero ano ang aking magagawa? Isa lamang akong hamak na bata ja kahit anong sabihin ko ay wala saking naniniwala.
Napapikit na lamang ako ng aking mata ng maramdaman kong mag sisimula na sila. Tahimik akong nagdarasal na sana dumating ang araw ka na ako ay makalaya at makamit ko ang hustiya. At kapag nangyari iyon, kapag nabigyan ako ng pagkakataon gusto kong maging pulis para ang ganitong issue sa lipunan ay masuplong.
Ako ay naglumikot ng maramdaman ang mga kamay nito sa maseselang bahagi ng aking katawan. Ako ay nag pupumiglas at nag mamakaawa ngunit wala silang pakelam, labis pa nga silang nasisiyahan.
Mga ungol nitong nakaka rindi ang lumukob sa buong gilid ng aming barong-barong. Hindi ko matatawag na bahay ang lugar na ito dahil dito ko naranasan ang empyerno at ang Tatay ko ay si Satanas mismo.
Nang magsawa at nakaraos na ang mga ito at basta basta na lang nila akong iniwan ng marumi at nanglulumo. Ako ay umupo at nagtungo sa isang sulok at niyakap ang aking sarili habang mahinang humihikbi.
Sino kaya ang makakarinig sa hinaing ko? Sino kaya ang tutupad sa hustisyang hinihiling ko? May makikinig kaya sa batang kagaya ko? O mag bubulag bulagan rin sila kagaya ng mga kapitbahay namin dito?
"MR. ABANG NANDITO KAMI PARA KUNIN ANG BAYAD MO!" sigaw ng kung sino man sa pinto kaya agad akong tumayo at muling isinuot ang aking damit kahit na ito ay sira pa.
Nanginginig kong binuksan ang pinto ng aming barong-barong at doon tumambad sa akin ang isang napaka laking mama.
Tiningnan ako nito dahilan para ako ay mapa-urong.
"B-bakit po?" Nauutal kong tanong.
"Nasaan ang Tatay mo bata?" Tanong nito.
"U-umalis po siya" sagot ko naman.
Tiningnan ako nito mula ulo hanggang paa at ito ay napa iling sa kaniyang nakita. Napayuko naman ako ng dahil don.
"Ito oh" ani nito at inabotan ako ng kendy kaya napaangat ako ng tingin.
"A-akin po 'to?" Hindi makapaniwala kong saad habang naka tingin sa kending hawak nito.
"Oo, kunin mo na" muli nitong turan kaya agad ko iyong kinuha at agad na binuksan.
"M-maraming salamat po!" Lintaya ko kasabay ang pagpatak ng luha sa aking mga mata.
"Kainin mo na" ani nito na agad ko namang tinalima.
Ang kending bigay nito ay kakaiba sa mga kending natikman ko, masarap iyon at malasado ay may mani pa ito sa loob na siyang aking gustong-gusto na siyang aking ikina ngiti.
Ito ang unang beses na may nagbigay sa akin ng hindi ako humihingi, ito rin ang unang beses kong pag ngiti sa kabila ng lahat ng nangyari sa akin kani-kanina lang.
Muling bumalatay ang takot sa aking mukha ng makita ko ang galit na galit na mukha ng aking Ama sa likuran ng mama.
"U-umalis na po kayo" nanginginig na turan ko dahilan para mapakunot ang noo nito.
"Bakit may problema ba?" Kunot noo nitong tanong kaya tumango ako. "Ano iyon?" Dugtong pa nito and i mouthed 'Papa ko'.
Bago pa man ito muling makapag salita ay hinaltak na ako ng aking ama sa braso na siyang ikina-igik ko.
"T-Tay masakit po!" Turan ko at nagsimula na namang mag tubig ang aking mga mata ng makitang kumuha ito ng pamalo.
"SINABI KO BANG UMALIS KA AH?! ANG TIGAS NG ULO MO PERE!" Singhal nito at naka amba ng pumalo kaya ako ay napa pikit at inaantay na tumama iyon sa katawan ko ngunit agad rin naman akong napadilat ng marinig ang daing ng tatay ko ay doon nakita ko ang aking ama na naka handusay sa sahig habang ang Mama ay nag aalalang naka tingin sa akin.
"Ayos ka lang ba bata?" Tanong nito kaya tumango ako.
"Sino ka ba ah?! Bakit ka nakiki alam sa away naming mag-ama?" Galit na sigaw ng aking ama na ngayon ay nakatayo na.
Agad akong nagtago sa likod ng malaking Mama ng dahil sa sobrang takot na aking nadarama.
"Tauhan ako ni Mr. Clive at nandito ako para maningil" ani ng malaking mama dahilan para manahimik at mamutla ang aking ama.
"W-wala akong kilalang Mr. Clive!" Nauutal na turan ng aking ama at nababalisa.
"Kilala mo siya Mr. Abang, malaki ang utang mo sa kaniya at nandito ako para maningil dahil kung hindi mamamatay ka" seryosong lintaya ni mamang malaki.
"I-iyang anak ko! Nasa likod mo iyan ang ipang babayad ko!" Nahihibang na sigaw ng aking ama dahilan para mapabaling ng tingin sa akin si Malaking mama at kinuha ng tatay ko ang pagkakataong iyon para tumakbo.
"I-iyong Tatay ko umalis na po!" Sigaw ko dahilan para muling mapabaling ang tingin nito sa kanina lang ay kinaroroonan ng tatay ko.
Malutong itong napamura at inilabas ang walkie talkie niya sa bulsa, ako naman ay namangha ng dahil sa aking nakita. Pangarap kong magkaroon ng ganon at ito ang unang beses na naka kita ako ng totoong walkie talkie.
"Naka takas si Mr. Abang, hanapin niyo wag nyo hahayaang maka layo" ani ni mamang malaki sa kausap niya sa walkie talkie.
"Police ka po?" Tanong ko dahilan para mapabaling ito ng tingin sa akin.
"Hindi bata, isa lamang akong body guard" naka ngiting turan nito at ginulo ang aking buhok.
"Wow, ang astig mo naman po" ani ko at mgumiti
Nginitian naman ako nito at muling ininspeksyon ang aking katawan.
"Ayos ka lang ba bata?" Muling tanong nito at sa pagkakataong iyon ay bumuhos na ang luha ko.
Yumakap ako dito at paulit ulit na umiyak at nanghingi ng tulong hanggang sa hindi ko na lamang namalayan na naka tulog na ako.