MABILIS akong kumawala sa kaniyang mga bisig at itinulak siya palayo. Ganoon na lamang ang pag-init ng ulo ko, naramdaman ko ang pagsakit niyon. Napahawak ako ng mariin sa aking sintido habang pinipilit na tumayo.
"Ano ba ang problema mo?" Ramdam ko ang pagiging problemado ni Salathiel. Malamang ay nagtataka siya dahil bigla kong nalaman ang kaniyang pangalan maging ang kanyang gawain. Siya nga ay nagtataka, paano pa ako? Gusto ko na lamang sumabog sa pagkalito.
"How did you know my name? At ano? Pinagbibintangan mo akong magnanakaw?"
Matalim akong tumitig sa kaniya habang pilit na nilalabanan ang sakit ng ulo, "You stole a wristwatch. Kaya ka hinahabol ng grupo ng Sypher na iyon."
Nakita ko kung paano gumuhit ang gulat sa kaniyang mukha kasabay ng kaniyang paglingon sa kaniyang bulsa.
"I didn't steal anything." Madiin niyang saad.
Batid ko ang pagkairita niya ngunit kumawala lamang siya ng isang malalim na buntong hininga, "Look, I don't have much time. There will be an incursion at sunrise, nagmamadali ako pabalik sa Heimdall-"
Ganoon na lamang nayanig ang mundo.
"Ano?" Bulyaw ko na ikinagulat niya, "Incursion?"
"You don't look fine at all. Kung hindi ka sasama sa akin pabalik sa Heimdall bahala ka na pero babalik na ako." Seryoso niyang saad, "At isa pa, hindi ko alam ang sinasabi mo."
Mabilis siyang humakbang paalis ngunit agad rin akong tumakbo upang harangan siya, bigla ay natakot akong humawak dahil baka tuluyan na akong mabaliw, "Sigurado ka bang bukas na ang incursion?"
Huminto siya sa paglalakad at tumitig sa akin, "Oo. Saka ano bang problema mo, labas ka na doon. Hindi ka naman lalaki."
"Shoot! Saan ang daan pabalik sa Heimdall?" Taranta kong tanong.
"Ano bang problema mo? Problema na ng lalaki sa bahay niyo ang incursion-"
"Iyon na nga!" Sigaw ko at napapikit ng mariin. "Curse it!"
Mabilis akong tumakbo sa kung saan at pilit na inaniag ang daan. Kailangan kong makabalik. Kung ano man ang nakita ko, ang nangyari sa akin, kailangan ko muna iyong kalimutan at ituon ang atensyon ko sa kaligtasan ng aking pamilya.
Wala akong oras para isipin ang problema ko sa aking sarili. Kailangan kong masiguro ang kaligtasan ng pamilya ko.
Hindi ko naiintindihan kung ano ang nangyari sa akin at nakita ko ang nakaraan ni Salathiel ngunit hindi iyon ang dapat kong problemahin ngayon. Bakit ba hindi ko alam na mangyayari ang incursion? Labis labis na problema na ang hinaharap ko. Hindi lang sa pamilya kundi pati na rin sa sarili ko. Baka tuluyan na akong mabaliw nito.
"Teka!" Sigaw ni Salathiel at sa isang iglap lamang ay nasa tabi ko na siya.
"Ano?" Bulyaw ko.
"Mali ang dinadaanan mo." Aniya.
Mas lalo namang tumaas ang tensyon na nararamdaman ko.
"Saan ba?!" Bulyaw ko.
Napaatras naman siya sa gulat, "Ikaw na nga 'tong tinutulungan."
"Saan ba kasi?"
"Sumunod ka nalang." Saad niya at walang pasabing tumakbo.
Wala akong ibang ginawa kundi ang sundan siya. Kung saan siya dumaan ay doon rin ako dumadaan, maging ang pagliko niya'y maigi kong sinusundan. Kailangan kong makabalik. Problemado ako, walang nagbalita sa amin na ngayon gaganapin ang incursion. Pitong taon na ring walang naganap na incursion kaya nakalimutan ko iyon ng bahagya, at akala ko rin ay hindi na iyon mangyayari. Mukhang nagkamali ako.
