PHOEBE POV
Tapos na ang klase namin at kasalukuyan ako ngayon naghihintay ng sundo ko, wala na si Nireen dahil maaga dumating ang sundo niya, 5 pm na ng hapon kaya madalang na ang studyante ngayon dito sa school. Balak na sana ako isabay ni Noreen pero hindi na ako pumayag, nakakahiya kasi sa Daddy nito.
Pasulyap sulyap ako sa relo dahil naiinip na rin ako dito sa may labas ng school namin mahigit 30 minutes na ako naghihintay sa sundo ko.
“Tss, humanda sa akin ang driver na ‘yon sakin argh!” inis na bulong ko.
“Talking alone?”
Napapitlag ako ng may magsalita sa likod ko kaya nilingon ko ito at halos malaglag ang panga ko ng makitang si Prince pala ito. Tss, dagdag inis lang ‘to.
“Ganito na ba ako ka-gwapo para tumulo ang laway mo?” He said while smirking. Napahawak naman ako sa gilid ng labi ko para tingnan kung totoo nga.
“Kidding,” pag segunda nito.
“Argh!” ako at padabog na umalis sa tabi niya at lumayo ng kaunti.
I hate him now! Gwapo nga pero napaka yabang naman tss.
“I heard you,” wika nito para mapatingin na naman ako sa kanya. Rinig niya pa ‘yon? Grabe hanga na ako sa talas ng pandinig ng mayabang na ‘to.
Sinamaan ko na lang ito ng tingin at hindi na pinansin, 5:30 na pero wala pa rin ang sundo ko. Aish! I swear that driver will be fired!
Hindi ko namalayan na nasa tabi ko na naman pala ulit itong si Prince, nagkunwari akong hindi siya nakikita.
“Wala ka pa rin sundo?” tanong nito.
“Obvious ba? May nakikita ka bang sundo ko? Tss,” taas kilay kong sagot dito na ikinatawa niya ng mahina dahilan para matulala na naman ako. He’s actually good when he’s smiling, pero bakit hindi siya madalas ngumingiti?
Abnormal nga talaga.
“Nice answer huh?”
I just rolled my eyes at him and get my earphone and phone and then plugged it and play my favorite song. Nag focus na lang ako sa kalsada para hindi niya ako kausapin, mas lalo lang ako ma-stress sa kanya.
“I know you hear me,” he said.
Hindi pa rin ako nagre-react sa kanya. Bahala siya, tss matapos niya akong lokohin kanina.
“I want to know more about you Phoebe.”
Awtomatikong kumunot ang noo ko sa sinabi niya, para saan pa? Bakit kailangan niya pa ako kilalanin?Don’t tell me—
“You have crush on me, am I right?” tanong ko dito na nakapag palaki ng mata niya. I knew it, tss isa lang din siya sa mare-reject ko. Hindi ko na mabilang kung ilang beses ako nang reject ng lalaki, dahil sa dami.  Tanda ko pa nga ang huling nanligaw sa akin na isang basketball player na kinuntsaba pa ang mga ka-team mates niya pati na rin ang coach nila para lang tanungin kung p’wede niya ako maging girlfriend but sadly I rejected him in a purpose.
Since then, wala ng nagbalak na manligaw sa akin dahil alam na nilang wala silang pag asa sa akin.
“Too confident,” saad nito sabay tawa ng malakas na ikinapula ng mukha ko-- hindi sa kilig kun’di sa inis. Argh! This guy is getting on my nerves!!
“Sabihin mo na lang kasi na may gusto ka sa’kin kaya gusto mo ako makilala tss, pakipot ka d’yan,” pabiro kong sabi dito.
“Alam mo ba ang kasabihan na nakakamatay ang pagiging assuming?”
“Hindi, and I’m not interested with that belief,” and crossed my arms.
“Maybe naka burol ka na ngayon.”
“What?!” singhal ko dito.
Ang epal niya kahit kelan, bakit ba kasi ayaw pa niya sabihin na crush niya ako ang dami pang sinasabi.
“Nandito na sundo ko, hindi ka pa sasabay?” tanong nito sa akin at tumayo na.
Napanguso na lang ako dito, madilim na ngunit wala pa rin ang sundo ko. Sasabay ba ako?
“Sumabay ka na, baka mapa’no ka pa dito tss,” saad nito at nauna ng pumasok sa loob ng kotse. Nanginginig ang mga tuhod ko na naglakad papalapit sa kotse niya. Tanging paglunok na lamang ang nagagawa ko ng makita kong naghubad ito ng uniform niya sa loob kaya umiwas ako ng tingin.
“Ta-tapos ka na ba?” utal na tanong ko dito habang nakapikit ang mga mata.
“Yeah, p’wede ka na pumasok.”
Nakahinga ako ng maluwag dahil doon. Alam naman niya na may babae dito tapos maghuhubad siya sa harapan ko? Gosh! Nababaliw talaga siya! Sa pinaka gilid ako umupo dahil ayokong magkadikit ang mga balat namin, ‘pag nangyari ‘yon maliligo talaga ako ng alcohol.
