Yes, he is none other than Miguel. Ganun pa rin naman ang itsura niya. Deep brown eyes, perfect shaped nose at medyo maputi. Those were his assets…well for me.
Parang may dumaan na anghel. Natahimik bigla ang paligid na pati ang malakas na hangin sa tabing dagat ay tila nawala rin. I felt a little awkward but I managed to smile.
“Ewan ko sa’yo, Dads. Sumakay na tayo,” Basag ni Vangie sa namuong katahimikan at hinila na niya si Martin pasakay ng speed boat.
“Hi!” Bati ko sa kanya.
“Hi!” Bati din niya sa akin.
“Buti nakasama kayo?” Tanong ko kay Miguel at pagkasabi ko ng word na ‘kayo’ ay tinignan ko rin ang ka-holding hands niyang babae whom I have known as Mirasol na kapatid ni Martin. Alam ko rin na ikakasal na sila. At matagal ko nang tanggap iyon. No more hard feelings anymore. I promise. So sino ba ang kino-convince ko dito ngayon? Syempre ang sarili ko.
“Hi!” Bati ko rin kay Mirasol. Tipid naman niya akong nginitian. Ganun pa rin siya tulad ng dati. The first time I saw her ay nung despidida ni Martin two years ago bago ito bumalik ng Dubai. Napaka Maria Clara type, too good to be true at halos di makabasag pinggan. Maputi rin siya tulad ni Vangie, maliit at makinis ang mukha, shoulder level ang itim niyang buhok at chinita.
“Sayang ang opportunity. First time namin dito eh. Salamat pala sa pag-imbita.” Sagot ni Miguel in a serious tone pero nakangiti.
I shrugged my shoulders. “No big deal. Thanks din for coming.” Patuloy lang din ako sa malawak na pag-ngiti. It’s the right way to entertain your guests, right? “Sakay na kayo.” Rule number one yun sa customer service na natutunan ko. Smile even though you don’t feel smiling at all. Smile is the greatest mask that you can wear. Sino nagsabi niyon? Wala naman, imbento ko lang. He-he!
Hinalikan ko si Rich sa pisngi. “Na-miss kitang bakla ka!” Sabi ko sa kanya while hugging her err him pala.
Kasunod niya ay ang boyfriend slash neighbor niya na si Alex. Mas matangkad si Alex kay Rich at mas malaki rin ang built ng katawan nito.
Lately lang nagladlad ng kapa si Rich at ipinagsigawan na nito sa buong mundo ang pagiging berde ng dugo niya. Nakilala niya si Alex over a year ago sa bago niyang nilipatang bahay. Actually, medyo nagulat kami pero parang na-sense na din namin na paminta pala itong si Rich kasi nga never pa itong nagka-girlfriend kahit pa na may itsura din ito. At ang dahilan nga ay lalaki rin pala ang gusto niya.
Tinanguan ko lang si Alex at sumakay na din sila ng speed boat. Kasunod nito ay si Ruth.
“Kamusta na Bansot? Anyway, mamaya na tayo mag-chikahan dahil malayo pa ang lalakbayin natin. Na-miss kita, sobra!” Sabi ko sa kanya habang yakap siya. Kauuwi lang din kasi nito galing abroad.
Ruth is chubby at medyo singkit din. Kagaya ko ay hindi rin siya kaputian (mabuhay ang kayumangging kaligatan!) pero hindi din naman ganun kaitim gaya ng sa bestfriend ko na si Liza. He-he.
“Ha-ha. Oo, marami ka ring dapat i-kwento sa akin.” Sagot niya bago sumakay.
“Uy, Hi Ken!” Bati ko sa pinakahuling tao na nasa pila. Ken was also my ex-boyfriend anyway. But all is well na sa amin. Mapaglaro ang tadhana. We ended up as good friends na lang talaga.

“Hello.” Hinalikan niya ako sa pisngi. “Tagal mong nagtago ah.”
“Kelangan eh.” Nakangiti pa rin ako habang kausap siya. “Nice to see you again.” Wika
Hindi naman masyadong awkward ang get together naming ito noh? Dalawang ex ko lang naman ang makakasama ko. Pero wala na sa akin yun. Naka-move on na ako. May ibang bagay na ako na pinaglalaanan ng buo kong atensyon ngayon at yun nga ay ang resort ko.
Ang Jane’s Mystical Resort.
Muli na naman akong napangiti nang maisip ang munti kong paraiso. There I found peace and joy. At excited na akong bumalik uli doon ngayon.
Ang pinakahuling sumakay ng speedboat ay sino pa nga ba kundi ako. “Ready na kayo?” tanong ko sa mga kasama ko.
“Kanina pa ‘te. Naiinip na nga ako eh.” Sagot ng mahadera kong best friend na si Liza.
“Una-una ka tapos magrereklamo ka,” Inirapan ko pa siya bago ko ini-start ang makina ng speed boat. Tinanggal ko na ang tali na nasa pathway then I pulled up the anchor and Ken helped me kahit pa na kaya ko naman yun. Kinuha ko rin ang mahabang stick na nasa sahig ng speedboat na siyang ginagamit ko para maitulak ang bangka papalayo sa pathway.
“Ikaw ang mag-da-drive Jane? Seryoso?” Ani Vangie with wide eyes pa. Tinanguan ko naman siya. Parang hindi ito makapaniwala. Wala yatang tiwala sa akin. He-he. Hindi ko naman sila ipapahamak.

