CHAPTER 4
Mabilis ang bawat kilos ni Calix, first day ng klase at late siyang nagising. He set an alarm last night but he forgot that his phone is silent.
Ang pagligo, pag-aayos ng gamit, pagkain at bawat kilos niya mabilis sa isiping siya ay late na.
Somehow he felt relieved, ihahatid namin siya ng kanyang ama sa sch–
Someone knock on his door "Raven! Anak!"
It's his father
"Yes, Dad?" He asked
Nasa kwarto siya para tingnan ang sarili kung ayos. Now, he's ready to leave.
"Hindi kita ma ihahatid ngayon at sumakit nanaman ang paa ko" sambit nito.
He stilled. Kung kailan siya nagmamadali saka naman dumidikit sa kanya ang malas.
He wanted to complain but nothing will change. He's father had an accident last week. Paa ang napuruhan dito, minsan okay na, minsan naman may masakit.
He didn't speak. He just nodded and let the nanny help his father walk down the stairs.
Dali-dali niyang kinuha ang bad at patakbong bumaba. Day off ang mga driver nila. His parents didn't let him drive the car, baka daw maaksidente siya o makaaksidente. Kaya walang siyang choice kung hindi ang mag bike.
Hindi siya sanay sumakay ng bus, mas gusto niya ang mag bike kaysa mag commute.
Sa sobrang pagmamadali ni Calix hindi na siya dumaan sa tamang daanan ng mga bike na nasa kabilang kalsada. Maraming sasakyan ang dumaraan, mahirap makisingit.
Sa sobrang bilis ng bawal pidal niya hindi na niya napigilan ang bike at sumalpok na lang iyon sa isang lalaki na nakatayo sa may gilid ng kalsada.
Today, Hoodoo really likes being with him. Hays.
He shouted “tabi” but this guy's move so slow like a turtle so It's his fault.
Agad niyang inaayos ang bike. He wanted to leave at hayaan na lang lalaki but something stopped him. Sa hindi malamang dahilan parang ayaw niyang umalis, gusto niyang masigurado na okay lang ang lalaki. Weird.
Tahimik lang niyang pinagmasdan ang lalaki, nakinig siya sa reklamo nito na masakit daw ang balakang at nadumihan pa ang laylayan ng uniform. He felt guilty. Kitang-kita rin ang dumi sa uniform nito.
Hays it's his fault, Calix. Stopped being feeling guilty! Bakit ba kasi kailangan pang lumingon . E pwede naman umiwas kaagad.
Nakatitig lang si Calix sa lalaki habang nag rereklamo ito, hindi niya mapigilan ang sarili na tingnan ang maamo nitong mukha. The man's nose is pointed, maputi ito at medyo magulo ang buhok dahil sa pagbagsak sa kalsada pero bagay pa rin sa mukha. Looks like he likes going to gym or having some exercise because of the body he has. He looks innocent. Thick eyebrows, kissable lips. Gusto niyang makita ang kulay ng mata nito ngunit hindi sapat ang lapit nila para makita iyon.
The guy looks cute when its eyebrows intersect and its forehead furrows.
May tinatanong ang lalaki sa kaniya pero 'di naman niya gaanung naintindihan dahil masyado siyang naka-focus sa itsura nito.
This guy really have an innocent face. Of Calix is not mistaken nasa six feet taas nito pero mas mataas pa rin siya.
He felt disappointed when the man turned around and when it was about to leave he spoke.
"Harang kasi sa daan" he irritatedly said. He's not irritated but he wanted to sound like one.
Napansin niyang natigilan ang lalaki at mukhang pinipigilan ang sariling na magsalita. Huminga ito ng malalim at aalis na ngunit nagsalita siyang muli.
"Andaming pwede daanan bakit dito kapa dumaan? Pwede naman doon ka sa kabilang kalsada ah?" Nakakunot ang noo niyang sambit "Kung hindi ka nakaharang hindi kita mabubunggo. Ikaw ang may kasalanan sa ating dalawa kaya 'wag kang mag reklamo na sumakit 'yang balakang at nadumihan ang damit mo." Dagdag pa niya at inunahan na ang lalaki na umalis.
