Chapter 1
Kinabukasan ay ako na mismo ang nag-ungkat sa mga magulang namin tungkol sa nangyari habang nasa Pangasinan kami ni Kuya Kaius. Nasa sala kami nag-uusap kasama ni Kuya. Mabuti na lang din at natutulog pa si Claudia.
Alalang-alala si Mommy habang kinukuwento ko ang nangyari. Natatakot dahil baka bigla na lang akong sumabog habang nagsasalita. Si Daddy ay hindi ko malaman kung galit ba o hindi dahil nanatiling walang ekspresyon ang kanyang mukha at hindi makatingin sa akin.
"On the first half of the video, her face and body was shown. It was clear that she was drugged or drunk that time since she couldn't even open her eyes. And she wasn't moaning like what they'd heard! She was whimpering! They don't know the difference!" mahabang litanya ni Kuya.
Napasentido si Daddy sa sinabi ng kanyang panganay. Yumuko ako at pinaglaruan ang mga daliri sa kamay na nakapatong sa aking mga hita.
"We will file a case against the person who did that to you, hija," Mom said.
"Ibig sabihin po... magkikita ulit kami ng mga taong iyon?"
"Sa korte, Aisa!" si Kuya ang sumagot, galit na galit.
"What about the video, Mama? Posible po bang ma-delete pa iyon sa internet?" I asked worriedly.
"I already talked to your Tito Emman about it. Wala nang makakapanood sa video'ng iyon mula sa internet maliban na lang sa mga taong may sariling... kopya na," Dad finally said and sighed.
Nakita ko ang pagkuyom ng panga niya habang tila nag-iisip ng posibleng solusyon pa sa problema. Si Kuya Kaius naman ay panay ang kuda na dapat nang kumilos para maparusahan ang may gawa nito sa akin.
"Kaius, gagawa tayo ng paraan kaya tumahimik ka na riyan," seryosong ani Mommy.
Kuya Kaius mumbled something incoherent beside me.
"Kailan makukuha ang resulta ng medico legal mo, Aisa?"
Magsasalita na sana ako kaya lang ay sumingit na naman ang kapatid kong walang preno ang bibig.
"Her hymen is still intact, Ma! Kaya nasisiguro kong hindi siya na-gang bang!"
Nanlaki ang mata ko at uminit ang pisngi sa sinabi niya. Iritado akong tumingin sa kanya. Hindi naman tinatanong pero iyon ang sinabi! That was so blunt and embarrassing!
"Your words, Kaius Angelo!" Daddy's strict voice boomed in.
Umigting ang panga ni Kuya at nag-iwas ng tingin. Natahimik na siya nang tuluyan dahil alam kong alam na alam niyang bawal ang magsalita ng hindi maganda sa loob ng bahay. Lalo na sa harap ng mga magulang namin.
"May lawyer na akong nakausap tungkol sa kaso mo, Aisa. Ako na ang bahalang kumausap sa kanya dahil alam kong... masyadong sensitibo para sa 'yo ang pag-usapan ito lalo na sa ibang tao."
"How about your studies, hija? What program are you planning to take in college?" Mommy changed the topic.
Nakahinga ako nang maluwag dahil doon. I thought it would be difficult for me to tell them about the viral video but it was not. Others might judge me by watching that but my family wouldn't. Iyon siguro ang dahilan kung bakit naging madali sa akin ang sabihin sa kanila ang nangyari.
Nagalit pa ako kay Kuya dahil akala ko ay sinabi niya sa kanila iyon kaya ako pinauwi bigla. Hindi si Kuya ang nagsabi kundi ang mga kamag-anak namin na nalaman ang tungkol doon. I'm not mad though. Tingin ko ay para lang din sa kapakanan ko ang ginawa nila.
"I took up HUMSS in my senior high so probably... I'll take education program."
Mom smiled proudly. "That's good to hear, Aisa. Your sister will be taking Political Science as her pre-law course."
Natigilan ako roon. Hindi ko alam na may ganoong balak ang kambal ko dahil wala namang akong pakialam sa kung anong gusto niya. We were not close before and I have no idea if we will be anytime soon since we're going to live under the same roof, again, after so many years.
Dahil summer pa ngayon ay walang pasok. Kaga-graduate ko lang ng senior high at lahat sila ay dumating sa graduation ko maliban kay Claudia. Hindi naman sa ayaw ko siyang naroon sa mga espesyal na araw, kaya lang ay hindi ko alam kung bakit siya na mismo ang naglalayo ng sarili sa akin.
