Chapter 2
Wish me luck
"Hoy, Kyle! Nagawa mo ba 'yung assignment sa science?" tanong ni Kelly.
"Mukha ba akong gumagawa ng assignment? I hate science!" Asik ni Kyle at nagpatuloy nalang sa pagkain niya ng popcorn.
Kelly sighed. "Ilan ba grade mo sa science noong first quarter, ha?"
Tumawa si Kyle at nag-swag pose. "84! Bang! Ikaw ba?"
"94," simpleng sagot ni Kelly bago humalakhak. "Gago, mas mataas pala ako sayo ng sampo! Bobo mo, Kyle! Wala kang kinabukasan!"
Naglalakad na kami ngayon sa sidewalk ng school namin. Malapit na kami sa gate ng Quazo at hanggang ngayon ay nakatulala pa rin ako. Simula nang umalis ako sa bahay ay wala na akong ibang ginawa kundi ang kumuha ng litrato kahit saan. Without even thinking na pati basurahan ay pino-photoshoot ko na. Dang it, get back to your senses Trina!
I still can't believe that I saw him... yesterday. I know, I'm very very sure that it was him. He was the one who called me stupid 8 years ago. At hindi ako makapaniwala... hindi talaga.
Naaalala ko pa kung gaano siya katangkad. Hanggang balikat niya lang ako. Nag-iba na ang dating payat at mukhang lantang-gulay niyang katawan. His eyes were sparkling... I can't stop thinking about it. Kakaiba 'yung pakiramdam na muli mong makita 'yung taong ilang taon na ring nawala sa paningin mo. Nakakagulat, nakakaexcite at nakakakaba. Parang anytime ay bigla-bigla nalang akong mahihimatay.
Gusto kong malaman kung saan na siya nag-aaral at nakatira ngayon? Ilang taon na siya? Hinanap niya ba ak---the fuck, Trina! Ang kapal ng mukha mo para mag-assume na may malalim kayong pinagsamahan! Hello? Tandaan mong tinawag ka niyang stupid! That motherfucker.
"Ms. Villarante, can you solve the problem number 4 page 132---"
"Ma'am, mahina po ako sa math." Putol na agad ni Kelly sabay turo kay Kyle. "Steal."
"Oi oi oi! Matte, matte! Ma'am, wala rin po akong alam! Siya nalang!"
"Alright, Ms. Calderon? Ms. Trina? Excuse me, are you with us? Hello?"
"Hoy, Trina!"
"H-Hatdog?!" Napatayo ako sa gulat at agad na kinusot-kusot ang mga mata sabay tingin kay Mrs. Lara, teacher namin sa Math. "M-Ma'am, sorry po. Ano po 'yun?"
"Solve the problem number 4 in page 132, Ms. Calderon." Aniya at itinuro na ang board.
Huminga ako ng malalim bago na tumayo at pumunta para sa harap dala-dala ang libro. Tumatawa lang si Kyle habang si Kelly ay humihilik na ata sa desk niya. Hindi naman ako mahina sa math pero hindi rin ako magaling. Bahala na kung tama o mali, hindi naman required na dapat ay laging tama ang sagot mo. Ang mahalaga, may sagot.
10y - 7 = 5y + 3
10y - 5y = 3 + 7
5y/5 = 10/5
y = 2
___
DR = 10y - 7
= 10 (2) - 7
= 20 - 7
___
DR = 13
"Very good, Ms. Calderon. Please, take your seat."
Nanlaki ang mga mata ko. Nagkatinginan kaming tatlo nina Kyle at Kelly at sabay-sabay kaming nag-ngisian. Chamba.
Dumating ang break time, nakatambay lang kaming tatlo sa cafeteria. Nagbubuklat ako ng notebook pero wala namang pumapasok sa isip ko kaya ibinalik ko nalang iyon sa bag at inilabas naman ang camera ko. Si Kelly ay nakaheadphones lang at nakapikit ang mga mata. Habang si Kyle ay nakikipag-usap sa mga tropa niyang mukhang bubuyog. Si Kyle 'yung Jollibee, at sa tropa nila lagi raw bida ang saya.
"Trina! Crush ka raw ni Von!" Hagikgik ni Kyle. "Yieee! Yieee! Yieee!"
Hindi ko pinansin ang katangahan ni Kyle, itinapat ko kay Kelly ang camera at kinuhanan siya habang natutulog. She's beautiful, tall and slim. May pagkatamad nga lang siya at medyo masungit. Kelly hates math, Kyle hates science. And I hate everything. Except art.
