HERA'S POINT OF VIEW
"He's the Beta—"
Halos mapatalon ako mula sa aking kinauupuan noong biglaang lumitaw si Headmaster Paul sa side ng table namin. Hindi tulad noong unang nakita ko siya, sobrang seryoso niya ngayon. Napunta ang kanyang tingin kay Ma'am Cortez na naging dahilan para tumayo siya at yumuko.
"Huwag mo siyang pangunahan." Maliban sa gurong nasa harapan ko, pati ako ay natakot na rin sa tono ng boses ni Headmaster. Galit ba siya kay Ma'am? Kung oo, I'm not supposed to be here.
"Hera, pumunta ka muna sa dorm mo. Tatawagin na lang kita mamaya. You may go." Napatango na lang ako bago umalis doon. But before I closed the door, narinig ko pa ang huling sinabi ni Ma'am Cortez.
"I'm sorry, Gamma. Hindi ko po alam. Pasensya na po."
Hindi ko maiwasang mapaisip sa nangyari kanina sa loob ng library. Bakit galit si Headmaster kay Ma'am Cortez? At saka bakit tinawag ni Ma'am si Headmaster na Gamma? Naalala ko pa ang sinabi nila kanina about kay Dad.
"He's the Beta—" pero hindi niya na naituloy dahil sa biglaang pagsulpot ng Headmaster. Wait, hindi kaya. . .
"Oh my gosh! Nandito na siya sa school natin!"
Halos mabilaukan pa ako noong sumigaw nang pagkalakas-lakas ang isang babaeng student sa katabi kong table. Ano ang problema nito? Kung makatili naman, wagas. Ang lapit na nga lang ng kausap niya. Hindi ba sila nahihiya? Napakarami na ng mga matang nakatingin sa kanila.
"Ang ingay mo," saway sa kanya ng babaeng nasa katapat niyang upuan.
"Sorry naman. Sobrang saya ko lang dahil nakita ko ang Alpha." Alpha? Ang pinakamataas sa Wolverian hierarchy?
"Talaga? Nandito siya sa academy?"
"Yes. Nakita ko siya roon sa harap ng isang room sa girls' dormitory. Room 201 yata."
Ewan ko ba. Basta pagkarinig na pagkarinig ko pa lang ng room number ko, automatic na akong napatayo at dali-daling pumunta sa room ko.
Nasa corridor pa lang ako pero kitang-kita ko na ang isang pigura ng isang babae sa harap ng pinto ng kuwarto ko. Dahan-dahan itong humarap sa direksyon ko na naging dahilan ng paghinto ko sa paglalakad.
Ang kanyang mga mata, ang kanyang napakagandang mukha, kilalang-kilala ko ito. Hindi ako pwedeng magkamali. Siya ito. I can't believe that she's standing in front of me, smiling with a hint of sadness.
"Mom."
"Is it really—"
Bigla niya akong hinatak papasok ng room. May kung anong rectangular device siyang idinikit sa pinto pagkatapos niya itong ikandado and after that, humarap na siya sa akin.
"Is it really you, Mom?" I know, para akong tangang nagtatanong. Well, gusto ko lang naman na makasigurado. Malay mo, impostor siya. Kanina ko pa siya tinatanong ngunit hindi niya ako magawang sagutin.
"Alright. I know, naguguluhan ka—"
"Mom, are you the Alpha?" Hindi ko alam kung bakit ko nasabi ang mga salitang iyon. Basta, kusa na lang lumabas sa bibig ko.
"Yes—"
"What?" Humakbang siya palapit sa akin kaya napaatras ako. "So, ikaw ang pinuno ng mga Wolverians. Kailan pa, Mom?"
"20 years—"
"Then why the hell you keep it from me?"
Ikinuyom ko ang mga kamao ko para makontrol ang nararamdaman kong inis sa kanya . . . sa kanila. Natigilan na lang ako nang bigla niya 'kong sinampal.
"Hera, hindi mo ba naisip na itinago muna namin mula sa iyo ang tungkol rito para mabuhay ka nang normal tulad ng isang ordinaryong tao? Hindi mo ba naisip na ang pagiging Wolverian ay mahirap? Oo, may mga kakaibang kakayahan ang lahi natin kumpara sa ibang tao pero, Hera, mahirap." Namalayan ko na lamang ang sarili kong lumuluha na sa kanyang sinasabi.
"Why do you have to keep it from me, Mom, kung malalaman ko rin naman at sa ganitong buhay din ang bagsak ko?"
"Dahil gusto naming maranasan mo ang klase ng buhay na walang gaanong problema, ang buhay ng normal na tao kahit sa ilang taon lang."
Pinunasan ko ang aking mga basang pisngi noong mapagtanto ko na kung ano ang ibig niyang sabihin.
"Dad is the Beta, right?" Nanlaki ang kanyang mga mata sa tanong ko. "Am I right?"
"H-how d-did y-you know?" Halos mapatawa pa ako nang mahina sa reaksyon niya. Para siyang bata na nakakita ng multo.
Tinuro ko ang kanang tainga ko sabay sabi ng, "Sabi po ni Ma'am Cortez."
"Kailan pa?" Kaunti na lang yata, magiging isa na ang mga kilay niya.
"Kanina lang po," sagot ko.
Sa isang iglap, naramdaman ko na lang ang presence niya sa aking likuran. Hinawi niya ang nakatali kong buhok na para bang may tinignan sa aking batok.
"Salamat. Hindi pa natanggal," bulong niya pero hindi ko naman alam kung ano ang tinutukoy niya.
"Ano pong hindi pa po natanggal?" I asked out of my curiosity.
"Never mind."
"Um, Mom, so I'm the daughter of the Alpha and the Beta—"
"At hindi dapat malaman ng publiko."
I just nodded. "Yeah. Mas gusto ko iyan, Mom, but why?" Yes, I know. It's a dumb question but I just wanted to be sure.
"Pwedeng manganib ang buhay mo." Bahagyang kumunot ang noo ko dahil sa kulang pa ang information. "Pwede ka nilang gamitin laban sa akin," dagdag niya.
"Mayroon po bang tutol sa pamumuno ninyo?"
"Wala pa sa ngayon pero mas okay na ang nag-iingat tayo." Tama nga naman. Napatawa na lang kami nang sabay kaming kumindat sa isa't isa. Grabe, I missed this kind of bonding with her.
"Mom, naguguluhan pa rin ako. Alpha is the highest ranked leader, right?"
"Yes. Beta ang pangalawa, Gamma ang ikatlo—"
"Si Headmaster Paul ang pangatlong pinakamataas na ranked leader?" Now, the pieces of information were connected.
"Paano mo na naman nalaman iyan?"
"Narinig ko po kaninang nag-uusap sila ni Ma'am Cortez," diretsong sagot ko.
"Ah—" Biglang tumunog ang device na idinikit niya kanina sa pinto. "I have to go back to Dynami. There's an urgent meeting. I'll visit you when I'm free. Keep safe." Niyakap niya ako nang panandalian. "Huwag na huwag kang lalabas kapag gabi."
"I'm a big girl already, Mom―" Itinikom ko ang aking bibig nang mapansin kong naging seryoso ang tingin niya sa akin.
"Just follow what I said."