"Bakit ngayon ka lang?!"sigaw niya sakin dahilan ng paghinto ko sa paglalakad.
"Hindi ko kasi namalayang gab-"hindi ko na natapos ang sasabihin ko dahil sa pagsigaw na naman niya.
Ako dapat ang nagagalit dahil sa nangyari kaninang unaga e, pero bakit siya?Tsk!
"Wth, Precious?!You made me...Fvck I'm mad!"naiinis niyang sabi habang naglalakad palapit saakin.
"I'm sorry,"paghingi ko ng tawad dahil ayaw kong sabayan ang init ng ulo niya.
"Tsk!"singhal niya saakin saka biglang lumiko saka sya naglakad paakyat ng kanyang kwarto.
Naiwan akong nakatanga dahil sa naging reaksyon niya.
Gusto kong isipin na nag alala siya saakin kaya siya nagaaglit pero alam kong nagagakit lang siya dahil sa bigla kong pag alis.
Dahil nakakain na naman ako ay dumeretso na ako sa aking kwarto para makapag pahinga. Pagkatapos kong maligo ay agad akong nakatulog dahil sa pagod.
Nakaupo ako ngayon dito sa couch dito sa sala habang kumakain ng icecream ng bigla kong naisip na bukas ang TV para manood ng balita.
Napailing na lang ako ng malamang may nakapasok na positive sa COVID-19 dito sa Pilipinas at hangang ngayon ay nag sasagawa padin sila ng contact tracing.
Ang daming taong mas malaki at mabigat pa ang problema saakin kaya sino ako para mag reklamo man lang? May mga taong namomoblema dahil sa karamdaman,pagkain,pera at matitirahan. Kung iisipin ay balewala ang problema ko ngayon kumpra sa kanila.
Masakit pero alam kong lilipas din ito pagdating ng panahon,pero kailan ngaba? Kun
Madami ng nababalitang namamatay sa buong mundo dahil sakit na ito,I didn't expect that there's a virus who can kill a lot of people in just a snap or a blink of an eye.
I can't help but to feel bad coz' of this viruses that infected and killed a lot of people around the word.
Lumipas ang ilang araw at unti-unting nadadagdagan ang mga nagpo-positive,nagkakaubusan nadin ng mga face mask at hygiene kit.
Madaming tao na ang naaralman dahil dito,hindi ko sila masi-sisi dahil madaling kumalat ang sakit na ito at pwedeng pumatay ng tao ng hindi namamalayan.
It's hard to fight if you can't see your enemies,the only thing that we can do is to pray and ask for His help and guidance.
Nagkaroon na din ng MGCQ o home quatantine para mabigilan ang pagdami ng positive cases.
May mga negosyong nagsara at naging home based narin ang class at ilang mga trabaho.
Pati si Clifford ay sa bahay na din natratrabaho,bihira na lang syang lumabas hindi gaya ng dati.
I should be happy, right? Dahil mas madami ng oras na magkakasama kami sa iisang bahay ngunit hindi ko magawang maging masaya. Simula kasi noon ay sa library o sa kanyang office na lang sya naglalagi at saka lang sya lumalabas pag kakain o may kailangang gawin. Isa pa ay mas malamig pa sa yelo ang trato nya saakin at pag nagkakasalubong naman kami ay para lang akong hangin na hindi nya nakikita,ni hindi nga nya ako magawang tapunan ng tingin kahit saglit lang.
Gumawa ako ng sandwich at nagtimpla ng juice staka pumunta sa garden kung nasaan si Clifford.
Nakaupo siya sa harap ng mesa kung saan nakapatong ang laptop niya para sa kanyang trabaho.
Inilapag ko sa mesa ang sandwich staka ako umupo sa harap niya,parang wala lang ako sa harap niya at hindi niya ramdam ang presenya ko. Hindi man lang sya nag abalang tumingin saakin,kung tratuhin nya ako ay parang hangin.
"Clifford," I said to catch his attention which is effective coz' he glanced at me before facing his laptop again.
"Hmm?"usal niya habang naka tuon padin ang kanyang attensyon sa kanyang ginagawa.
"Mag meryenda ka muna," I said awkwardly.
"Tsk!" singhal niya saakin pero sinara din naman niya ang kanyang laptop.
"I made a sandwich and juice for you,"sabi ko habang nakangiti at nakatingin sa kanyang mukha.
God,how I miss caressing his adorable face!
"What do you want?"masungit nitong tanong dahilan ng pagkawala ng ngiti ko.
"Uhm can we talk?"naiilang kong sabi saka nag iwas ng tingin dahil hindi ko kayang makita ang mata niyang puno ng panlalamig.
"About what?"tila nawawalan ng pasenyang tanong niya.
"About us,"I said bravely.
"There's NO US!"malakas niyang sabi sa mismong harap ko dahilan ng pagkaigta ko sa pagkagulat.
"Please, forget that you're mad at me,pwede naman nating subukan,diba?"halos nag mamakaawang sabi ko.
"Una palang alam mo ng ayaw kong makasal sayo,pero pinilit mo parin ang gusto mo! I don't even like you!Why the fvck you need me to chain in this effin' marriage!"sigaw niya sa harap ko dahilan ng paglandas ng mga luha sa pisngi ko.
