KUNOT NOO ko naman siyang tinignan. Wala siyang maalala? Pero imposible naman dahil saglit lang naman siya natulog kaya bakit hindi niya naaalala?
"Ambrose, ikaw na ba yan? O ikaw pa din si Ben?" Hindi sigurado kong tanong.
"Ben? How do you know him?" Tumalas ang tingin niya sa akin kaya napalunok ako.
"S-siya ang kausap ko kanina, ito ngang mga laruan ay pinaglaruan namin kanina." Sagot ko kahit na nakaramdam ng kaunting takot.
"Remember this, Colleen. Kapag si Ben na ang kausap mo ay umalis ka agad sa kwarto ko."
"Bakit naman?"
"Basta, makinig ka nalang. Ano pa ba ang ginawa ko maliban sa p-paglalaro?" Parang hirap pa siyang sabihin ang salitang 'paglalaro'
"Uh... Kasi ano e..."
"Just fucking tell me."
Luh, inis yan?
"Hinagis mo ako sa kama at hinalikan ang pisngi ko!" Mabilis kong sabi.
Napakunot ang noo niya at sa bilis kong magsalita ay hindi niya at naintindihan. Ang bobo naman nito, Joke only.
"I did what? Bilisan mo pang magsalita para maintindihan kita." Sarkastimong saad niya.
"Sabi ko, ibang iba ka kanina. Pati nga pananalita mo ay nakakatakot tapos hinagis mo pa 'ko sa may kama at ang matindi ay hinalikan ang pisngi. Tapos nagulat nalang ako nang magpakilala ka bilang Ben, nag asta kang bata at tila natatakot sa akin." Pagkukuwento ko sa kaniya.
Tahimik lang naman siyang nakikinig habang nakaiwas ang tingin sa akin.
"Did i told you something about my dad?" Tanong niya.
"Oo, sabi mo 'daddy I'll be a good boy just please don't punch—"
"Stop! Fucking stop, stop talking like that. You sound stupid."
Aba't!
"Buti nga di kita iniwan e kahit na baliw ka." Bulong bulong ko.
Tinignan naman niya ako ng masama kaya kunwaring nagtakip ako ng bibig.
"Leave, Colleen. I need to rest."
"E kakagising mo lang diba? Anong rest ba yan—"
"Sinabing umalis ka na e!"
"Oo na, oo na! Di na kailangan. Sumigaw." Inis na sabi ko dahil sumigaw na ang dragon.
Inirapan ko siya at umalis na sa kwarto niya, galit na galit e kala mo naman.
Bumaba nalang ako at tumambay sa labas ng bahay nila, napaka presko ng hangin at malamig din kaya masarap kapag tumatama sa balat.
Nakaka relax. Sana ay ganito na lamang palagi.
Pero naistorbo ang pagmumuni-muni ko ng may kumalabog sa loob.
Kaya naman dali dali akong pumasok sa loob at nadatnan si Ambrose na nagwawala.
Ano na naman nangyayari sa kaniya?
"Fuck! Where the hell are you, Colleen!" Sigaw nito.
Bahagya akong napatalon sa gulat, ako pala ang hinahanap niya. E parang kanina lang ay g na g siyang paalisin ako tapos ngayon ay hinahanap naman ako.
"Andito ako." Sabi ko na nang matigil siya.
Agad siyang tumingin sa akin at mabilisang tumakbo, pagkalapit na pagkalapit palang namin ay agad niya na akong niyakap.
"I thought i lost you." Bulong niya.
"Huh? Diba pinaalis mo 'ko kasi sabi mo magpapahinga ka." Sabi ko.
Bumitaw siya sa yakapan namin at kumabog ang dibdib ko ng pagdikitin niya ang mga noo namin.
"Please, don't leave me. Mamatay ako pag iniwan mo 'ko." Sabi niya habang magkadikit ang aming mga noo.
"Promise me." Saad pa niya.
"P-promise..." Pikit matang sagot ko sa kaniya.
Napangiti naman siya at hinalikan ang labi ko, hindi naman ako tumutugon kaya bumitaw na siya.
2 Weeks after.
Sa nakalipas na dalawang linggo ay napakadaming nangyari. Napaka dami ding pagbabago ang naganap sa aming dalawa ni Ambrose.
Kung noo ay medyo ilap pa siya sa akin at ayaw din magpaiwan ngayon ay mas lumala.
Katulad ngayon.
"Colleen, saan ka pupunta?" Tanong ng nakasunod sa aking si Ambrose.
Nakabihis kasi ako at plano ko sanang bisitahin sila mama ngayon pero shempre may nakasunod sa akin na napaka possessive.
"Punta lang ako kila mama, Ambrose. Maiwan ka muna dito sandali, mabilis lang ako." Sabi ko sa kaniya habang inaayos ang mga pinamili kong kaunting grocery kanina.
Pang baon ni Carl at pang kain kain ni mama.
"Sama ako." At shempre hindi mawawala ang ungot ng lalaki nasa tabi ko.
"Hindi na, sandali lang naman ako 'dun." Sabi ko at isinara na ang zipper ng bag.
"Ihh! Sama ako! Sama ako! Sama si Ben!" Napahilamos ako ng mukha.
Ayan na naman siya, ginamit na naman niya si Ben para mapagbigyan ang gusto.
"Tumigil ka, Ambrose." Tanging sabi ko at umalis na.
Pero sino ba naman ako para sundin niya, diba?
Pero napatigil ako ng makarinig ng kasa ng baril.
Tangina.
"Sige, iwan mo ko. Magpapakamatay ako." Banta niya. Humarap ako sa kaniya at nakitang nakatapat sa may ulo niya ang baril na kinasa niya.
"Go, Colleen. Pero tandaan mo na sa isang hakbang mo palayo sa akin ay siyang pagsabog ng utak ko dahil sa bala ng baril na ito." Pananakot pa niya.
Hanggang ngayon ay hindi pa din ako sanay na baril siya at kada may gustong hindi mapagbigyan ay may gagawin siyang ikakagulat mo nalang.
Nanginingig ang mga tuhod kong pumunta sa kaniya at agad siyang niyakap.
Nakita ko pa ang nakakalokong pag ngiti nito.
"P-please, Ambrose. Put down the gun." Naiiyak kong sabi sa kaniya habang mahigpit pa ding nakayakap.
"Aalis ka pa ba?"
"H-hindi na, just please. Put down the gun." Mas humpit ang yakap ko sa kaniya.
Kahit na alam kong minamanipula niya ang buhay ko, hindi ko siya magawang iwanan.
"Okay, madali lang naman akong kausap. Let's go to my room, Let's cuddle. I miss cuddling with you." Sabay hila niya sa akin pagpasok sa kwarto niya.
Agad niya akong hinila pahiga sa kama at sa braso niya nakaunan ang ulo ko. Naiiyak na hinaplos haplos ko ang ulo niya.
Hindi naman kami ganito nung una. Isa lamang akong personal assistant niya pero bakit minamanipula niya na ang buhay ko? Ni wala nga akong makausap sa bahay na ito dahil pinagbabawalan niya ang nga driver na kausapin ako.
Ang tanging pinangarap ko lang naman ay maiahon ko sa kahirapan ang mama ko at kapatid ko.
Kaya tinanggap ko ang offer ng nanay niya, kung alam ko lang na ganito pala ang mangyayari sana hindi ko nalang tinanggap.
Itutuloy.
❄️