Chapter 4
"ARAYYY! Ano ba nasasaktan ako!" Nagpupumiglas siya.
"Sa susunod na sasabihin mong baliw ako! Makikita mo kung paano ako maging baliw. Magagaya ka sa kanila!" Winagayway nito ang mga pugot na ulo sa mukha ni Maryann.
"Demonyo ka, alisin mo ang mga iyan dito!"
Lalo naman nitong inilapit ang mga ito.
Kahit nakilala ni Maryann ang mga ito nasa puso pa rin ang takot.
"Tignan mo sila, say hello to them!" Pang aasar pa ng lalaki.
"Ahhh, ilayo mo ang mga iyan sa akin!" Nanghina ang boses niya.
"No they are staying with you para may kasama dito. Di ba mga friends mo naman sila enjoy with them miss!" ngising-ngisi pa ito.
"Oo mga kaibigan ko sila but-but only they head I'm so scared!"
"Do not be scared, sasamahan ka nga nila. Eh, ayaw mo pa you are not alone here!"
"Please. I beg you take them out here!"
Ngumisi muna ito bago nag salita. "Your wish is grated miss," wika nito at agad ng kinuha ang mga pugot na ulo.
Pagkaalis ng kausap ni Maryann nag susumiksik naman siya sa isang sulok dahil nakatingin pa rin sa kanya ang ibang taong naroroon.
"Ate, help me, I'm so scared right now they are going kill me!" wika niya sa sarili habang umaagos ang luha.
Hinintay niya ang kausap kanina pero hindi na ito bumalik pa kaya lalo siyang nakadama ng takot.
"MIKE, saan ka ba galing buong magdamag kang wala ah, inihatid mo lang ako tapos na wala ka na?"
"Nag palamig lang ako Leo, kilala mo naman ako di ba, I need something naman hindi puro ganito na lang tayo, mag enjoy din naman tayo paminsan-minsan lang."
"Saan ka nga nagpunta?"
"Alam mo na pinsan," tugon nito pero hindi ito tumingin sa pinsan niya.
"Ganon ba next time isama mo naman ako huwag kang magsolo ng grasa," pabirong turan nito.
"Kilala kita pinsan, hindi ka mahilig sa ganon bagay kaya akin na lang ito," nakangising sabi nito. (Hindi mo na dapat malaman pa ang ginagawa ko Leo hindi)
Napailing na lang si Leo, pero iba ang kutob sa pinsan.
BALISA si Maryann dahil hindi pa bumabalik ang lalaki buong araw na wala ito."Kailan ba babalik dito ang taong iyon? Kahit na demonyo rin siya alam ko hindi niya ako sasaktan."
Habang kailaliman ng gabi na alimpungatan si Maryann sa mahimbing niyang pag tulog ng may humahaplos sa pisngi.
"Huh? Sino ka?" tanong niya dahil madilim sa kinaroroonan niya.
"Ako ito," sagot nito.
Kahit alam ni Maryann na kaaway ang kaharap niya napayakap siya dito. Dahil alam niya na ito lang ang matino sa mga tao sa paligid niya.
Napapikit naman ang lalake sa ginawa ni Maryann sa pag yakap ng dalaga sa kanya. Dahil amoy na amoy nito ang mabangon amoy ng katawan nito at pakiramdam nito nayakap siya sa isang malambot na teddy bear dahil sa lambot ng katawan ng babae.
"Salamat at bumalik ka, akala ko hindi mo na ako pupuntahan dito please i-alis mo na ako dito, papatayin nila ako."
"Oo aalis ka dito pero hindi pa sa ngayon!"
Dahil sa sinabi ng kausap kumalas sa pag kayap si Maryann dito.
"Bakit hindi pa sa ngayon?"
"Dahil hindi pa puwede!"
"Bakit nga?"
"Huwag kang makulit at matigas ang ulo, pag sinabi kong hindi. Hindi, heto mga gamit mo siguro naman sa'yo iyan," binagsak ang isang maleta sa harapan ng dalaga.
"Isa ka ba sa kanila bakit mo ako tinulungan?"
"Ayaw mo non buhay ka pa, heto ang pagkain kumain ka alam kong gutom na gutom ka na."
"Ayoko kung kumain para mamatay narin ako sa gutom, kaysa naman mamatay ako sa kamay ng mga kalahi mong mga aswang ba kayo o cannibalising?"
"Kumain ka kung ayaw mong pag piyestahan ka nila ngayon, nauubos na ang pagkain nila sige ka ikaw rin, di ba ang sabi ko sa'yo sundin mo ang lahat ng gusto ko pag hindi mo ako sinunod, magdasal ka na dahil gagawin nila sa iyo ang ginawa nila sa mga kaibigan mo," panakot ng lalake sa dalaga.
