HINDI maintindihan ni Celine kung ano ang mararamdaman habang kaharap ang binata. Pamilyar sa kaniya ang pangalan nito ngunit hindi niya maalala kung saan niya iyon narinig. Pilit niyang inalala kung saan o kanino niya narinig ang pangalan na 'yun nang maalala niya ang sinabing pangalan ni Grey na bestfriend daw ni Faye. Ito kaya ang tinutukoy niya?
Magaan ang pakiramdam niya habang kausap ito. Tila binura nito lahat ng alalahanin niya. Kakaiba ang pakiramdam. May kung ano sa kaniya na gusto pa itong kausapin pero nahihiya siya.
Napailing siya sa naisip. Siya? Mahihiya? For goodness sake, kailan pa siya nahiya? Siya itong makapal ang mukha at kinasusuklaman ng lahat at ngayon ay sinisingil na sa lahat ng kasalanan niya.
Pero nang kausapin siya nito, inaamin niya na may kakaiba siyang naramdaman. Hindi niya alam kung ano. Ito ang unang pagkakataon na naghayag siya ng saloobin sa taong hindi niya naman kilala at sa isang lalaki pa.
Oo, kilala siya sa pagiging malandi at pagiging kontrabida pero may pakiramdam din naman siya. Nalulungkot at nasasaktan din siya.
"Ikaw si Celine? Grey's ex-girlfriend." Bakas ang pagkagulat sa binata. Tumango-tango siya bago muling ibinaling ang tingin kina Grey.
"Yeah," maikling tugon niya na puno ng pagsisisi. Hanggang sa mga oras na 'yun ay dala-dala pa rin niya ang sugat ng kahapon.
"Kung gano'n bakit hindi ka pumasok? Siguradong gusto mo siyang kausapin base sa itsura mo."
Pilit na ngiti ang binigay niya sa binata. "Yeah. Pero ayokong sirain ang araw nila. Saka na lang siguro," napayuko siya at natahimik ng ilang segundo. "Pero alam mo, gustong-gusto kong makausap si Grey. Gusto kong marinig mula sa kaniya na mapatawad na niya ako. Gusto kong matahimik ang kalooban ko dahil sa tuwing matutulog ako. Palaging kong naaalala ang mga kasalanang nagawa ko. Binabagabag ako ng konsensiya ko."
Ang totoo ay kinakabahan siyang harapin ang dalawa, lalo na si Faye. Hindi pa siya nakakahingi ng tawad dito. Malaking-malaki ang kasalanan niya kay Faye. Pakiramdam niya ay siya na ang pinaka-makasalanan sa mundo.
"Bakit naman? Matagal na panahon na rin naman 'yun. Siguradong napatawad ka na nila, lalo na si Faye."
Kung gano'n ito nga ang bestfriend ni Faye.
"Kung sana nga, gano'n lang kadali 'yun."
Ngumiti ito. "Hindi mo pa naman nasusubukan eh. Subukan mo lang silang kausapin. Kasi kung hindi mo ilalabas 'yan. Hindi ka sasaya. Kailangan niyong bigyan ng closure ang nangyari sa nakaraan para sa ikakapanatag ng bawat isa."
Umawang ang labi ni Celine sa sinabi ng binata.
Natawa siya. "Alam mo, may hugot ka din eh. May pinagdadaanan ka ba?"
Natawa na rin ito. "Maybe, pero at least ako, malinaw sa akin na wala na akong pag-asa sa kaniya."
Doon na nawala ang ngiti sa labi ni Celine. Mukhang Brokenhearted din ang binata. Nakita niya ang pagguhit ng sakit sa mga mata nito.
"Sorry," sabi niya sabay iwas ng tingin. "Pero mahal mo pa ba?"
"Sino si Faye? Well, yes. I still loved her."
Napatango-tango siya. "Lucky her, maraming nagmamahal sa kaniya."
"Yeah. And I'm so unlucky. Magmamahal na nga lang, may mahal pang iba. And the worst part is, may asawa na."
Sabay silang natawa sa kabitiran nila. Pareho kasi sila ng pinagdadaanan kaya naiintindihan niya ito.