Siguro iniisip niyang ayaw ko sa kanya. O galit ako sa kanya. Kung may naramdaman man akong hindi maganda sa kanya, iyon ay noong mga panahong malayo ako sa kanila.
I wouldn't blame her if she ever felt like I was mad at her. I've never made her feel that I liked her either. Kaya siguro hindi niya malaman kung saan siya lulugar.
"Uh, saan po mag-aaral si Claudia, Mom?"
"University of the Philippines. She passed the admission test there." Nilingon niya si Dad.
UP? Wow! Ni hindi nga ako nakapag-exam sa mga ganoong kalaking unibersidad! Paano ako ngayon nito? I took and passed the exam in Pangasinan! Doon lang ako nag-exam at hindi pa matutuloy.
"In Diliman," Mom continued.
Now, I'm suddenly worried where I'm going to study for college.
"How about me, Mom? Dad? I am too much late to take an entrance test for any university here."
"There is a state university here, hija. Kauusapin ko ang dean sa kursong gusto mo. Is it fine with you?"
Tumango na lang ako kay Daddy. I have no choice. I'm not as brainy as Kuya Kaius and probably Claudia. Kahit saang unibersidad na lang basta makapag-aral at makapagtapos.
"Ayos lang po sa akin basta makapag-aral."
Nang natapos ang pag-uusap namin ay bumalik na ako sa kwarto. My collection of Hello Kitty are still there. Even my old acoustic guitar.
Apat ang kwarto ng bahay at isang maid quarters. Kuya Kaius, Claudia, and I's bedroom were half of the size of the master's. Isang single bed, side table, at cabinet lang sa kwarto naming tatlo. Thankfully, there's a small bathroom each.
Hinawi ko ang kurtinang humaharang sa bintana ng aking kwarto at binuksan iyon. Isang dipa lang ang layo ng bawat bahay dito. Wala kaming veranda pero may rooftop na hindi naman matambayan.
Pumikit ako at dinama ang simoy ng hangin ngunit napatalon at napadilat din agad nang makarinig ng pagbasag ng kung ano. Kasunod nito ay ang sigawan na nagmumula sa kabilang bahay.
What a nice way for them to start this day.
Nangalumbaba ako sa tapat ng bintana at inaninag ang katabing bahay. Kuwarto rin siguro ng nakatira doon iyong kaharap ng akin. Years ago, I could recall that no one lived in there.
"How many times do I have to tell you not to bring your girls here, Zain?" a man's voice bellowed.
Ah, I wonder if his lungs were still okay.
But wait... Zain? Did the man just call someone Zain? Hindi ba ay iyon ang pangalan ng lalaki kahapon na nandito at kaibigan ng kambal ko?
"And how many times do I have to tell you, father, to not enter my room without my consent?" another man's deep and throaty voice echoed.
How disrespectful and rude he was. Paano kaya naging kaibigan 'yan ni Claudia?
"This is still my fucking house, bastard! Ako ang nagbabayad—"
"I can pay for the house! I can pay my own expenses! I don't fucking need your money!" Zain, for sure, cut off his father rudely.
Ngumiwi ako. Hindi talaga ako sanay ng may naririnig na nagmumura sa harapan ko. Wala ni isa sa pamilya ko ang nagmumura. Okay. Minsan, si Kuya Kaius ang hindi maiwasang mapamura.
Kasunod ng sinabi ni Zain ay nakarinig na naman ako ng kalabog. Bumuntonghininga ako at balak na sanang isarado ang bintana nang biglang nagpakita ang hubad na katawan ni Zain sa may bintana ng kwarto niya.
Jesus Christ!
Imbes na umalis, natulala tuloy ako roon dahil sa nakita. Bukas na bukas ang bintana kaya rinig ko ang sigawan sa loob at ngayon, kitang-kita ko ang isang kababalaghan!
Oh, no. Anong kababalaghan, e nakita ko lang naman siyang topless at hindi hubo't hubad.
Handa na sana akong isara ang bintana nang magtama ang paningin namin. Bakit ba palaging mukha siyang galit sa mundo at lahat ng tao ay kaaway niya?
He mouthed something I couldn't exactly comprehend. Kumunot ang noo ko at nagtaas ng kilay. Ano kayang sinabi niya?
"Zain! What the hell are you doing!" his father shouted once again from the background.
Padabog na sinara ni Zain ang bintana ng kwarto niya at hinarangan ng kurtina.
Aw... the nice view has been gone.
Naglinis na lang ako ng kwarto kahit pa malinis naman iyon. Malamang na pinapalinisan ito ni Mommy dahil gusto niyang palaging maayos at walang alikabok ang bawat sulok ng bahay.