Hindi pa siya gaanong nakakalayo nang marinig niya ang galit na sigaw ng lalaki. Ayaw na daw siya nitong makita well it's okay the feeling is mutual. He didn't want to see him again
'we? Sure ka d'yan?' Anang bahagi ng isip niya
"Yes. I'm sure." Wala sa sariling sagot niya.
He shook his head. Para siyang baliw na kinakausap ang sarili.
He still feeling guilty kahit nakalayo na s'ya sa lalaki. Pansin niya ang malakas na pagbagsak nito. Masakit ba talaga balakang n'ya? What the hell? I shouldn't care about him!
Paulit-ulit niyang sinasabi sa sarili ang lalaking iyon ang may kasalanan pero hindi naniniwala. It's his fault. Kung dumaan siya sa tamang daanan edi sana wala siyang nabunggo. It's really my fault.
Inalis niya sa isip ang maamong mukha ng lalaki iyon at nag focus sa pag b-bike.
He was shocked. Hindi siya late.
Wala pa ang mga kaibigan niya. So he decided to sit on the chair na nasa gilid ng Pav. Habang nakasandal ang likod niya sa tiles na dingding hindi niya alam kung bakit biglang pumasok sa isip niya ang lalaki kanina. He really has this innocent face. That man is still cute even though he's mad, and his forehead was furrowed.
He was thinking kung saang paaralan ito pumapasok. Wala naman kasing itong suot na ID o ano.

"Bro"
"Hey dude"
"Zup?"
Halos sabay sabay na sambit at bungad sa harap ko 'yong tatlo. Nicolai, Ande, and Drix.
"Dre, anong problema? Parang lalim ng iniisip mo" sambit ni Lai
"Ha? Hindi, wala 'to" he answered.
Wala naman talaga. Alangan naman sabihin niya na ang iniisip niya ay kapwa niya lalaki where he find cute, gorgeous, at the same time hot.
"Tara na sa Engineer Department" Aya ni Dirx
"Saan ba yun?" Tanong ni Ande
Si Drix ang sumagot. Wala silang alam ni Nicolai e "Sabi no'ng napagtanungan ko kanina, kapag may nakita tayong Yellow white na building sa CoEng na 'yon"
"Kanino yung Red na parang maroon?" Tanong ni Lai.
Nasa highway sila at purong White, red, Maroon ang nakikita nilang kulay
"Cas Department" Sagot ni Ande
"Paano mo nalaman?" Bigla niyang tanong
"Look on the upper part of every door, like that" itinuro nito ang classroom na nasa tapat nila "Cas 115"
"Oh" sabay nilang sagot ni Lai.
Malawak ang CAS, maraming classroom at may mga second floor.
'Dapat pala pinasok ko na lang yung bike ko' sambit niya sa sarili
Matapos ang may kalayuang paglalakad nakarating na sila sa CoEng.
Karamihan sa kulay na makikita ay Puti at dilaw. Maraming halaman sa paligid at maraming puno.
Kaya sa isang department na nadaanan nila, malawak ang kanilang department. Bawat classroom ay malalaki ang space siguro dahil maraming estudyante sa bawat block. Mataas ang building at may hanging bridge. It's not made of pure iron. Gawa iyon sa semento pero ang hawakan ay yari sa bakal.
He roams around as they're finding their classroom.
Nasa classroom na sila. Pare-pareho sila ng block which BSCE B1, medyo marami narin ang estudyante. As usual kapag first day sa school laging introduce yourself hays boring.
Marami silang subject at halos parerehas lang ang nangyari, introduce yourself, orientation and nothing more.
After a month since the class started. His Mother decided to buy a house and few blocks away from the school. Kaso wala silang mahanap na malapit.
They find one pero may kalayuan din sa university nila. But it will do, kaysa naman halos araw-araw na lang siyang late dahil sa sobrang layo ng bahay nila.
Sa Saturday balak niyang puntahan ang bahay, tingnan kung may dapat na ayusin or mga dapat baguhin.
