“Where's Mr. Caciendero?” I asked my assistant.
Fifteen minutes na s'yang late sa meeting. Kanina n'ya pa sinasabing on the way na s'ya pero ngayon wala pa rin.
“Sorry, I'm late.”
Napalingon ako sa lalaking hingal na hingal pumasok sa loob ng meeting room.
“Aba'y oo, sobrang late. Where the hell did you go?!” singhal ko at nagtaas ng kilay.
“Sa New York, Ms. Vessaki,” malamig nitong tugon.
“Anong pinunta mo ro'n?”
"Can you just proceed, Miss. You're just wasting your time. Kinse minuto na nga akong late tapos uubusin mo pa sa kakasermon."
Napanganga ako sa ginawa niyang pagsagot sa akin. Just I'm not expecting it. Bumuntong-hininga ako at nahihiyang humarap sa bulletin board na nasa harap ko.
“O-okay, about sa lupang napag-usapan namin ng Papa mo, nabayaran ko na.”
Para akong lutang na nagsasalita sa unahan. Lahat sila nakatingin sa akin, naghihintay ng sunod kong sasabihin.
“Yup, nabanggit na sa akin 'yon ni Papa. Ito na lang 'yong mga pipirmahan mo, katunayan na binili mo ang kalahating lupa ng Cacienda,” aniya at inabot ang napakakapal na mga papel.
Nilingon ko siya at nagkunot-noo. “Hindi pa ba sapat 'yong nagbayad ako? Harap-harapan ko pang binigay sa Papa mo 'yon.”
God! Napakarami nito! At may asikasuhin din ako sa Vaercesa Ressort. I can't do it all in just a day!
“Lupa ang pinag-uusapan dito, Ms. Vessaki, hindi ito supermarket na resibo lang ang ipakita mo ayos na.”
Tumayo s'ya at may kinuha na kung ano sa may drawer. Isang folder at brown envelope.
“Here.” Kinuha ko 'yon at binasa ang nasa loob nito. It was an contract. Nakakunot-noo akong tumingin sa kan'ya, nagtataka.
“Ano 'to?”
“It's definitely obvious. Kontrata malamang.” May halong tabang sa boses n'ya.
“Tch. Alam ko, hindi naman ako tanga. Bibili ba ako ng lupa kung hindi ko alam ang tawag dito?!” I sarcastically said.
“Iyan ang pinakaimportante na kailangan mong pirmahan. Mababawi namin ang lupa kapag hindi maganda ang pagpapatakbo mo rito.”
I looked at him seriously. “What!? Babawiin?”
“Yes, sa pagkakaalam ko kasama 'to sa pinaliwanag ni Papa sa'yo. Pwede naming bawiin at ibalik ang pera mo kung sakaling hindi maayos ang pagpapatakbo mo. Maaaring maapektuhan ang buong resort dahil pasok pa rin sa amin 'yan. Wala ka sa lugar mo.”
Kaya ayokong bumili ng lupa sa kan'ya e. Masyado lang talagang pasaway si Papa. Maganda raw lugar na ito at malaki ang kinikita kada-linggo.
Maganda rin naman ang Vaercesa at Elvañia, kaso gusto ni Papa na magkaroon ng sariling sakahan para hindi na kami magpapadeliver sa iba. Sa Manila pa kasi kami nakuha ng supply ng pagkain at umaabot pa ng ilang oras bago makarating sa mismong resort.
“Pwede ba 'yon? Once na mabili ko na ang lupa na 'to, sa 'kin na nakapangalan ang titulo. Ibig-sabihin no shares, walang bawian.” I pointed him.
“Contract is a contract. Kung hindi ka susunod, edi hindi na ako magdadalawang isip na ibalik na lang ang pera mo. Magkaiba tayo kung paano pinalaki at pinaunlad ang sari-sarili nating lupa, Ms. Vessaki. You have to think wisely.” He said without showing any expression.
Hindi ako makaubra ng sagot dahil sa sobrang lamig ng pakikitungo n'ya sa akin. He's been like that simula no'ng bumalik ako rito galing Singapore.
He's my ex. We're 6 years in relationship. Naghiwalay kami dahil ayaw n'ya akong paalisin dito sa Pilipinas. Kailangan ako ni Papa do'n dahil iisang anak lang ako. Wala s'yang maaasahan kun'di ako lang.
My mom died when I was 3 years old. Hindi n'ya sinabi kay Papa na may iniinda na pala s'yang sakit. Mayroong sakit ni Mama sa ovary na nauwi sa cancer. Dinadala n'ya iyon no'ng bago pa may mangyari sa kanila ni Papa.
Nalaman lang namin na may sakit s'ya no'ng biglaan s'yang nawalan ng malay at 'yon nga ang sabi ng doktor. My mom can't survive this ovary cyst. Hindi na maaagapan pa.
“Think wisely, mandurugas ka lang!” Nagulat s'ya sa biglaang pagtaas ng boses ko.
“Walang madugas kung marunong ka namang dumiskarte.”
“At anong tingin mo sa akin? Hindi madiskarte sa trabaho?” Nagtaas ako ng kilay. Ang lahat naman ay pinagsasalit-salitan kami ng tingin.
“I didn't say anything, Ms. Vessaki. Ginagawa ko lang ang trabaho ko. Kung hindi ka sang-ayon sa kontrata ay aalis na ako.”
“Teka lang? Bakit ba ang lamig mo ha? Takte ka naman oh!” Napahilamos ako sa 'king mukha.
“Kasi imbis na pirmahan mo na lang 'yan, ang dami mo pangsatsat.”
"Oh, shut up! Bitter ka lang sa nangyari, Brennon. Hindi ka naman gan'yan noon!" singhal ko.
“At paano nasali sa usapan ang nakaraan nating dalawa? Stop bringing back the past, Saturn! Kung hindi ka umalis, walang magbabago sa ating dalawa!" sigaw n'ya na nakapagpagising sa kaluluwa ko. "Kahit anong pigil ko na 'wag kang umalis, in the end ikaw pa rin naman ang nasunod, hindi ba? Pasalamat ka pa nga kinakausap pa rin kita kahit galit na galit ako sa'yo!"
“Hindi ko ginusto ’yon! Ilang beses ko bang sasabihin sa'yo na ako lang ako lang ang maasahan ni Papa sa negosyo namin!”
“Pwede natin ituloy ang relasyon na walang naghihiwalay, Saturn. Sinabi ko rin sa'yo na hihintayin ko ang pagbalik mo pero mas pinili mong iwan ako. Don't put the blame on me.” Iniwan n'ya akong nakatayo, gulat na gulat.
Hindi kaagad ako nagalaw sa kinatatayuan ako. Kasalanan ko ba talaga? Pinili ko lang naman ang tama para sa aming dalawa. Kung may ibang paraan nga lang para manatili ako rito ay hindi ako aalis. Pero mas importante sa akin ang ikasasaya ng Papa ko. He's the only one I have. He's my only one inspiration to keep going.
I'm not sorry for him. Kung galit siya ay ayos lang pero ’yong tratuhin ako nang ganito ay hindi tama. Na para bang ginusto ko lahat ang nangyari noon. Kung hindi lang naglaro ang tadhana, kaya ko namang ipaglaban.