Third person's point of view
''Naipadala na po sakaniya ang regalo señor'' Tumango at tumayo ito at sumagot.
''ituloy niyo lang ang bibigay ng mga iyan at maghihintay tayo kung ano ang kaniang hakbang na gagamitin para maharap mismo ako'' sabi ng lalaki at ngumisi.
''Señor, nahuli namin ang lalaking ito na nagpupuslit ng ilan sa mga kayamanan mo'' he look down at him at glared. Mariin niyag hinawakan ang pisnge ng lalaki. ''
''S-señor, maawa kayo kailangan lang ng pamilya ko ang perang iyon. Maawa ka sakin'' Sambit ng lalaki. Badabog niyang binitawan ang mukha ng lalaki.
''Hahayaan ko saiyo ang perang kinuha mo bilang ganti sa mga serbisiyiong binigay mo saakin'' lumawak ang ngiti ng lalaki.
''Maaari ka nang umalis'' pagkasabing iyon agad itong tumakbo papalayo. Ngunit malakas ng putok ng baril ang umalingwngaq at tuluyang huminga sa lupa ang kaninang lalaking nagmamakaawa.
''pero no voy a extrañar tu traición'' [ngunit hindi ko papalampasin ang ka trayduran mo ]. Binitawan niya ang baril at sinimulan nang linisin ng mga tauhan nito ang bangkay ng lalaki.
Irena' point of view
''So, you're just going to marry a man you don't know very well?" Kibit balikat akong tumango kay Mezzanine.
''I have no choice beside ako rin naman ang makikinabang ng malaki sa agreement na'to'' Sagot ko.
''Bakit sinabi ba niya sayo ang dahilan kung bakit inaya ka niyang magpakasal?'' Napaisip ako sa sinabi niya. ''H-hindi pa''. Hinampas niya ako sa balikat.
''Yan! Alamin mo, kailangan kong makilala ang lalaking sinasabi mo na pakakasalan mo'' pagkasabi niyang iyon ay tumunog ang cellphone ko.
''What now?'' Sagot ko.
''Do you know what time is it now?!'' I look at my phone's clock. ''It's 11:pm sharp why? You don't have a clock at tumawag ka pa para itan-''
''Don't give me a d*mn excuses Irena, i givd you 10 mins to go home'' May pagbabantang saad ni khite sa kabilang linya.
''And if i don't?'' ''It's your choice again Ms. Miselonia, uuwi ka bago matapos ang sampung minutong ibinigay ko o papanoorin mong tuluyang mawala sayo ang kumpaniya ng daddy mo. You can choose.'' Saad niya.
''Are you threatening me?''
''No, I'm just reminding my fiancé.''
''Fine, let's talk there we will talk khite, especially about what you did before.'' Ako mismo ang nagpatay ng tawag.
''I'm sorry zannine but i need to go home now''
Tumayo narin siya at hinatid ako sa labas ng kaniyang condo. ''Gusto mo samahan kita? Mukha kasing mangangain kana ng buhay na nilalang Irena, mawalan kapa ng fiancé.'' Natawa naman ako sa itinuran niya.
''Huwag na, staka kung ano-ano pang sinasabi mo''. Sagot ko. She hug me tightly. '' I just want to make you laugh, hindi ko kasi alam kung kailan ka ulit makikita'' Sarkastikong sambit niya. Alam kong miss na niya ako dahil nitong mga nakaraan lang ay hindi ko naipapahintulutan ang mga pagaya niya saking lumabas. Dahil narin nagiging busy sa preperasiyon ng kasal.
''I miss you too Zannine''.
Nang makarating ako sa bahay ay bumungad na kaagad ang itsura ni khite na hindi maipinta. Gulo-gulo ang buhok at hindi narin nakaayos ang kaniyang suit. Marami ring nakapalibot na mga tauhan ni khite sa buong bahay.
''What happened?'' Kunot noo kong tanong kay khite.
''From now on i want you to stay behind me, huwag kang lalayo kung hindi kinakailangan naintindihan mo ba ako?'' Mahabang saad ni khite.
''Why? Whats happening?, bakit nagkalat ang mga tauhan mo? Did something bad happen?'' Sunod-sunod na tanong ko sakaniya.
Hinawakan niya ako sa braso at inabot niya saakin ang isang box. Naguguluhan kong kinuha iyon at dahan-dahan ko itong binuksan.
Nabitawan ko ito sa gulat. ' Wh-what the hell is happening right now ?! '' My whole body suddenly weakened. My knees softened and I sat on the floor. 'H-how did that thing end up in that box?'
''Nakita yan ng tauhan ko sa labas ng company, pagtapos mong umalis kanina.'' Sambit niya.
''N-no no no, your lying! Hindi basta basta mapupunta ang bagay na yan sa loob ng box! This is your plan isn't? Para hindi ako makatanggi sa pagpapakasal ko sayo!''
''What are you talking about? Sa tingin mo ba gagawa ako ng gantong kat*ngah*n?!''