Nagpahinga lang ako saglit bago naligo. Nang lumabas ako ng silid para maghanda ng tanghalian ay saktong lumabas din sa katabing kwarto ko si Claudia.
"Hello, Ate! May gagawin ka ba mamayang gabi?"
Ngumuso ako at pinasadahan siya ng tingin. She was wearing a boyfriend shirt that reached her mid thigh. Naka-half pony rin ang kanyang mahabang buhok habang ngiting-ngiti sa akin.
"Wala naman, Clau. Bakit?"
If her eyes could shine, then I probably saw it on hers.
"Gusto mong sumama mamaya, Ate?"
A memory painfully flashed on my mind.
"If you're planning to drink alcoholic beverages, then no."
Naglakad na ako sa hagdan pababa. Narinig ko ang sumusunod niyang yabag sa likuran ko pati ang kanyang boses.
"Hindi, Ate! Hindi ako umiinom..."
"Ayaw ko, Claudia." Nilingon ko siya nang makababa na at binigyan ng matalim na tingin.
Nasaan na ba ang isa pang magaling kong kapatid? Mas gugustuhin ko pang kasama siya kaysa kulitin nitong si Claudia.
Nakita ko ang pagnguso niya kaya kumunot ang noo ko.
"Please, Ate? Ipakikilala kita sa mga kaibigan ko. Sabi ni Daddy, isama raw kita kung aalis kami, e."
Wow. Ano ito, labag pa sa kalooban niya ang yayain akong lumabas kasama ang mga kaibigan niya dahil hindi papayag sina Mom at Dad kung hindi ako sasama? At gagawin pa akong chaperone!
When did she start having a night out, anyway? Kung ako ay hindi pinapayagan, siya ay oo? I can't believe this. I have to talk with our parents. Paano kung may mangyaring masama sa kanya at sa mga kaibigan niya? I can't risk her safety.
"I'm not going with you, Claudia. Huwag kang makulit!" Umirap ako.
"Pero, Ate... hindi kami umiinom. Promise..." Pinagdikit niya pa ang dalawang palad. "Please, Ate? Sama ka na, please!"
Sinuklay ko ang sariling buhok gamit ang mga daliri. If looks could kill, then my sister would be cold dead in front of me. But of course, she didn't.
"Fine!" I said defeatedly and she showed me a victorious smile. "Pero magpapaalam ulit tayo nang maayos kay Dad, okay? Kapag hindi sila pumayag, hindi tayo aalis."
Tumalon-talon ang kapatid ko at pumalakpak. Kaedad ko lang 'to, a? Bakit masyadong isip bata sa edad na disisyete?
"Papayag sila, Ate. Thank you!"
Dad and Mom were both usually and probably in their work. Even though my father is a pastor, he's managing a part of his family's business. One of the main reason our family could still earn money to support our studies, allowances, and other expenses.
Tumulong ako sa pagluluto ng tanghalian namin. I learnt that Kuya Kaius was out for the basketball league of our barangay. He recently got accepted in some company, since he didn't really want to work in our family's, and yet he'd been absent now for consecutive days. I wonder if he would get fired anytime soon.
"Do you watch Korean dramas or animes, Ate?" Clau suddenly inquired while we were eating our lunch.
Dahil wala ang mga matanda, ako ang nakaupo sa kabisera at nasa kanan ko naman siya.
"Kdrama, nope. Anime, yes."
"I love anime!" Nagningning na naman ang kanyang mga mata. "Anong paborito mong anime? Mine's Fairy Tail!"
Nabulunan ako bigla sa sinabi niya. Inabutan niya ako ng baso na may tubig at agad akong uminom doon.
"Likewise."
Nanlaki ang mga mata niya. Tapos na akong kumain pero siya ay tila kinalimutan na ang nasa hapag kaya naman itinuro ko ang pinggan niya.
"Eat first, Clau."
"Oh, yes, I'll eat. But it's actually cute that we have the same favorite anime! Kambal talaga tayo." Humagikgik siya.
Huh? Anong konek naman ng pagiging kambal namin sa pagkakapareho ng anime na paborito? Malamang, marami ring animanyak ang paborito iyon. It was famous like One Piece, Naruto, Bleach, Death Note... and having any of them as favorite was not a big deal.
Pagkatapos kumain, hindi ako tinantanan ni Claudia sa pagtatanong ng mga paborito ko. Ten years ago, perhaps the only things she knew about my favorites were color pink and sinigang. While I knew nothing about her.
I honestly felt guilty about it.
"Saan ka mag-aaral, Ate Aisa?" tanong niya matapos ang ilang sandaling katahimikan.
