This is a work of fiction. Names, characters, businesses, places, events, locales, and incidents are either the products of the author's imagination or used in a fictitious manner.
This story might contain grammatical errors, misspelled words, misused words vulgar words, errors, or sensitive, or inappropriate content. READ AT YOUR OWN RISK.
++++++++++++++++++++++++++++++++++
YOU ARE CURRENTLY READING TAKE CARE MARGO
++++++++++++++++++++++++++++++++
"Isang kriminal na nagngangalang Uno Miranda, labing anim na taong gulang, natagpuang patay sa Oak Street nitong umaga. Ayon sa mga witnesses, nakahandusay ito sa labas ng bahay at may tadtad ng saksak sa katawan. Makakapanayam natin ang isa sa witness na unang nakakita sa bangkay---"
Agad nangunot ang noo ko ng biglang patayin ang tv. Nasa bookstore ako ngayon at nagbabasa ng libro bago pumasok ng school. Nakasanayan ko na itong gawin dahil mas nagiging productive ako kapag ganitong routine ang ginagawa ko.
"Bakit mo pinatay ang tv?" Usal ko sa katabi kong freshman sa school namin na kasama ko sa table na inuupuan ko. Mabilis naman siyang umiling saakin.
"Hindi ho ako Ate yung lalaki po doon," at tinuro ang lalaking ilang dipa lang ang layo saamin na nakatayo malapit sa cashier at entrance door. "Hala si ate doorknob wrecker to ah?" bulong niya. Hindi ko nalang pinansin.
Binagsak ko ang libro at pinuntahan ang lalaki. Nakahoodie itong blue. Brown ang kulay ng buhok. May guhit ang kilay niya. Matangkad din saakin, hanggang balikat niya lang ako. At higit sa lahat, singkit at may silver ring sa kanang kamay.
Typical bad boy in town.
"Could you please turn on the television?" anas ko dito. He crossed his arms and stared directly at me.
"Give me a good reason to turn it on."
"First of all that's my street. Hindi ko nga alam papaano at bakit may killer at kriminal saamin eh. And I'm interested about what happened to that criminal."
"Not a good reason. I refuse to turn it on."
"Then give me a good reason why you turned it off."
"Because I don't like the news."
"Not a good reason."panggagaya ko. Inilahad ko ang kamay ko at nakipagtitigan dito ng diretso. "Ibigay mo na sa'kin ang remote."
"It's a good reason. Who in the world would like something they hate? For example, you hate eating shrimp because you have allergies to it, would you still eat it because your mom likes it?"
"Of course not! who in the world will eat food they have allergies to?"
"Exactly. Now apply it to this situation. I won't watch the news just because someone is interested in it. I hate it that's why I have a reason to turn it off." he said and smirked at me.
Ha. Ang yabang nito ah. Tumikhim ako at tumingin sa kisame. "Republic Act No. 8370 otherwise known as the "Children's Television Act of 1997" was enacted to promote and encourage the production and broadcasting o----"
"Are you below 18 years old? That rule is only applicable when you are---"
"I am turning 18. Thanks." ani ko bago kunin ang remote at binuksan. Nagpapadyak lang ako sa inis ng makita na tapos na ang balita. Tiningnan ko ito at inirapan ng ngumisi nanaman siya. Marahas kong binalik ang remote at kinuha ang bag ko sa table. Bago pa man ako makaalis ay dumaan ako sa harap niya. Hindi pa din natatanggal ang ngisi sa mga labi niya.
"Jerk!" inis na sabi ko at umalis na ng bookstore.
___________
Dumiretso ako ng school na nasa tapat lang ng bookstore. Kumaway si Gio nang makita agad akong pumasok sa room, kaya pinuntahan ko ito at tinabihan siya. May pinapanood siya sa phone niya. Tiningnan ko ito at humarap agad siya saakin.
"May killer at criminal pala sa street niyo, teh! Ang busangot mo naman, Margo, matatakot pa ata killer sayo sa mukha mo e." alaska nito. Lalo akong nainis ng maalala ko. Ngayon pa talaga mangaalaska. Pagsamahin ko kaya sila nung lalaki sa bookstore?
"Excuse me mas lamang ang ligo ko sayo bruhilda, hindi ko pala napanood yung balita. Ano ba sabi?"pag iiba ko sa usapan.
"Ang sabi ng witness nakita niya daw yung kriminal na nakahandusay sa bandang 6 ng umaga, bago daw yun, may nakita daw siyang kahina hinalang na lalaki na umaaligid sa bahay niyo!" Nanlaki ang mata ko sa sinabi niya.
"Ha? Bahay namin?!"
"Eto teh panoorin mo." agad pinlay ni Gio ang balita kung saan iniinterview yung tanod saamin. Siya iyong laging nagroronda sa street namin. Kilalang kilala niya na ako dahil nga lagi kami nagkikita sa daan, minsan na din akong napagtripan sa isang kanto at siya ang tumulong saakin sa mga lasinggero. Dahil doon mas binantayan niya kami ng kapatid ko. Hindi ko maiaakila na mabait siyang tao.
"Dahil ho tanod ako, nagroronda ako ng mga kalsada hindi lang sa Oak street. Nung napadaan ako sa bahay nila Margo, bandang mga 5am, may nakamotor na lalaki na nakapark sa bahay ng mga Willson, nakasuot ito ng jacket na itim, ang akala ko ay bisita nila kaya naglakad na lang akong muli, last ronda ko sa Poblacion Street nung makita kong paalis na yung lalaki. Bandang 6 am nakita ko ang nakahandusay na kriminal sa daan at puno ng saksak. May iniwan pang sulat yung killer, hawak ng kriminal ito nung makita ko."
"Ano pong sabi sa note?" tanong ng reporter.
Tumingin sa camera ang tanod at binasa ang note na napagpakabog ng puso ko.
"Take Care, Margo."