"Goodnight, Elle. Make sure na naka-lock lahat ng pinto," bilin ni Chester.
"Opo, tatay," pabiro kong sagot.
"Elle, hindi ako nagbibiro," malambing na sagot ng makulit kong bestfriend.
"Chest, gabi-gabi mo yang ibinibilin sa akin for almost a month na," pinilit kong pasayahin ang boses ko kahit na bigla akong nalungkot nang maalala ko na ang layo ngayon ni Chester sa akin.
Mag-iisang buwan na si Chester sa Surigao dahil kailangan niyang i-survey ang iniaalok na mining site sa kanilang kumpanya. Isa itong malaking project na ilang buwan na nilang pinag-aaralan ng kumpanya ng kanyang Papa kung dapat ba nilang tanggapin.
Si Chester ang ipinadala doon dahil bilang isang Geodetic Engineer sa kanya ipinagkakatiwala ng kanyang Papa ang ganitong bagay.
"Kung alam mo lang, uwing-uwi na ako. Nag-aalala ako sa iyo na mag-isa ka lang sa gabi at nagco-commute ka everyday," ani Chester sa kabilang linya.
"Sanay naman ako magcommute. Matulog ka na, diba maaga ka gumigising diyan?"
"Oo. Sige, I'll give you a wake-up call tomorrow," Sabi pa nito bago ibinaba ang kabilang linya.
Ilang beses nakipag-bargain si Chester kay Papa Charlie na kung puwedeng i-delay ang pagpunta niya ng Surigao dahil wala akong kasama sa bahay, pero kung gagawin nila 'yun ay posibleng mawala sa kanila ang billion-worth project na iyon.
Mula noong umalis si Chester, siya ang gumigising sa akin sa umaga at siya rin ang huli kong kausap bago matulog para siguruhing maayos ako.
Wala rin hinto araw-araw sa pang-iinis si Tanya sa akin. Ako pa rin ang sinisisi niya sa break-up nila ni Chester gayung nasa Bacolod ako nung maghiwalay sila. Alam kong mahal ni Chester si Tanya, imagine for 6 years siya ang nanunuyo kay Tanya sa tuwing nakikipagbreak sa kanya ang babae kaya nagtataka ako na kaya niya nang tiisin ito.
---
"Nick, sabay tayo mag-lunch," yaya ni Marco sa akin. Galing siya sa working station nila Stan at dumaan ito sa cubicle ko.
"Sige, saan tayo kakain?"
"Sa Megamall na lang, gusto ko ng Japanese food," nakangiti nitong sagot, "alis tayo ng eksaktong 12."
Napatango na lamang ako. Masaya itong umalis sa tabi ko.
Agad sumilip si Layla sa akin, "Nick, nakahahalata na ako kay Sir Marco."
"Ha? Saan?" naguguluhan kong tanong.
"Art Director siya sa advertising department, mas mataas pa posisyon niya kay Sir Paul, bakit ikaw ang lagi niyang niyayaya mag-lunch?"
"Lagi? Hindi naman," depensa ko.
"O sige, three times a week lang. At saka, bakit hindi ang staff n'ya ang yayain n'ya kumain?"
Napa-isip ako, "Si Sir Paul bihira din naman natin makasabay mag-lunch," pangangatwiran ko ulit.
"Basta napansin ko mula noong sinabi mo na magbestfriend lang kayo ni Chester, lagi ka na niyang niyayaya magtanghalian. Kapag kayo lang ba dalawa, pinapagbayad ka niya ng lunch mo?" muling tanong ni Layla.
"Ayaw niya pero last week naigiit ko na ako naman ang magbabayad ng lunch namin."
"See?" sabi ni Layla habang pinandidilatan ako. Magsasalita pa sana ito pero bigla kaming ipinatawag lahat sa conference room.
Napatayo kaming lahat. Agad ko kinuha ang aking notebook at ballpen at saka dali-daling sumunod kay Ma'am Mitch.
Isa-isang naupo ang lahat sa mga upuan na nakapaikot sa conference table. Nasa harapan si Angel, ang Circulation Officer at inaayos ang kanyang presentation.
"Good morning!" bati ni Angel sa lahat, "May good news kami sa inyo."
Umingay sa loob ng conference room habang isang graph ang nakaproject ngayon sa white screen.
Nagpatuloy si Angel, "Two weeks after we release our June issue, ay ubos na ang 20,000 copies na regular printed copies natin every month."
"Wowwww!" halos sabay-sabay na nasambit ng lahat.
"Last week we already reprinted additional 10,000 copies and expected to be delivered today," pagtatapos ni Angel, "May sasabihin din daw po si Candy."
Ipinaliwanag ni Candy na ang dahilan ng mataas na sales ng magazine ay dahil kina Lloyd at Anna, inaasahan na rin ang pagtaas ng advertisement ng susunod na issue ng magazine dahil sa naging impact sa sales.
Nagbigay pa ng ilang bilin si Ma'am Mitch bago natapos ang meeting. Paglabas ko ng conference room agad kong kinuha ang aking wallet at cellphone sa drawer at dire-diretsong lumabas. Nakita kong naghihintay na si Marco sa elevator. Nang makita n'ya ako ay ngumiti ito at saka pinindot ang down button.
