“Mom, nagmamadali nga ako. Yung personal maid mo nalang ang isasama mo!"

“Ano pa bang bago. Well, sa linggo ba, makakasama ka sa amin sa hotel ng mga bata?"
“Mom. Alam mo naman pumapasok ako araw araw. Oo sa sabado at linggo lagpas half day ako. Pero ginagamit ko yun, time to rest. Besides, hindi naman yan mahalagang araw!”
“Kailan ka ba magkaroon ng time sa amin, kapag wala na kami? kapag wala na ako?"
“Mom. Yan ka na naman sa drama mo. Okay, aalis na ako. Yung bilin ko sayo tungkol sa newbie sa bahay na ito!” hinalikan niya ang kaniyang ina sa pisngi at naglakad na palabas ng gate.

Araw araw pumapasok si Lydia sa trabaho. Ayaw niyang lumiban kahit isang araw man lang dahil tatambak lang ang trabaho niya.
Dagdag pa, hindi nagagawa ng maayos ng kaniyang mga nasasakopan ang mga trabaho nila.
Since nag start siya magtrabaho at tumaas ang posisyon, nawala ang time niya sa kaniyang pamilya kahit holidays or kahit may birthday kaya nasasanay kaya na sila sa mga excuses niya.
Lumapit si Dazel kay Merlina. “Gusto niyo po bang ako nalang ang sasama sa inyo sa inyong check up?"
Insultong ngiti ang pinakita niya sa babae. “Thanks! Pero ayaw kong makita ng ibang tao ang girlfriend ng aking apo. Baka, may makakita pa sa atin na mga amiga, tapos mamaya tatanungin ako kung sino ka. And I'm sure, pagtatawanan lang nila ako or pagchichismisan kapag nalaman nila, isang gaya mo ang naging girlfriend ng apo ko,” pagkatapos niyang magsalita. Bumalik siya sa kaniyang pagbabasa.
“May mali po ba sa gaya ko? Bakit parang ayaw niyo akong matanggap?" Lakas niyang tinanong sa matanda. Gusto niyang itanong yan lalo kay Lydia pero wala siyang pagkakataon.

Tumingin sa kaniya ang matanda. “Alam mo iha, hindi naman sa we don't like you talaga. But, we don't like you. I mean, hindi kayo bagay ng aking apo dahil hindi kayo magka-level. Wag kang magagalit, pero totoo yun. Buti nga, sa akin mo yan naitanong. Kung sakaling naitanong mo yan sa anak ko, baka kung ano pang masasakit na mga salita ang lumabas sa bibig niya.” Hindi na sumagot si Dazel sa mga sinabi ng matanda. Tumalikod nalang siya. Bumalik siya sa kaniyang ginagawa kanina.
Buong araw ba akong magbabasa nito ng magazine? Nilagay ko sa lalagyan ang magazine. Makahiga nga muna. Pati ito, ang lambot!
Tumayo ako dahil nagra-rally ang tiyan ko sa gutom. Hindi ako nabusog kanina sa salad kahit kaunti man lang. Gusto kong kumain ng totoong pagkain. Gusto kong kainin yung letsong paksiw kanina, yung hotdog, kalderita, letsyong manok. Lalo tuloy akong nagutom sa kaiisip ko sa mga pagkain na yun.

Tiningnan ko si mrs Garcia. Antayin ko nalang pumunta siya sa doctor niya.

Naghintay ako ng isang oras. Isang oras din nagra-rally ang tiyan ko.
“Dazel, right?!" Tanong niya sa babae.
“ Limang oras ako wala rito kaya make sure bantayan mo ng maayos ang bahay. Ikaw maiiwan sa bahay na ito. Huwag kang magpapasok ng hindi mo kilala kahit ang mga kaibigan mo!. Huwag mo silang papuntahin dito! baka kung ano pang mawala rito.”

“Grabe naman siya!" Bulong ko sa aking sarili.

“Opo!"

“Okay, alis na ako!”

Napa- thanks God ako nang nakita ko siyang pumasok siya sa kotse niya.
Mabilis akong pumunta sa aking kusina. Para akong nakawala sa aking kulungan, sandaling malaya ako.
Binuksan ko ang refrigerator, nanlaki ang mga mata ko sa masasarap na pagkaing nasa loob ng ref.
Ano bang uunahin kong kunin para kainin? Ito ba? Malalambot na karne ng baboy o ito. Maghugas muna ako ng aking kamay.

Nang pagtalikod ko, ako'y nagulat dahil sa isang katulong na nagtatakang nakatitig sa akin.
“Ma'am, ayos lang po kayo?" Tanong ni kakay kay Dazel. Nasa 40's na siya. Isang matandang dalaga.

“Ah," ano bang isasagot ko sa kaniya? Sasabihin ko ba ang totoo? Ano ba yan, para ako pang gumagawa ng masama rito. Sasabihin ko nalang ang totoo sa kaniya.

Sasagot na sana ako nang sinapawan niya ako.

“Ma'am, nagugutom po ba kayo? Sa bagay po, salad lang yung kinain ninyo kanina. Dagdag pa, may sanggol din diyaan sa loob ng tiyan ninyo. Kaya lalo kayong mabilis magutom," napa-oo nalang ako.
“Teka lang po, ipaghahanda ko lang po kayo. Umupo na po kayo rito!."

Buti nalang mabait siya. Feeling ko, magkakasundo kaming dalawa. Kailangan ko rin ng may makaka-usap.

“Umupo na muna kayo. Ako nga po pala si Kakay!” nakangiting pagpapakilala niya sa kaniyang sarili.
“Ako naman si Dazel."
“Opo, narinig ko na po kanina yung usapan ninyo.” Nilagay sa lamesa ng katulong ang mga pagkain at mga ulam na gusto ni Dazel.

“Pwede kang sumabay sa akin, baka nagugutom ka rin!”

“Ma'am, wag kayong magpatawa!”
“I'm serious! Tayo tayo lang naman dito." Nakita kong ayaw niya talagang kumain.

Tumayo ako. Naglakad ako papunta sa ref at hinati ko ang hating cake roon. Kumuha ako ng isang lalagyan at binigay ko kay Kakay.

“Ma'am. Ayaw ko po talaga. Magagalit po si ma'am Lydia kapag nalaman niya ito. Ayos lang po ako.”
“ Kakay, hindi naman kita isusumbong. Tsaka, hindi naman ako katulad niya. Kunin mo na 'to. Sige na!" Pinilit ko siya ng pinilit hanggang kinuha niya.

“Salamat po, nahihiya po ako! Ang bait niyo po!"
“Bakit ka naman mahihiya? Eh, hindi naman yan galing sa nakaw. Umupo ka nga rito. Wag kang maarte diyan, Gusto mo na naman pilitin na naman kita,” pagbibiro ko sa kaniya.

Natuwa ako sa kadaldalan niya, nawala tuloy ang bagot ko. Ngayon palang, nararamdaman ko na close na kami. Tsaka, may makakakuwentuhan na ako rito.

“Alam mo, ma'am. Atin atin lang 'to, yan si ma'am Lydia. Hindi yan malapit sa kaniyang mga anak dahil laging busy sa kanjyang trabaho. Ang mommy niya lagi na si ma'am Merlina, ang laging umaintindi sa kaniya.

Pero minsan, nagtatampo nalang yan si ma'am Merlina, ilang oras lang naman. Gaya nga ng sinabi ko, iniintindi na lamang niya ang kaniyang anak. Dahil kasi sa kasipagan ni ma'am kaya ganito kaganda ang buhay nila."

“Mahirap ba yan sila noon?"