He's worried about her not picking the phone. Is she alright?
"Ma'am I have to go, I'm sorry I can't join you this time" pagpapaalam niya kay Ms. Peterson.
"Is that urgent?" tanong nito.
For him, anything about Sia is urgent so he nodded.
"Okay, anyway congratulations again"
"Thank you Ms. Peterson" aniya at nagmamadaling umalis. He needs to know kung anong nangyari kay Sia.
According to Kera she's not yet there. Buti nalang nang malapit na siya sa bahay nito ay nagmessage sa kanya si Kera na papunta na ito roon so he made a shortcut para makarating ng mas maaga sa bar and restaurant nito.
At iyon na nga kinuntsaba niya si Kera na isurprise ang dalaga today. He bought box of roses for her.
"Why are you here?"
"I'm worried...you're not answering my call so I decided to come"
"And how about your presentation?"
"It's done. Actually my boss asked me to join them for lunch but..."
"But???"
"But I'm so worried about you so I decided to come..."
"Rafael..." iyon lang ang nasabi niya dahil sa totoo lang kinikilig siya sa mga sinabi nito.
Lumapit sa kanya ang binata. Nakakunot ang noo nito at hinawi ang ilang hibla ng buhok niya.
"May maliit na bukol ka, what happened?" may pag-aalalang tanong nito.
Paano ba niyang sasagutin ang tanong na iyon? Hindi ba't dahil sa tawag nito kanina kaya siya nahulog sa kama at nauntog sa paanan ng side table niya?
"Hey..." untag nito.
"Don't worry, katangahan ko lang iyan kanina" nahihiyang sagot niya.
"What really happened?" pangungulit nito.
Napailing siya.
"Let's have lunch, saka ko na ikukuwento" sabi nalang niya.
Ngumiti naman ang binata at nagtungo sila sa restaurant.
"So what happened why you have that?"
"I'm trying to reach my phone when you call kanina. Unfortunately nahulog ako sa kama and nauntog sa paa ng side table"
"Sorry for that, so ako pala ang dahilan. Are you okay?"
"Yeah don't worry. So what do you want for lunch? May live band kami mamaya rito. Kaya maagang binuksan ang resto"
"Wow! That's exciting. Anyway kumusta yung nangyari kagabi? Naayos na ba?"
"Yeah okay na..."
Sumenyas siya sa waiter nila at umorder.
"Is the apartment infront of your house still for rent?"
"Huh? Uhmm I don't know, why?"
"Balak ko kasing magmove. Masyadong malayo ang Melbourne"
"Malayo ang Melbourne o dahil may iba pang dahilan?"
Nangiti ang binata.
Kinilig naman ng lihim ang dalaga.
They had a great lunch together.
"About last night, I'm sorry. I don't want you to think that I'm taking advantage of you..."
"I know, I'm sorry din dahil na carried away ako"
Biglang nagbago ang ekspresyon ng mukha ng binata.
So nacarried away lang siya kagabi. Walang intimate feeling na involve.
"Anyway about this weekend...I'm sorry hindi ako makakasama maybe some other time"
"It's okay, I understand Sia" medyo malungkot ang tinig nito.
Bakit ba parang naguilty siya sa binata?
Sabihin mo ba namang na carried away ka lang sa palagay mo ikatutuwa niya?
"Ael...naoffend ba kita?"
"Na offend? No. I'm okay, nanghinayang lang ako about this weekend getaway sana natin"
"I'm sorry, alam mo namang malakas ang kita sa bar kung weekends eh. I need to be here."
"Okay no worries. Anyway, I have to go. May meeting pa ako about the up coming cocktail party next week."
"Are you coming tonight?"
"I'll try. Thanks for the lunch. I have to go"
Hinatid niya lang ito sa parking.
"Ael thanks" anang dalaga.
"You're always welcome. Takecare okay?"
"Yeah...you too. Hope to see you tonight"
"I'll try."
Nang makaalis si Rafael ay napaisip uli ang dalaga.
It's been two years Sia. It's time to trust again. Hindi naman mahirap mahalin si Rafael kung tutuusin nasa kanya na ang lahat ng hihanap ng isang babae.
Handsome ✓
Educated ✓
Gentleman ✓
Hardworking ✓
So ano pang kulang Sia?
Nang makabalik sa loob ng kanyang bar ay ginugol na lamang muna ng dalaga ang mga oras sa pag-aasikaso roon. Baka may mga kailangan pa sila na hindi agad pa naaayos ni Kera.
Habang pabalik naman si Rafael sa office ay may tumawag sa kanya. It's an unknown number.
Sinagot niya ito at ikinabit ang wireless earphones sa tainga niya.
"Hello?"
"Hey Ael, I'm here in Australia. Can I come over tonight?"
"Who's this?"
"Alejandro"
"Ale? What a surprise, what are you doing here?"
"I'll tell you everything later. Please send me your address. I'll take a cab after our meeting here in Sydney."
"Wait, you have a new case?"