Naubos na ang tanong niya sa mga paborito at hilig ko. Siyempre, tinanong ko rin ang kanya. Tuwang-tuwa siya kapag may pagkakapareho kami minsan at kapag hindi naman ay ibinibida niya ang kanya.
"Uh, baka sa state university rito?" I shrugged.
Nanahimik ulit siya ng ilang sandali bago nagsalita. "Gano'n? E 'di... dito na lang din ako."
Natapos na ang pinapanood naming movie sa HBO at ngayon ay lumalabas na ang mga cast ng palabas sa screen ng TV.
"Bakit? Maganda na ang papasukan mo. Would you rather study in a state university in a lone province over UP?"
"Kasi nandoon ka," she answered quietly. "I've always wanted to be in the same school as yours. I've always thought of how people would basically call us the wrong name, make them confused who is who, and share the same experience with you. Because you are my twin. We are supposed to be together, though not always, but at least we have each other's back when something's up."
I stared at her for almost a minute. She smiled and a pair of deep dimples showed on either side of her cheeks.
"You have friends," I told her.
"You have, too."
I had. But those friends of mine I used to be close with were the ones who shamelessly brought me down. Hindi naman ako masamang kaibigan. Hindi rin ako maramot sa mga bagay na meron ako na pwede kong ibahagi sa kanila.
Pero bakit kailangang gawin nila sa akin iyon?
Was I not good as a friend? Perhaps I was not really a good person.
Umiwas ako sa malapusang tingin ng kapatid ko sa akin. Sa gilid ng mata ay nakita ko ang pagtayo niya.
"Banyo lang ako, Ate. Uh... pili ka na lang ng panonoorin natin."
Hapon nang dumating si Kuya Kaius galing sa laro daw na paliga sa may court dito sa subdivision. Tumatagaktak pa ang kanyang pawis mula sa noo hanggang sa balikat habang nagdi-dribble ng bola sa maputing tiles ng bahay.
"Where's Clau?" tanong niya agad at umupo sa tabi ko sa sofa.
"Nasa banyo." I grimaced when he moved closer to me. "You stink, Kuya!"
Humalakhak lang siya at mas lumapit pa sa akin. Inipit niya pa ang ulo ko sa kanyang malaking braso para ipaamoy ang sarili.
"Ew, Kuya! Kadiri ka talaga!"
Sinuntok-suntok ko siya sa tiyan, balikat, braso, at minsan ay sinasabunutan pa para lang alisin niya ang pagkakahawak sa akin. He smelled both his sweat and that familiar perfume he often used.
"Arte!" Tumawa siya at binitiwan na ako.
"Anong maarte? Mabaho ka naman talaga!" Sumimangot ako.
"Arte mo nga. Sus. Pareho lang tayo ng amoy 'pag pinagpapawisan!"
"I don't get sweat all over my body, unlike you."
"You were always sweaty after your volleyball game so don't give me that sh—"
"Continue your curse and you'll surely put some hundreds of peso inside the curse penalty box."
The penalty box was meant for anyone of us who'd say any cuss or curse in and out of the house. Integrity, of course. Si Kuya Kaius lang din naman ang pumupuno no'n.
"Sheez!" Umirap siya at tumayo kaya tiningala ko ng tingin. Mula sa batok ay hinila niya ang kanyang jersey para hubarin ito. He looked down at me with furrowed brows.
"Magpapahinga lang ako tapos maliligo. Tell the maids to prepare some merienda."
As soon as he left me in the living room, Claudia materialized herself to me. Inabot ko ang remote ng TV at inilipat sa ibang channel. Naramdaman ko ang paglubog ng inuupuan kong sofa sa aking tabi.
"Close na close kayo ni Kuya, 'no?"
Her voice didn't even sound bitter, though. It was as though she was just stating some scientific theory but did not meant to have a debate over it.
Nagkibit-balikat ako.
"I hope I can get close to you, too..." aniya sa mahinang boses.
Ngayon ay natahimik na ako nang tuluyan.
Ilang sandali lang ay nagpaalam muna ako sa kanya para sabihan ang mga kasambahay na gawin ang inuutos ng panganay na kapatid. Nang nakarating sa kusina, natanto kong hindi na pala sila kailangang sabihan dahil kusa na silang gumagawa ng pangmeryenda.
Back when Kuya and I were living in my father's home province, we didn't have any househelper. Mom suggested once but Kuya Kaius declined. Pinaparusahan yata ako dahil sa gustong maging independent pero hindi rin naman kaya.