Magkakakilala na kami since grade 1. Diretso kaming magkakaklase, hindi namin alam kung bakit ganoon. Ewan ko kung destined ba iyon o pare-pareho lang talaga kaming bobo.
Never kami nakapasok sa top 5 students sa loob ng klase namin. Kung wala kaming sa gitna ay baka sa dulo kami ng rankings. Pero siguro, iyon ang pagkakapare-pareho naming tatlo. Gusto lang naming matuto at mag-enjoy.
"Ayoko nang pumasok, dito nalang tayo." Pag-aaya ni Kyle.
"Tinatamad na rin ako," sagot ko habang ang mga mata ay nasa camera pa rin. "Gisingin mo si Kelly."
"Hoy, kili-kili! Gising!"
"Putangina naman, Kalyo!"
Lumipas ang isang oras namin sa cafeteria at nakatulog na 'yung dalawa sa table. Habang ako ay nakatutok lang sa iPad ko at naghahanap ng magagandang lugar na pwedeng puntahan ngayong tag-ulan na. Gustong-gusto kong gumala sa tuwing umuulan.
Tapos na ang history class namin kaya papasok na kami sa next subject. Filipino class. Gustong-gusto ni Kelly pumasok sa Filipino class namin dahil crush niya si Sir Glenn. Lagi siyang napapacute at nagrerecite kahit mali-mali naman sagot niya.
"Ngayon naman, bibigyan ko kayo nito at pag-isipan niyong mabuti ang isasagot niyo. Bukas ng hapon ang last submission, okay? Please, pass it to your classmates."
"Yes, Sir."
Kaniya-kaniyang abot na sila ng papel na pinapa-distribute ni Sir. Nang makuha ko ang akin ay tinignan ko agad iyon.
“Ako, sampung taon mula ngayon...”
Narinig ko ang mahinang pagtawa ni Kyle nang mabasa na rin ang nakasulat. Tumingin siya sa akin at bumulong.
"Pwede ba maging boldstar?" Malakas siyang tumawa at pinaghahampas pa ang katabi niya.
"Gago ka ba?" si Kelly. Inirapan ni Kelly ang Kyle sabay tingin sa akin. "Anong ilalagay mo?"
Nagkibit-balikat ako at ngumisi. "Ewan?"
"Okay, class. Ang isusulat niyo riyan ay ang kung anong naiimagine niyo sa sarili niyo ten years from now. Kumbaga, ilalagay niyo kung anong pangarap niyo."
"Sir, paano pag walang pangarap?" tanong ni Kyle kasabay ng pagtatawanan ng buong klase.
"Kyle, lahat ng tao ay may pangarap."
"Sir, hindi ko pa po alam pangarap ko." pagpapatuloy ni Kyle sa kabobohan niya.
"Ano bang hilig mong gawin?" tanong ni Sir Glenn.
"Umabsent." sagot ni Kelly dahilan para mas lalong lumakas ang tawanan sa buong classroom. "Ako, Sir. Hindi ko rin alam isusulat ko."
Natahimik kaming lahat. Si Kyle at Kelly na ang nakatayo. Pinapanood ko lang sila habang nakadekwatro ako.
"Yes, Kelly?" Sir Glenn sighed. "Inuulit ko, isulat niyo sa papel na iyan ang pangarap niyo."
"Sir, paano pag ikaw 'yung pangarap ko?" banat ni Kelly.
Naghiyawan ang buong klase. Pati ako ay malakas na tumawa habang pumapalakpak. Naistatwa si Sir Glenn sa sinabi ni Kelly at hindi na napigilan pang tumawa. 
"Edi isulat mo pangalan ko," sagot ni Sir Glenn.
"Aaaaaaaaaaaaaaaaa!!!!!!" Nagtilian kaming lahat sa isinagot ni Sir. Mga siraulo!
Hindi nakagalaw si Kelly habang si Sir Glenn ay nagliligpit na ng mga gamit niya. Tumatawa pa rin.
Nasa kalagitnaan pa ako ng pagtawa nang maramdaman kong kinalabit ako ni Harris. Nang humarap ako ay ngumiti lang siya sabay abot ng isang papel. Kinuha ko iyon at tumalikod na ulit sakaniya.
May gagawin ka ba after class?
—Harris
Umiling ako at natatawang nagsulat rin sa likod ng papel.
Yup, meron.
