Dalia POV 
 Dahil sa galit ni ina sa nangyari sa akin ay ginamitan niya ng kidlat si Evila. Dahilan para lumipad ito at mawalan ng malay.
Ng di pa natapos ni ina ang ginawa niya ay sinaksak niya ito. Muli akong nilapitan ni ina. Naramdaman ko na ang pagdaloy ng mga dugo sa gilid ng tiyan ko habang yakap yakap niya ako.
 " Ina. Masaya akong kayo ang naging magulang ko" nahihirapang wika ko.
" Anak nagmamakaawa ako sayo. Wag mo kaming iwan" nagmamakaawa na wika nito.
 Dinaluhan naman ako ni ama at pilit na pinapagaling ngunit hindi na ito magagaling pa.
Kaya pinigilan ko na lang ito. Kahit pilit na gamitin ni ina at ama ang kanilang lakas ngunit hindi nila nagagawang pigilan ang sumpang pumasok na sa katawan ko.
" Kung hanggang dito na lang ang buhay ko ina at ama ay tatanggapin ko. Mahal na mahal ko kayo. Hindi ko kayo makakalimutan. Kung nasan man ako mananatili kayo sa puso ko. Pangako yan" wika ko dito.
" Anak hahanap tayo ng paraan. Gagaling ka. Hindi ka mawawalay sa amin. Naiintindihan mo ba ako anak? Hindi mo kami iiwan"  hinawakan ko naman ang pisnge ni ina at naramdaman ang unti unting pagpikip ng mga mata ko.
" Hindi anak. Dalia. Dalia anak " huling narinig ko kina ama at ina bago ako tuluyang mawalan ng buhay.
Naramdaman ko na ang paglabas ng kaluluwa ko sa katawan ko. Nakikita ko ang sarili ko na yakap yakap ni ina at ama habang umiiyak.
Gustuhin ko man na lapitan sila ngunit hindi ako nakakalapit sa kanila dahilan para magtaka ako.
 " Hindi ka na makakalapit pa sa kanila"  wika ng isang boses sa likod ko.
 " Sino ka?" takang tanong ko dito.
 " Pasensya na at di ako nagpakilala sayo. Ako si Art. Ang iyong angel timer" pakilala nito kaya napakunot naman ang noo ko.
" Angel timer? Ano yun? " tanong ko.
" Ako ang nagpapaalala sayo sa bawat oras. Bali ako ang gabay mo sa iyong mission habang hindi ka pa nakakarating sa destinasiyon mo" wika nito.
" Akala ko ba ikaw na ang susundo sa akin at dadalhin mo na ako sa lugar kung saan kami dapat?"  tanong ko.
"  Oo. Ngunit may mission ka pang naiwan dito sa mundo. At ako ang tutulung sayo sa bagay na yan" wika nito.
" Ngunit anong mission ba?"  tanong ko.
" Malalaman mo. Ngunit ang mission na ito ay siyang magpapabago sayo. Kumbaga malilimutan mo ang lahat " wika nito saka biglang naglaho.
"  Teka. Saan ka pupunta?" tanong ko.
" Wag kang mag aalala, ako ang pupunta sayo" rinig kung wika nito.
 Muli ko na lang tiningnan ang kinalalagyan nina ina at ama. Ngunit nakita ko na lang ito na karga karga ang katawan ko.
 " Ina at ama babalik ako. Alam ko na muli ko kayong makakasama ni ama " pangako ko.
Fast - forward
Sa ilang araw na pananatili ko sa palasyo ay di ko maiwasang di sila maalala. Habang nakatingin ako sa malayo dahil sa di ko sila malapitan ay hindi ko mapigilang di na lang mapaluha sa nakikita ko.
Araw araw kung nakikita na umiiyak si ina at ama. Nakikita ko rin ang pagiging matamlay ni Sally mula ng mawala ako.
" Oras na Dalia"  wika sa akin ni Art.