Sa loob ng ilang taon, siguro nagpapasalamat din ang magulang ko dahil natuto ako sa gawaing bahay. I knew how to cook, do the laundry, wash the dishes, and clean the house. Of course, with the help of my brother.
"Ma'am, ihahatid ko na lang po ito sa sala," saad ng isang kasambahay.
"Anong pangalan niyo?" I asked the two.
"Ako po si Beth," utas ng medyo maliit at chubby sa dalawa.
"Eliza ho..." anang babaeng may hawak ng tray kung saan naroon ang sandwiches at sliced cake.
Ngumuso ako at nag-iwas ng tingin sa dalawa.
"Pakidala na lang po sa sala.... nagugutom si Kuya."
Ako na ang kumuha ng baso para sa inumin namin. Dahil dingding lang ang pagitan ng kusina at ng sala, hindi nakaligtas sa pandinig ko ang usapan mula roon.
Kumunot ang noo ko nang marinig ang pamilyar na boses. Surely, it wasn't Kuya's voice since the man's sounded rough and deep.
Dala ang tray na may mga baso ay dumiretso na ako ng sala para lamang maitama ang hinuha. Ilang sandali lang akong nawala, may kapalit na ako sa puwesto ko sa tabi ni Claudia?
Claudia's face was a bit red because of laughing. Siguro'y may sinabing biro o ano mang nakakatawa ang kaibigang si Zain sa kanya kaya ganoon.
"Claudia!" iritado kong tawag sa 'di malamang dahilan.
Was it because I saw her having a good time with someone I didn't know? Kung si Kuya, puwede pa!
Napatayo ang kapatid ko sa kinauupuan at nawala ang ngising kanina ay nakapaskil sa mga labi. Nasa mesang nakaharap sa kanila ang meryenda kaya ipinatong ko na roon ang basong dala.
"Magmeryenda muna kayo!"
I didn't even know why I was shouting. Puwede namang dahan-dahan pero hindi ko nagawa.
Sinipat ko ng tingin si Zain. Halos katulad ng suot niya kahapon ang suot niya ngayon. Kumunot ang noo ko nang makita ang nakasimangot niyang labi habang tinitingnan din ako.
Ano, ha? Pumuporma yata ito sa kapatid ko, e! Galit dahil may istorbo? Galit din ako sa kanya kung ganoon!
"Ah, Ate, si Zain nga—"
I glared at my twin. "Naipakilala mo na siya kahapon, Claudia. Once is enough!"
Sumulyap muli ako sa kaibigan niya. Prenteng-prente ang pagkakaupo sa sofa namin ngayon habang kumakain ng sandwich. Wow, ha! Bahay niya ba ito at mukhang palaging nandito? He was so feeling at home!
My sister pouted. "Sorry."
I was still pissed when she suddenly picked one sandwich from the plate and offered it to me. Sa inis ko, nanakit pa ang ngipin ko nang kinagatan ang binigay niya.
She smiled. "Ayan, kalma ka lang, Ate."
I continued eating the sandwich she gave me. Umupo na lang ako sa pang-isahang upuan at kunot na kunot ang noong binalingan ang palabas sa telebisyon.
"Uh, by the way, sasama pala si Ate Aisa mamaya sa atin," sambit ni Claudia kaya napatingin ako sa kanila.
Naubos na ang kinakain ni Zain. Nagsalin siya ng juice sa baso at uminom doon. Meanwhile, my sister was waiting for his reponse patiently.
I groaned inwardly because of her look. It was like watching my own self waiting for someone's approval.
"Okay," Zain said cooly.
Narinig ko ang mabibigat na hakbang sa may hagdan kaya napalingon ako roon. Kuya Kaius on his fresh bath and wet look met my eyes. Nakakunot agad ang noo niya nang makita ang hindi inaasahang bisita.
"Ano na namang ginagawa mo rito?" sigaw niya agad.
Zain shrugged his shoulders. His face was unreadable.
Kumuha si Kuya Kaius ng isang sandwich at kinagatan iyon habang dinuduro ang bisita namin. Nakatingala pa ako sa kanya para abangan ang susunod na gagawin. Kung balak man niyang suntukin itong si Zain, malamang na pipigilan ko agad siya.
"Ah, Kuya, kasi..." Clau tried to explain.
For a fleeting time, Kuya looked at his sandwich and then he turned to me with wide eyes.
"Pareho ba tayo ng kinakain?"
I dropped the food I was eating when I realized something. Hindi ko alam kung saan nilagay ni Kuya ang kinakain niya dahil nagmamadali na siya sa paglapit sa akin nang makita ang paghawak ko sa aking dibdib.