Chapter 2
*Armando PUV*
Nag iisip isip sa kanyang opisina. Iniisip kung magagawa ba niyang maging mabuting ama sa kanyang anak. Paano kung malaman ng prinsesa niya ang katutuhanan na siya ang rason bakit nawala ang kanyang ina?? Kakamuhian niya sarili niya if malaman niya ito kaya itatago ko nalang ito sa hukay
Biglang may kumatok... Pag bukas niya andun si Zyrell...
Armando: o bakit nak may nakalimutan ka pa ba na bilhin?
Hindi nagsalita ang bata ngunit bigla niyan niyakap ang ama
Zyrell: Daddy thank you talaga sa mga new things ko promise iingatan ko lahat ng to
Niyakap nalang ni Armando ang anak niya
Armando: Princess matulog ka na at para makapag Jollibee tayo bukas
Zyrell: Awiee.... Talaga ba daddy? Sigi sigi punta na ako sa room ko
Tumakbo naman si Zyrell papunta sa kwarto niya at natulog
Tinawag naman ni Armando lahat ng kasambahay nila at driver nila
Armando: I guess you all know na bawal na malaman ni Zyrell ang totoong nangyari sa ina niya lalo na at bata pa siya....
Armando: Ito binibigyan ko kayo nito upang di kayo manguna sa sekreto ako mismo ang magsasabi sa kanya ng totoo
Isa isa silang binigyan ng pera ni Armando bago pabalikin sa trabaho
Armando: salamat sa inyo at sana maintindihan niyo na para lang sa anak ko to
Mga kasambahay: Opo sir naiintindihan ka po namin
Napangiti nalang si Armando at natulog na
*Morning*
Zyrell: daddy.... Daddy..... Wake up wake up...
Armando: ohh bakit Princess?
Zyrell: daddy Jollibee pa tayo remember bilis naa...
Armando: itong bata talaga laging excited..
Zyrell: syempre po dhie ako pa
Tawang tawa naman ang dalawa sa sinabi ng bata
*FAST FORWARD*
*Mae PUV*
Lasing na naman asawa ko pero ngayon pagud na akong tiisin sya kaya hihiwalayan ko sya at ako na ang magsisilbing ama at ina niya
Tinawagan niya ang kanyang amo kasi alam niyang hinihintay siya ng alaga niya di siya papasok kasi pofocus muna siya sa anak niyang si Diego
Mae: hello sir
Armando: asan ka na need ka na ni Zyrell bat wala ka pa dito
Mae: sir pwede po sir di muna ako pumasok... Kailangan po ako ni Diego... Siya po ang anak ko
Armando: bakit anong nangyari? Punta ka dito at tutulungan ka namin...
Pumunta siya sa bahay ng amo at maiyak iyak na kwinento ang lahat lahat habang si Diego naman ay nag iisa sa harden
*Zyrell's PUV*
Zyrell: Daddy laro muna ako sa harden ahh
Armando: sigi Princess ingat ahh
Zyrell: opo daddy ako pa
Pumunta na sa harden sobrang saya nya habang nakikita mga bulaklak sa kanyang harden
Habang naglalakad nakakita siya ng isang batang umiiyak sa isang tabi di niya maipaliwanag pero gusto niya itong kaibiganin kahit ayaw ng lalaki
Zyrell: hi? Bakit ka andito? Sino ka?
Lalaki: ako si Diego... Dinala ako ni mama kasi naghiwalay na sila ng papa ko
Nalungkot si Zyrell kaya pinili niyang kulitin at kulitin ito upang mapangiti...
Pumasok si Zyrell sa loob ng bahay at hinanap daddy niya
Zyrell: daddy... Daddy.... Help me daddy...
Nagmamadali namang tumakbo si Armando at nag aalala sa anak niya
Armando: bakit Princess nasugatan ka ba? May nangyari ba?