"Gusto mo, tayo na lang."
Nanlaki ang mga mata ni Celine sa sinabi ni Gab.
"W-What?" Hindi siya makapaniwala sa narinig. Ngayon, pinagsisisihan na niyang kinausap pa niya ang binata. Bakit nga ba niya ito kinausap? Hindi naman sila close. At isa pa, dapat galit ito sa kaniya dahil siya ang dahilan kung bakit nasaktan ang kaibigan nito.
Ngumiti ito. Iyong ngiti na umaabot sa mga mata. Mukhang tuwang-tuwa ito.
"Anong masama sa sinabi ko? Okay nga 'yun eh! Bakit may boyfriend ka ba? Kasi sa nakikita ko mukhang wala naman."
Talagang hindi siya makapaniwala.
"Are you for real?" nagugulat niyang tanong. "Paano mo nasasabi ang bagay na 'yan?"
Tumawa ito. "Haha bakit?"
"You're imposible!"
Tumatawang lumapit ito sa kaniya at hinawakan siya sa magkabilang balikat.
"Celine, pareho tayo ng pinagdadaanan. Naisip ko lang na baka ikaw ang babaeng para sa akin."
Mas lalong nanlaki ang mata ni Celine. "You're crazy!"
"I'm not crazy." Sumimangot ito at gusto niyang matawa sa itsura ng binata.
"No. You're crazy. Paano mo nasasabi ang bagay 'yan? Dapat galit ka sa akin dahil ako ang dahilan kung bakit nasaktan ang taong mahal mo." Naiinis siya bigla dito. Talagang naiinis siya. O, baka naman gumaganti ito sa kaniya para ipaghiganti si Faye dahil nasaktan ito.
"Hey! Alam ko 'yang iniisip mo. At hindi ako gano'ng klase ng tao. Oo nga't nakagawa ka ng mali pero naniniwala ako, na kayang mong magbago. Lahat ng tao, may karapatang mabigyan ng second chance. Isa pa, napatawad ka na ni Faye. Alam kong napatawad ka na niya kasi kung hindi, hindi ko makikita ang saya sa mukha niya. Sana gano'n ka din. Kalimutan mo na ang nakaraan. Huwag mong hayaan na makulong ka sa nakaraan kung pwede namang kalimutan na lang at magsimulang muli."
Naramdaman niya ang pag-iinit sa gilid ng mga mata niya. Anumang oras ay iiyak na siya. Bakit ba ganito ang lalaking ito. Kung magsalita akala mo close sila. Nakakainis pero gumaan talaga ang pakiramdam niya.
"Halika, samahan mo na lang ako." Aya nito sa kaniya at hinila na siya pasakay sa kotse nito.
"Teka!" Awat niya sa binata. "Hindi ko pwedeng iwan ang sasakyan ng pinsan ko."
Napatingin naman ang binata sa kotseng nakaparada di kalayuan sa kanila.
Bumuntong-hininga ito. "Fine. Pero sasama ka pa rin sa akin. At kung iniisip mong makakatakas ka, nagkakamali ka. Susunod ka sa akin, naiintindihan mo?"
Ilang beses na napalunok si Celine. Ang bossy naman nito.
"Oo na." Wala na siyang nagawa kundi ang sundin ito. Tutal wala naman siyang gagawin sumunod na lang siya.
"Good girl. Let's go!" nakangiting sumakay ito sa sariling sasakyan at siya naman ay sumakay sa kotse na pinahiram ng pinsan niya.
Napailing siya sa sarili. Ano ba itong napasok niya?
HABANG nagmamaneho si Gab. Hindi mawala-wala ang ngiti sa labi niya. Hindi niya alam pero magaan ang loob niya sa dalaga. Dapat talaga ay galit siya dito dahil isa ito sa nanakit kay Faye pero wala eh mas nanaig ang nararamdaman niya. Magaan ang loob niya sa dalaga at pakiramdam niya ay magkakasundo sila.
Tumigil siya sa tapat ng condominium na tinutuluyan niya. Nakita niyang tumigil din ang sasakyan ni Celine na kasunod niya.
