AUTHOR P.O.V.
Nagmamadaling hinawi ng dalaga ang baging at lumabas na nagmamadali. Sumunod naman ang lalaking ahas sa kaniya. Basang basa pa ito at tumutulo pa ang tubig mula sa kaniyang buhok. Agad niyang nilapitan ang kaniyang bag at inayos ang kinuha ang kaniyang tuwalya atsaka nagmamadaling pinunas.
"kaya pala ang ganda ganda dito may halimaw palang nakatira."
Maktol niya sa kaniyang sarili habang pinupunasan ang kaniyang braso.
"Mawalang galang na binibini, ngunit ikaw ang may gustong pumasok sa aking teritoryo."
Pagsabat naman ng lalaki na nasa likuran niya at nakacross ang dalawa kamay. Nataas ang kilay ng dalaga at naaasar na hinarap ang lalaki. Talagang wala siyang kinakatakutan.
"Bakit nga hindi moko pinaalis? May saltik ka ata eh."
Matapang na tanong nito na para bang nanghahamon. Hindi naman halos makasagot ang binata at tumitingin sa ibang direksyon sabay lunok ulit. Hindi niya matignan ng maayos si Mira.
"Pipi ka? Ano nga? Bakit di moko pinaalis dito noon kung ayaw mo naman pala ako dito?"
Ang kawawang binatang ahas ay hindi makasagot at panay lang ang pag iwas ng tingin. Nagulat naman ang dalaga nang bigla nalang ipinulupot nanaman ng ahas na ito ang kaniyang buntot sa katawan niya kaya nakalutang nanaman siya sa ere.
"Ano ba! Pakawalan mo na nga ako!"
"Hindi ko sasagutin ang iyong tanong maliban nalang kung sasabihin mo sa akin ang iyong ngalan."
Mahinahon na sambit nito kaya naman napakunot ang noo ng dalaga na para bang problemadong problemado sa buhay na akala mo pagod na pagod.
"Edi wag mong sabihin! Problema ba yun?! Tanggalin mo nga tong nakakadiring buntot mo!"
Sigaw naman ni Mira. Kinikilabutan ang dalaga sa dulas ng buntot ng kaharap niya. Ang binata naman ay kumamot sa kaniyang batok at tumingin muli ng napakainosente sa dalaga.
"Pasensya na binibini subalit hindi ka talaga maaaring makalabas dito hangga't hindi mo sinasabi ang iyong pangalan.”
Muling wika nito sa dalaga. Halos magdabog na si Mira sa dahil sa katigasan ng ulo ng binata.
"Haaayyyy! Bakit ba hindi ka makaintindi? Ano bang gagawin mo sa pangalan ko ha? Ikaw nga di mo pa sinasabi pangalan mo eh tapos sakin gusto mong malaman? Ibaba mo nga ko!"
Napufrustrate na talaga si Mira.
"Ang pangalan ko ay Beomyeuz. Beomyeuz Alastair. (Pronounciation: Bom-I-Yuz)"
Nakangiti nitong sambit.
"Ohh tapos? Ano naman ngayon pakelam ko d'yan sa pangalan mo?"
Ang lutong lutong ng bawat salitang pinapakawalan ng dalaga lalo na sa salitang Pakelam. Talagang napakadiin at napakalutong ng pagkakabigkas niya.
Nawala naman agad ang ngiti ng binata at napakurap kurap. Bumalik nanaman sa pagkainosente ang kaniyang mukha.
"Hindi ba't... Hindi mo sinasabi ang iyong pangalan sapagkat hindi ko nasabi ang sa akin? Ngayong nasabi ko na ang aking ngalan, maaari mo ng sabihin ang sa iyo."
"Alam mo halimaw, pakawalan mo na ko dito dahil nabubwisit nako sayo!"
"Hindi maaari. Nasabi ko aking pangalan kung kaya't nararapat lang din na sabihin mo sakin ang sa'yo ng sa ganon ay maging patas tayo binibini."
Sa sobrang inis ng dalaga ay napahilamos ito sa kaniyang mukha at pagkatapos niyang mapahilamos ay napalo niya ng pagkalakas lakas ang buntot na nakapulupot sa kaniya kaya siya rin ang nasaktan dahil may katigasan ito.
"Bakit ko ba sasabihin sayo pangalan ko ha?! Ano bang kailangan mo sakin?!!"
Ubos na ubos na ang pasensya ni Mira pero pinipilit niya pa ring makausap ng maayos ang lalaki. Nagbabaka sakaling paalisin siya nito kung magkakaroon ng maayos na pag uusap.
"Sapagkat iniligtas kita kanina kaya't hinihiling ko na sana'y maging patas ka at sabihin mo rin sakin ang iyong pangalan."
Nanlaki ang mga mata ng dalaga. Dahil sa sinabi ni Beomyeuz ay talagang di niya na napigilan ang sarili niya.