Paglabas namin ng building agad na pumara ng taxi si Marco.
"Puwede naman tayo maglakad, malapit lang naman," saad ko.
"Mahigit one kilometer din yun, ang taas ng heels mo sasakit lang muscles ng legs mo."
Hindi na ako nagsalita. Pagdating namin sa Japanese restaurant ay agad na inihain ang mga pagkain. Chicken Terriyaki Doria, Gyutendon, Nippon Maki at Tokyo Tower. Nagtataka akong napatingin kay Marco.
"Umorder na ako kanina para sure na makabalik tayo agad," nakangiting sabi ni Marco.
Tumango na lamang ako.
"Tungkol saan ang meeting n'yo kanina?"
Sasagot na sana ako nang biglang mag-ring ang phone ko, si Chester. Sumenyas ako kay Marco na sasagutin ko ang call at saka ako tumayo para lumabas ng restaurant.
"Hello, Chester."
"Lunch na. Anong kakainin mo?"
"Chicken Terriyaki, ikaw?"
"Grilled fish."
"Wow! Ang sarap lagi ng pagkain mo diyan."
"Oo. Alaga nila ako dito, laging masarap ang mga pagkain. Sino kasama mo maglunch?"
"Si Marco."
"Ulit?? Bakit lagi mo siya kasama kumakain? Nanliligaw ba s'ya sa iyo?" sunod-sunod na tanong ni Chester.
"Magkaibigan lang kami, Chester," mahinahon na sagot ko, "kailangan ko na kumain para makabalik ako sa office ng 1pm."
"Okay, ingat," malamig na sabi nito at saka naputol ang linya.
Matapos magtanghalian ay agad kaming bumalik ni Marco sa office. Himala din na natapos ang araw ko na walang text message si Chester. Naisip ko na lang na baka busy ito.
Pagdating ko ng bahay, wala pa ring text si Chester kaya nag-alala na ako, pasado alas siyete na ng gabi. Mabilis akong nagbihis ng pambahay at nagluto ng aking makakain. Ininit ko ang kanin na nasa ref at saka tinawagan si Chester. Sumagot naman ito agad.
"Madami kasi ako tinatapos," katwiran nito.
Nagkwentuhan kami tungkol sa mga nangyari sa amin maghapon. At tulad ng mga nakaraang linggo, maayos naman ang tulog ko kahit mag-isa lang ako sa bahay.
Dumaan ang isang buong linggo na halos hindi ko man lamang namalayan, paspas kami sa mga article at photoshoots para sa susunod na issue ng magazine. Heto ang isang mahirap sa trabaho ng writer at editor ng magazine, lagi kang may hinahabol na deadline. Idagdag mo pa na bago ako sa trabaho ko at kailangan ko pang patunayan ang sarili ko.
Gumawa ako ng follow-up story tungkol sa mataas na rating ng Just the Two of Us nila Lloyd Martinez at Anna Reyes na nagustuhan naman nila Ma'am Mitch at Sir Paul.
"Nick," narinig kong tawag ni Layla sa akin, "Galing ako ng C.R. may babaeng maputi na naghahanap sa iyo sa reception."
"Ha?" napakunot ang noo ko, "Sino naman kaya iyon?"
Biglang nag-ring ang telepono sa desk ko, agad ko itong sinagot.
"Ms. Nick, si Lisa po. May naghahanap po sa inyo dito sa reception."
"Sino daw siya?"
"Ms. Tanya Marquez daw po."
"Sige, pakisabi lalabas na ako. Thank you!"
Mabilis kong sinipat ang hitsura ko sa salamin sa table ko at saka ako lumabas. Mula sa pasilyo palabas ng reception ay kitang-kita ko na ang nakasimangot na si Tanya.
"Tanya," mahinahon kong tawag sa babae, "Anong ginagawa mo dito?"
Lalong sumama ang mukha ni Tanya, "Nasaan si Chester??"
Napabuntong-hininga ako. Anong sasabihin ko sa babaeng ito?
"Gusto mong magkape?" yaya ko para sa labas ko na lamang siya kakausapin dahil masama ang kutob ko sa tono ng pananalita nito.
"Hindi. Sagutin mo ang tanong ko, nasaan si Chester??" mas madiin niyang tanong.
"Kung hindi sinasabi ni Chester sa iyo kung nasaan siya, baka mas mabuting respetuhin mo na lang," nagpipigil inis kong sabi.
"Bakit ba ayaw ninyo sabihin kung nasaan siya?" mataas ang boses nito.
"Tanya, you're making a scene," mahinahon kong sabi.
"Ahh bakit? Nahihiya kang malaman nila hinahanap ko sa iyo ang boyfriend ko??" mas malakas na sabi nito.
Napalingon sa akin si Lisa, napansin ko rin ang paglingon ng ilang tao.
Huminga ako ng malalim at pinilit na pakalmahin ang aking sarili, "Siguro mas makabubuti kung umuwi ka na lang dahil wala kang makukuhang sagot sa akin."