Ibinato ko iyon sakaniya pabalik at kasabay niyon ay ang malakas na pag-ring ng bell.
Nagsitayuan na ang mga kaklase namin at humarap nalang ako kay Harris para kindatan siya. Sorry pero may plano na ako mamaya.
"That's all for today, ingat kayo sa pag-uwi." Si Sir Glenn habang inaayos na ang mga gamit niya papaalis.
Pinagtatawanan na namin ngayon ni Kyle si Kelly na tulala pa rin. Namumula ang pisngi niya at hindi na siya halos gumagalaw. Iba talaga ang tama niya kay Sir.
"Paalala lang, Kelly. Bawal makipagrelasyon sa teacher ah? Baka makick-out ka!" Asar ni Kyle kaya binatukan ko siya.
"Tanga! Ahm, Kelly, galaw-galaw." Tawa ko. "Kyle, samahan mo na muna si Kelly pauwi. May dadaanan pa ako."
Pinameywangan ako ni Kyle. "Saan ka naman pupunta? Akala ko ba didiretso tayo sa karaoke ngayon?"
"Pass muna ako, bye! Ingat kayo!" Nginitian ko si Kyle bago na ako dali-daling tumakbo papalabas ng room.
Inilabas ko na ang camera ko habang tumatakbo pa rin. Pagkalabas ko ng gate ay pumara agad ako ng taxi dahil nag-message na ako kay Daddy na huwag na muna akong sunduin ngayon. May importante akong pupuntahan. As in, importante!
"The Vinci Gallery po." Sabi ko sa driver.
Hindi ko na talaga alam ang ginagawa ko. 
Napailing ako nang maalala ang katangahang ginawa ko kahapon. Bigla ko nalang siyang tinakbuhan at agad na akong bumalik sa sasakyan namin. Sobra akong kinakabahan noon. Hindi ko alam ang gagawin ko. Nagpanic ako. Sino ba namang hindi magpapanic sa gano'n? Ang tagal ko siyang hindi nakita! Tapos hindi ko naman ini-expect na sa ganitong lugar ko siya makikita. At isa pa siyang... pintor.
Pero heto ako ngayon. Argh! Babalik pa talaga ako para lang makita siya.
Gusto kong maconfirm kung siya ba talaga... 'yung batang nakilala ko noon.
Nang huminto ang sinasakyan kong taxi ay dumoble ang kabang nararamdaman ko. Pero, hindi na ako pwedeng magback-out.
Nagpatuloy na ako papasok ng The Vinci. Marami pa ring mga tao sa loob kaya hindi ko na binalak pang pumasok sa building. Sinilip ko agad ang river, at ang hagdan pababa roon. Shit.
Dahan-dahan akong lumapit sa railings. Nagkunwari akong kumukuha ng litrato sa ilog. Itinutok ko ang aking mga mata sa camera habang kinukuhanan ang paligid. At hindi ko inaasahan ang paglitaw ng isang imahe sa aking harapan. Sa camera ko pa mismo!
"Ahm, excuse me! Pwede bang tumabi ka kasi may kinukuhanan ako---" oh my god.
Nalaglag ang panga ko nang makita kung sino ang nakuhanan ko ng picture. Shit, shit, shit!
Nasa harap ko na siya mismo ngayon at nakatingin siya sa akin. Suot niya pa rin ang apron niya at hawak-hawak ang isang paint brush.
"Hmm,"
Oh my god.
Nanginginig ang mga kamay ko habang unti-unting ibinababa ang hawak kong camera. Ngayon ko lang din napansin na masyado siyang malapit sa akin!
"How old are you?" he asked.
Napalunok ako at napahawak sa aking leeg. Bakit naman niya naitanong 'yan?! "S-S-S-Sixteen..."
"Parang kinder."
"H-Ha?!" Nagulat ako sa pang-iinsulto niya sa akin. Hindi nagbago ang ekspresyon niya at nanatiling sa akin lang ang tingin.
Ang kapal ng mukha! Mukha ba akong kinder?!
"Why are you here?" he asked again.
"E-Excuse me? Hindi ako pumunta rito para makita ka 'no!" Singhal ko. Saka nalang ako napatakip sa aking bibig nang marealize kung anong sinabi ko.
"Wala akong sinasabi na pumunta ka rito para makita ako."
"K-Kaya nga, b-bye!" Paalam ko at dali-dali nang nagmartsa papaalis. Pero napahinto ako nang marinig ko pa siyang magsalita.
"Saan ka nag-aaral?"