Madaling araw palang, kagaya nang sinabi ni Don Costavo ay bumalik nga ito sa mansyon upang alamin kung nakahanda na ba ang lahat maging si Scarlet
His son, Vladimir Velasquez came home late only to see who he is bound to marry. At siya nga iyong napakamalas na babae.
Her both parents and sister witnessed how cruel her soon to be husband was. Ngunit sa pag aakala niya na baka nabigla lang ang lalaki dahilan na napagbuhatan siya nito ng kamay ay papalagpasin niya lang sana iyon.
Pasado alas tres y media, tanaw niya na ang kakaibang kislap ng mga ilaw na sa syudad lamang bihirang pumapailanlang.
Ang buong byahe ay nababalot ng katahimikan. Dala ang di kabigatang bagahe na nasa back compartment ay nagdulot sa kanya ng kakaibang pakiramdam kung kailan nga ba siya makakauwi.
Ang hangin na tumatama sa batok niya hanggang sa kaibituran ng katawan ay nagdulot ng panginginig sa kanya dahil sa labis na panlalamig.
The two remaining cars behind the car she's in are just following the route. Nag convoy pa si Don Costavo kagaya kahapon nang pumunta roon sa kanilang mansyon.
"If ever my son did something, just keep your mouth shut!"
Iyon ang salitang nagpapabagabag sa kanya dahilan na kaagad siyang nagpalingon sa matanda. Napakunot rin ang noo niya kalaunan.
"What do you mean by that, Don Costavo?" Tanong niya ngunit taliwas sa gusto niyang marinig na sagot nito ay katahimikan ang bumalot sa mga sumunod pang mga segundo.
She reached her phone in her pocket and was about to dial her mother but Don Costavo stopped her from almost doing that.
"If Vladimir is here, he would never liked what you did. So please stop that!"
Giit nito at muling nakaramdam siya ng hindi kaaya ayang mga pangyayari. Why did Don Costavo said these things? Was his son a sadist?
Kung gaano katahimik sa loob ng kotse ay siya namang pagdagundong ng kaba niya sa dibdib. Hindi sukat akalain kung bakit nangyayari itong lahat.
Sa isang engrandeng mansyon ng mga Velasquez ang kanilang tungo. Nang marating ang nasabing establisyemento ay sinalubong kaagad sila ng mga serbedura. Serbedura na limitado ang bawat kilos at galaw na animo'y ayaw makalikha ng kapalpakan.
Kinuha ng isang dalaga ang bagahe niya, taliwas sa nais niyang makitang ngiti sa mga labi nito upang salubungin ang pagdating niya ay tiningnan pa siya nito ng mariin na parang hindi makapaniwalang napa rito siya.
Hinagod siya nito ng tingin mula ulo hanggang paa pagkatapos ay tiningnan siya mata sa mata. Her eyes telling her something she can't name at iyon pa lalo ang nagpapabagabag sa kanya.
"Where's my son?"
Tanong ni Don Costavo sa babae. Umayos ito ng tayo at agad sinagot ang matandang lalaki.
"Nasa itaas po yata at siguro hinihintay ang pagdating niyo," anito.
"Maybe he's ready to be fully weeded with his wife soon," sabi naman ni Don Costavo na nakangiti sa kanya.
Ang tikhim mula sa ikalawang palapag ang kumuha sa atensyon niya. There's the man standing very proud while wearing the plain black suit and an unnamed flower placed in his left chest.
Ito na ba ang susuotin ng lalaking ito sa kanilang kasal?
"Son, Scarlet. Your wife has arrived. And it seems you're ready to blast then let's do it early," anunsyo ni Don Costavo.
Hindi pa man siya nakapagbihis ng marangyang wedding gown ay hinila na siya ni Don Costavo palabas ng kabahayan.
"Where do we go?" Maagap na tanong niya samantalang nakasunod sa kanya si Vladimir na siyang mapapangasawa niya.
"Mayor's office. To personally signed your wedding"
Mayor's office? A civil wedding?
Ang katotohanang iyon ay tuluyan ng nawalan ng pag asa si Scarlet na matupad ang pinapangarap niyang maikasal sa simbahan.
Hindi sapat ang pag iyak upang ihayag ang kanyang saloobin kung paanong down na down siya. This isn't her dreamed wedding. This isn't.
The essential feeling disregard with the two Velasquez beside her seems like a fire with a woods. Ang presensya ng dalawang lalaki habang pinapagitnaan siya nito ay hindi alam ni Scarlet kung bakit mas domoble pa ang kabog sa kanyang dibdib.
In front of the Mayor's desk, they are now exchanging vows. Ang katotohanang binibigkas sa isang makabuluhang seremonya sana ay hindi niya lubos akalain na sa Mayor's office lang pala ipagdiriwang.
No. This isn't a celebration but a burial. That's the exact understatement she can describe the ecstatic feeling she faced today.
The weeding should be filled with happiness ngunit ang kasal na kinabibilangan niya ngayon ay literal na masamang saloobin lang ang sa kanya'y bumabalot.
Ni hindi man lang inimbitahan ni Don Costavo ang mga magulang niya at kapatid dahil ito marahil ang dahilan kung bakit.
Sakay sa isang marangyang sasakyan na akalain mong idinaraos sa simbahan ang mismong kasal, ang nagdaramdam niyang puso ay mas lalo lamang nadepina.
She's now a wife of Vladimir Velasquez.
She's now tied with the man whom she doesn't love at all.
Leaning in the backrest of the seats. Malayang ipinikit ni Scarlet ang mga mata dahil pagod siya, pagod siyang makasalamuha ang taong nagdulot sa kanya ng kakaibang galit na namumuhay sa puso niya.
