"𝙈𝙍. and Mrs. Magdrigal i have a news for both of you."Nag angat sila ng tingin. "K-kumusta na po ang anak namin doc?"Her husband asked.
Deretso akong tumingin sa kanila at yumuko.
"Please sabihin mo sa aming ligtas ang anak ko." I smiled bitterly.Sabihin mo na ang totoo Uchū.
"Ahmm...i want to say na your daughater is..."
"is fine now.The operation is succesful. Congratualations."She run to me and hug me tightly.Nakaramdam na naman ako ng pangungulila.
"Oh god!Thank you Dr. Trajillo! You don't know how happy i am. Do you hear that honey?Our baby is safe now!" Sigaw niya. Bumitaw siya at ang asawa naman niya ang kaniyang niyakap.Nakakainggit naman ang pasyente.
Kung kanina ay umiiyak sila dahil sa kaba, takot at sakit, this time they cried because of to much happiness. 'Tears of joy' ika nga.
Bago ako umalis para bisitahin sina Mrs.Miranda tinanong ko muna si Nurse Cha kung may operation pa ba or anything and she replied no. Dumeretso ako sa room 205. Siguradong nandoon si Mrs. Miranda laging nakabantay sa anak niya at hindi na nagpapahinga.Kumatok ako ng tatlong beses at binusan niya ito. Muka siyang nagulat hindi niya siguro inaasahan.'Di gaya noon ay maaliwalas ang mukha niya ngayon.
"Dr.Trajillo pasok ka."Binukasan niya ang pinto.Isinarado niya ito ng makapasok na ako.
"Kumusta na po kayo Mrs. Miranda?Kumain ka na po ba?"I look at her and smile.Umupo siya at tinapik-tapik ang tabi niya.
Lumapit ako at upmupo sa tabi niya."Okey naman kami ni Amelia at yes nakakain na ako." Nakatitig lamang siya sa kaniyang unika ijah.
"Good to hear. Ano pong sabi ng doctor ni Amelia na naka assign sa kaniya ngayon?"
"Okey na daw si Amelia. Medyo matatagalan pa daw siguro ang paggising niya dahil mahina na ang katawan niya ng isinugod namin siya dito sa hospital."
Nagkumustahan kami at nag-usap.
"I need to go Mrs. Miranda. Baka magalit na ang pamangkin ko sa akin."She chuckled.
"Sige, dumalaw ka sa susunod ijah."Inihatid niya ako sa may pintuan at pinagbuksan.
"Dalaw nalang po ulit ako pag may freetime na."
"Sana sa pagbalik ko gising na si Amelia."Lumungkot ang mukha niya at napaiyak.
"Magpakatatag ka Mrs. Miranda.Goodbye."
Umalis ako at pumunta sa opisina ko.Pagkapasok ko at agad kong hinanap ang cellphone ko.
*3 misscall from Spoild Brat*
*2 message from Spoild Brat*
Iniopen ko ang message niya.
Spoild Brat-
'Tita why you dikit-dikit that dirty note sa beautiful face ko?It's so iwy kaya!At bakit you alis-alis without gising-gising me ha?'
Spoild Brat-
Tita can you sundo-sundo me?Mang Isko is wala eh. 'Yung daughater niya kase is sick eh.'
I look in my wrist watch. Eleven thirty in the morning.Her lunch time is twelve thirty.May isa't kalahating oras nalang ako para sunduin siya.
Lalabas na sana ako ng makasalubong ko si Dr.Allan.Lalagpasan ko sana siya ng hawakan niya ang braso ko.
"Hi miss beautiful!"Iwiknasi ko ang kamay niyang nakahawak sa braso ko.Sinamaan ko siya ng tingin.
"Hi your ass. Anong trip mo Allan?You know na apat na beses akong nagkaroon ng operasyon kahapon at alam mo ding day off ko ngayon pero bakit ako pa din ang itinalaga mo?! Tao din naman ako at napapagod.Bakit lagi kang ganyan?Dahil mas mataas ka sa akin?Dahil may kapangyarihan ka at ako wala?!" Tears escape in my eyes.Why people always like this?Mabuti na lamang at nasa sulok kami.
"Zenelia it's not my intention. You don't understand." He softly said.
Pinunasan ko ang aking pisnge."The make me understand. Explain Allan."
"Can we talk?"He asked ang look around."Private."
"Not now Allan, may kailangan pa akong puntahan. Important."I responded."Boyfriend or husband?" May dumaang kung anong emosyon sa mga mata niya ngunit agad ding nawala. What's happening to him?
"Of course not!Wala akong boyfriend asawa pa kaya!"Saad ko. Ano bang trip niya?
"Good. Your not allowed to have a boyfriend...ako lang."Aniya ngunit hindi ko narinig ang pinakahuli niyang sinabi, pabulong lang at naglakad papalayo. Naiwan akong tulala. Anong ibigsabihin niya?Bakit bawal? Tatay ko ba siya? Ano siya batas?
'Your not allowed to have a boyfriend.'
Lutang akong nakarating sa paaralan ni Zeinab. Pasalamat akooat hindi ako nabangga dahil sa sobrang kalutangan.May tatlumpong minuto pa ako para makapaglibot sa paaralan ni Zeinab.
Malaki ang paaralang pinapasukan niya. May fountain sa harapan ng main building. Malaking field at naglalakihang bulidings.
Pumunta ako sa pinaka malaki nilang library. Maraming shelves at libro sa loob. Natural library kaya may shelves at libro. Your so annoying talaga Uchū!
Kumuha ako ng mga libro about sa medicine.Umupo ako at nagsimulang magbasa. Tinext ko na si Zeibnab na nandidito ako sa library.Mabilis akong nagsawa sa mga librong binabasa ko. Tumayo ako at nagsimulang maglibot libot.Tila may sariling isip ang paa ko at kusang naglakad.Hinayaan ko lang ang aking mga paa. Malay ko ba kung dalhin ako ng mga paa ko sa kayaman. Nakakadismayado nga lang dahil dinala ako sa pinakadulo ng library.
Inilibot ko ang aking paningin hanggang sa mapunta ang atensiyon ko sa isang....
libro? librong nakadikit sa kisame?
Kinuha ko ang pinaka malapit na upuan at inakyat ang mataas na shelve sa aking harapan. Nang makaupo ako sa itaas ng shelve at agad kong kinuha ang libong nakadikit sa kisame. Hindi naman matutumba ang shelve dahil nakasandal ito sa pader.
Luma na ang libro at maalikabok.Siguro ay noong panahong 19's pa ito ginawa.
"Ano ba 'yan!" Napaubo ako ng pagpagan ko ito.
"Hiwaga ng pag-ibig."Pag basa ko sa pamagat nito.'Hiwaga ng pag-ibig' medyo may katandaan na din ang title.Sigurado akong mas matanda pa sa akin ang librong ito.
Binuklat ko ang pinaka unang pahina ng may nakakuha ng aking atensyon.Isang babae at lalaki na magkahawak kamay at nakangiti. Ipininta lamang ito.
Ngunit mas nagulat ako ng mapagtanto ko na......
Kamuha ko ang babae!