Dahil sa panakot nito dali-dali niyang kinuha ang pagkain dala ng lalake. Napangisi naman ito.
"Good girl, ka pala 'yan ang gusto ko magkakasundo tayo niyang."
Walang imik si Maryaan, kahit nasabi niya gusto na rin niyang mamatay. Sa isip niya buhay pa siya may pag-asa pa dahil nariyan ang kanyang ate Aipha.
LOS ANGELES AIRPORT.
Papasakay na si Aipha sa eroplano pabalik ng Pilipinas.
"Lord, sana sa pagbalik kong ito, makikita ko pa ang kapatid ko pati narin ang mga kaibigan niya. Sa pagbabalik ko bubuksan ko muli ang kaso ng mahal ko sa buhay, ayaw ko sana pero ito na siguro ang tamang panahon para mabigyan ko sila ng katahimikan. Alam kong ito ang gusto nila dahil hanggang ngayon nasa isip at puso ko pa rin sila. Gusto ko nang ibaon sa limot dahil matagal na ito sana sa pagbalik ko sa bansang sinilangan ko maiibabaon ko na ito," wika niya sa sarili.
Pagkalipas ng mahabang oras na biyahe sa eroplano nakarating na sila sa Manila International Airport.
Bago bumaba si Aipha sa eroplano isang malalim na buntog-hininga muna ang pinakawalan niya.
"This is it, Aipha. Be strong kayanin mo ang lahat ng mangyayari sa'yo rito."
Nagpahinga muna siya sa isang hotel ng isang araw bago siya tumungo sa Iligan City sa pamilya ni Dianne. Dahil ito ang sabi ng kapatid niya na tutuluyan nila. At tutuloy narin siya sa kamag-anakan nila sa malapit lamang sa Iligan.
Mag alas-dos ng hapon nasa Iligan na si Aipha mabuti na lang nakakuha siya agad ng flight patungon Iligan sa araw na iyon."Magandang araw po Manong, dito po ba ang bahay ni Tita Pinky Acob?"
"Aba'y oo Ineng, sino ka ba?"
"Ako po si Aipha kalim, pamangkin po niya."
Rumehistro sa mukha ng matanda ang galak."Naku ikaw na ba 'yan, Aipha?"
"Opo Manong, sino rin po ba kayo?"
"Ako ang Tito Jose mo ang kapatid ng Mommy mo," masayang wika nito. At sabay yakap nito sa pamangkin yumakap naman si Aipha dito.
(Ang sarap pala sa pakiramdam ang makita ang mga taong kadugo at mayakap ng ganito)
"Pasensiya na po kayo Tito, kong hindi ko na po kayo na kilala kasi bata pa po ako ng umalis dito!"
"Alam ko 'yan, Aipha. Sandali at tawagin ko ang Tita mo pasok ka muna sa loob, akin na 'yan maleta mo ako na ang mag pasok sa loob."
"Huwag na po Tito, magaan lang po ito," awat niya sa may idad na niyang Tito.
"Oh sige kong 'yan ang gusto mo Aipha, Pinky, halika nga dini ang pamangkin natin si Aipha nagbalik na!" sigaw nito.
Sapag karinig naman ng Tita niya ng kanyang pangalan. Agad itong lumabas ng bahay.
"Aipha, pamangkin ko ikaw na ba 'yan?" lumuluhang wika nito at niyakap ng mahigpit ang pamangkin.
"Ako nga po, Tita!"
"Naku ang ganda mo naman para kang artista sa ganda pamangkin ko!" may sayang wika nito kahit na tumutulo ang luha.
"Hindi naman po, Tita," medyo nahihiyang sagot niya.
"Aba totoo ang sinasabi ng Tita mo Aipha, ang ganda mong dalaga, sigurado pag piyestahan ka ng mga kabinataan dito," nakangiting wika ng tito niya."Teka nga pala sandali ikukuha kita ng makakain mo Aipha."
"Sige po Tito, salamat."
"Aipha, napauwi ka my dahilan ba? Kasi ang sabi mo noon sa akin hinding-hindi ka na babalik dito sa Pilipinas."
"Meron Tita, si Maryann. Andito siya mahigit isang linggo na."
"Ano. Hindi mo ba sinabi sa kanya na puntahan kami dito sa amin?"
"Sinabi ko Tita, pero ang sabi niya sa akin, Oo pero sa kaibigan muna niya sila tutuloy."
"Iyon naman pala. Eh, bakit ka narito ngayon?"
"Tita, I feel it. I know may nangyaring hindi maganda sa kanila!"
"Ano ka ba Aipha. Kutob mo lang 'yan minsan ang kutob hindi ito totoo, pero mabuti narin kasi umuwi ka nang makakasama ka namin kahit sandali."