Now it's Thursday. Last day of the class this week. Yamot na yamot si Calix habang nakikinig sa klase. Wala silang vacant and the worst is lahat ng instructor na pumapasok sa kanila hindi umaalis ng walang activity na iniiwan.
Dapat ay magpahinga siya sa weekends pero mukhang malabo iyong mangyari. Laptop at cellphone na naman ang kaharap niya nito. Hays.
The instructor who's now lecturing in the front is the last instructor for this day.
He looked on his watch. 20 minutes na lang at uwian na rin. He finished his activity at ipinasa iyon.
Sobrang strict ng instructor nila. This terror instructor, if they do some activities and the time he give is done, he start counting from one to ten. Oras na natapos nito ang pagbibilang at hindi mo naipasa ang gawa mo hindi na nito tinatanggap pa.
Good thing he and his friend choose the second row set. Mabilis makapasa at mas intindi ang lectures.
Kahit maraming activities ang dapat niyang gawin sa weekend hindi pa rin maiwasan nila Calix ang ma-excite. Gusto talaga niyang makita ang bahay. Sabi ng Mommy niya maganda daw doon, malawak ang harapan, maayos ang paligid. May terrace ang bahay na malapit sa kapitbahay medyo hindi maganda para sa kaniya. Parang wala na soyang privacy at ang kapitbahay niya kung gano'n.
May isang malaking kwarto na mayroong bookshelf na parang daw mini library, study table at iba pa.
Iisipin pa lang ang bahay sa kung paano iyon i-describe ng Mommy niya, lalo lang siyang na e-excite.
Kringgggg... Kringgggg
That's the sign na uwian na sila.
"Dree tara na. Uwi na tayo" aya nila Ande
"Friday bukas. Anong plano n'yo?" Tanong naman sa'kin ni Drix
"Balak kung tapusin lahat ng gawain na binigay satin bukas. Tapos sa sabado pupuntahan ko yung bahay na binili ni Mommy" sagot niga
"Sama ako" sambit ni Ande at tumaas pa ng kamay
"Ako rin" Segunda ni Lai
Tatlo silang nakatingin kay Drix at hinihintay itong magsalita. Kung sasama ba o hindi
Drix looked at them "Pass. I have a date tomorrow" Drix said.
Lagi s'yang may kadate hindi na bago iyon.
"Okay!" He claps his hand "San tayo magkikita? Sasabay kayo sa'kin o bigay ko na lang sa inyo ang address?"
"Doon na lang siguro, just send me the location bud" Ande said.
"Yeah, doon na lang" Lai said.
Tumango lang siya at lumabas na ng classroom.
Nasa Pavilion sila. Uwian na pero hindi pa pinapayagan na lumabas ang mga estudyante.
Calix looked around. Maraming estudyante sa paligid.
Tumingin siya sa pwesto kung saan naroon ang mga upuan para sana umupo ngunit natigilan siya ng makita ang bultong iyon.
He smirked. Same school huh! What a very pretty coincidence.
May katabi itong lalaki at nakangiti. Wala sa sariling sinundan niya ng tingin ang tinitingnan nito.
It's a girl. Cute. Cute size.
Gusto niya ba yon? Hindi sila bagay!
Biglang bumilis ang tibok ng puso niya ng tumingin ito sa gawi niya. Mukhang natigilan ito at nang makabawi ay inirapan siya nito
He shook his head pinanganak ba talaga s'yang suplado? Parang walang alam gawin kung hindi ang mag sungit amp.
Kausap na nito ang katabing lalaki na ngayon ay inagaw ang cellphone niya at mukhang may kinukuhanan ng litrato.
Kunot ang noo na sinundan muli ayon, and again. 'Yong babaeng cute size na masayang nakipag-usap sa kamasa nito.
Psh! Is it his way para magkaroon ng picture ng babaeng iyon?! Pangit.
Gusto niyang harangan ang cellphone pero bakit naman niya iyon gagawin? Uusok lang sa galit ang lalaking iyon kapag may ginawa siya.
Mamaya nagpalabas na bg estudyante. He smiled successfully when that girl went out. Nawala na ito sa paningin ng lalaking iyon. Good.