"Eh siraulo ka pala eh! Hoy ahas! Para sabihin ko sayo, ikaw ang dahilan ng pagkahulog ko kanina. Wag mong sabihing niligtas moko dahil ikaw ang dahilan kung ba't ako nalaglag. At higit sa lahat, kahit kelan hindi ko hiniling na makilala kita dahil wala kong pakelam sa katulad mong halimaw. Ibaba mo na ko sabi eh!!"
Mahabang bulyaw nito. Napakurap kurap muli ang binata sa kaniyang harapan. Hindi siya makapaniwala na babae ang kausap niya dahil maihahalintulad ito sa pananalita ng isang lalaki.
"Nais ko lamang magkakilala tayong dalawa binibini, ngunit mukhang nakakalimutan mo na kaya kitang kainin dito ng buhay kung aking gugustuhin."
"Edi kainin mo!!! Wala kong pakelam sayo ampangit mo!! Hala sige. Oh bilis. Kainin mo na ko dahil dudukutin ko yang bituka mong ahas ka!"
Nanggagaliiti pa ring sambit nito. Walang magawa ang lalaki kundi angunti unti siyang pakawalan. Inaasahan niyang tatakbo ito ngunit napahanga siya ng lapitan pa siya nito at tinulak.
"Sandali lamang. Bin... Binibini ano sa tingin mo ang iyong ginagawa?"
Pagtatakang tanong nito at pilit na pinipigilan ang kamay ng kaharap niya na pinapalo palo siya.
"Ano pa? Edi tinuturuan ka ng leksyon. Hindi pwedeng hindi ka magbayad sa kawalang hiyaan mo kaninang ahas ka."
Gigil na sambit nito sabay sampal sa lalaki na hindi nito nagustuhan kaya napahinto ang dalaga ng hawakan ng lalaki ang kaniyang dalawang kamay at tinignan siya.
"Sumusobra kana babae. Pinakawalan na kita subalit hindi ka pa din umalis. Ngayon ay huli na ang lahat."
Kinabahan agad si Mira sa sinabi nito. Hindi na siya tinawag na binibini. Tinawag na siya nitong babae. Pinipilit niyang tanggalin ang kaniyang kamay sa pagkakahawak ni Beomyeuz sa kaniya ngunit dahil magkaibang nilalang sila ay mas malakas ito sa kaniya.
"An.. Anong gagawin mo? Anong ibig mong sabihin sa huli na ang lahat?"
"Hindi kana makakaalis dito ng hindi sinasabi ang iyong ngalan."
Halos malaglag ang panga ni Mira sa sinabi ng binata sa kaniya. Akmang makikipag talo pa sana siya ngunit biglang umilaw ng kulay orange ang mga mata ni Beomyeuz kaya natahimik siya.
"Sasabihin mo? O hindi?"
Seryosong tanong nito sa kaniya na umiilaw pa din ang mga mata at hawak hawak pa rin siya sa kamay. Sa sobrang frustration na nararamdaman ni Mira ay napasigaw nalang ito sa sobrang inis.
"Oo na!!! Sasabihin kona!! Pero bago yun, utang na loob bitawan mo muna ako!"
Nawala ang ilaw sa mata ng binata at pinakawalan na ang dalaga. Pagkabitaw na pagkabitaw sa kaniya ni Beomyeuz ay tinulak niya ito ng pagkalakas lakas kaya napaatras ang kalahating katawan ng binata pero bumalik padin sa dati.
Tumalikod si Mira at pinakiramdaman ang binata. Nang maramdaman niyang tahimik ito ay bigla siyang kumalipas ng takbo palabas. Akala niya ay makakalabas na siya ngunit nauntog ito dahil naging pader ang lagusan palabas. Hinilot niya ang kaniyang noo na nauntog.
Umupo muna ito habang hinihilot ang kaniyang ulo dahil ang lakas ng kaniyang pagkakauntog dahil may pwersa ito mula sa kaniyang pagtakbo. Nang mawala ang hilo niya ay tumayo siya ulit at tumingin sa binata.
Mas lalo siyang naasar ng makita niyang nakacross arms ito at nakangiti sa kaniya na animo'y nang aasar, pero ganon pa man ay hindi nabawasan ang kaniyang kagwapuhan. Bagkus ay mas lalo pa itong nadagdagan at nananatili parin ang pagkainosente sa kaniyang mukha.
"Sinabi ko na sa iyo binibini. Hindi mo ako matatakasan."
"Sinabi ko na sayo. Wala ka ngang sinasabi eh."
Mahinang maktol nito. Wala na siyang planong makipagtalo pa dahil siya rin naman ang nasasaktan.
"Uulitin ko ang tanong binibini. Ano ang iyong ngalan?"
"Tsk! Mirasol. Mirasol ang pangalan ko! Ang tawag nila sakin Mira. Ngayon masaya kana? Saksak mo sa baga mo yang pangalan ko!"
Sambit nito habang nakahawak pa din sa noo niyang nauntog. Hindi na siya pasigaw ngunit nananatili ang pagalit na tono niya ngunit ganon pa man ay napangiti parin ang binata kaya naman lumabas nanaman ang kagwapuhan niya.