Ika-anim
ANGGULO!
ANGGULO! Sobra!
Masaya pa akong nagbebenta kanina ng kangkong kahit walang bumibili. Kahit na pinakyaw na lahat ni Angge lahat ng suki ko, ayos lang.
Nung pumunta ako sa bahay, masaya ko ring ibinigay ang kinse pesos na benta-ay este kupit ko sa kaniya. Oo, kupit. Wala talaga akong benta ngayong araw. Masaya na kayo?!
Masaya din akong lumamon ng pagpag kahit na may amoy na. Sa sobrang saya ko pa nga nakangiti parin ako habang kumakain kahit medyo naluluha pa dahil may lasang bulok na yung prinitong manok ko pero kinain ko parin dahil maganda at gutom na ako.
Naghugas pa ako ng plato nung mga oras na yon kasi ayokong masigawan ni Nanay. Dahil sa oras na buklatin niya yung butas niyang pitaka, hanger ang sasalubong sakin mamayang gabi.
Umunat lang ako—U.MU.NAT lang! Pumikit pa ako para damang dama ko ang pagod ko. Naandito nanaman ako sa pisting kwento na to.
Asan ang hustisiya?! Asa butas ng pwet ko?!
Pagbungad ko may nakita akong isang lalaki na papasok sa isang kwarto. Dahil pakealamero nga ako, sinilip ko. At pagsilip ko, nakita kong may tinutukan siya ng baril, isinilang ako sa maling panahon pero hindi ako pinanganak kahapon para hindi malamang babarilin niya ang lalaking nakatalikod nung oras na yon.
Nag-ala superman ako at lumipad sa likod ng lalaki. Agad ko siyang sinakal dahilan para mabitawan niya ang baril, kaso nawalan siya ng balanse dahilan para bumagsak kaming dalawa. Dahil ako nasa likod niya, nauna akong bumagsak. Halos tawagin ko na ang mga kilala kong santo ng malaman na babagsak din pala siya sakin dahil sakal sakal ko pa siya, ending? Ang sakit ng katawan ko. Dama ng mga bulate sa tiyan ko.
At iyon ang kwento ng buhay ko. *bow*
"Who are you and where are you came from?! Can you please answer my question?" Sigaw ng pisting bida ng pinasukan kong kwento.
Yung lalaki naman, ayun nasa presinto na. Nagulat pa nga kami ng bigla na lang itong himatayin tapos paggising ay wala ng maalala. Parang pamilyar nga sakin ang nangyari sa kaniya.
Minsan nga iniisip ko kung ito ba talaga si Brix. Yung nababasa ko kasi sa kwento ay hindi naman siya sumisigaw kapag nagagalit. Sakin kasi mukhang isusumpa na niya ako eh.
"Hey! Are you even listening?!"
"Dapat ba kitang intindihin!" Sigaw ko din sa kanya. "Nakalimutan mo na bang may atraso ka pa sakin?!"
Bigla siyang napatigil dahil sa sagot ko. May nasabi ba akong mali?
"So ikaw nga yung babae? Tama ako?" Napanguso ako. Kanina ko pa kasi sinasabi sa kaniya na hindi ko siya kilala dahil panay tanong siya sakin kung kilala ko daw ba siya.
"Ah, hehe" Nag-iisip pa ako ng palusot. "May sinabi ba akong kilala kita?" Nakangiting tanong ko.
Napakamot naman siya sa ulo niya sa inis. Wala naman akong sinabing kilala ko siya.
Ibubuka nanaman niya sana ang maingay niyang bibig ng biglang may kumatok. Tinignan niya na muna ako bago buksan ang pinto.
"Ahm, sir may tumatawag po sa cellphone niyo" Sabi ng isnag lalaking nakapolo.
"ikaw na muna ang bahala sa kaniya. I just need to answer this call" Sabi nito saka lumabas ng kwartong iyon. Naiwan naman dito yung lalaki.
Nagulat ako ng pumitik ito bigla pagkatapos ay sumayaw papunta sakin. Sumasayaw siya habang naglalakad.
"Maligayang pagbabalik sa iyo, sa iyo. Tayo'y muling nagkita" pagkanta nito habang papunta sakin. Bahagya niya pang isinara ang nakauwang kong bibig.
"Sino ka?" Tanong ko sa kaniya. Yung ngiti niya ay bigla na lang bumaliktad.
"Ano ba yan? Limot na kaagad ako" Nagtatampong tugon nito. Teka siya ba si- "Ako ito si Natoy, na mahal mahal ka—a-aray ano ba?!"
"G*go ka kasi eh"
"Ako to si Nero na dating si Wanportri" Sabi nito.
