Prince's POV
(SSC Office)
EVERYONE here are enjoying chatting about of what happened earlier. I'm so amused of that girl because she's the one who can block my way that easily, and what's determined me the most, dahil hindi lang ito isang beses na ginawa ng Miss Martinez na yan sakin.
Alam ko naman talaga kung anong pangalan niya because i have my own sources... Dati ko pa alam ang pangalan niya dahil sa ipinakilala siya ng lahat sa naka-kuha ng perfect score sa entrance exam at nung nalaman ko na siya ang naka-perfect score...na buhay ang galit akong naramdaman sa kanya dahil nalamangan niya ako sa pagiging deans lister.
And now...she remains that standing here in our school. Ako na lang palagi yung second best tapos last year ko na ngayong year, at sa buong buhay ko wala pang nakakalamang sakin, kaya ginawa ko yung mga bagay na yun.
"Oh? Prince ba't natahimik ka? Didn't you enjoy your revenge to that girl earlier?" sabi ni Bryle Kevin Johanneson, Event organizer  ng SSC. At ako naman ang President. Hindi niya ako nilubayan ng tingin at parang may iniisip siya na hindi ko alam. Naka-ngisi siya na parang aso. Ganun kalaki yung ngisi niya. Ang sarap suntukin.
"Really? Ako tahimik? You just gonna blind by your own eyes Bryle!" maangas kong sabi sa kanya. And i know the most of us ay nag-enjoy kanina sa mga nangyari. Mga lalaki kaming lahat dito na member lang ng SSC wala ng iba. Sumabat naman si Tyrone San Jose. Secretay ng SSC at kilalang cassanova dito sa school. Bryle Kevin Johanneson matinik sa mga babae.
"Bryle, take it easy with Prince...sa ating pito...siya ang pinaka-naapektuhan dahil nasagi yata ng babaeng yun yung ego nitong Prince natin!" tyrone chuckled, almost laughing. Tiningnan ko siya ng masama at tumigil siya saglit maybe because he just felt my presence when I'm glaring at him.
"Tumahimik nga kayong dalawa! hindi ako makakapag-isip ng susunod kong gagawin dahil ang iingay ninyo." Sabi ko at binato ko silang dalawa ng kung anong makita dito sa table ko.
Todo ilag naman silang dalawa ng mapansin ko na kaming tatlo lang yung nandito sa Office namin. Tumayo ako nilapitan ko si Bryle at tinanong kung nasaan yung apat.
"Hoy, Bryle! Nasaan na yung apat? Bakit wala pa sila dito?" tanong ko sa kanya na hindi ko mai-pinta yung mukha.
"I don't know? Hindi ko naman alam kung nasaan yung apat, eh wala man lang message sa GC natin...pabayaan mo muna yun sila, baka may ginawa lang na importante." Mariing sabi ni Bryle sa akin na naka-ngisi parin.
"I've heard nag-away kayo kanina ni Aidan ah? O mas tamang sabihin na nagtalo kayo dahil din dun sa babae?" nagsimula ulit siyang tumawa...at siya naman ang tiningnan ko ng masama. Ibinaling ko yung tingin ko sa kanya.
Nilapitan ko siya at hindi ko pinansin yung tanong niya...bumuntong hininga ako bago nagsalita ulit.
"Tawagan niyo silang apat at papuntahin niyo kaagad dito?! Oras ng meeting natin wala sila?!" sigaw ko sa kanilang dalawa na mukha namang nagulantang! Yung mga mukha nila hindi magkandaugaga at nilabas kaagad yung cellphone nila. Bumalik na muna ako sa table ko at pinag-iisipan ko kung anong susunod kong gagawin.
Nakapangalumbaba akong umupo at nilagay ko ang kamay sa mesa at nag-iisip ng may pumasok kaagad na idea sa utak ko.
A smiled visible in my face when i turn my gaze to them. Nagtataka naman nila akong tiningnan dalawa. Iniisip nilang dalawa siguro na may binabalak na naman akong gagawin.
Bago pa sila makapagsalita...maingay na pumasok yung apat na asungot na larang nagtatalo sa kung anong bagay.
"Bakit ngayon lang kayo? Saang lupalop ng bansa kayo nagpunta ha?! Kanina pa namin kayo hinihintay...anong oras na 2:30 pm na oh?!" nakuha ko naman ang atensyon nila at tumahimik kaagad sila. Napataas 'yung kilay ko dahil sa ingay nila at curious ako sa kung anong pinag-tatalunan nila.
"What is that? Care to share kung anong pinagtatalunan niyo?" baling ko sa kanila pero tinulak lang nila si Aidan na parang sa kanya galing kung bakit sila nagtatalo-talo.