"Yeah...and I think you can help me with it"
"Okay...so see you later"
"Yes, later"
Alejandro's POV
Kanina pa siya nasa cafe na iyon. Wala pa rin ang mga kasama niya. Ang siste, mukhang kailangan pa yata niyang maghintay pa roon ng mas matagal.
Napalingon siya sa dalawang babaeng naglalakad patungo sa isang bar.
May party siguro o event kaya inaayos ang bar na iyon. Namiss niya tuloy magbar.
Ngunit inagaw ang atensyon niya ng isa sa dalawang babaeng naglalakad.
Nakaramdam siya ng kakaibang tibok sa kanyang puso. Something that he never felt before.
The way she smiles makes his heart beats faster.
Napayuko siya nang mapansing gumawi sa kinaroroonan niya ang mga ito.
Dumiretso siya sa bahay ni Rafael matapos ang kanilang meeting. May bago siyang kasong hahawakan. May Australianong involve sa human trafficking at white slavery. Nagkalat ito ng lagim sa Pinas at kamakailan lang ay bumalik ng Australia. Iba-ibang name ang gamit nito at kung ano ang tunay niyang pangalan at pagkatao iyon ang tatrabahuin niya.
"Alejandro" niyakap niya ang kapatid. Yumakap din naman ito sa kanya.
Hindi sila ganoon kaclose nito but he's a good brother to him. He's two years older kay Alejandro.
"What a surprise, it's been a while since the last time we see each other" aniya nang makatuloy ito sa loob ng bahay niya.
"Ang laki ng house mo, pero wala kang kasama?" anito.
"Maybe soon, actually I'm planning to move in Sydney"
"That's good. Mas maganda namang di hamak roon"
"Maganda rin naman dito sa Melbourne"
"Well anyway, how's life outside the underground?"
"It's more fulfilling. Actually Diego is still asking me to come back but I refused many times."
"It's good to know that, after all hindi mo linya ang gawain nila."
Napangiti lang sa sinabi nito.
He decided to spend time with Alejandro. He misses being with him kahit paano. Marami siyang namiss na kwento sa mga kasong hinawakan nito.
Naalala pa niya noong magtrabaho ito sa kanya. Though may pakiramdam na siya he's into something ay hindi niya pinansin ang mga sinasabi ni Diego.
Nawala sa isip niya ang pagpunta sa bar ni Sia.
Nakakadalawang bote na rin sila ng vodka.
"I'm already tipsy, tama na siguro ang inom..." ani Alejandro sa kanya.
"Okay just go to your room. I'll stay here for a while" sagot niya at humiga sa sofa.
"Don't tell me that you're going to sleep there?"
"No, magpapahinga lang ako ng kaunti..."
"Are you going out?"
Doon niya biglang naalala ang invitation ni Sia. Napabalikwas siya ng bangon. Pero may tama na talaga siya. Nasapo niya ang ulo.
"Hey easy, I think you also need rest."
Tumango siya rito. Hinanap niya ang phone.
10 missed calls
5 unread messages
"Damn!" sabi niya.
"What's wrong?"
"Ah nothing, just rest"
Dala ng pagod at kalasingan ay dumiretso na si Alejandro sa kwartong tutuluyan nito.
It's 2 a.m
Malamang ay patapos na ang event sa bar. Kung babiyahe pa siya wala na siyang aabutan. Isa pa, may tama na rin siya.
Rafael Calling....
Nakasimangot ang dalaga. Nagdadalawang isip siyang sagutin ito. Pero paano niya malalaman ang dahilan ng hindi nito pagpunta kung di niya sasagutin?
Hindi pa tapos ang event, may mga nagpe-perform pa sa labas. Ang daming tao. Hindi naman siya makapag-enjoy dahil wala si Rafael.
"Hello" mahinang sagot niya.
"Thank God, sorry I wasn't able to come"
"It's okay"
"I have an unexpected visitor from the Philippines"
"Ah...kaya pala nabusy ka at hindi man lang nagmessage to inform me"
"Sia I'm sorry..."
"No it's okay"
"No it's not okay, my fault. Tama ka naman dapat nagmessage ako"
"I have to go, patapos na ang event"
"Sia---"
"Bye Rafael" iyon lang at nagbusy tone na ang linya.
Sh*t tinawag siya nito sa buong pangalan. Mukhang nagtatampo ito sa kanya. Nasapo niya ang ulo. Parang dumoble ang sakit ngayon ng ulo niya.
Wala siyang inaksayang oras. He took a quick shower and decided to go to Sia's place. Maghihintay nalang siya roon.
Napakunot ang noo ng dalaga ng makita ang pamilyar na sasakyan sa gilid ng bahay niya.
"What is he doing here?" tanong niya sa sarili ng makababa at makita ang nakadukong si Rafael sa may gilid ng pinto niya.
Tumayo ang binata nang maramdaman ang presensya ng dalaga.
"Sia...can we talk?"
"What are you doing here? Hindi ba't may bisita ka?"
"I want to see you, to personally say sorry"
Napailing lang ang dalaga. Ibang klase talaga ito. "E" for effort talaga ang binata.