Naglakad si Calix, nasa harap lang niya ang lalaki kanina at may kasabay iyong babae.
Bakit ba laging babae kasama niya?!
May itinatanong itong pangalan ng babae. Hays
Kahit maraming naglalakad na estudyante malawak pa rin ang space. Pero sa hindi malamang dahilan gusto niyang makuha ang atensyon ng lalaking ito.
Kaya naman pasimple niyang tinabig ito. Hindi naman iyon malakas at mukhang dumaan lang siya sa tabi nito
And he succeeded. He got his attention
He's pouting. Cute! Parang gusto ko mapisil pisngi niya.
Pero umiwas din ng tingin. Malas!
Nagpaalam na si Calix sa mga kaibigan at sumakay sa bike niya. Sa tamang daanan na rin siya dumaan. Mahirap na baka makabangga ulit.
Over the dinner they talk normal
"Pupuntahan ko sa Saturday 'yong bahay, Mom" he announced.
His mother sweetly smiled. Dropped it, Mom. It looks fake! He wanted to say that but he stopped himself. "Okay, gusto mo bang samahan kita?"
"No need, Mom. Don't worry too much. Mag-iingat ako, promise. Isa pa, I'll be with Lai and Ande, they're coming with me." He answered
"Okay then, take care okay? Tell me if you want to change some part of the house okay?" She said,
"Yes mommy, noted" he smiled and continued eating.
Nang matapos kumain ang Momny niya tumayo na ito "Taas na ako, I have a lot of reports to check. Pagkatapos mong kumain, Raven tumaas kana sa kwarto mo. Leave this to our yaya"
Hinalikan muna siya nito sa ulo bago tuluyang lumabas ng kusina.
Nagkatinginan lang sila ng Daddy n'ya. His parents is not in the good terms.
Naunang matapos ang Daddy niya. Just like her mother, his father tapped his shoulder at nag nagpaalam ng matutulog.
Tinapos na niya ang pagkakain at hinugasan na rin 'yong pinagkainan niya. Madali lang naman 'to kaya bakit iaasa pa sa yaya?
After that he went upstairs. Pabagsak siyang nahiga sa kama at tumitig sa bubong. Inisip niya ang mga gagawin kapag nakalipat na sa bahay na yun.
Gano'n lang inisip niya hanggang sa lamunin na siya ng antok
Kinabukasan maaga rin siyang nagising. Mommy na lang niya ang naabutan at nakasabay kumain. Maagang umalis ang Daddy niya dahil maraming dapat asikasuhin sa kompanya.
Her mother but he doubts that.
Agad niyang sinimulan ang mga gawain. Anim lang naman yun kaso medyo mahirap lalo na sa Calculous.
Alas dos na s'ya nag lunch after that he continues doing his activity.
SATURDAY came he's really excited. Muntikan na siyang hindi matulog.
"Hello, Saturday!" Masiglang sigaw niya at bumaba na sa kama para maligo.
He cleaned his body very well.
Wala ang parents niya dahil nasa trabaho na. He didn't eat breakfast he'll just something to eat later.
Sa unang pagkakataon hinayaan na siyang mag drive ng parents. Well, lagi na iyong mangyayari. Medyo malayo sa bahay nila ang bahay na pupuntahan niya ngayon, buti na lang napilit niya ang Mommy niya na hayaan na siyang mag drive.
Nine am nang makarating siya sa bahay. He sent the location to Ande and Lai, he also told them to bring some food and drinks.
Thirty minutes had passed when Ande replied and it said "I'm on my way, bud. See you. Anw, I will buy food and drink."
"Good to know. Bilisan mo na" he replied.
Binalik niya sa bulsa ng short na suot ang cellphone at pumasok na sa loob ng gate.
His mom was right. Malawak ang harapan ng bahay nila, may fountain sa gilid malapit sa garden, flowers and trees. Mukhang mahilig sa bulaklak ang dating may ari ng bahay dahil sa mga halaman na mukhang alagang-ala.
Nakakahiya naman. He doesn't know how to take care of these flowers.