Napatingin naman ako sa kaniya. Siya na si Nero? Ibig-sabihin, nagpalit nanaman siya ng katawan niya.
"Anong ginagawa mo dito?" Tanong ko.
"Diba sabi ko sayo pakners tayo?" Nakangiting sabi nito.
Kailan pa?
"Iba nanaman katawan mo?" Natatawang baggit ko sa kaniya.
"Oo eh, alam mo naman. Kailangan natin ng pera sa araw-araw. Umaalis na lang ako sa katawan kapag wala na akong pambili ng chibog"
"Anong nangyari? Bakit nandito ulit ako?" Tanong ko sa kaniya.
"Nakalimutan mo ba bang may misyon ka dito? Epekto ba yan ng muntik ng pagsagasa sayo ni Brix?"
"Akala ko panaginip lang ang lahat" Nakatulalang sabi ko.
"Iyon ang hindi ko maintindihan. Nagulat din ako ng malamang nakabalik ka na sa mundo mo matapos kang muntik ng masagasaan ni Brix"
Napatingin ako sa kaniya. "Anong ibig mong sabihin?"
"Lahat ng katulad mong may misyon ay hindi nakakabalik sa mundo nila. Ngayon lang ako nakakita ng tulad mo" Sabi nito saakin. "Nag-iisa ka lang"
"Bakit ulit ako nakabalik?" Tanong ko pa.
"Nakakapunta dito ang mga katulad mo kapag may mangyayaring masama sa bida sa kwentong binabasa nila, kaso hindi na sila nakakabalik sa mundo nila" Nag-akto itong parang nag-iisip. "Baka nakakabalik ka dito kapag may nangyayaring masama ka Brix"
"Hindi ikaw ang nagpapunta sakin dito?" Nagtatakang tanong ko.
"Wala akong kinalaman sa pagbabalik mo. Akala ko nga ay hindi ka na babalik dito eh. Tapos makalipas ang 2 linggo, nakatanggap ako ng balitang bumalik ang alaga ko"
Dalawang linggo daw? Halos isang araw lang ako sa mundo ko.
"Dalawang linggo? Isang araw lang akong nanatili sa mundo ko" Paliwanag ko sa kaniya.
"Iba ang oras ng mundo niyo sa mundo dito. Mas mabilis ang ikot ng araw dito kaysa sa inyo" Paliwanag din niya.
"May balak pumatay kay Brix nung naandito ako. Ibig bang sabihin non ay bumalik ako dahil muntik ng mamatay si Brix kanina?" Tanong ko pa.
"Siguro, ewan, baka" Sabi nito. Napaisip ako saka binatukan siya ng pagkalakas lakas. "A-ray ano ba?! Nakakadalawa ka na ah!"
"Huwag mong sabihin na hindi ikaw yung lalaki kanina na may balik patayin si Brix! Ganun na ganun ang nangyari sa lalaki kanina katulad doon sa pinasukan mong magnanakaw dati. Pagkatapos himatayin, biglang nawalan ng alaala!" Sigaw ko sa kaniya.
"Gaga! Hindi ako yun! Mahigpit na ipinagbabawal ni Master na galawin namin ang kwento. Kapag ginawa ko yon, mababago ang kwento hindi ba?"
"Eh sino yon?" Tanong ko.
"Hindi ko rin alam. Hindi ba sabi mo magkatulad ang nangyari doon sa magnanakaw at sa kaniya?" Tumango naman ako. "Itatanong ko kay Master mamaya"
Napanguso na lang ako. Sumayaw pa ako ng budots kahapon dahil ang akala ko ay panaginip lang ang lahat. Sana pala nakinig na lang ako sa sigawan ni Nanay at Aling Puring.
"Kayle, may hihilingin sana ako sayo" Sabi nito kaya napatingin ako sa kaniya. "Pwede bang huwag mong sabihin kay Brix yung tungkol sa misyon natin?"
"Pwede naman, bakit?"
"Kasi hindi naman siya maniniwla sayo. Anong mangyayari kapag sinabi mo yan sa kaniya? Lalayuan ka niya. Ang masama doon, hindi natin siya mababantayan dahil nga lalayuan niya tayo. Gusto mo bang manatili na lang dito sa kwento?" Tanong niya na nakapagpakaba sakin.
Ayokong magtagal dito. Mas gusto ko sa mundo ko dahil maraming nagmamahal sakin doon. Dito wala, ewan ko lang kay Nero. Hindi ko magets ang takbo ng utak at laman loob niya.
"Ayoko, anong gagawin ko?" Tanong ko.
"Wag mong sabihin yung tungkol sa misyon natin, tapos uhmm..."
