Shanaia's POV
Nagising ako dahil sa tunog ng alarm clock sa phone ko.
Pagtingin ko, alas otso na. Late na ako! Kasalanan ng pesteng abo to eh. Kung di dahil sa kaniya...
Kung...'di...d-dah-...
Hay... sinisi ko pa sa iba. Ako naman talaga may kasalanan. Kung di ako nagpadala sa mapanlinlang niyang itsura...
"Tama na ngang kakaisip sa kaniya Sha!"
Panandalian akong nag-meditate para linisin ang utak ko mula sa mga maling pananaw bago nagumpisang maghanda para sa trabaho.
Naligo at nag-toothbrush lang ako. Doon nalang ako kakain mamaya ng sabay na pang-umaga't pananghalian. Late na late na ako.
"Pamedi-meditate pa kasi!" sermon ko sa sarili ko. 'Yon kasi ang isa sa mga gawaing di ko matanggal sa sistema ko.
Tuwing babangon ako, habit ko na ang linisin ang pag-iisip ko mula sa toxic na bagay at magsinmula ng malinis at maayos na araw.
Plinantsa ko ng aking mga kamay ang blue polo ko at ang above the knee, pencil cut skirt. Ito ang uniform namin sa trabaho.
Pinulot ko ang cellphone ko sa sahig. Potek, nalaglag nanaman kaka-vibrate ng alarm ko.
Iniling ko nalang ang ulo ko sa pag-aalala sa phone ko at agad nang dumiretso sa pintuan ng hotel.
Bago ako tuluyang makalabas, may naalala akong itanong kaya bumalik ako sa front desk.
"Excuse me."
"Yes ma'am what can I do for you?" she said.
"Uhm, do you have a girl crew here? The one whose uniform was like Grey's? I just want to thank her for helping me yesterday," tanong ko.
Nagtaka naman ako kasi kumunot ang noo niya.
"Uhm, I'm sorry ma'am but all bellboys we have are all men. We are the only girl employees here," sagot niya sabay turo sa kasama niya.
"Then sino yung tumulong sa akin kagabi?"
Halata ang takot sa mga mukha nila.
"Nako ma'am baka po na-tripan kayo nung pagala-galang multo rito," she answered that made me feel goosebumps.
"A-are you serious?" matigas na sagot ko pero sa loob ko kinikilabutan ako.
Tumango-tango lang sila gamit ang seryosong mukha kaya nagpaalam na ako.
Ayoko maniwala sa pinagsasabi nila. Baka isa lang civilian na natripan magdamit ng uniform nila.
Ilang pangungumbinsi pa ang ginawa ko sa sarili ko para mawaglit ang ideyang naka-interact ako ng multo. Tangina! Mabuti nalang at isang gabi lang ako doon. Inayos ko na rin kahapon ang mga pinagdumihan kong damit.
Saka, di ko na itutuloy ang balak kong mag-apply. Wala sa plano ko ang makipag-chikahan sa multo gabi-gabi.
Dadalhin ko nalang sa trabaho ang mga gamit ko. Isasabay ko na sa pag-uwi ko mamaya ang paghahanap ng murang mauupahan.
Pagka-check out ko sa hotel, medyo nalungkot ang kalooban ko kasi hindi ko na masisilayan ang Grey ko. Pero at least, hindi ko na rin matatandaan ang kahihiyang pinag-gagagawa ko at ang muling pagpaparamdam sa akin ng multo.
"Ugh! Hindi nga multo yon!"
Saktong paglabas ko ng hotel nanghina agad ako sa tirik ng araw.
Gustuhin ko mang lakarin, baka lunch na ako makarating doon. Pumara ako ng isang tricycle na dumadaan at saka itinuro kung saan ako pupunta.
Pagdating ay agad kong iniabot ang bayad ko saka bumaba.
Nang makapasok ako sa Fresco Dine ay ibang ginhawa ang naramdaman ko.
"Hay sa wakas, aircon!"
Naka-pikit lang ako at dinadama ang lamig ng aircon sa gitna ng pila ng mga taong nais na umorder ng makarinig ako ng bulungan.
