Aleck Therese Del Viega
Mabilis na natapos ang weekend ko and now, monday na naman. It's just 7:46 a.m and I am on my way now to San Fernando. Naipadala na ng principal namin ang letter at na-iprint ko naman agad iyon kagabi.
Maaga akong umalis ng bahay para makapasok pa din ako mamayang hapon sa eskwelahan. After 30 minutes na byahe, nakarating agad ako sa lugar at naglakad ng ilang metro papunta sa mismong kampo. Mabuti na lang talaga na naka rubber shoes ako ngayon with my black jumper jeans na terno sa white tops ko.
Agad akong nagtungo sa dalawang sundalong bantay sa may bakod na kawayan.
"Good morning po, andito po ba si Capt. Matt Maverick Taylor?"
"Ano pong sadya nila ma'am?" Tanong nung isa.
"I am from Basey National High School, we want to ask Capt. Taylor if he could give a speech to our celebration of Buwan ng Wika"
"Nasa opisina po si kapitan, romero pakisamahan si ma'am"
"Halika na po ma'am" saad nung isa sabay naunang maglakad papasok ng kampo nila.
May mga kubo sa paligid na pakiwari ko ay nagsisilbing tulugan at pahingahan ng mga sundalo.
Nakarating kami sa isang medyo may kalakihang kubo na gawa sa kawayan at agad na pumasok ang lalaki doon. Sumunod naman ako hanggang sa marating namin ang isang pinto. Kumatok ang sundalo at narinig ko naman ang pagsagot mula sa loob.
"Ma'am, dito na lang po ako, nasa loob si captain"
"Sige po salamat" sabi ko saka naman siya tumalikod. Ako naman binuksan ang pinto at pumasok na sa loob.
"Capt. Matt Taylor?" Saad ko sa mahinang boses at ganun na lang ang pagkagulat ko nang makita ang taong nakaupo na kanina ay busy sa pagsusulat na ngayon ay nasa akin na ang tingin. I cleared my throat and introduced myself.
"Good morning, I am Aleck Therese of Basey National High School, we would like to invite you to our Buwan ng Wika Celebration and give some message to the students" dire-diretso kong saad saka kinuha ang letter sa bag ko at ibinigay sakanya.
Tinanggap niya ang letter na binigay ko pero nasa akin pa rin ang tingin niya.
"You can sit Miss Aleck" he said coldly saka binuksan ang letter. Ako naman naupo sa upuan sa harap niya.
Biglang nag flashback sakin ang nangyari nung sabado. Yes, the blue-eyed man who I met in the institution is none other than this captain infront of me.
"Miss?" Tawag niya sakin saka ako napatingin ng diretso sa mga mata niya.
"Y-yes po?" Damn! Why did I even stammered?
"How long this activity will take?" he asked with no hint of expression written in his face.
"An hour or two I think? I'm not sure" sagot ko dito at naupo ng maayos.
"Can you give specific estimation of the time?"
"Hindi ko po alam, depende kasi sa activity at after po ng debate ang pagspeech niyo"
"This celebration is on friday, I don't think I would be able to attend the said event" he said saka isinandal ang ulo sa swivel chair niya.
"Sir, please wala na pong binigay ang principal namin na option, ikaw lang po talaga kahit isang oras lang po. We'll adjust the activity sa gusto mong oras" sabi ko at napatayo na sa pagkakaupo ko.
"You really want me to attend the celebration?" He said with a glimpse of mockery in his voice.
"H-ha? Y-yes? Our principal want me to do everything I can mapapayag lang kayo" I said with confusion.
"If that's the case, then forgive me and I'll attend the said event" muntik na akong mabuwal sa kanyang sinabi.
"Careful" he said softly at naupo na ako ulit.
"F-forgive you? Saan?"
"I don't think you could forget that day easily. Nung sabado lang iyon. I want to apologize for what I did to you in the institution. I didn't mean that to happen Miss Aleck" he said sincerely.
"A-about that, it's nothing. Hindi mo lang naman iyon kasalanan, I should've left na lang dapat at hindi na ipinagpatuloy pa ang pagtapon ng basura nung maamoy ko na yung sigarilyo."
"Really? But I'm still sorry though, hindi ako pinatulog ng konsensya ko"
"What? As in? Dapat di mo na inisip yun"
"How couldn't I? Hindi ko makalimutan ang mukha mo, you cried and you hardly breath that day."
"Wala na yun, forget about it. Okay naman na ako ngayon" saad ko sakanya at narealize ko, ang gaan naman pala niyang kausap, unlike nung saturday na sobrang rude niya at ang lamig-lamig pa ng boses.