~.~.~.~.~.~.
"Wag mong sabihin ang tunay mong pangalan"
"Uhmm ano... Rosa ang pangalan ko" sagot ko sa tanong niya. Salamat naman at hindi na ibang lengwahe ang sinabi niya.
"Pag tinanong niya kung anong ginagawa mo dito, sabihin mo galing kang probinsiya at nagpunta ka dito para magtrabaho"
"Galing akong probinsiya at kailangan ko ng pera para buhayin ang pamilya ko" Sagot ko ng tanungin niya kung anong ginagawa ko sa lugar na ito.
"Pag tinanong ka niya kung saan ka galing, sabihin mo Marupok st. Pero hindi malandi baranggay Slight lang City"
"Marupok st. Pero Hindi Malandi baranggay Slight Lang City" Simpleng sagot ko at saka ngumiti. Buti na lang at kabisado ko pa.
"Ako? Kilala mo ako?" Natahimik ako sa tinuran niya. Hindi kasi nabanggit ni Nero ang tungkol doon. Hindi ko tuloy alam kung anong sasabihin ko.
"H-hindi ko alam" Ang sagot ko na lang para ligtas ako. Kaso mukhang hindi siya kumbinsido.
"Hindi mo alam? Sigurado ka?" Tanong niya. Napatungo na lang ako. Alangan namang sabihin kong kilala ko siya kasi nababasa ko siya sa isang storya na siya ang bida diba.
"Gagawa ako ng kwento" Saad nito kaya napatingin ulit ako sa kaniya. "Kunwari kilala mo ako, kunwari hindi aksidente yung nangyari nung nakaraan" Dagdag niya kaya tinaasan ko siya ng kilay. "Kunwari, gusto mo akong mapahamak, gusto mo akong masira" Hindi ko alam kung bakit parang ayaw ko ng pakinggan ang mga susunod niyang sasabihin, pero ginawa ko pa rin. "Pagkatapos mong siraan ako, babalik ka pagkatapos ng dalawang linggo. Kakilala mo yung isang lalaki at inutusan mo na kunwari barilin ako, tapos kunwari din na ililigtas mo ako. Dahil nga kailangan mo ng pera ngayon, hihingi ka sakin ng reward dahil nilig—"
Hindi ko na siya pinatapos. Hindi pa ako nananampal ng tao pero gusto kong masaktan yung unang makakakuha non, yung tipong lilipad yung isang ngipin niya dahil sa lakas ng palad ko. Kaso walang lumipad kaya hindi masyadong masakit.
"Galing ng kwento natin ah, pwede ka ng maging author sa sobrang galing mong gumawa ng kwento!" Sarkastikong sigaw ko sa kaniya. Nanatili lang siyang tahimik at inisip ang mga sinabi niya. "Puro ka kunwari ah, paano kung gusto kong gumawa din ng kwento?" Sabi ko pa at tinignan siya ng masama. "Kunwari, nabanas ako sa sinabi mo, kunwari, gusto kitang sapakin ng isan daang beses, kunwari, sobrang sakit ng sinabi mo" Garagal na ang boses ko non pero pinilit kong ayusin.
"Look I—"
"T*nginang pagmumukhang yan" Sabi ko at tinuro pa yung mukha niya. "Ilang metro ba yung kapal?!" Dugtong ko pa. "Parang ako pa yung masama dito ah? Parang kasalanan ko pa na iniligtas kita?!" Sigaw ko. Nanatiling nakatungo ang ulo niya. "Hindi ako humingi ng kapalit sayo at wala akong natatandaang atraso sayo para sabihin mo yon!" Sigaw ko pa. "Nasira pagkatao mo dahil sa maling akala?! Bakit?! Ako ba yung tanga dito na hindi nagtatanong bago ngumawa?! Ha?!"
Hindi ko alam kung bakit nasaktan ako sa sinabi niya. Akala ko medyo nagbago siya, wala maling akala nanaman ang kup*l.
"Bakit hindi mo na lang tanggalin yung kunwari dahil iyon naman talaga ang pinaniniwalaan mo?!" Sigaw ko mismo sa kaniya. Bahala na yung mga laway ko na tumalsik kung saan saan.
"Nasira yung pagkatao ko dahil sa nangya—"
"Kasalanan ko?! Ha?! Kasalanan ko?!" Tanong ko. Natahimik naman siya. "Niligtas kita doon sa nagtangkang bumaril sayo pero kahit utang na loob ay hindi ko hiningi sayong g*go ka!" Hindi ko alam kung bakit may tumulo ng luha sa pisngi ko. "Hindi ka na nga nagpasalamat, talagang idiniin mo pa sakin na sinadya ko yon!" Umiiyak na pala ako. "Sino ba yung nagtangkang bumaril sayo?! Huh?! Bakit ako ang tinatanong mo at hindi yung lalaki sa presinto?! Dahil tingin mo, ako ang may pakana non!"