"Bakit ayaw mo sabihin kung nasaan si Chester? Pinagtatakpan mo ang pambababae niya?"
Nagulat ako sa paratang ni Tanya kay Chester, "Tanya, sumosobra ka na. Hindi naman ganun ang bestfriend ko."
"O, baka naman kayo na?! Inagaw mo sa akin ang boyfriend ko!!" pasigaw na sabi ni Tanya.
"Ano?" baliw na yata ang babaeng ito, "Wala akong inaagaw sa iyo. Umalis ka na, Tanya. Habang kaya ko pang pigilan ang sarili ko."
"Akala mo ba hindi ko alam na in love ka sa boyfriend ko?" malakas na sabi ni Tanya.
Nagsimula nang magsilabasan ang mga kaopisina ko at maging ng mga empleyado sa advertising department.
"Hindi yan totoo," Madiin kong sabi habang pilit kong pinapakalma ang sarili ko.
Magsasalita pa sana si Tanya nang biglang magsalita si Layla.
"Ikaw ba yung ex- girlfriend ni Chester?" malakas na sabi ni Layla na halatang ipinaririnig sa lahat.
Nanlaki ang mga mata ni Tanya sa narinig, "Magkakabalikan pa kami!"
"Wala namang masama na umasa kang magkakabalikan pa kayo, pero kung hindi ka titigil sa pag-eeskandalo dito, ipakakaladkad kita palabas ng building na ito!" Inis na sabi ni Layla na sinang-ayunan ng ibang empleyado.
Padabog at nakasimangot na umalis si Tanya. Nanatili akong nakatitig sa nagsarang elevator, ni hindi ko magawang lumingon sa mga tao na naroon sa sobrang kahihiyan.
Naramdaman ko ang kamay ni Layla sa aking braso, "Halika na sa loob, magligpit na tayo ng gamit. Uwian na!"
Napangiti ako sa kanya, "Thank you!"
"Wala yun. Halika na!"
Pumasok kami sa loob para magligpit ng gamit namin. Nang masiguro ko na wala akong nakalimutan, niyaya ko na si Layla na bumaba.
"Nick, mukhang hindi ka pa okay," nag-aalalang sabi ni Layla.
Pinilit kong ngumiti, "magiging okay din ako mamaya."
Sa totoo lang ay gusto kong umiyak sa pamamahiya ni Tanya kanina sa akin. Hindi ko man lamang naipagtanggol ang sarili ko. Naglakad si Layla palabas ng opisina at nakasunod lamang ako. Nalulutang pa rin ako sa mga nangyari. First time ko maranasan ang ganun.
"Hey!"
Napalingon ako sa pinanggalingan ng boses, si Marco pala. Dire-diretso ang mga paa ko sa paglalakad na tila sumasabay lamang sa agos ng mga tao.
"Girl, nandiyan na ang sundo ko," narinig kong sabi ni Layla at saka ito bumeso sa akin. Napatango na lamang ako.
"Wala ka sa sarili mo," puna ni Marco sa akin.
Napalingon ako kanya, "Okay lang ako."
Pababa kami ng hagdan sa harap ng building nang biglang hawakan ni Marco ang mga balikat ko at iniharap ako sa kanya.
"Kaya mo ba umuwi mag-isa? Ihahatid na lang kita," nakatitig si Marco sa aking mga mata.
"Kaya ko mag-isa," sagot ko at saka ako lumingon sa kaliwa ko para umiwas ng tingin. Napakunot ang noo ko sa nakita kong pamilyar na mukha. Nakahalukipkip ito at nakasandal sa itim na SUV.
"Nick, ihahatid na kita," pagpupumilit ni Marco kaya muli akong napalingon sa kanya. Tatanggi sana akong muli nang biglang...
"No need. I can bring her home," buo at malalim ang boses ni Chester.
Sabay kaming lumingon ni Marco, na agad akong binitawan nang makita niya si Chester.
"Let's go, Elle!" ani Chester na agad na tumalikod.
"I have to go," paalam ko kay Marco.
Pinagbuksan ako ni Chester ng pinto at saka sumakay sa driver's seat. Tahimik itong nagmaneho. Wala naman akong kasalanan sa kanya pero bakit parang galit siya sa akin. Ako na nga ang ginugulo ng ex-girlfriend niya. Naisip ko, baka mas makabubuti na huwag na lamang niya ako sunduin kaysa ganito.
"Chester, 'wag mo na kong susunduin. Kaya ko naman umuwi mag- isa."
Mas sumama ang mukha nya.
"Bakit? May nanliligaw na ba sa iyo?" Inis niyang tanong.
"Wala! Paano may manliligaw eh lahat sila akala boyfriend kita," inis ko ring sagot.
"Eh 'di mabuti. Sasaktan ka lang nila," mariin niyang sabi.
"Paano mo naman nasabi yan?" Tumaas na ang boses ko. "Nagseselos ka ba?" dagdag ko pang tanong.
"Elle, bakit naman ako magseselos? Bestfriend kita, hindi kita girlfriend!"