Nakatingin lang ako sa harap at pilit na pinapasok ang mga lessons na tinuturo ng professor namin sa utak ko pero wala talaga, dahil wala akong maintindihan. Magrereview nalang ako mamaya pag-uwi.
Kanina ko pa iniisip kung papaano ko haharapin yung professor ko na nagtuturo ngayon sa harapan. Mabuti nalang at nagpalate ako ng kaunti kaya pagdating ko kanina, may iilang estudyante na dito sa room.
Bakit ko nga ba iniisip yun? Aist!
I heard the bell rang. Dali-dali kong niligpit ang mga gamit at lalabas na sana ng marinig ko ang apelyido ko.
         "Miss Alexander."
Hindi ako humarap dito.
         "Stay, I need to talk to you about something."
Humarap ako and I saw how serious she is. May nagawa ba ako? Bakit ganyan siya makatingin?
         "Ma'am, I'm sorry but I need to attend my next class." Saad ko.
         "Let's talk." Nakalabas na lahat ng mga kaklase ko kaya wala na talaga akong magagawa kundi ang harapin siya. "And don't worry about your next class. I will give you a pass slip." Napabuntong-hininga ako. So, I don't have a choice but to stay and talk to her.
Walang-gana akong naglakad pabalik at umupo sa harapan. Hindi ako nagtaas ng tingin at nakayuko lang. Tumayo ito sa harap at sumandal sa table habang naka-crossed legs. I was staring down at her 3 inches black heels.
          "Eyes up."
Dahan-dahan akong tumingin sa kanya na ngayo'y seryosong nakatingin sa akin. Really, what's her problem? If ito yung nangyari kahapon, then why I need to explain it to her. She was nothing to do with it.
        "Ma'am, bakit niyo po talaga ako gustong makausap?" I'm asking her but she's just looked at me so I looked away.
       "I want you..." Napalingon ako sa narinig ko mula sa kanya. What? She what? "I want you... to participate in the quiz bee."
Natutop ko ang bibig ko dahil iba ang narinig ko sa iniisip ko. Goodness, what the hell I'm thinking? Akala ko kung ano na, quiz bee lang pala.
       "WAIT! WHAT?" Tumaas ang boses ko. Pareho kaming nagulat sa biglaang pagsigaw ko.
        "I am your professor, Miss Alexander I think you forgot. You have no right to raise your voice at me." Nanlilisik ang mga matang nakatingin ito sa akin.
I apologetic looked at her. "I'm s-sorry Ma'am, I didn't mean to shout at you. Just.. nagulat lang po ako sa sinabi niyo. I'm really sorry Ma'am." Nakakahiya! "But, about the 'quiz bee' thing that you mentioned, I'm sorry pero hindi po ako sasali."
         "And why is that? You know, this is a big opportunity for you. If you participate and win the quiz bee, you'll be exempted in the finals. Don't you want it, Miss Alexander?"
Nakatingin lang ako sa prof ko. I want to ask her, why me? Maraming mas matalino keysa sa akin so why she chose me?
        "Why?" Takang-taka siyang tiningnan ako. "Why you chose me, Ma'am? Hindi lang po ako ang matalino sa university'ng ito, so why me? Why not the top 1 student ng BSBA?"
Hindi ko mapoint out kung bakit ako, at ayaw ko rin namang sumali. Unang-una, busy akong tao, for sure may one week or more than a week pa ang pagrereview para sa quiz bee na yan. Pangalawa, I'm not fond of participating in that kind of competition. Pangatlo, nandyan si Rebecca Gonzales, yung top 1 ng buong section sa course ng BSBA.
        "Why are you questioning my decision, Miss Alexander? I want YOU to participate in the quiz bee because that's what I want. I don't need to explain myself for choosing you. My decision is final, wether you like it or like it."
What now? What should I do? Mahirap makipag argue sa prof kong ito. Nakapagdecide na siya nang hindi man lang ako hiningian ng permiso. Is this university always like this?
        "But Ma'am---"
She cut me off. Argh! I hate her.
        "No buts, Miss Alexander. Just take it or I'll fail you in my subject."
That's it! She blackmailed me. Prof ba talaga 'to.
        "Fine. Are we finished, MA'AM?" Diniinan ko pa ang salitang 'Ma'am' para aware naman siya na badmood ako sa kanya.
         "Yeah, you can leave." Tinalikuran niya na ako pero huminto siya at binalingan muli ako. "And oh, by the way, we'll start the review next week."
