" What if im serious?" Parang bigla akong nabingi sa narinig ko. Seryuso ba siya? Biro pa ba ito? Bakit parang totoo na to? Hindi pwede, dudes kami. NO!
" A- ano?"
" Paano kung seryuso ako sa mga sinabi ko kanina?" Seryuso pa rin ang mukha niya.
" Ah eh ano kasi---" hindi ko na natapos ang sasabihin ko ng bumulalas siya ng tawa.
" HAHAHA biro lang!" tawa sila ng tawa habang ako parang nauubusan ng hangin. Ginagawa niyang biro yun? Baliw ba siya alam ba niyang babae lang ako at madaling umasa? Hindi ko maintindihan, alam ko namang wala akong gusto sa kaniya pero bakit nasasaktan ako? Siguro dahil umasa ako na sana kahit hindi ako kagandahan ay magugustuhan rin ko ng katulad niya na pang hearth throb. Naiinsecure kasi ako sa mga magagandang babae sa school.
Naramdaman kong parang may namumuong luha sa mata ko kaya dali dali akong nagpanggap na napuwing para lang mahawi ko ang namumuong luha sa mga mata ko.
' You're strong Leah. Eto lang ba ang magpapaiyak sayo? Maganda ka, maganda ka. Wag kang ma insecure sa iba. Someday may tatanggap din sayo bilang ikaw. Fighting!'
" Tsh! Alam ko." i lied. I need to.
" Hahaha epic yung mukha mo, kinabahan ka ba dun?" Tawa pa rin siya ng tawa na sinabayan ng mga kaibigan namin. Hindi ba niya alam na umasa ako gusto niya ako? Hindi ko naman siya gusto pero nasaktan talaga ako ng malaman kong biro lang pala yun sa kaniya. Feeling ko tuloy walang magkakagusto saking katulad niyang gwapo.
" Ako? Kinabahan? Tsh! Para namang hindi mo ko kilala." I fake a laugh and tapped his shoulder. Huminto na sila sa katatawa ng makita nila akong tumawa.
" O anong problema? Bat natahimik kayo?" I curiously asked but they just smirked and started talking to each other excluding Sean.
" Anong nangyari sa kanila?" Ulit na tanong ko Sean but he just shrugged his shoulders and tumayo, pumunta siya sa iba naming kaibigan at nakipag-usap.
" Now i'm out of place again." I whispered. Tumayo ako at lumabas ng hindi nagpapaalam sa kanila. Mukha namang wala silang pakialam kahit umuwi ako. Mukhang masaya rin naman silang nag-uusap. Lagi namang ganito ang eksena. Masaya silang nag-uusap habang ako, nganga.
Nakiusap ako sa guard nila na lalabas ako sandali at pumayag naman siya. Nakalabas na ako ng gate at umupo sa gilid ng kalsada sa tabi lang din ng bahay nila Jully-ann. Wala akong pakialam kahit mainit, huminga lang ako ng malalim at itinaas ang dalawang paa ko para magpantay. Niyakap ko ang mga tuhod ko at tumungo.
Ayoko munang bumalik sa loob, dito muna ako. Mabuti pa dito kahit mag-isa lang ako hindi ko kailangang magpanggap. Hindi katulad dun sa loob na parang sinasakal ako sa tuwing masasaktan nila ako sa mga salita nila pero kailangan kong magpanggap.
Nanatili pa ako dun ng ilang minuto ng naramdaman kong may tumabi sakin. Hindi ko nalang pinansin at nanatili pa rin akong nakayuko. Pero kahit naman hindi ko tingnan alam ko kung sino yon.
" Hi?" Bati niya sakin kaya tiningnan ko siya at nginitian
" What are you doing here? Nasa loob ka dapat at nakikipag chitchat sa mga kaibigan nating chismoso't chismosa." I tried to laugh but end up smirking, hindi rin naman siya tumawa sa biro ko.
" Are you okay?" Biglang tanong niya.
" Tsh! Bakit naman ako hindi magiging okay? " I asked but she just smirked.