“Saan ang vllage n’yo?” pagbasag nito ng katahimikan.
“H-ha?”
“Tss, saan ang village n’yo para maihatid ka namin.”
“Sa green ville village lang ako nakatira,” tugon ko dito.
“Really?”
Tumango ako.
“Do’n din ako nakatira. Coincidence ba ‘to?” tanong nito sa akin ngunit hindi ko na siya sinagot, ayoko magka roon ng conversation between him.
Ipinikit ko na lang ang mata ko dahil pakiramdam ko ay pagod na pagod ako ngayon hanngang sa nilamon na nga ako ng dilim.
PRINCE POV
Nakatitig lang ako sa mahimbing na natutulog na si Phoebe dito sa kotse ko, nandito na kami sa tapat ng bahay niya, kilala pala siya ng driver ko dahil sikat ang Daddy niya dito. Para ito ngayong anghel na natutulog pero kabaligtaran kapag gising.
“Sir Prince, hindi mo pa ba gigisingin?” tanong sa akin ni Mang Berto sa akin. “Kanina pa po tayo dito, baka hinahanap na tayo ng magulang mo,” dagdag pa nito.
Bumuntong hininga na lang ako bago ko tapikin ng mahina ang pisngi ni Phobe, napalunok ako ng mapadako ang mata ako mapulang labi nito kahit na walang lipstick. Mabilis na nag iwas agad ako ng tingin sa kanya, I hate what’s running on my mind.-
“H-hey.. wake up..” mahinang sambit ko at tinatapik pa rin ito sa pisngi. Tanging ungol lang ang tugon nito at umayos pa ng pwesto, gumilid ito sa gawi ko at laking gulat ko ng yakapin niya ako ng mahigpit.
I bite my lower lips. Fvck! Ano bang ginagawa ng babae na ‘to?! Pilit kong inalalayo ito sa akin na mahimbing pa rin na natutulog. Nagkatinginan na lang kami ni Mang Bert at binigyan ako ng nakakalokong ngiti na ikina inis ko.
“P-Prince..” bulong nito.
She’s dreaming..
Gumuhit ang pagtataka sa mukha ko ng banggitin niya ang pangalan na Prince, ako ba ‘yon? Am I the one whose in her dream? Ipinilig ko ang ulo ko, masama maging assuming Prince, it’s deadly, lol.
“P-prince..nakakainis ka…” sabi pa nito. Nanatili kaming tahimik sa loob ng kotse ko at pinakinggan ito.
“K-kailan k-ka ba babalik..ang tagal ko ng naghihintay sa’yo..” pagpapatuloy nito.
Sino ba kasing Prince ang tinutukoy niya? Ano bang meron? Damn! Mas lalo tuloy akong na-cu-curios malaman ang buhay mo, Phoebe.
“I’m waiting for you..because of your promise that you will marry me..”
Umagos ang luha nito sa pisngi nito. Hindi ko alam kung bakit kumirot ang dibdib ko. Hindi naman ako naaawa sa kanya o kahit na ano pa para kumirot ang dibdib ko ng ganito. I feel like I’m the one whose in her dream.
Naging tahimik na ulit siya matapos niyang sabihin ang mga salitang ‘yon kaya ginising ko na ito.
“Hey sleepy head, wake up, nandito na tayo,” wika ko kaya napabalikwas ito ng bangon.
“Aish! Sorry nakatulog pala ako, “ aligagang sabi nito at lumabas ng kotse. “Salamat sa paghahatid!” dagdag pa nito at siniara ang pinto ng kotse ko.
Napabuntong hininga na lang ako habang sinusundan ko ito ng tingin papasok ng gate nila.
Habang tumatagal, mas gusto kitang makilala Phoebe..
“Let’s go,” I said to Mang Bert and he started the engine. “Sa park po tayo,” dagdag ko.
“Po? Pero gab—“
“Just drive Mang Bert, ako na bahala mag explain mamaya pagka uwi sa bahay.”
Habang nasa byahe ay hindi ko pa rin maalis sa isip ko ang mga lumabas sa bibig niya na salita. It’s not normal dream for her to cry. Gusto kong makilala kung sinong Prince ang tinutukoy niya at bakit kapangalan ko pa tss.
“Nandito na tayo Iho,” ani ni Mang Bert.
Tumingin ako sa labas ng bintana at may mangilan ngilan na tao, may ilan din mga bata na naglalaro ng habulan kasama ang magulang nila. Napahawak na lang ako sa ulo ko ng kumirot ito bigla.
“Fvck!” daing ko. “Mang B-Bert, paabot ng ga-gamot k---aray!!” hiyaw ko dahil mas lalo itong sumakit.
Tangina! Umaatake na naman ang migraine ko! Kinuha ko agad ang gamot na iniabot ni Mang Bert at ininom at di kalaunan ay nawala na ito agad. Napapadalas na ‘to simula ng umuwi kami pero hindi ko sinasabi kay Mommy dahil ayoko mag alala ito.
“Hindi ka ba lalabas Iho?” tanong ni Mang Bert, umiling ako.