Gusto ko mang magdabog kaso hindi ko gawain yun. Lugong-lugo akong lumabas ng room. Tutal excuse naman ako sa second class. May kasunod pang dalawa bago ako makauwi ng bahay. Sa isipang iyon ay mas lalo akong nawalan ng ganang makinig sa dalawa pang klase na kasunod.
~*~
Lumipas ang ilang araw na nawalan ako ng gana pumasok sa klase ni Ma'am Boa dahil naiisip ko pa rin yung napag-usapan namin nung Lunes. Buti nalang at araw na ng Sabado ngayon, which means wala akong pasok. Sabado lang ang pahinga ko kaya every Saturday lang ako makakapasyal sa company ni Papa.
Mabuti nalang at nandun si Uncle Raymond to managed the company when I'm studying.
       "Iha, pwede ba kitang makausap?"
Nasa veranda ako ngayon, I was eating my breakfast here. Tulog pa ang mga kapatid ko, masyado pa kasing maaga.
        "Nay Ersa, ano pong pag-uusapan natin at mukhang seryoso po iyan? Maupo po muna kayo."
Umupo siya sa katapat na upuan. Seryoso talaga si Nanay. May problema kaya.
        "Iha, ayaw ko man na iwanan kayong magkapatid dito sa bahay pero---"
        "Wait 'Nay! Are you thinking to leave this house? Ayaw niyo na po bang magtrabaho dito? Pagod na po kayo sa amin?"
Kabang-kaba ko siyang tiningnan. Don't tell me, iiwan niya na kami. No, ayaw ko. Ayaw kong maiwan kami dito.
         "Anak, hindi sa ganun. Ano ka ba? Bakit ka ba nag-iisip ng ganyan? Patapusin mo muna kasi ako." She's laughing. May nakakatawa ba sa sinabi ko? "Yun nga 'nak, kelangan kong umuwi sa probinsya namin dahil nagkasakit iyong Tatay niyo. Kailangan ko siyang alagaan tapos babalik ako rito agad kapag kaya na niya ang sarili niya. Hindi naman ako magtatagal dun."
I was in relief when I heard her explanation. Pero nagkasakit daw si Tatay Fernando.
          "How's Tatay Fernando, 'Nay? Is he fine?"
          "Oo naman, anak. Kaso lang kelangan lang talaga ng karamay ang tatay mo sa ngayon dahil hindi pa niya kaya ang sarili niya."
          "Then, dito nalang po siya magpagaling. We can help you 'Nay to take care of Tatay."
          "Kung pupwede lang anak ay ginawa ko na, ang kaso kelangan niya ng sariwang hangin."
Nakita ko ang lungkot sa mga mata ni Nanay Ersa. She's right, mas nakakabuti ang fresh air ng province kay Tatay keysa dito.
Wala kasing anak sila Nanay at Tatay dahil baog si Nanay but Tatay Fernando never leave her. Sobra-sobra ang pagmamahal ni Tatay para kay Nanay Ersa na kahit hindi siya mabigyan ng anak ay hindi man lang nabawasan ang pagmamahal niya para sa babae.
And I hope I can find my true love in the future too. That will love me for who I am and what I am.
I hold Nanay Ersa's hand.
       "If that's what you really want 'Nay, I won't stop you po. If Tatay Fernando needs you to take care of him, I'll let you go."
Ngumiti siya. "Salamat anak sa pag-intindi mo."
        "Always 'Nay. If you need anything, just tell me. Kelan po kayo aalis? Ngayon na po ba?" I asked her and she nodded. "You want me to send you to the airport 'Nay or si Manong Samuel nalang ang maghahatid sa inyo dun?"
          "'Wag na anak, si Samuel nalang. Hahanapin ka ng mga kapatid mo kapag nagising ang mga yun."
           "Are you sure 'Nay?"
          "Oo naman. Basta mag-iingat kayo palagi. Ikaw muna ang bahala sa mga kapatid mo habang wala ako."
Napangiti ako.
           "Yes po. Kayo rin po mag-ingat sa byahe."
Yumakap ito sa akin at hinalikan ako sa noo bago tumalikod sa akin. Hinatid ko siya ng tingin hanggang sa makalabas siya ng kwarto ko.
Tumingin ako sa kalangitan at ninanamnam ang simoy ng hangin. I embraced myself when I feel the cold air. Pasikat na ang araw, I need to get ready bago pa magising ang mga yun.