THE DEAL
Hindi na ako sumama pa kay Xanthus at nagtungo na sa library upang masimulang sagutin ang mga test papers. Sadyang wala na akong mapagpipilian pa kundi tanggapin ang alok ng lalaking iyon.
Ipinagpatuloy ko ang paghahanap sa librong sinabi sa akin ni Noah dati na makatutulong sa pagsagot ng math, habang ang kaliwang kamay ko naman ay hinahayaang padaosdosin ito sa mga libro na nadaraanan ko.
“Anong libro na ulit ‘yun?” mahina kong tanong sa sarili habang pilit na hinahalungkat sa aking isipan ang pamagat ng librong iyon.
Mariin na lamang akong napapikit bago magpakawala ng buntong-hininga noong hindi ko talaga maalala. Pinagmasdan ko ang mga test papers na nasa aking kamay bago muling ibalik ang tingin sa mga librong nasa harapan ko. Alas onse na at malapit na ang lunch break ngunit hanggang ngayon ay hindi ko pa rin nahahanap ang librong kailangan ko.
“Kung may kapangyarihan lang sana akong sagutan ang mga test paper na ito sa isang pitik lang ginawa ko na kanina pa!” inis kong bulong muli habang masama ang tingin sa kung saan.
“Pero walang ganoon na kapangyarihan, miss.”
Gulat akong napatingin sa aking tabi noong may magsalita roon. Mabilis na tumaas ang isa kong kilay habang naniningkit ang matang nakatingin sa lalaking pamilyar ang mukha sa akin. Itinuro ko ang kanyang mukha gamit ang aking hintuturot habang pilit na inaalala kung saan ko nga ba ito nakita.
“Ah! Oo! Ikaw ‘yung kasama ni Xanthus di ba?!” tanong ko sa kanya noong maalala ito.
“Uh... Yes, and about yesterday. I'm the one who apologizes for what Xanthus did to you,” sincere niyang sabi na nagpatigil sa akin ng ilang segundo.
Tumango ako rito noong wala akong mahagilap na salita. Ibinalik ko na muli ang aking tingin sa mga libro at buong akala ko ay hindi na ako nito papansinin ngunit sumunod ito sa akin. Hindi ko na sana ito papansinin ngunit hindi siya tumigil sa pagsunod kaya naman hinarap ko na ito na sana ay hindi ko na lang ginawa dahil bigla akong nawalan ng balanse. Mabilis niya akong nasalo kaya naman sabay kaming bumagsak sa sahig.
“A-Aray,” daing ko.
“Hey, are you okay? Did you hurt?” mabilis niyang tanong sa akin.
Umiling ako at mabilis na tumayo. Mabuti na lang at walang tao sa bahagi namin kaya naman walang nakakita sa pagkakabagsak namin.
“Bakit ka kasi sunod nang sunod?” may halong inis kong tanong sa kanya habang pinapagpagan ang uniform ko.
“I just want to ask if you need my help,” sagot niya kaya mabilis na kumunot ang aking noo, hindi nakuha ang kanyang ipinupunto.
“Help saan?”
“Kanina pa kita pinapanood. Are you looking for a book right?” tanong niya at tumango ako.
“Pero hindi mo mahanap di ba?” muli niyang tanong.
“O-Oo”
Mapanuksong ngumiti ito sa akin kaya mabilis akong nag-iwas ng tingin noong makaramdam ng hiya. All this time may nanonood pala sa akin, at kaibigan pa mismo ng lalaking kinasusuklaman mo, Brielle!
Nagbaba ito ng tingin kaya dahan-dahan ko itong sinundan. Nahuli kong nakatingin ito sa mga test papers na hawak ko at hindi ko alam kung bakit naging seryoso ang kanyang mukha noong makita ang mga iyon sa kamay ko. Marahan kong itinago ang mga ito sa likuran ko bago nagpilit ng ngiti sa kanya. Nagtaas ito ng tingin sa akin at agad na nagsalubong ang mga mata namin.
“You need a book about algebra?” siya na ang unang bumasag sa katahimikan.
“O-Oo”
Inilapag nito ang bag sa isang lamesa at binuksan iyon. Pinanood ko itong kunin ang isang makapal na libro roon bago ito ibinigay sa akin. Mabilis ko itong tinanggap.
“Just read the instructions carefully,” nakangiti niyang sabi bago isabit sa kanyang balikat ang backpack.
“Thank you dito, malaking tulong ito sa akin,” nakangiti kong sagot.
“Let’s just say kapalit na lang ng pagtulong ko sayo ang ginawa ni Xanthus,” nakangiti niyang sabi kaya napatitig ako sa kanyang mukha.
From his brown eyes to his piercing nose down to his reddish lips. Ibang-iba ang personality niya kay Xanthus. Kung siya ay mabait si Xanthus naman ay ubod ng yabang at sama sa katawan. Xanthus is very dangerous, while this man is just like an angel.