Bumaba siya at sinalubong ang dalaga pababa.
"Bakit dito tayo pumunta? Anong gagawin natin dito?" Natawa siya sa itsura ng dalaga. Hindi niya alam pero natatawa talaga siya. "Stop laughing at me kung ayaw mong masapak kita," nakabusangot nitong sabi pero hindi siya tumigil sa kakatawa at mas lalo pang natawa. Grabe ngayon lang siya tumawa ng ganito. Ang sarap pa nitong asarin. "Sinabi ng-"
Naputol ang sasabihin nito nang takpan niya ang bibig nito gamit ang isang daliri niya.
"Huwag ka ng magsalita kung ayaw mong halikan kita," seryoso ng sabi niya at hindi siya nagbibiro. Gagawin niya talaga 'yun.
Inalis nito ang daliri niya sa bibig nito. "Hindi mo gagawin 'yun. Alam mo kung sino ako. Siguradong hindi mo gugustuhing dumait man lang ang balat mo sa akin."
Naguluhan siya sa sinabi nito pero kaagad ding nakabawi nang maisip kung ano ang ibig nitong sabihin.
"Ano naman ngayon?"
"W-What?"
Ngumisi siya. "Tara na."
Hinila na lang niya ito papasok at nang makapasok sa elevator talagang dinikit pa niya ang katawan sa dalaga. Hindi niya gustong mailang ang dalaga sa kaniya pero iyon ang gusto ng katawan niya.
"Bakit mo ba talaga ako dinala dito?" tanong nito nang makapasok sila sa unit niya.
"Iinom."
Namilog ang mga mata nito. "Iinom? Eh bakit dito?"
Tiningnan niya ito nang may pagtataka. "Bakit naman hindi? Kung sa bar kita dadalhin maraming pwedeng mangbastos sa 'yo do'n. Kung dito naman, ako lang." Sabay kindat niya.
"W-What?"
"Puro ka na lang 'what'," naiinis niyang sabi kunyari. "Joke lang 'yun. Wala akong gagawin sa 'yo kaya relax ka lang diyan. Kukuha lang ako ng maiinom."
Tumayo siya at kumuha ng maiinom sa kusina at nang makabalik siya, nakita niya si Celine na inililibot ang tingin sa kabuuan ng condo niya. Napatigil siya at tinitigan ito sa mukha.
Pinagmasdan niya ang dalaga at hindi niya mapigilang maawa para dito. Naikuwento sa kaniya ni Grey ang totoong dahilan kung bakit nakipag-relasyon si Celine kay Grey. At para sa kaniya, walang kasalanan si Celine. Hindi niya alam pero hindi niya iyon makitaan ng mali kahit na ang totoo ay mali naman talaga. Lalo na ngayong nakaharap niya ito. Nagawa nitong magsinungaling dahil mahal nito pamilya at kahit kailan hindi 'yun naging mali. Kahit siya ay gagawin din ang lahat para sa mga taong mahalaga sa kaniya, lalo na sa pamilya niya.
Pakiramdam niya ay matindi ang pinagdadaanan ngayon ng dalaga. Iyon ang dahilan kung bakit niya ito sinama sa unit niya. Gusto pa niya itong makausap.
"Hey!"
Bigla itong napaharap sa kaniya. Napahawak pa ito sa dibdib. Gulat na gulat.
"Grabe, papatayin mo ba ako sa gulat."
Ngumisi siya sa sinabi nito. "Hindi. Papatayin kita sa pagmamahal."
Shit. Ano ba itong sinasabi niya?. Nababaliw na yata siya. Kung ano-ano na ang sinasabi niya. Siya pa ba 'to?
Nagsalubong ang dalawang kilay nito at matamang tumitig sa kaniya.
"Niloloko mo ba ako?"
"Off course not," mabilis niyang tugon. "Sabi ko naman sa 'yo 'di ba, tayo na lang."
Fuck. Anong ginagawa niya? This is so not him.
"You freaking kidding me." Tila asar na asar na ito sa kaniya. Pero hindi niya babawiin ang sinabi. Paninindigan niya 'yun.