" Wala lang. Natanong ko lang, bigla ka kasing umalis eh." Natawa ako sa sinabi niya.
" Para namang hindi ka sanay sakin, ganun naman talaga ako dati pa ah."
" Pinsan kita kaya sanay na ako sayo pero may bumabagabag kasi sakin eh."
" Pinsan kita kaya sanay ako diyan sa mga maraming bagay na bumabagabag sayo." Biro ko na umani ng tawa sa kaniya.
" You know me too well couz." I winked my hair.
" I know right." Nagkatinginan kami at sabay na natawa sa ginawa ko. Minsan ko lang kasi gawin yon.
" Marunong ka naman palang tumawa ng totoo." bigla akong napatigil sa pagtawa sa sinabi niya.
" Anong sinasabi mo? Lagi kaya akong tumatawa." Tumawa pa ako pero hindi siya tumawa.
" Lagi ka ngang tumatawa pero lagi ring hindi totoo." and what she said caught me off guard.
" Dami mong alam." pinalo ko pa siya sa braso bago tumawa.
" Seriously Leah, bakit ba nagpapanggap ka na masaya at walang problema sa harap nila, namin?" She asked seriously.
" Alam mo, iba ka talaga. Ang dami mong napapansin. Kaya proud akong maging pinsan ka,e." I faked a laugh. Seryuso pa rin siya at mas lalong tumitig sakin.
" Kapag ako talaga nainis sayo Leah papasagasaan talaga kita diyan." Pananakot niya na umani ng maraming tawa sakin.
" As if you can."
" I can." Seryusong aniya na nagpatigil sakin. "Look leah, I'm here because I know you need someone to talk to right now so if you have plans to open up to me spill it because I'm not a hero who will be there for you always. I have all the time in the world to listen.So com'on. Tinopak ako ngayon kaya wag kanang magpapilit. Hindi ko sasabihin sa iba. I swear." Hinawakan niya ang pisngi ko at pinunasan ang luha ko. Hindi ko alam na umiiyak na pala ako dahil sa sinabi niya.
" Shh. Don't cry. " Hinila niya ako at niyakap. Yumakap din ako sa kaniya.
" Im scared, Winlab." yun lang ang lumabas sa bibig ko bago tuluyang napahikbi.
" Shh it's okay, you'll be fine." I look at her still crying.
" When? Kapag ubos na ako? Kapag patay na ako? Im tired of this." I said sobbing.
" I know you're strong so you can surpass this. I know that you're hurting all the time but please stop pretending. Show us that you're hurting, maybe we can help you." Hinagod hagod niya ang likod ko.
" I can't, I'm afraid of judgements."
" Takot ka sa lahat na posibleng mangyari kaya mo tinatago ang nararamdaman mo. Tama ba?" I just nod.
" Don't be afraid, live your life. Show us the real you and we will accept you." humiwalay ako sa pagkakayakap sa kaniya at tinitigan siya.
" You can't say that. You don't know what's in their mind. I hate judgement, and I don't want to be judged. I better pretend than to be judged." I smiled at her fakely.
" And how did you know that they will judge you if you show them the real you?"
" Judgement is everywhere couz. Either it's your friend or your family." I smiled at her and stand up. Inabot ko sa kaniya ang kamay ko.
" Lets go back inside. Hinahanap ka na ng mga yon." Sabi ko at nauna ng naglakad.
" Hinahanap ka rin naman nila." Sabi niya habang nakasunod sakin. Tumingin ako sa kaniya at ngumiti.
" Lie." sabi ko at tumalikod na papunta sa gate.
" Kuya papasok na po kami." Nakangiting sabi ko sa guard. Binuksan niya naman kaya nagpasalamat ako at naglakad papunta sa likod.
" O san ka pupunta?" Biglang tanong ni Winlab.
Liningon ko siya "Sa likod lang ako, matutulog sandali. Ikaw pumasok ka na dun, hinahanap kana nila panigurado." I smiled at her. Hindi ko na siya hinyaang makasagot, tumalikod na ako at nagpatuloy sa paglalakad.