“Hindi na po, gusto ko lang makita ang park ngayon kaya ako pumunta dito,” saad ko at muling pinagmasdan ang magandang park na ‘to. Napupuno ito ng magagandang kulay kaya hindi madilim.
“Tara na po,” pag aya ko at nagsimula na ulit mag drive si Mang Bert.
“Oh my God! Prince anak!” salubong sa akin ni Mommy ng makita akong kakapasok lang sa bahay. Napakunot na lang ang noo ko dahil mukhang nag aalala ito ng husto.
She’s really weird sometimes. Kahit sandali lang ako nawala ay sobra na itong mag alala but I cannot blame her, she’s my mother and that’s normal.
“I’m worried about you! Where have you been? 4:30 pa ang tapos ng klase n’yo hindi ba? Anong oras na--7 pm na,” sermon niya sa akin.
“Natagalan lang ang pag dating ni Mang Bert sa school, that’s it, so stop worrying Mom, I’m okay,” sabi ko at nilampasan ko na si Mommy. Hindi ko kayang sabihin na galing ako sa park dahil magagali na naman ito sa akin.
PHOEBE POV
“Baby? Bakit late ka na umuwi?” tanong ni Mommy sa akin ng makita akong papaakyat ng kwarto ko, akala ko tulog na sila.
Dahan dahan akong humarap dito at nahihiyang ngumiti kay Mommy. She’s waiting for my explanation.
“Hmm kasi hi-hindi po kasi dumating yung sundo ko..” I explained.
She sighed and walk toward me and give me a hug.
“Alright, go to your room now okay? I’ll prepare you a dinner and bring it to your room,” sambit ni Mommy at nakangiting naglakad patungong kusina.
Hindi ko mapigilan mapangiti sa ginawa ni Mommy I thought she was ready to scold me, but I’m wrong instead she gave me a hug and prepare me a dinner. Patakbo akong pumasok sa kwarto ko at humarap sa salamin ko at tinitigan ang sarili ko.
Alam kong napanaginipan ko na naman siya.
Hinawakan ko ang mukha ko dahil may bakas pa ito ng natuyo kong luha. Walang bago, umiyak na naman ako sa panaginip kong ‘yon. I wonder kung napansin niyang umiyak ako.
Napahinto ako ng may maalala ako. Wait—did I h-hug him? Ginawa ko ba ‘yon kanina habang tulog ako? Waaahhh! Nakakahiya!!
Umiling iling na lang ako para mawala sa isip ko ‘yon kasi naman kapag natutulog ako sanay akong may niyayakap kaya sure akong nayakap ko si Prince. Shit! Ayoko na atang magpakita sa kanya! Nakakahiya ka Phoebe!
Huminto ako sa pag ta-tantrums dito sa kwarto ko ng may kumatok sa pinto ko kaya binuksan ko ang pinto at sumalubong sa akin si Mommy na may dala dalang tray ng pagkain. Tinulungan ko na ito sa pagdadala at inilapag ito sa may table ko.
Dumiretso ito sa kama ko at doon umupo.
“How’s you school baby?” she asked.
I pouted my lips as I rolled my eyes.
“Why are you acting like that? May nangyari ba?” tanong ulit ni Mommy.
Padabog  akong lumapit dito at umupo sa tabi niya at hinarap ito.
“Mommy kasi may kaklase akong Prince ang na—“
“Siya ba ‘yong hinihintay mo?” pagputol nito sa sasabihin ko.
“Mom! That boy? Argh no way! Hindi siya yung lalaki na hinihintay ko, napaka yabang niya kaya!” singhal ko na ikinatawa ni Mommy kaya napasimangot ako.
“I can see myself to you baby hahaha!”
Kumunot ang noo ko.
“Mommy naman eh! Nakuha mo pang magbiro aish!”
“Alam mo anak, once na sobrang inis o galit na galit ka sa isang tao hindi mo namamalayan na nahuhulog ka na pala dito.”
“Fake news Mom.”
She shooked her head. Enemy turns to lover, ganun? Iwww!
“I’m not lying baby, dahil ganyan din ako sa Daddy mo noon, dati kasi galit na galit ako sa kanya dahil sa pagka masungit nito in all aspects tapos nagising na lang ako isang araw na I’m starting to like him and I can’t stop myself for liking him day to day.”
I just face palm. I’m not believing
“Iba kasi kayo noon Mommy.”
“No, hindi porket iba ang panahon namin noon compare ngayon ay hindi na totoo ang sinasabi ko. Once you started to hate him the more you’ll fall for him. Gets mo baby?”
“Tss, whatever Mommy, hindi pa rin ako maniniwala, hindi ko type ang ganun lalaki,” tanging nasabi ko.
Ginulo na lang ni Mommy ang buhok ko bago ito tumayo at lumabas ng kwarto ko. Napaisip na lang ako sa sinabi ni Mommy, totoo kayang posible ko magustuhan si Prince? Despite of his arrogance?
No way!!
Si Prince pa rin ang gusto ko ang matagal ko ng hinihintay hindi ang Prince na may masamang ugali!!!