Nagmamadaling pumunta si Meghan sa bahay nila Nygel dahil nalaman niyang sumugod ang mommy niya doon nang malaman na buntis siya.
"Haist! Mommy naman. Bakit n'yo ba kasi ako pinapangunahan...." Naiinis na pinarada niya ang sasakyan sa gilid ng bahay nila Nygel.
Nagmamadali siyang lumabas ng sasakyan ng makita ang mommy niya na hinihila nang mommy ni Nygel palabas ng gate.
"Umalis ka sa pamamahay ko, Marissa. Hindi nababagay ang basurang katulad mo dito sa bahay ko. Baka mahawa pa kami sa dumi mo." Sigaw ni Via at pabalyang tinulak sa labas si Marissa.
"Tama na .... Ano ba ang nangyayari dito? Mrs. Enriquez, subra na man po kayo sa mommy ko." Inalalayan ni Meghan ang mommy niya dahil napasubsob ito sa sahig.
"Mommy, ano ba kasi ang ginagawa mo dito? Bakit ka sumugod!" Inis na asik niya sa mommy niya.
"Pumunta lang naman ang mommy mo dito para ipaako sa anak ko ang dinadala mong bata. Anong akala ninyo sa akin? Tanga! Na basta-basta na lang maniniwala...." Binalingan ni Via si Marissa, "Paano ako nakakasiguro na anak ni Nygel ang batang dinadala ng anak mo, Marissa? Hindi ako papayag na maulit muli sa anak ko ang panlolokong ginawa mo sa amin noon. Kaya umalis na kayo at ayoko ng makita pa ang pagmumukha ninyong mag-ina. Ang kakapal nang mga mukha ninyo." Sigaw ni Via na galit na galit, "May gana ka pa talagang sumugod dito!"
"Via, please maawa ka sa anak ko. Ayokong lumaki ang apo ko na walang kikilalaning ama. Isipin mo naman ang mararamdaman ng mga bata. Matagal na panahon na ang nangyari. Sana huwag mong idamay ang mga bata kung ano man ang mga nagawa kong mali noon. Pinagsisisihan ko na ang mga iyon." Nagmamakaawang lumuhod si Marissa sa harapan ni Via.
"Kahit umiyak ka pa ng dugo, Marissa. Hindi ko papayagan na makasal ang anak ko sa anak mo. Ayokong mahaluan ng manloloko ang malinis na lahi namin. Kaya kong ako sayo, umalis ka na." Walang awang tinulak ni Via si Marissa.
" Mommy, anong ginagawa mo? Umalis na tayo dito. Huwag ninyong ibaba ang dignidad at pagkatao ninyo." Hinila niya patayo ang mommy niya. Nasasaktan siya nang dahil sa kanya nagpapakababa ang mommy niya sa harapan ng ibang tao.
"Hindi anak, alam kong ipagtatanggol ka ni Nygel. Mahal na mahal ka ni Nygel at ramdam ko iyon." Pamimilit pa rin na sabi ni Marissa.
"May dignidad pa ba ang mommy mo, Meghan? Sa ginawa niyang pagsira at panloloko sa amin dati ni Arnold, wala na siyang dignidad at walanghiya ang mommy mo... Kapag ang karma nga naman ang sumingil..." Napahalakhak si Via na nakatingin sa mag-ina.
"Mrs. Enriquez, kong ayaw ninyo sa akin. Hindi ko ipipilit ang sarili ko. Okay lang na ako ang pagsalitaan ninyo ng hindi maganda. Huwag lang ang mommy ko." Inis na pagtatanggol ni Meghan sa ina.
"Iuwi mo na ang mommy mo. At huwag na huwag ka ng magpapakita pa kay Nygel kahit kailan dahil kahit anong gawin mo... Hinding-hindi kita matatanggap na maging asawa ng anak ko. And fyi, ang mga katulad ninyong mga basura at manloloko, hindi nababagay sa pamilya namin." Pang-iinsultong sigaw ni Via at dinuro-duro pa siya.
"Via, maawa ka, huwag mong tutulan ang pagmamahalan ng mga bata dahil lang sa nagawa kong kasalanan sayo noon. Kung gusto mong gumanti, ako na lang ang gantihan mo...Kahit anong gusto mo gagawin ko, huwag mo lang idamay ang anak ko at ang apo natin." Desperadang pagmamakaawa ni Marissa kay Via.
"Kilabutan ka sa mga sinasabi mo, Marissa. Wala akong apo sa anak mo. At ito ang tatandaan n'yo, sisirain ko ang buhay ninyong mag-ina kapag magpakita pa kayo sa pamilya ko, lalong lalo na kay Nygel."
Gigil na gigil na sa galit si Via.
"Huwag kang mag-alala, dahil hindi kayo makikilala ng anak ko. At tandaan ninyo parehas tayong ginto ang kinakain. Kung ano ang magagawa mo. Pwedeng-pwede ko rin gawin iyon sayo. At sorry, kahit ikaw pa ang ina ng lalaking mahal ko. Nawala na ang respito ko sayo. Sa ginawa mo sa mommy ko... Wala kang breeding at wala kang delekadisa. " Hinila ni Megan ang mommy niya palayo kay Via habang nag-aalburoto sa galit ang puso niya.
"Mommy naman, ano ba ang nakain ninyo. Bakit kayo pumunta sa bahay ng malditang iyon?" Hindi niya maiwasan na tumaas ang boses niya.
"Patawarin mo ako, anak, kung nadamay ka sa galit ni Via. Kasalanan ko ang lahat ng ito kaya ka ngayon nagdurusa." Humihikbing sabi ni Marissa.