" Sumunod ka kaagad ah?"sigaw niya
" Matutulog nga diba? Paano ako susunod agad?" Sigaw ko pabalik ng hindi lumilingon.
" Sa loob ka na kasi matulog." sigaw niya pero tinaas ko lang ang kaliwang kamay ko at kumaway sa kaniya. Nagpatuloy ako sa paglalakad hanggang sa marating ko ang puno sa likod ng bahay nila.
Humiga ako sa duyan na nakatali sa sanga ng puno. Matibay naman ang sanga kaya hindi nakakatakot na baka mahulog ka. Kaya dito ako tumatambay kapag nandito ako sa bahay ni Jully-ann kasi dito mag-isa lang ako at staka malakas ang hangin kaya masarap matulog. Tumitig ako sandali sa puno kung saan nakatali ang duyan na sinasakyan ko.
Gustong gusto ko talaga ng mga ganitong lugar, yung nag-iisa lang ako,mahangin,tahimik,at nakakatulog ako ng mahimbing.
Inilagay ko ang dalawang kamay ko sa likod ng ulo ko para gawing unan. Pinikit ko na ang mga mata ko para matulog. Matutulog muna ako 11 pa naman eh. Mamaya na ako babalik sa loob total hindi naman nila ako kailangan dun.
Nagising ako ng maramdaman kong may nakahawak sa pisngi ko. Minulat ko ang mga mata ko at nakita ko si Sean. Bigla siyang ngumiti ng makita niya akong gising na.
" Hi?" Bati niya. Umupo ako ng tuwid sa duyan at ngumiti.
" Hey?" Ngiti ko rin. Umupo siya sa tabi ko at inayos ang buhok kong magulo na.
" Para ka talagang bata." Sabi niya habang inaayos parin ang buhok ko. Hinayaan ko nalang siyang ayusin ang buhok ko.
" May bata at matanda ba kapag natutulog ang isang tao?" Biro ko na umani ng tawa mula sa kanya.
" Siya nga pala bakit dito ka natutulog?" Tanong niya.
" Tsh! This is my favorite spot dude. "
" Kahit na alam mo namang ayaw na ayaw kong dito ka natutulog diba kasi baka mahulog ka, ang liit liit pa naman nitong duyan. " parang tatay na aniya.
" Sanay na ako Sean. Ano ka ba." saway ko sa kanya. Tapos na siyang ayusin ang buhok ko kaya umupo siya sa harap ko.
" Ang tigas tigas ng ulo mo. Hindi moko sinusunod." Inis na saad niya pero tinawanan ko lang siya.
" Tsh! Tatay ba kita para sundin ko?" Biro ko pero hindi siya tumawa. Inis na talaga siya sakin kasi nagka-abot na yung dalang makapal na kilay niya.
" Sa susunod na makita kitang natutulog dito hahalikan na talaga kita." Seryusong aniya pero tumawa lang ako.
" Kaya mo? Kaya mo? Ano ha? Kaya mo?" Hamon ko at inilapit ko pa ang mukha ko sa kaniya.
" Humiga ka ulit sa duyan at matulog ulit." seryusong aniya at pinahiga ako sa duyan.
" Teka bakit ba? Ayoko nang matulog." Reklamo ko pero pinahiga niya pa rin ako kaya napahiga nalang ulit ako sa duyan.
" Pumikit ka." utos niya
" Bakit mo ba kasi ako pinapatulog ulit?" Nakataas kilay na tanong ko
" PIKIT!" utos niya kaya pumikit nalang ako. Kahit naman ayaw kong sumunod sa kaniya alam ko namang wala akong magagawa. Kapag siya nag desisyon, wala na. May nanalo na.
Hindi talaga ako dumilat haggang sa maramdaman kong may unti-unting dumampi sa labi ko. Iminulat ko ang mga mata ko at nakita ko si Sean na hinahalikan ako?
" Se-sean?" Sa sobrang gulat ko hindi ko siya naitulak at yun lang ang nasabi ko. Tumingin siya sakin at ngumiti pagkatapos niya akong halikan.
" Ngayon mo sabihin sakin na hindi ko kaya?"