"Is this what you want, huh? Prince? Trip mo lang bang pahirapan si Camille kahit hindi niya naman sinasadya yung pag-bangga niya sayo sa entrance kahapon. Alam mo, hindi kita maintindihan kung bakit mo to ginagawa sa kanya?" biglang salita ni Aidan at tumingin sa akin ng masama.
So? Kilala niya na rin pala yung babaeng yun?
"Why do you care? And besides, I'm not going to tell you what is my reason. Bakit may magagawa ka ba?" nagsukatan kami ng tingin ni Aidan na parang magsusuntukan na kami dito at inawat naman kami ng lima.
"Hey! Hey! Awat na...baka gusto niyo tumawag ako ng teacher dito para tumigil lang kayong dalawa?" mariing sabi ni Kumiko. Kumiko Futaba Suarez half filipino, half japanese assistant secretary ng SSC. Wag lang itong lapitan dahil kapag nakuha ka sa tingin miracle could have happened next. Pero siya rin ang binansagang referee namin dahil kapag may away kami, pupunta siya sa gitna at aawatin kami....katulad ngayon.
"Stop it already, Prince! Please!" sumusukong tawag niya sa pangalan ko. Ngayon pa? Na may naisip ulit ako? Ngisi lang ang naging ganti ko sa kanya.
"You can't stop me, Aidan. At hindi mo alam, dahil wala kang alam." Pagkatapos kong sabihin, pa-bagsak kong isinarado ang pintuan, at umalis na kaagad ako dahil hindi ko gusto ang presence niya doon.
Naglakad ako papuntang parking area pero dahil makakasalubong ko ang Head Disciplinary ay naagaw niya atensyon ko. Si Madam Pamela Dela Torre. Huminto muna ako saglit just to greet Madam at kina-usap niya ako dito sa may hallway bago ako makapunta ng Quadrangle at Parking area.
"Prince? Aalis ka na? Akala ko may meeting kayo ngayon ng SSC?" tanong ni Madam Pamela. I just bow my slightly and start talking with madam.
"Medyo hindi lang po maganda ang pakiramdam ko, Madam Pamela. Uuwi po muna ako...sige po." May paggalang kong sabi sa kanya. Tumango siya at tumalikod kaagad ako nang nakita ko ang aking target, ngumiti ako na parang nanalo sa loto.
"Well, I guess mas magandang gawin ko na lang ngayon ang pina-plano ko." Sabi ko sa sarili because of amusement. Nasa cafeteria yung pakay ko at dahil, ginulo nung babaeng yun lahat, i will do everything just to see her suffer. Madali ko lang siyang nakita dahil glass window lahat ang cafeteria.
Pumasok ako at nakita ko naman yung ibang mga studyante na halatang kilig na kilig ng makita ako. I only just smiled at them.
Naglakad ako papunta sa pwesto ni Camille at hindi ko pinahalatang may gagawin ako ngayong araw. Nilagpasan ko muna siya at natanaw ko na tinitingnan ako ng mga studyante and all i have is to *shhh* at them, i just place my finger to my lips at tumango naman sila na parang alam nila kung anong gagawin ko.
Bumili muna ako ng tubig at naglakad ako palapit sa kanya na nakaupo siya sa tabi sa malapit na bintana. Para kunwari ay matatapunan ko siya ng tubig. I just smiled of what i have thought right now. I have to say apologize after, a fake apologies i must say. Haha.
"Oppssss!! My bad?" tiningnan ko siya at inangat niya ang ulo para tingnan ako.
Gulat na gulat siya dahil ako ang may gawa nun. Hahaha, you deserve that!
"I'm sorry to that?" 'yun ang sinabi ko ng bigla siyang tumayo. Naka-ngisi ako sa kanya pero kumunot lang ang noo niya.
"M-Mr. President? A-Ako dapat ang humingi ng sorry. K-Kung mo gusto mo akong tapunan ulit ng tubig gawin mo ulit. Pero wag niyo na akong pahiyain katulad kahapon *sob sob* hindi ko naman sinasadya yun eh... I'm so sorry ulit." Umiiyak niyang sabi sakin. Nagulat ako, because this is the first time na may umiyak sa harapan ko, at babae pa?!
Lumapit ako sa kanya, yumuko ako and i squat a little just to reach her ear and say those words. I smiled sweetly because of that.
"Okay! Kung yan ang gusto mo. I will accept your apology, but I have a condition... Magiging personal alalay kita. Susundin mo ako kapag may ipapa-gawa ako sayo dito sa school at kung saan ako mag-punta. Oh? And by the way, may first task akong ipapa-gawa sayo yun ay ang linisin mo ang music room sa friday pagkatapos ng klase mo, because we we're going to use it by saturday. Got that?" tuwid na akong tumayo pagkatapos kong sabihin yun sa kanya... And i know she thinks that I'm unbelievable.
"Para patawarin kita," yun ang huling sinabi ko bago siya iniwan sa pwesto niya na nakatayo at gulat na gulat.