"Mom, please, tama na. Huwag na natin ibalik pa ang nakaraan. Ang mahalaga nagsisi na kayo at pinagsisisihan na ninyo ang mga kasalanan ninyo noon. Huwag n'yo na po akong iisipin dahil kakausapin ko si Nygel, tungkol sa pagbubuntis ko. Sana lang, huwag na kayong bumalik pa sa bahay nila Via." Inis na inis siya dahil sa pang-iinsulto ni Via sa mommy niya.
"Ihahatid ko na po kayo sa bahay. Please lang mommy. Huwag na huwag ka ng gagawa ng kahit anong desisyon na hindi ko alam."
Pasakay na sana sina Meghan at Marissa sa sasakyan ng makita nila na papalapit sa kanila si Nygel, kaya huminto sila at hinintay ito na makalapit.
"Hindi ko lubos maisip na magagawa mong saktan ang mommy ko sa mismong bahay namin. Nakakahiya ka, Meghan. Tama si Mommy, katulad ka rin ng mommy mo na manloloko at walanghiya." Galit na dinuro ni Nygel si Meghan.
Walang bakas na pagmamahal sa mga mata niya at ibang Nygel ang nakikita niya ngayon sa harapan niya. Parang binuhusan siya ng malamig na tubig at nadurog ang puso niya sa mga narinig. Hindi agad siya nakakibo.
"Sayang ang pagmamahal na binigay ko sayo. Dahil isa ka pa lang pakawalang babae at hindi makontento sa akin. Nalingat lang ako sandali, ipinagpalit mo na ako sa iba at lumusob pa talaga kayo sa bahay namin para awayin ang mommy ko?" Panunumbat nito sa kanya.
Nagpanting ang tainga ni Meghan sa narinig, kaya sinampal niya si Nygel, "Ikaw ang walanghiya at uto-uto nang mommy mo. Nagkamali pala ako ng minahal. Dahil ang lalaking minahal ko ay walang sariling paninindigan." Gigil na gigil siya sa galit.
"Anak, tama na baka makasama yan sa...."
Pinigilan niya ang mommy niya sa sasabihin pa sana nito.
"Hoy lalaki. Maghiwalay na tayo dahil ayokong makasama ang lalaking walang bayag! Gwapo ka lang pero mahina ang utak mo! Mama's boy! Huwag na huwag kang magpapakita pa sa akin. Dahil kahit kailan, magtagpo man ulit ang landas natin. I will never forgive you...." Pinamaywangan niya ito at saka tinitigan ng malamig.
"Huwag kang mag-alala, hinding-hindi na din naman magtatagpo ang mga landas natin. At kung darating man ang araw na magtagpo ulit tayo. Isang estranghera ka na lang na basura sa paningin ko.... Wala kang ipinagkaiba sa nanay mo.... Alam ko na ang lahat, Meghan. Ang mommy mo ang dahilan kung bakit puno ng galit si Mommy. Dahil sa higad niyang bestfriend .. Nakakahiya kayo!" May pang-iinsultong tinitigan siya ni Nygel mula ulo hanggang paa .
"You asshole! Huwag na huwag mong pagsasalitaan ang mommy ko ng hindi maganda. Hindi mo alam ang mga pinagdaanan ng mommy ko. Kaya wala kang karapatan na laitin at ipamukha sa kanya ang naging kasalanan niya...." Her jaw clenched at parang demonyo na ang tingin niya kay Nygel .
"So, ano? Tama ang ginawa ng mommy mo na pagtatraydor sa mommy ko? Kahit anong rason ng mommy mo. Kung inisip niya na matalik na kaibigan ang mommy ko. Hindi niya magagawa iyon. Ikakasal na sina mommy at daddy pero hindi natuloy...dahil sa inyo ng mommy mo! Dahil sayo mismo!" Puno ng galit ang mga mata ni Nygel nang tinalikuran sila.
"Anak, I'm so sorry..... I'm so sorry.... Hindi ko sinasadya na maging ganito ang lahat... Nasira ko ang buhay mo." Humahagulgol na lumuhod si Marissa sa harapan ni Meghan.
Kahit nanghihina si Meghan dahil sa mga binatong masasakit na salita ni Nygel ay pilit niyang pinatatag ang sarili.
"M-Mommy, t-tumayo ka na diyan. Umuwi na po tayo. Pinagtitinginan na po tayo ng mga tao." Walang emosyon na hinila niya si Marissa. Hindi siya umiyak kahit nanghihina na ang mga tuhod niya dahil sa samu't-saring emosyon at subrang sakit na nararamdaman, tiniis niya.
"Hindi ko alam kung paano makakabawi sayo, anak. Magalit ka ulit sa akin.... Tatanggapin ko. Ilabas mo ang galit mo at huwag mong dibdibin ang sama ng loob mo. Makakasama kay baby." Pilit din na pinapatatag ni Marissa ang sarili dahil kita niya ang pamumutla ng anak. Hindi man ito nagsasalita, alam niyang subrang nasaktan ito dahil sa paghihiwalay nila ni Nygel.
Halos sumabog ang dibdib niya sa pagtitimpi, para siyang mababaliw sa sakit. Naninikip ang dibdib niya dahil sa pagpipigil sa galit. Kung kailan magkakaanak na sila, saka pa ito mangyayari. Halos patayin niya sa isip si Nygel!
"Ang kitid ng utak niya.... Ang babaw ng pagmamahal niya. Wala siyang kwentang lalaki... His jerk! Asshole! I will never forgive you." Hindi niya namamalayan na tumutulo na pala ang mga luha niya.