Pumasok siya sa loob. Living room was not that huge. Paintings of beautiful scenery are on the walls. There's a window with black curtains.

Dust is everywhere. Lilinisin na lang niya mamaya.
While checking the house he took notes of the things he wanted to change like some of the furniture, he wanted to change the sofa– its color. He also wants to add some painting.
Maayos naman ang bahay. Mukhang bago, wala naman sira ang pader ay bubong.
Sunod niyang pinuntahan ang kwarto sa second floor, there's four rooms at lahat niya iyon binuksan at ang panghuli ang pinaka-nagustuhan niya.
Just like what her mother said. It's huge. There's a mini library on the side with six books, a boring study table. Wala man lang kahit anong nakalagay doon. Malapit sa terrace. He also noted that he bought bed sheets and a pillowcase.
He also added in “to buy” an LED light. There's already an aircon.
Gusto niyang maglagay ng single sofa sa kwarto kaya naman sinabi niya iyon sa listahan.
Nang matapos siya sa kwarto, cr sa kwarto ang tinitingnan niya. Okay naman wala lang gamit like shampoo, Colgate and things he'll be needed in everyday.
Sunod niyang pinuntahan ang kusina. He knows how to cook a little. Kahit hindi siya kasing galing magluto kagaya ng mga chef gusto pa rin niyang kumpleto ang gamit.
He wanted to change the refrigerator. Luma na ito at sira na rin ang hawakan. He keeps on writing on his notes ang mga gusto niyang idagdag at palitan sa bahay.
Nang matapos na siyang mag lista he went back in his car to get some of his this.
Nasa kahon na iyon. Ilang gamit lang para sa school ang laman.
Bali tatlong kahon iyon, sabay sabay niyang binuhat at halos tabing na ang mukha niya. He can't see to way.
He walked and tried to guess if he's walking the right way. Pero bago pa s'ya makahakbang muli na tapilok siya sa ibang bato. The boxes dropped on the floor and it made a loud sound.
Shit! It hurts!
He wanted to shout but of course he didn't do it. Nakakahiya sa kapit bahay!
Ang sakit! Shit! Fuck! Arghh!
Malas! Malas! Malas!
"Shit! Bakit ba ang daming bato dito?" He irritatedly asked.
He looked in the front when he felt someone looking at him.
And there he saw the man who made his heartbeat go crazy.
Nakatayo lang ito at halatang walang balak tulungan siya.
The man was about to leave when he spoke.
Matapos siyang nitong sungitan tumalikod na ito at walang harap-harap na naglakad paalis.
"K-kapitbahay ko ba s'ya?" Wala sa sariling tanong niya
A mysterious smile drew on his lips.
Another pretty coincidence.
He tried to stand up and walk.
Masakit pa rin pero kaya naman niya maglakad papasok sa bahay. He sat on the sofa as he relaxed his feet.
Minutes later he felt good. His feet hurt a little. Hindi naman yon napuruhan. Now he's good.
Hindi muna siya tumayo. Hinintay niyang dumating ang kaibigan para magpatulong sa pagpasok ng mga kahon.
Ilang minuto muli ang lumipas wala pa rin mga kaibigan niya. He stand up and went upstairs.
Sa kwarto napili niya siya pumunta.
Hindi naman makapal ang alikabok doon pero kailangan pa rin linisin.
Sa terrace sila tumayo at sumadal sa gilid habang hindi sinasadyang mapatingin sa katapat na kwarto
Maaliwalas ang kulay ng kwartong iyon, malinis, there's lot of books, a study table. Open laptop, mukhang may ginagawa ang may ari noon. Mukhang allergy sa dumi ang may-ari ng kwarto iyon dahil sa sobrang linis.
Mukhang babae ang ang may-ari no'n. Nice, chicks. Apat ang paa, walo ang dede aso lang pala.
He laughed on what he thinks. Kanta 'yon e, lagi niyang naririnig sa mga bata.
Napalitan ng gulat ang tawa niya ng seryosong nakatingin sa kaniya ang lalaki kanina.
Sandali, sa kan'ya ba yon? S'ya ang natutulog do'n?