''Oo! I don't know what your intention is, Pero oo khite, Oo! Yun ang sa tingin ko!'' Tumulo ang luhang kanina pa gustong kumawala sa mga mata ko. Mabilis siya lumapit saakin at niyakap ako. Pilit ko siyang itinutulak ngunit mas hinihigpitan niya lang ang pagyakap.
''Why? What's happening khite? That thing.... that thing...'' Patuloy na nanghihina ang mga tuhod ko at tangin kumukuha nalamang nang lakas kay khite. Pinaupo niya ako sa sofa havang patuloy lang ako sa paghikbi.
''That thing, t-that's my mom's arm khite...'' Gulat na napatingin si khite sa kahon at muling tumingin saakin.
''Your what? Are you sure?'' Tumango ako bilang sagot.
''Take a rest, don't worry hahanapin ko kung sino man ang nagpadala ng bagay na iyon at sisiguraduhin ko na maibabalik ang kamay ng mommy mo'' i said.
''C-can you stay here until i fall asleep?''. I smiled at her and nod. I lay down next to her and stared at her. I carefully brush her hair while staring at her face. She look so tired.
''Hindi ko alam kung may isang taong galit sayo o sa pamilya mo, pero poprotektahan kita hanggang sa maging maayos na ang lahat. Hindi ka pa pwedeng mawala Irena'' i kissed her forehead at nang nasiguro ko na tulog na siya, dahan dahan akong lumabas ng kwarto at tumungo sa office.
''Have you found where that box came from?''
''Hindi pa Mr. Way-''. Lalong naginit ang ulo ko sa lalaking kausap ko ngayon. Hinawakan ko an kwelyo ng kaniyang damit at bahagya iton itinaas.
''Are you f*ck*n kidding me?, Gaano katagal pa ako maghihintay para lang sa lokasiyon ng pinanggalingan ng isang box?!'' Pasigaw na sambit ko. ''Huwag niyo ako g*guh*n! Gawin niyo ng maayos ang trabaho niyo kung hindi isusunod ko ang mga kamay niyo!'' Padabog akong lumabas dahil sa prustisiyon. Napahilamos ako at biglang tumunog amg cellphone ko.
''Cómo estás?, ¿quedaste feliz con los regalos que te envié hoy?''[kamusta?, natuwa kaba sa mga giftong ipinadala ko ngayong araw?].Pag karinig ko palang sa boses niya mas lalo akong nainis.
''What do you need.'' Matigas na tugon ko. ''Ikaw At ang ulo mo''
''Wh-hello? Hello!'' Ibinato ko ang aking cellphone. Hindi ako mapakali sa mga nangyayari. Ni hindi ko mahanap kung saang lugar siya nagtatago. Mahirap lumaban kung ang kalaban mo ay hindi mo kilala at hindi mo nakikita.
Nagising ako sa paggalaw ng mabigat na bagay sa bidbid ko. I opened my eyes and realized that khite was holding my chest. I got up and he was shocked.
''An-Arghhh''Sapo-sapo niya ang kaniyang likod at ulo sa nangyari dahil nahulog ito sa kama.
''Sorry, I-ikaw kasii! huwag ka nang masiyadong dumidikit sakin sa gabi, kung saan saan napapadpad yang kamay mo'' pahinang pahinang saad ko. Iniangat ko ang paningin ko ngmarinig ko siya tumatawa habang sapo-sapo parin niya ang likod at ulo.
''Hoy! Anong nakakatawa huh?'' Sambit ko ngunit hindi niya ako sinagot bagkus patuloy lang siya sa pagtawa. Sa inis ko kinuha ko ang unan at hinampas ito sa balikat.
''Ano hindi ka pa titigil?'' Sinalag niya ang paghampas ko. ''Nakakainis ka na ahhh!'' Pikon na sigaw ko at hinatak niya ako papunta sakaniya. Napadagan ako sakaniya at ramdam ko ang pagbilis ng tibok ng puso ko. Teka saakin bao sakaniya?.
''Your cheeks are turning red.'' Iniwas ko ang tingin ko sa mga mata niya. Hinapit niya ang katawan ko at mas lalo pa akong napadagan sa kaniya. Hinawi niya ang buhok na humaharang sa mukha ko. nakakaakit ang uri ng pagtitig niya, Ang mga matang nakakahali na at naguudyok saakin na halikan siya. Mga kulay kayumangging mata at kulay rosas na mga labi. Sa naiisip kong iyon mas lalong nag-iinit ang aking pakiramdam. Iwinaksaki ko sa aking isipan ang mga iyon.
Kinagat ko ang labi ko dahil nakakaramdam na ako na bibigay n ang sistema ko. ''Stop biting your lips Irena, baka hindi ko mapigilan ang sarili ko'' Tatayo na sana siya ng hapitin ko ang kaniyang mga labi papunta saakin. Tuluyan na akong nawala sa wisiyo at hinalikan ito.