“Ako si Brielle,” pagpapakilala ko.
Natigilan ito ng ilang minuto bago dahan-dahang kumurba ang gilid ng kanyang labi.
“I’m Kion, Xanthus best friend, my power is super speed,” saad niya pabalik kaya mabilis akong napangiwi.
“Ayos na sana kung hindi mo idinamay ang lalaking iyon sa image mo,” saad ko at muling lumitaw ang imahe ni Xanthus sa aking isipan habang nakapaskil sa kanyang labi ang isang pilyong ngiti. Argh!
Narinig ko itong tumawa kaya napairap na lamang ako.
“May I ask why you have so many test papers?” tanong niya kaya mabilis na bumalik ang tingin ko sa kanya.
Agad akong sinalakay ng kaba at agad na naghanap ng isasagot sa kanya.
“I-Ito ang ibinigay ng professor sa amin,” sagot ko.
Napatango-tango ito kaya nakampante naman ako sa naging sagot ko. Iginala ko ang aking mata sa paligid at mabilis na nakahanap ng bakanteng upuan. I sat there and started flipping the pages of the book, naramdaman ko ang pagsunod nito sa akin at pag-upo sa upuang katapat ko. Hinayaan ako nitong basahin ang librong ibinigay niya at halos magdugo ang ilong ko noong mabasa ang mga nakasaad sa libro. Ang hirap!
The man on my front chuckled kaya saglit akong tumingin sa kanya at binigyan ito ng masamang tingin bago muling ibalik ang tingin sa libro.
“Don’t get too close to Xanthus,” basag niya sa katahimikan.
Mabilis akong nag-angat ng tingin sa kanya at binigyan ito ng naguguluhang ekspresyon. Ang nakangiti niyang mukha ay biglang sumeryoso, ibang-iba ang itsura niya ngayon.
“B-Bakit?”
“Basta gawin mo lang ang sinabi ko,” seryoso niyang sabi bago walang pasabing tumayo.
Tuluyan na itong umalis ng library kaya napatitig ako sa pintong nilabasan niya habang pinoproseso ko sa aking isipan ang sinabi niya. Ganoon ba siya kadelikado at maging ang kaibigan niya ay pinapalayo ako sa kanya?
Matapos ang tatlong oras kong pagsagot ay sa wakas natapos ko na. Kampante akong mananalo sa deal namin ni Xanthus dahil pinag-aralan kong mabuti ang lessons sa math maging ang pagsagot sa mga test papers. Isinandal ko ang aking likod sa upuan bago magpakawala ng buntong-hininga. Bahagya kong hinawakan ang aking baywang noong maramdamang masakit ito dahil sa tatlong oras kong pag-upo.
“Gutom na ‘ko,” wala sa sarili kong sambit habang nakatingin sa kawalan.
Liningon ko ang wall clock na narito at doon ko lamang napagtanto ang oras, kaya pala kumukulo na ang tyan ko dahil alas dos na ng hapon! Nagmamadali kong iniligpit ang mga gamit ko at bago pa man ako matapos ay may umupo na sa upuang katapat ko. Tumigil ako sa pagliligpit at mabilis na tinaasan ng kilay ang lalaking prentang nakaupo sa harapan ko.
“Anong ginagawa mo dito?” tanong ko kay Xanthus at agad na pinasadahan ng tingin ang kanyang itsura.
“Bawal ba akong pumunta dito?” tanong niya pabalik bago sumandal sa likod ng kanyang upuan.
Hindi ko ito sinagot at ipinagpatuloy ang naudlot kong ginagawa kanina.
“Done answering our test papers?” tanong niya noong mapansin ang pagligpit ko.
Hindi ako umimik hanggang sa makuha ko ang huling bagay na nasa mesa. Inilagay ko ito sa aking bag at walang paalam na nilagpasan siya.
Napabuga ako ng hangin noong makalabas ako ng library. Lumingon muli ako sa loob at mabilis na nagtama ang mga mata namin ni Xanthus. Seryoso lamang ako nitong pinapanood mula sa kanyang upuan, mabilis na sumagi sa aking isipan ang sinabi ni Kion kanina tungkol sa kanya.
He’s dangerous, Brielle. Kailangan mong lumayo sa kanya.
Mariin akong napahawak sa laylayan ng aking damit bago nagpatuloy sa paglalakad papunta sa cafeteria. Noong nakarating ako roon ay mabilis na natahimik ang lahat ng estudyante, taka ko silang tinignan noong nag-umpisa ang mga itong magtawanan at magbulungan habang nakatingin sa akin. Hindi ko na sana sila papansinin noong may lumapit sa aking tatlong estudyante habang may dala silang plastic bottle na walang laman. Nanlaki ang aking mata noong isa-isa nilang ipinagbabato iyon sa akin ng buong lakas!