 " Kailangan ko ba talagang lumisan dito?" tanong ko dito.
 " Oo. Dahil ito na ang oras. At tama na ang pananatili mo dito sa mundo niyo. May kailangan tayong puntahan"  wika nito sa akin.
 " Saan?"  tanong ko.
 " Sumama ka na lang" wika nito.
 Kaya muli kung tiningnan sina ina at ama bago sumunod kay Art.
Mundo ng mga tao
               Trevern POV 
 Ilang taon na akong naghahanap ng taong tutulung sa akin upang mawala na ako dito sa mundo ng mga buhay.
Ngunit wala pa rin akong makita na isang taong tutulong sa akin na matapos ang mission ko dito.
" Paano na ito?" wika ko habang napaupo sa isang damuhan.
" Excuse me. Ok ka lang ba?" tanong ng isang boses sa likod ko.
 Ayoko nang umasa dahil baka kausap lang din nito ang ibang taong nakikita nito. Ngunit nagulat na lang ako ng kinilabit ako nito.
" Excuse me. Pasensya na. Nakita kasi kita na malungkot kaya nilapitan kita" wika nito sa akin.
Dahil sa gulat ko sa nangyari ay napalingon ako dito at nanlaki ang mga mata. Nakita ko naman na nagulat ito sa ginawa ko.
 " Nakikita mo ako?" turo ko sa sarili ko.
" Oo. nakikita kita. Paano naman kita hindi makikita eh hindi naman ako bulag para di ka makita" wika nito sa akin.
Dahil sa tuwa ko ay nayakap ko ito. Ngunit bigla na lang akong nakaramdam ng isang kuryenteng bumabalot sa akin.
Dahilan para mapalayo ako sa kaniya nagtaka din naman ito sa nangyari.
" Isa kang multo?"  gulat na tanong nito.
 " Oo. Isa nga akong multo. At ikaw lang ang taong bukod tanging nakakakita sa akin" wika ko dito.
Napaatras naman ito sa narinig ko kaya pinigilan ko siya.
 " Sandali. Di naman ako mananakit eh. Hindi kita sasaktan. Nais ko lang na humingi ng tulong at alam ko na ikaw ang makakatulong sa akin " wika ko dito.
" Paano ako nakakasiguro na mabait ka? Gayong alam ko na ang mga multo ay masasama" wika nito.
" Masasama? Oo may mga masasamang multo ngunit iba ako. Hindi ako nandito sa lupa upang maghasik ng lagim. Kundi nandito ako para tapusin ang mission ko at makapunta na ako sa tamang kalagayan na dapat ako" pagmamakaawa ko dito.
               Denise POV 
 Magsasalita na sana ako ng bigla na lang may tumawag sa akin dahilan para mapalingon ako sa likod.
" Den. Kanina pa kita hinahanap " wika sa akin ng pinsan ko.
 " Pasensya na Aila. Eh nawili lang kasi akong maglibot libot. Ilang taon din akong nanatili sa incubator. Kaya nais ko lang na makita ang mundo" wika ko dito.
" Sa susunod wag kanang lalayo sa akin. Mananagot ako kay tita" napakamot naman ito sa ulo niya kaya nag peace sign na lang ako.
Tiningnan ko naman ang kausap ko kanina ngunit nawala na lang ito bigla.
Hayss, ano pa ba ang aasahan mo sa isang multo. Eh yun naman talaga sila.
" Ano ba ang tinitingnan mo diyan? Di mo na ako pinapansin"  naksimangot na wika ni Aila na nakatingin din pala sa tinitingnan ko.
 " Wala. Tara na umuwi na tayo"  aya ko dito.
 Nauna na akong maglakad dito. Nakita ko na lang an sumusunod na sa akin si Insan.
Ngunit di pa rin mawala sa isip ko ang multo kanina na humihingi ng tulong. Napailing na lang ako upang mawala na yun sa isipan ko.