"I'm sorry, you're right,I shouldn't chain you in this marriage!"sabi ko na parang kinukumbinsi at pinapaniwala ko lang angsarili ko.
"I'll make you regret marrying me,"walang emosyong sabi niya saka nag iwas ng tingin.
"Can we atleast try to make this marriage work, Clifford? Please, I'm begging you.I promise if this won't work, I'll talk to my Dad for our annulment." lumuluha pading sabi ko,alam kong talo na ako simula palang ng makasal kami pero gusto ko lang subukan,kasi nagbabakasakali akong mahalin niya ulit ako,pero sa tingin ko ay napaka imposible na nito ngayon.
Alam kong matatalo at masasaktan lang ako pag umasa ako sa kanya ngunit hindi ko mapigilan dahil alam kong mas masasaktan ako pag hindi ko susubukan.
"I said no! You want this, right?Then I'll give it to you and I'll make sure that you'll suffer while holding this marriage.Paparusahan kita sa ginawa mong pagtali sakin sa kasal na ito! I'll make you face hell while you're with me,"nakangising sabi niya pagkatapos ay umalis na siya bitbit ang laptop niya,napahagulgol na lang ako sa sakit na nararamdaman ko.
Sh*t! What I did to deserve this pain? It hurt me knowing that the person I always want to be happy is mad at me and want me to see in pain and suffered.
Gusto ko ng sumuko pero sa tingin ko ay masyado pang maaga para doon,I want to make him fall for me,again. At kung pagkatapos non ay magtitigasan parin siya at sasaktan parin ako ng ganito. I'll send him a divorce paper right away.
Oo dapat akong maging masaya kasi lagi na kaming nagkikita kasi nasa bahay na lang siya pero hindi ko magawa dahil sa ipinararamdam niyang sakit sakin sa araw araw.
Pababa na ako ng hagdan ng matanaw ko si Clifford kasama yung babaeng nakatira lang din dito sa village namin.
Kahit may home quatantine ay ginawan niya padin ng paraan para lang masaktan ako.What a great morning,I hope I didn't woke up at all.
I'm in pain while he's happy with someone else.
Naka upo siya sa sofa habang nakahiga naman sa hita niya yung babae,nagtatawanan sila na para bang ang saya ng pinag uusapan nila.
That should be me,ako dapat yung masaya kasama siya,ako dapat kasama niya pag sikat at paglubog ng araw.
Alam kong nakaka bastos na saakin bilang asawa ang ginagawa niya pero wala akong magawa,sabi nga niya ay ako daw ang may gusto nito. Haha,sh*t! Sana kasi ako na lang talaga para maayos ang lahat.
If he wants to hurt me and make me suffer, I'll make him see that I'm not affected. Hindi ko hahayaang makita nya akong nasasaktan at apektado dahil sa kagagawan nya.
Pumunta ako sa kusina para magluto,habang nagluluto ay napaso pa ako dahil sa kakaisip sa dalawang taong nasa sala.
I shallow the lamp in my throat to stop my self from crying.
Ang sakit lang na ako yung nandito pero iba yung kailangan niya,ako yung handa siyang pasayahin pero kinakasuklaman niya ako.
Nilagyan ko ng band-aid yung darili kong napaso saka ko nilagay sa tray yung mga niluto ko,nag iwan lang ako ng para saakin para may makain din ako.
Binuhat ko yung tray saka naglakad papunta sa sala,papunta sa kanila.Sinigurado kong may malawak na ngiti sa mukha ko para maipamukha sa kanyang ayos ako.
"Kumain muna kayo,"sabi ko habang nakangiti ng peke kahit sa totoo naman ay gusto ko ng mapahagulgol sa iyak.
"Ilagay mo na lang sa lamesa then leave!"sigaw niya sakin na nagpalambot sa tuhod ko.
"Babe,who is she?"malambing na tanong nong babae habang nakaupo sa sofa at naka sandal sa dibdib niya.Napaiwas na lang ako para maiwasang masaktan at makita sila.
Oo nga pala,hindi siya punayag na may maka alam ng kasal namin bukod sa pamilya namin kaya malamang hindi din alam ng babaeng malandi na ito na ako ang asawa niya,yeah asawa sa papel dahil hindi niya ako magawang mahalin ulit.
"She's just my maid,"sabi niya sa babae na naging dahilan ng unti unting pamumuo ng luha sa mata ko.
Inilapag ko ang tray sa harap nila saka ko siya tinitigan sa mata,I saw coldness in his eyes.Binaba niya ang tingin sa kamay kong may band-aid saka napakunot ang noo niyang tumingin saakin.
"What happ--,"hindi ko na pinakinggan ang sasabihin niya dahil tumakbo na ako sa kwarto habang patuloy na naglalandas ang aking mga luha.
Ayaw ko ng masaktan sa nga sasabihin niya kaya mas minabuti ko na lang ang umalis sa harap niya,nila.
Buong araw akong nag kulong sa kwarto,saka lang ako lumalabas para kumuha ng makakain sa kusina.Hindi ako pwedeng magpagutom kaya kahit wala akong gana ay pilit kong linukunok ang pagkain.