“Aray!” daing ko noong tumama ito sa mukha ko.
“Ano bang ginawa ko sa inyo?” galit kong sigaw habang isa-isa silang tinitignan.
“Hindi ba basurahan ka?” tanong ng isa at agad silang nagtawanan na ipinagtaka ko.
“Guys! May bago na tayong basurahan!” sigaw pa ng isa.
Wala pang isang segundo ay agad akong dinumog ng mga tao, kung ano-ano ang ipinagbabato nila sa akin at ang iba pa ay mga juice kaya naman mabilis na namantsahan ang uniform na suot ko.
“TAMA NA!” galit kong sigaw sa kanila at ilang sandali pa ay biglang umihip ang malakas na hangin.
Natigil sila sa ginagawa at gulat na napatingin sa akin.
“Ano bang ginawa ko sa inyo?!” galit kong sigaw sa kanila.
Ang boses ko lamang ang naririnig sa buong cafeteria. Walang nangharas na sumagot sa akin kaya lalo akong nainis. Malapit nang tumulo ang aking luha ngunit pinipigilan ko lamang iyon. Ayokong makita nila akong umiiyak, ayokong makita nila akong mahina.
“A-Ayaw niyong sumagot?” tanong ko muli.
Isang estudyante ang lumapit sa akin at itinuro ang likuran ko. Dahil hindi ko makita kung ano man ang naroon doon ay siya na ang gumawa. Ibinigay niya sa akin ang isang papel na malamang ay kanina pa nakadikit sa likuran ko. Mas lalong nadagdagan ang galit ko noong mabasa ang nakasulat doon. This is the reason why they are throwing a trash at me, because I am a trash?!
Dali-dali akong lumabas ng cafeteria at tinungo ang kinaroroonan ng taong posibleng may gawa ng lahat ng ito. I could feel the trembling of my body while walking because of the liquids they poured on me.
Halo-halo ang emosyon ko habang palapit ako nang palapit sa library. Noong nakarating ako roon ay ikinalma ko muna ang aking sarili bago pumasok. Agad kong hinanap ang taong pakay ko at nakita ko itong naroon pa rin sa kanyang upuan. Naramdaman nito ang prensensya ko kaya naman nag-angat ito ng tingin sa akin, mabilis na nagtama ang aming mga mata at hindi nakaligtas sa akin ang pagdaan ng gulat sa kanyang mga mata noong makita ang itsura ko.
Walang umimik sa amin. Dahan-dahan akong naglakad sa kanyang kinaroroonan at noong nasa harap na ako nito ay mabilis ko itong sinampal. Tumagilid ang kanyang mukha dahil sa lakas ng pagkakasampal ko sa kanya.
“Anong ginawa mo sa kanya?!” narinig kong tili ng isang babae at ang mga yapak niyang papalapit sa amin ngunit hindi ko ito inabalang tignan, masyadong nakapokus ang lahat ng atensyon ko sa lalaking nasa harapan ko ngayon.
“Maghihiganti ka ulit?” basag ang boses kong tanong sa kanya.
Unti-unti nitong iniharap ang nakatagilid niyang mukha sa akin at wala akong mababakas na emosyon sa kanyang mukha ngayon. Pinasadahan muli nito ng tingin ang aking itsura ngunit wala akong pakealam kahit na basang sisiw na ako sa harapan niya.
“Masaya ka na? Masaya ka na dahil nakita mo akong ganito ang itsura ngayon?” tanong ko muli sa kanya kasabay ng panginginig ng mga kalamnan ko.
“Anong nangyari sayo?” kalmado niyang tanong kaya mabilis kong ikunuyom ang kamao kong nanginginig.
“You made my day, Xanthus,” I answered, at the same time as my tears were dripping.
Huminga ako ng malalim at pinakalma muli ang sarili ngunit nagtuloy-tuloy pa rin ang pagtulo ng aking mga luha sa aking pisnge at alam kong nakita niya. Nakita niya akong umiiyak. Itinaas ko ang kanang braso ko at may ideya na ito sa gagawin ko subalit hindi siya kumilos, tinignan niya lang ako. Mabilis kong ipinalipad ang kamao ko sa mukha niya at alam kong malakas iyon ngunit tila hindi man lang ito tinablan.
Hindi ito nagprotesta sa ginawa ko, walang niisang salita ang lumabas sa bibig nito. Nagtitigan kami ng ilang minuto at ako na ang unang pumutol dito. Dali-dali akong lumabas ng library at bawat paghakbang ko ay pabigat nang pabigat ang nararamdaman ko.
Isang imahe lamang ang tumatak sa isipan ko habang naglalakad patungo sa dormitoryo, his eyes. His cold eyes suddenly warmed up when he saw me crying, and those eyes seemed I have been seen before.