Zyrell: daddy bili mo ako maraming laruan at pagkain kakaibiganin ko si Diego... Plss daddy
Walang pag aatubili at binili ng daddy niya ang lahat ng request Niya
Binigyan ni Zyrell ng mga laruan si Diego.. siya ang unang lalaki na naging kaibigan niya kasi puro babae kaibigan niya
Diego: ano ba sinabi ko bang bilhan mo ako ng kahit na ano?!
Nalungkot si Zyrell nung narinig niya yun... Di nakapagsalita si Zyrell ng ilang minuto
*Silence*
Ilang minuto pa ang nag daan biglang umulan
Nabasa ang dalawa at dahan dahan na nakikipaglaro na si Diego kay Zyrell
Nag laro sila sa ulan na parang di pinapansin ang oras....
Mae: Diego uwi na tayo
Diego: opo ma
Nagpaalam na sila sa isat isa
*Diego PUV*
Mae: nag enjoy ka ba sa kalaro mo
Diego: Ma, pwede ba ako sumama bukas? Lalaro ulit kami ni Zyrell if ok lang
Mae: sigi ipapaalam ko sa amo ko
Eksayted na ulit si Diego na babalik ulit siya sa bahay nila Zyrell
*Zyrell PUV*
Zyrell: Daddy gusto kong kaibiganin si Diego
Armando: sigi ba Princess
Zyrell: pwede mo po ba siyang papuntahin dito bukas para mag laro kami habang wowork si yaya
Armando: sigi basta wag masusugatan ah
Zyrell: opo naman Daddy
Ilang araw silang sasama para mag laro kaso napahinto ng magsisimula na ang pasukan di nila alam Kung makikita pa nila ang isat isa pag pumasok na sila sa paaralan.. Paano kung di na sila mag pansinan natatakot si Zyrell na baka isang araw di na siya kilalanin ng kaibigan niya
*Armando PUV*
Tinawagan niya si Mae nag iisip if ok lang na magkasama sila sa pasukan
Armando: Mae nakaenroll na ba anak mo sa pasukan?
Mae: Ahm sir next year nalang po siya papasok wala kasi kaming pera..
Armando: No ngayon siya papasok at gusto kong magkasama sila ng anak ko para may kaibigan na siya agad
Gustong gusto niyang nakikita ang kanyang anak na masaya at alam niyang masaya siya tuwing kasama si Diego at ito ang magiging surprisa niya sa prinsesa niya
Magsisimula na ang pasukan.. papasok na si Zyrell at nalulungkot kasi di muna niya makakausap kaibigan niya
Lalakad papasok sa room nila ngunit pag pasok niya nakita niyang andun si Diego at nag reserve na ng upuan para sa kanya... Bumalik ulit ang ngiti ni Zyrell kasi kaklase Niya ang bestfriend niya
Nabigla si Zyrell habang umuupo sa katabi niya. Kinausap niya ito dahil di siya makapaniwalang andun ang kalaro niya
Zyrell: Hi...
Diego: eh... Hi
Zyrell: sabi ng mama mo di ka daw makakapag aral kasi wala kayong pera?
Diego: ahmm sorry.... Daddy mo daw muna paparal sakin para may kaibigan ka na agad
Nahihiya na si Diego kay Zyrell lalo nat si Zyrell ay laging tumutulong sa kanya
Zyrell: Awiee kaklase tayo... Sobrang saya ko
Nang biglang dumating ang kanyang guro at nag simula ng mag turo...
Pag katapos mag turo iisnak na sana sila kaso napansin ni Zyrell na nag titipid si Diego... Kaya nag share nalang sila sa baon ni Zyrell
Araw araw silang ganto hanggang dumating sila sa ika anim na baitang para silang tunay na mag kapatid at laging magkasama na parang magkakambal
Zyrell: gagraduate na tayo dito tapos sa high school baka magkawalay na tayo
Nalulungkot na sinabi ni Zyrell sa matalik niyang kaibigan
Diego: ano ka ba di tayo maghihiwalay kasama parin tayo hanggang college so wag ng sad
Ngumiti nalang sila sa isat isa at nag lakad pauwi