"Nung una pinagbigyan kita, kasi kahit ako maninisi dahil wala akong alam" Pagtukoy ko sa nangyaring nakawan. "Pero ngayon?! Gusto kong alugin yang ulo mo dahil sobrang bobo mo!"
"Hindi ako nakapag-aral hindi tulad mo pero alam ko kung tama o mali na ang mga ginagawa ko" Dagdag ko. "Naturingang gwapo pero mapagbintang!" Sigaw ko bago lumabas ng kwartong yon.
Narinig ko pa ang boses niya na tinatawag ako sa pangalang Rosa.
Ako to si Kaye, na mahal na mahal ka. PERO GALIT AKO NG VERY LIGHT
Aaminin kong nasaktan talaga ako doon sa sinabi niya. G*go, sino ba naman yung hindi diba? Ano ako robot? Walang pakiramdam?
Yung nga, ni Nanay ko hindi ko dinukitan ng pera. Minsan oo, pero binibigay ko din yon sa kaniya para kunwari napagabentahan ko sa kangkong. Kaya yon, napupunta parin sa kaniya iyon.
Minsan nga iniisip ko kung makakasundo ko ba tong pesteng karakter pero gwapo sa kwento na to eh. Sabagay, medyo hindi maganda yung unang pagkikita namin.
Nabasa ko na rin doon sa nangyari sa pagiging artista niya. Hindi ko lang inisip masyado kasi busy nga ako doon sa parte ko. Hindi na rin naman namin napag-usapan ni Ichay, ewan mukhang kinikilig siya doon sa karakter ko at kay Brix. Nakakangiwi lang, hindi kami bagay. Karakter siya, tao ako. Gwapo siya, magandang maganda nga lang ako.
May gusto din ako sa palengke ng pinaglalako ko ng kangkong. Yung machong tagabuhat ng balde ng isda. Ulambeybs.
Hindi ko rin alam kung paano ayuyusin yung nangyaring gusot sa sa pagkatao niya. Mukhang nasira talaga siya dahil sa nangyari.
Hindi ko rin alam kung bakit hinahayaan lang ni Mr. V na ganun yung kwento niya. Medyo naniniwala na tuloy ako kay Nero na may gusto talaga siyang mangyaring masam doon sa bidang karakter sa kwento niya.
Ang masama pa don, parang hindi apektado yung mga ilang tagasubaybay ng kwento niya. Medyo kinikilig pa don sa amin—ay este... Sa karakter naming dalawa. Helow? Depress po yung crush niyo?
"Rosa!... Rosa!" Natigil ako sa pag-iisip dahil sa boses nanaman ni Brix. Hanggang ngayon parin pala hinahanap niya ako.
Napatingin naman agad ako sa kaniya. Yung tingin na medyo mataray para dama hanggang apdo niya yung hinagpis ko.
Damhin mo!
Nung nakita naman niya ako, agad siyang lumapit sakin na parang hinihingal. Nakita ko din yung mga machong pulis na halatang hinahanap din ako.
Ako na ang may mahabang buhok.
"Rosa, alam kong nasaktan ka sa inasal ko ang uhm... Sorry, I didn't mean to say those words. Patawarin mo na ako" Hindi ko alam kung matatawa ako o ano sa sinabi niya sa huli. Para kasing nang-uutos siya.
Napangisi na lang ako bago magsalita. "Sorry sorry pang nalalaman, didn't mean those words daw. Akala mo ba hindi masakit yung ganung salita? Palibhasa kasi sanay ka na sa mga ganyang linya mo sa pelikula. Artista ka diba? Ugaling ugali mo yung humingi ng tawad talaga. Paano kung hindi kita patawarin? Kunwari kunwari pang nalalaman hindi na lang deretsahin sabihin sa pagmumukha ko na ang ganda ganda mo talaga, SOBRA"
Huminga muna ako ng malalim. Masyado akong maraming nilabas na salita. Hindi ko lang alam kung naintindihan niya ang lahat ng iyon.
"Gutom ka na ba?" Nagulat naman ako sa tanong nito. Gusto na ba ako nito para magyaya siyang kumain kasama— "Hindi kita gusto"
Ay,hindi ko naman alam na manghuhula pala ang kausap ko.
"May sinabi ba ako?" Pagtataray ko. "Tss, tara na nga! Libre mo ah"
-Lila