“Oy, mahal pa namin mga buhay namin ah. Ayusin mo mag-drive.” Sabi naman ni Richard na naka-holding hands pa with his jowa. Siya na talaga ang may love life at hindi ako naiinggit. Besides, I’m traumatized. Ha-ha, joke lang.
“Wala kayong choice, ako talaga ang driver niyo ngayon.” Pina-abante ko na si Orangey. Pangalan nga pala yan ng speed boat ko. “Let’s go! Mahirap abutan ng dilim sa dagat.”
“Ilang oras ba papunta dun? Malayo ba yun?” tanong ni Mary.
“Kung ordinary na motor boat ang gagamitin natin, aabutin ng two hours. Pero with Orangey, mga 45 minutes depende pa yun sa speed tsaka sa lakas ng alon,” sagot ko.
“Ikaw na ang bangkera, Jane dela Merced.” Biro ni Ruth.
“IKR! (I know right)” nakangiti kong sagot sa kanya sabay kindat.
Maya-maya lang ay nasa gita na kami ng karagatan. Manghang-mangha sila sa kanilang nakikita. Napakalinaw kasi ng tubig dito.
“Aahh!” tili ni Liza.
Pati si Vangie, Mary at Ruth ay napasigaw din. Medyo malalaki kasi ang alon at medyo mahangin rin kaya malakas ang impact nito sa speed boat na may kasama pang konting splash ng water na nakakabasa sa kanila. Wahehe.
“Dahan-dahan naman Jane!” Sita ni Ruth sa akin. “Basa na kaya kami.”
“Okay lang yan.” Tumatawa kong sagot sa kanya.
“Grabe, daig pa natin ang nasa Rio Grande ng E.K.(Enchanted Kingdom). Huu!” Ani Martin sabay punas ng mukha.
“Yung Log Jump kamo!” Vangie.
“Uy Jane, dahan dahan naman sa pagda-drive.” Sita rin ni Mary sa akin.
“Pag binagalan ko, baka abutin tayo ng dilim tsaka mas lalaki pa ang alon maya-maya lang.” Sagot ko naman sa kanya. “Nag-eenjoy nga si baby Michael oh!” Tawa ng tawa si Baby Michael kapag nababasa siya ng tubig dagat.
“Adik sa tubig ‘to eh.” Ani Marlon.
Ang position pala namin sa bangka ay ganito:
Nasa likuran ko sina Liza, Mary, Marlon na buhat si Baby Michael, Ruth at Ken na magkakatabing nakaupo sa may bandang pwet ni Orangey.
Nasa unahan ko naman sina Rich, Alex, Miguel, Mirasol, Vangie at Martin na nasa bandang nguso nakaupo.
Ako naman ay sa gitna ng speed boat nakatayo since nandito rin ang controller. May upuan na nakalaan para sa akin pero mas gusto ko ang nakatayo. Nasanay na ako eh. Sa ilalim ng upuan na ito ay ang daan din papunta sa cabin o lower deck na may tulugan which is good for two. Meron din itong Air-con, CR, TV, mini table at mini ref.
Mabagal pa nga ang speed ko na 70 kph. Kasi medyo mabigat kami at baka bumigay ang motor. So sa tantiya ko ay baka abutin kami ng isang oras bago makarating sa isla.

I knew it. Ayan na ang malalaking alon kasabay ng malakas na hangin.
Ini-angat ng isang malaking alon ang speed boat ng I think mga two meters and then splash!
Malakas rin ang naging pagbagsak muli ng speed boat pabalik sa dagat. Mas lumakas rin ang naging tili ng mga kaibigan kong babae. Pati yung mga kasama naming lalaki ay napasigaw na rin. Gulat sila eh. Mga takot na takot. He-he.
As an evil friend, ay natatawa na lang ako sa kanila. I enjoyed laughing at them. It was so priceless to see their super shocked faces habang mahigpit na nakahawak sa mga bagay na pwedeng pagkapitan dito sa loob ni Orangey.
Peace tayo mga friends. Okay lang yan dahil hindi niyo ikamamatay yan. Ha-ha-ha!
“Love you, Guys!” He-he! Wika ko sa kanila at nag-peace sign pa. Safe naman silang lahat dahil pinag-life jacket ko sila.
“Walanjo ka, Jane Dela Merced!” Sigaw ng best friend ko sa akin.