"Okay, I know we started at a wrong foot. I want to introduce myself, I am Matt Maverick Taylor, and you are?" He said saka inilahad ang kamay niya para makipag-kamay.
"Aleck Therese" tipid kong sagot at tinanggap ang kamay niya at mabilis ko naman iyong binitawan.
"Your name suits you perfectly"he said and I was shocked when he smiled.
"Y-you smiled!" I exclaimed
"Yes of course, bawal ba?" Sabi niya na nakataas ang kilay.
"May sinabi ako?" Pabalang na sabi ko saka siya inirapan. He chuckled with my remarks
"So ano na, pupunta ka na sa event?" Tanong ko sakanya ng matapos siyang tumawa.
"Yes, isn't it obvious?" Natatawang saad niya.
"Duhh, I need confirmation kaya and you already said yes so wala nang bawian. I will leave now, thank you captain"
"Ihatid na kita"
"No thank you, I can manage"
"I insist Aleck, let's go" he said at nauna nang lumabas ng opisina. Ako naman, sumunod na lang at sumabay sa kanya sa paglalakad palabas.
"May sasakyan kang dala?" Tanong nito ng makalapit kami sa may bakod.
"Wala, nagcommute lang ako"
"Wait for me here, I'll get my car, ihahatid na kita" saad niya na ikinagulat ko.
"No, I can manage, may mga sasakyan naman na dumadaan dito"
"No, ihahatid na kita, hintayin mo ko" he said with finality in his voice saka umalis na. Wala akong nagawa kundi maghintay sakanya.
Ilang sandali pa, namataan ko ang papalapit na kotse. Kulay asul iyon. Tumigil ito sa harap ko at binuksan ang pinto katabi niya. Wala akong nagawa kundi ang sumakay na.
"Hindi ka na dapat nag abala pa, may masasakyan naman ako eh, tsaka baka nakaistorbo ako sa trabaho mo" sabi ko sakanya habang nasa loob kami ng sasakyan.
"It's okay, wala akong gagawin ngayon sa kampo at isa pa, medyo malayo ang eskwelahan na pinagtatrabahuan mo."
"Hay naku, ano pa nga ba? Nandito na ko eh" sabi ko and then I heard him chuckled.
"So you're a teacher?" He asked
"Yes" tipid na sagot ko dito.
"How long have you been teaching?"
"Almost 6 years already"
"Nahihirapan ka? I know for a fact that being a teacher is not easy. You have a lot of paper works to do"
"It's okay, nakasanayan na rin naman. Yes, nakakapagod but worth it naman lalo na pag alam kong may na ituro ako sa mga estudyante."
"It's good to hear that"
"Yeah, and mahirap din namang maging sundalo di ba? Mas delikado kesa sa propesyon na pinili ko"
"Yes but I am called for this. Kagaya ng pagpapari, I am chosen by God in this field of work. I am here to serve God through protecting his people"
"But you're life is at stake. Aren't you afraid to die?"
"Everyone is destined to die, may kanya-kanya lang tayong oras para diyan and it's okay if I die as long as it's for the country and for the people, magiging privilege pa nga sakin pag namatay ako eh, palagi kong ikararangal ang pagiging sundalo ko" he said, ako naman ay napatahimik saglit.
"I can't say anything to that. I know you love your profession as much as I love mine so yeah, I can't argue with what you have said."
"No need to argue, we all have our own perspective, views and opinions towards a certain thing."
"Yes, you are right about that" kasabay ng sinabi ko ang pagtigil ng sasakyan at doon ko lang napagtanto na nasa school na kami.
"Thank you for the ride sir" saad ko dito saka tinanggal ang seatbelt.
"Anything"
"So, I'll leave now, it's nice to meet you captain."
"Same" tipid niyang sagot habang mataman na nakatingin sakin. Hindi ko iyon pinansin at binuksan na lamang ang pinto. Lumabas ako at tinignan siya.
"I'll go now, salamat ulit" nakangiti kong at akmang tatalikod nang magsalita siya.
"Aleck" he called me kaya napatingin ako sa gawi niya.
"Yes?" Nagtataka kong tanong.
"Can we be friends?" He said while looking at my eyes intently. Nagulat ako sa sinabi niya pero agad naman akong nakabawi.
"Y-yeah, sure!"
"Thank you, see you around!" Nakangiting saad niya, ginantihan ko siya ng ngiti at tumalikod na at nagsimulang maglakad papasok ng school.