"Oo nga naman, Aipha. Tamang-tama reunion nang pamilya natin sa linggo. Oh, heto mag meryenda ka muna."
Gaya ng nakagawian niya tuwing nakakaramdam siya ng kakaiba napapabuntog-hininga siya ng malalim.
Napansin naman ito ng kanyang tita at tito pero hindi na lang nila ito pinansin pa.
"Tita, if I feel something, na hindi ito ka aya-aya. I know totoo ito, bago umalis sina Maryann, sa airport nakita ko Tita, wa-wala silang ulo lahat sila."
"Aipha, kung nakita mo bakit hindi mo sila pinigilan masamang mangitain ito?"
"Alam ko 'yan Tita, sinubukan ko pero hindi ako pinayagan ng mga otoridad sa airport, na makausap sila dahil nasa loob na sila departure area."
"Anong balak mo ngayon, Aipha?"
"Pupuntahan ko kaagad ang pamilya ng kaibigan niya sa Santolan Tita, may mapagkukuhanan ba rito ng sasakyan iyon arkila ba para may magamit ako?"
"Huwag ka nang mag arkila pa Aipha, gamitin mo na ang kotse ko," sabat ng tito niya.
"Salamat Tito, hindi na ako makapaghintay pa gusto ko ng puntahan sila ngayon!"
"Aipha, mag pahinga ka muna may bukas naman, eh," pigil ng tita niya.
"Tama ang Tita mo Aipha, bukas ka na lang pumunta doon sasamaha pa kita o kaya ang pinsan mong si Annie ang kasama mo."
Hindi narin nagpilit pa si Aipha na umalis ng araw iyon pagkatapos nilang kumain ng hapunan agad na siyang nagpahinga.
"MIKE, para kanino ang mga pagkain na'yan, ha?" tanong ni Leo sa pinsan.
"Papunta ako ngayon sa kanila pinsan, may dadalhin akong pagkain nila."
"Iyan ang dadalhin mo mga noddles at mga delata, wow anong nangyari sa'yo pinsan?"
"Sira mapapakain mo ba sila ng ganito."
Umiling si Leo."Eh, para kanino nga 'yan?"
"Secret muna pinsan, sige diyan ka na babalik din kaagad ako kasi may duty pa ako mamaya," paalam nito.
Tila naman naninibago si Leo sa kinikilos ng pinsan nitong mga nakaraan araw.
"Hmmm, may itinatago ka sa akin Mike, nararamdaman ko ito kung ano man iyan aalamin ko," wika ni Leo sa sarili.
HABANG mahimbing na natutulog si Maryann naalimpungatan siya dahil tila may humahalik sa kanya mabilis siyang nagmulat ang lalaki ang nakita."Anong ginagawa mo?"
"Psstt, huwag kang maingay kong ayaw mong magising sila, alam mo bang gutom na sila dahil ubos na ang kanilang pagkain, umayon ka sa gagawin ko kung hindi ikaw ang gagawin nilang almusal bukas gusto mo ba?" bantang panakot nito.
Napailing naman si Maryann sa sinabi nito.
"Good girl," wika nito sabay siil ng halik sa labi ng dalaga.
Diring-diri si Maryann sa pag halik ng lalaki sa kanya kahit na mabango naman ito. Gusto sana niyang itulak ito pero pag ginawa naman niya baka totohanin nito ang banta sa kanya.
Nang iwan na ng lalaki ang labi niya."Maghubad ka dalian mo!" utos nito.
Kinabahan si Maryann iba na ang gusto nito ang kanyang katawan."A-ayoko!" mariing tangi niya.
"Ganon ba halika ka," wika nito sabay hila sa dalaga papalabas sa kinaroroonan nila.
Alam ni Maryann na ipapakain siya sa mga taong baliw."Huwag maghuhubad na ako," may luhang wika niya.
"Ang dami mo pang arte, susunod ka rin pala. Hubad na ano pa ang hinihintay mo!"
Hinubad na nga niya lahat ng saplot maliban sa kanyang pang itaas at ibaba. Pero itinakip ang kamay sa dibdib.
"Bakit may tinira ka pa? Ang sabi ko hubad di ba?"
Hindi natinag si Maryann.
"Ayaw mong tangalin lahat? Mang bilang ako ng tatlo kung hindi mo pa gagawin. Maging pork chop iyan katawan mo masarap ka sigurong kaiinin!"
Dahan-dahan hinubad ni Maryann ang natitirang saplot. Itatakip sana niya ang kamay sa dibdib. Pero pinigilan ng lalaki ito.

Pumikit na lang si Maryann kasabay ng pag agos nang luha.
Tila naman ngayon lang na kakita ng hubad na babae ang lalaki. Ang mata nito'y punong-puno ng pagnanasa.
Agad nag-init ang buong katawan nito ng makita ang alindog ng dalaga.