"Girl tignan mo yang si Shanaia, balak ata mag-sleepover dito sa resto," natatawang saad ng isa sa katrabaho ko.
"Gaga baka gawing motel tong resto. Balita ko pokpok daw yan eh kaya tinatakwil ng pamilya," tuwang-tuwa na sagot ng isa pa.
"Ay weh? Matikman nga," dinig ko pang sagot ng isang boses manyakis.
Gusto ko man silang tarayan, ayoko. Wala na akong maipagmamalaki ngayon. Isa nalang din akong hamak na empleyada na kumikita ng 2,500 pesos sa isang araw.
Kung magbubulungan sana sila yung di ko naririnig. Napailing nalang ako saka dumiretso sa locker room ng mga empleyado.
Ngunit, bago pa ako makapasok, may narinig akong balita na nagpabilis ng tibok ng puso ko.
"Dadating daw dito yung CEO," ani ng isang janitor sa resto.
"Ay Oh?" tanong naman ng kausap niya.
"Oo, surprise daw. Eh kaso alam na natin, edi hindi na," sagot naman nung janitor saka sila nagtawanan.
Natawa nalang din ako sa kalokohan nila. Oo wala akong kaibigan, pero di ko rin maiswasang mainggit sa ibang may kausap at karamay.
Pagpasok ko ng locker room agad kong itinago ang mga dala-dala kong gamit saka inayos ang aking postura at lumabas na.
Diretso ang lakad ko patungong counter kasi yun ang toka ko ngayong lunes.
Tinanggal ko ang close sign sa lane ko saka kinausap ang ilan na pwede na silang umorder sa linya ko.
"Good Day Ma---"
"Isa ngang burger fillet saka large pink float. Pakibilisan ha." Hindi ko na natapos ang pagbati ko dahil bigla-biglang nagsalita yung costumer. Mali-mali pa ang order.
Todo ang pigil ko na irapan siya. Bitchesang to.
Pilit akong ngumiti bago sumagot.
"Okay ma'am. Let me reiterate your order. One FiChi burger and large strawberry float. Is that all?"
Inirapan niya pa ako bago tumango.
"That would be 110 pesos ma'am."
"Ang mahal naman! Isang burger lang naman inorder ko saka inumin ah!" naghi-histeryang saad niya.
I tried controlling my anger and stay calm even she's continuously raising her brows at me and shouting curses.
Todong kahihiyan na 'tong ginagawa niya.
"Wala kang kwentang kahera! Baka mali-mali yang kwenta mo sa order ko! Sino ba manager dito!" sigaw niya pa.
"I'm sorry ma'am. I'll try to punch it again for you. Please stay calm," pagpapakalma ko sa sitwasyon pero lalo lang siya nagalit.
Sakto naman dumating ang manager ng resto.
"Yes ma'am, what's the matter here?" kalmadong tanong ni Manager Leo.
"'Yang kahera niyo hindi yata marunong sa trabaho niya eh. Kinal-culate ko pa order ko, 95 lang eh bakit umabot ng 110?" sigaw niya kay manager.
"Okay ma'am, we'll try to fix this. For now, we need you to stay calm because you're causing a commotion here in our dine," saad ni Sir Leo.
Tumingin siya sakin saka dahan-dahang pumasok sa loob ng counter para siya mismo ang mag-punch ng order.
Nang matapos ay pareho kami ng nakwentang presyo.
"Sorry ma'am but based from our list, you ordered a large float which adds 15 pesos on the fee that's why you calculated it wrong," mahinahong pagpapaliwanag ni sir doon sa eskandalosang costumer.
Mukhang nahiya naman siya sa ginagawa niya kaya bigla nalang nag-walk out.
Napailing nalang si Sir Leo saka ako tinignan.
"Sorry Sir," saad kong nakayuko.
"It's fine. Go back to work every one!" saad niya kaya bumalik na rin sa dating galaw ang resto.
Ilang oras din akong nakatayo doon at nagpi-pipindot sa computer. Saktong alas dose nang napansin kong nahawi ang linya ng mga costumers sa tapat ko. Pag-angat ko ng tingin ay muntik na akong matumba sa pagkakatayo ko.
Jusko! Anong ginagawa niya dito!