Dati, pagkatapos ng limang taon ay nagaganap ang raid para sa mga panganay na lalaki sa isang bahay. Inililista ang mga pangalang iyon at pwersahang isasama sa mga sandatahang lakas ng Fatum. Buong buhay ng Ama ko'y nagsilbi siya sa Kaharian dahil hindi pinalad ang pamilya namin na magkaroon ng lalaki. Walang lalaki sa aming bahay maliban na lamang sa aking Ama na sakitin na dahil sa katandaan. At hindi na ako papayag na muli niyang ibuwis ang kaniyang buhay para lamang huwag maging alipin ang aming pamilya.
Kapag hindi nag-abot ng representative ang isang pamilya, habang buhay silang magiging alipin ng kaharian. Ayaw iyong mangyari ng aking Ama kaya patuloy siyang bumabalik sa sandatahang lakas ng Fatum kahit na hirap na siya. At hindi na ako makakapayag.
Wala akong nakikitang paraan, natatakot rin akong pumasok doon dahil unang-una sa lahat ay minamaliit sa lugar na iyon ang mga babae. At wala pang babae ang sumali sa Sandatahang lakas ng Fatum dahil naniniwala ang lahat na ang mga babae ay para lamang sa mga gawaing bahay at ang lalaki ay para sa Kaharian upang magbuwis ng buhay.
Hanggang sa inisip na ng lahat na mahihina ang mga babae. At iyon ang hindi ko matanggap. I want to prove everyone wrong about the thought that women can't do anything aside from doing household chores. We can do better and no one have the rights to underestimate us.
"Bakit ba problemado ka?" Tanong ni Salathiel sa gitna ng aming pagtakbo.
"Sabi mo nga incursion diba? Bakit hindi inanunsiyo ng palasyo? Bakit hindi sa amin nakarating? Bakit hindi ko alam?"
"Narinig ko lang din iyon kay Sypher. Mukhang hindi nakarating sa Heimdall ang balita." Tugon ni Salathiel, "Palagi namang huli sa balita ang Heimdall. Tingin ko nga'y nakalimutan na ng Palasyo na may Heimdall pa ang Fatum."
Is he from Heimdall? If he is, then why did he said Heimdall is the village of thieves? It's funny how he got the urge when he's actually one of those thieves.
Narinig niya lang rin pala ang balita sa grupo ni Sypher. Bigla ay pumasok sa utak ko ang isang alaala sa kagubatan nang makasalamuha ko ang mga tao at ang leon na iyon.
"Shou, we need to go. Balikan mo nalang ang mga yan, hindi tayo pwedeng mahuli. Malapit na ang incursion, tara na!"
Sa pagkakaalala ko'y isang leon rin ang nakasalamuha ko at nagmamadali dahil sa nalalapit na incursion. Bakit ba hindi ko iyon binigyang pansin?
"Panganay ka ba?" Tanong ko.
"Hindi," Agad na sagot ni Salathiel.
Napalingon ako sa kaniya sa gitna ng pagtakbo, "Kung ganoon ay bakit ka pa babalik sa inyo?"
"Hindi ako babalik. Titingnan ko lang ang magaganap na incursion sa Heimdall. Panigurado maraming iiyak." Natatawa niyang sagot.
Napasimangot ako. Mukhang mamaya ay isa ako sa makikita niyang iiyak.
"Ikaw, bakit ka ba nagmamadali?" Bigla niyang tanong.
Sa hindi malamang dahilan ay nanubig ang mga mata ko. Tuluyan ko nang nakita ang mga maliliwanag na bahay sa Heimdall, ibig sabihin lamang ay malapit na kami. At nang tingalain ko ang langit ay nagsisimula na rin itong magliwanag, ibig sabihin lamang ay nalalapit na rin ang isang malaking unos na poproblemahin ng pamilya ko.
"Bakit ka nagmamadali?" Muling tanong ni Salathiel, "Hindi mo ito problema."
"Problema ko 'to." Mabilis kong tugon at pinunasan ang luhang pumatak mula sa aking pisngi.
"Problema ng lalaki--"
Matalim akong lumingon sa kaniya, at kasabay ng pagbitaw ko ng salitang nagpabigat sa aking puso ay siya ring pagpatak ng kristal na tubig mula sa aking mga mata.
"Aside from my sick dad, we have no other man at home. I won't let my father suffer again."