MIRAJANE POV
Hindi naging madali para sa akin ang practice kanina ng modeling, ilang beses nga akong na sabon ng instructor namin dahil madalas akong magkamali.
Hindi ko naman kasi ginusto na sumali rito, ngayon tuloy nakakarinig pa ako ng masasakit na salita dahil lang sa hindi ako marunong lumakad ng tama. I know how to handle hills, pero ang mag-model habang na ka takong? no way.
Mag-lakad pa nga lang mahirap na e. Mag-model pa kaya? Gosh.
Nag-aayos na ako ng sarili habang na ka upo sa bench when i heard a foot step walking towards my direction. Iniangat ko ang tingin para siguraduhin kung si lilia na ba iyon but it's not.
It was Felix. I wonder why he's here again?
"Ahmm hi-" panimula niya.
"Hello-" sagot ko naman
"Uuwi ka na ba?" medyo awkward pa niyang tanong.
Hindi ko pinahalata na nagulat ako sa tanong niya dahil mas lalo lang magiging mainit 'yong senaryo ngayon.
"Yeah" tipid kong sagot.
"Isn't okay if sasabayan kita maglakad?" He asks.
"Sorry. Kasabay ko kasi 'yong kaibigan ko" I respond.
"Wait- Let me call her" dugtong ko pa.
I dialed Lilia's number and after 2 rings sinagot niya rin naman ito ka agad.
"Hey. Asan ka na?" I asks immediately.
Alam ko naman na mabuting tao si Felix but this is awkward and uncomfortable for me since where not close.
"Bes sorry, hindi kita maisasabay" Lilia respond.
Kumunot naman agad ang noo ko. First time ito na mangyari, lilia never turn back to what she said.
"May nangyari ba?" tanong ko.
Bigla akong kinabahan kahit pa wala pa akong naririnig na sagot mula sa kanya.
"Si Simon kasi inaapoy ng lagnat mas matagal bago maka uwi si mom kaya ako na ang nagpunta sa ospital after tumawag ni yaya" She said.
Simon was his younger brother. Dalawa lang sila isang babae which is siya and simon.
"Kamusta na si Simon? I asks.
"Okay naman na kaso kailangan nga ng bantay rito sa ospital dahil pinakuha ko ng gamit si yaya. On the way pa lang rin si mommy pauwi" she respond.
I told her that it's fine at ako na lang mag-isa ang uuwi dahil kaya ko naman. She was worried na baka kung mapaano kaya na pilitan akong sabihin sa kanya na sasabayan ako ni felix pauwi.
Ayan ang gag* hindi na tumigil kaka tanong kaya pinatayan ko na siya ng call. After that lumingon na ako kay Felix at ngumiti.
"I guess sasabay ka?" He muttered.
"Oo e." nahihiya kong sagot.
"Ihahatid na kita sa inyo if okayy lang" He said.
"No. Kahit hanggang sa LRT lang" sagot ko.
Kapag kasi commute ako papuntang school kailangan kong sumakay ng LRT, p'wede naman na jeep pero ayoko kasi siksikan lalo na rush hour ngayon.
"Okayy, that's sounds good" Felix respond.
Sinukblit ko na 'yong bag ko sa balikat at nag-umpisa na kaming maglakad paalis ng school. Hindi naman ganoon ka layo from school.'yong lrt station pero dahil si felix ang kasama ko parang ang tagal at ang bagal namin makarating doon.
Napansin ko ang biglang pagkabalisa ni felix dahil kanina pa siya lingon ng lingon, kaya tuloy na trigger ako na tignan din iyong kanina pa niya nililingon.
I saw a shadow, jumping himself sa mga poste para mag tago at hindi namin makita. Malakas ang kutob ko na 'yon din yung lalaking sumusunod sa akin dati pero hindi ko masigurado ngayon since shadow lang niya ang nakikita ko.
Hindi na ako lumingon ulit, i feel safe now dahil may kasama naman ako. I know hanggang ganoon lang ang kaya niyang gawin kapag may kasama ako, ang magtago sa mga anino.
Hindi na rin ang nagsalita at pinahalata kay felix na alam kong may na ka sunod sa amin. Maybe he knows that this might be happened? kaya niya ako niyaya na sumabay sa kanya pero bakit?
Why felix? Bakit kailangan mo akong protektahan ng palihim? Do you know that guy? or because you had a personal reasons?
Finally, nakarating rin kami sa lrt station.
"Thank you for this" I sincerely said.
Gusto ko magtanong kung bakit niya ginagawa ito pero mas mabuti na sigurong hindi na lang muna.
"It's nothing. I just wan-t you saf-e" nag-aalangan pa niyang sagot sa akin.
Ngumiti ako at tinapik siya sa balikat na bahagya pa niyang ikinagulat, after that bumili na ako ng ticket at hinintay na dumating 'yong train.
I got home safe.
Uminom ako ng isang baso ng tubig bago tuluyang umakyat sa kwarto ko. Saktong pagka lapag ng bag ay nag-ring ang phone ko.
It was mom.
"Hey, naka uwi ka na ba?" She asks.
Boses pagod siya, paniguradong marami na naman silang pasyente ngayong araw at hindi halos makapahinga kaya drain si mom.
"Yes po" I respond.
Sinabi niya na kumain ako bago matulog after that ay binaba na rin agad ang call. Rinig ko pa ang pagpasok ng isang therapist sa office niya para sabihin na pinapatawag siya ng head nila.
Hindi talaga biro ang maging doctor. My mom was the living proof of mine.
I get some sleeping clothes and pumasok na sa banyo para maglinis ng katawan. Hindi na ako nagtagal dahil gabi na, baka makasama pa ito.
Bumaba ako para kumuha ulit ng pagkain, saktong pag-upo ko sa study table na ginawa ko ng dining table ngayon ay tumunog na naman ang phone ko.
It was Lilia. Ofcourse, hindi niya ako titigilan hanggat hindi ko sinasabi what's going on between me and felix as she knows that i admire that man for a long time. Wala namang hindi alam si Lilia.
"P'wede ba kumain muna ako?" sarcastic kong bungad sa kanya pagka sagot ko ng tawag.
"Tama na dahilan Mirajane, p'wede ka kumain habang nagk-kwento sa akin dalian mo" sagot niya.
"Wow demanding ah" natatawa kong sabi.
"So ayon na nga-" I started.
Sinabi ko sa kanya lahat ng nangyari kanina mula sa kilig ko noong sumasayaw kami, ang lokaret naman kung maka tili ay parang wala sa ospital kahit pa lumabas daw siya sa parking lot para nga sa chismis. Sinabi ko rin sa kanya iyong pagbalik ni felix sa auditorium kanina para yayain na sumabay ako sa kanya.
I left behind the part where that shadow show up.