He was expecting na babae ang may ari ng kwarto, but still. He doesn't know what he feels. He felt happy. Bakit kaya?
Hm looks like he'll enjoy staying here. Nice.
"Hello, my lovely neighbor" he playfully said
Pero mukhang walang narinig ang kapitbahay niya. Pabagsak itong nahiga sa kama at talaga walang pakialam sa kaniya.
He wanted to stare at the guy but someone called him from the outside.
Dumating na sila Ande at Nicolai.
"Cali!" It's Lai's voice.
"Ang tagal n'yo" he commented while walking down the stairs.
"Traffic" it's Ande who answered
He shrugged. Matindi nga ang traffic ngayon
Hey sat on the long sofa
"Bakit nagkalat mga gamit sa labas?" Tanong ni ande
He looked on his feet na ngayon ay hindi na masakit "Nalaglag ko, natapilok ako doon sa bato"
Just like what he expected, the two laughed and went outside.
Siguro kukunin nila ang kahon.
Hindi na siya nagulat sa pagtawa ng dalawa. Mas magugulat pa siya kung hindi tumawa ang
mga ito.
"May gusto ka pang baguhin dito?" Tanong ni Ande nang makapasok ulit sa bahay
"Yep" he answered and he showed them his notes.
Tumango-tango lang 'yong dalawa.
They eat the foods that these two guys eat before they start cleaning the dust.
Mawala na ang lahat pero hindi ang reklamo ni Ande
"Bakit nga ulit ako pumunta dito?" Amde asked
"Because of your curiosity" Lai answered
Ande didn't speak, he just heard its deep breath sign.
Halos mag a-alas-kwatro na rin ng matapos sila
"Thank you" he sincerely said
"You're welcome" ande said parang hindi nag pare-rereklamo ah
Tumango lang si Lai at naupo na rin sa sofa.
Lahat na nila inayos. Ang lagay ng sofa, ang table, the divider, at iba pa. Kahit ang ilang painting ay nilipat rin niya ng lagay. If they talked about the other interior design, wala naman problema.
"Kumain ulit tayo" it's Ande
Total si Ande ang nangakit kumain, siya rin ang nagluto at masaya naman nila iyong pinagsasaluhan.
"Ingat kayo" he said.
They bid their goodbye.
Ngayon siya na nalang ulit mag-isa. Uuwi na rin siya sa bahay ng mga magulang niya.
He closed the door and looked at his neighbor's house.
He was expecting to see the man earlier but saw another one.
Nakaupo ito sa upuan habang may na kambal? The kids look alike so he assumed that it was twins.
Tumingin muna siya sa second floor ng kapitbahay kung saan nakita niya ang lalaki kanina pero wala ito doon so he take his leave. Aabutin na siyang dilim sa daan.
"Mom Dad?" He called the moment the enter the house
"Ay sir umalis po sila Ma'am at sir, may urgent meeting daw po" sabi ni manang
He smiled "Ah sige po"
Urgent meeting? Sa disoras ng gabi?
He was about to seat on the bed when his phone rang when he checked it his father's face flashed on the screen
"Dad?" He called
"Calix? We can't go home right now, baka tomorrow na lang. Nagka-problema dito sa company at kailangan naming ayusin." His dad said.
Why am I feeling that it was not true? Hays nevermind.
"It's okay dad, ingat kayo ni Mommy. Oh by the way nakauwi na ako" he stated
"Good. Let's talk tomorrow okay? Matulog ka ng maaga" sambit nito at nagpaalam na rin.
Calix rested for a minute before he took a bath.
Isang oras na ang lumipas hindi pa rin siya makatulog.
He's looking forward to what will happen if he is already staying in that house. He will always see him as cute but malevolent.
He will know his name. His course and more. And maybe, he'll know the reason why from the day his bike collide against that man hindi na ito nawala sa isip niya. His heart was like it had its own mind, because it instantly beat fast when he saw that man.
Tomorrow he'll go there again.
Mabuti na lang dinalaw na siya ng antok kung hindi ilang oras pa ang lilipas at ang lalaking iyon pa rin ang nasa isip niya.
T W I L I G H T Z I R A