They are now routing the house Don Costavo bought a few days ago na para sa kanilang mag asawa subalit imbis na magsaya ay lungkot lamang ang dulot nito sa kanya.
Bitbit ng babae ang kanyang bagahe papasok ay naroon pa rin sa mga mata nito ang napaka matalinhagang tingin sa kanya.
Gusto niyang kausapin ang dalaga ngunit lahat ng galaw niya ay bantay sarado ni Vladimir na kanyang asawa.
"Ipasok mo muna ang mga bagahe sa kwarto."
Utos nito sa serbedura at ang kausap ay nag aalangan pa. Base sa pinapakita nitong reaksyon ay pakiwari ni Scarlet na balisa ang babae upang sundin ang iniutos ni Vlad rito.
Pinagmasdan niya ang kabuuan nitong reaksyon at ang mga mata nito na parang may ibig ipahiwatig sa kanya'y hindi alam ni Scarlet kung ano iyon.
"Kilos na! Ano pang tinunga tunganga mo riyan, Eloisa. Move!" Bulyaw ni Vladimir rito.
Hilang hila ang bagahe ay pasimple siyang nilingon ng babae. Hanggang sa nakaakyat na ito sa hagdanan ay naroon parin ang tingin nito sa kanya.
Scarlet can't define the confusion. Maraming katanungan ang gusto niyang iparating sa serbedura ngunit imposibleng magkakaroon pa sila ng oras upang makapag usap man lang.
Ang napakalamig na mga kamay sa magkabila niyang balikat ay ang nagpatalon sa kanya sa gulat. Binalingan niya ng tingin iyon at ang asawa lang pala na katulad niya'y nakatingin rin sa katulong na nagngangalang Eloisa sa itaas.
The dark expression on his face made her realized that there's something different. Misteryo para sa kanya ang bawat paninitig ni Eloisa na parang may ibang kahulugan na ibig iparating sa kanya.
"Don't mind her, if her presence makes you think unnecessary. Then I could made her vanish for good." Sabi nito dahilan na nanlamig siyang bigla.
What does he meant by that? Are they some kind of Vampires?
Naipailing si Scarlet sa kagagahang iyon. The world of Vampire doesn't exist. Only Myths and urban Legends can tell that there is.
"Pupwede na tayong umakyat sa itaas, let's go."
Anunsyo nito kaya'y tumango siya. Isang hakbang palang ay nakaramdam na siyang parang may kakaiba. Iyong pakiramdam na may palihim na pinagmamasdan siya sa kung saan. Her instinct says that there is something wrong in here. At hindi pa siya nagkakamali sa pakiramdam niya kung mayroon nga talaga.
Nang makarating sa ikalawang palapag ay nakasalubong pa niya si Eloisa papalabas. Nagulat siya kung paano nito sinundot ang kamay niya ng palihim. Nagkatinginan sila, ngunit ang kakaibang mga mata nito ang siyang nagpapatunay na talagang may mali talaga.
"Eloisa. Come and follow me."
Sabi ni Vladimir at ang babaeng kaharap ay literal na nangangatog ang tuhod tanda nang ang pagkilos ng mga binti nito na parang nilalamig. Hindi niya alam kung bakit maging siya ay nakaramdam ng takot para sa babae.
"S--sir, b-babalik na ho ako sa mansyon-"
"Come and follow me." Ang napakatigas na boses ng asawa ang siyang naging sanhi ng pananayo ng balahibo niya. Hindi niya alam kung bakit nagkaganoon nalang siyang bigla.
"Let Eloisa go, Vlad. Baka may marami pang gagawin sa--"
Binalingan siya ng masamang tingin ng asawa dahilan na natigil siya sa pagsasalita.
"Hindi kita kinakausap, babae."
Sambit nito kaya'y napakagat labi siya.
Sumunod si Eloisa na nag aalangan sa asawa ng makalabas na ito sa kwartong pinasukan nila.
She saw how the woman dried her face with the tears. Iyon ang nasaksihan niyang iniakto ng babae ang nagpakunot sa noo niya.
Ano iyon? Bakit napaluha ang babaeng nagngangalang Eloisa?
Bunga ng kuryosidad ay palihim niyang sinundan ang dalawa. Sa bawat paglingon ni Vladimir ay kaagad siyang gumilid upang makapagtago sa pader.
Mahihinang mga hakbang ang iginupo ni Eloisa habang nakasunod sa asawa. Parang gustohin nalang tumakbo sa malayo at hindi na kailanman magpapakita.
Sa isang marangyang silid na sa tingin niya'y aklatan ang pinasukan ng dalawa.
Gumilid siya ulit ng inilabas ng asawa ang kalahating katawan bago pagalit na isinarado ang pinto dahilan na nakalikha iyon ng napakalakas na tunog.
She tiptoed and slowly walking in the double doors. Nang makita niyang hindi tuluyang naka lock ang pintuan ng napansing nakaawang lamang iyon ay pasimple niyang hinawakan ang seradura nito.
Pasimple niyang itinapat ang mga mata sa kung ano ang nangyayari sa loob at doon ay natutop ni Scarlet ang bibig upang hindi mapasigaw sa kanyang nasaksihan.
"S--sir, t-tama na 'ho. M-masakit na sir."
It was Eloisa. Hawak sa kanang kamay ng asawa ang latigong buong lakas na inihampas sa walang kalaban labang dalaga.
"Your stare driven me to do this. Hindi ka pa ba natutoto babae ka?"
Sigaw ni Vladimir at sunod sunod pang walang kaawa awang nilatigo ang lupaypay na ngayon ng katawan ng dalaga. The blood on her maid uniform scattered all over her body. The tears are now flowing like a river in her face.
Nang napagawi ang tingin ni Eloisa sa kinaroroonan niya ay bahagyang napaatras siya. Hindi alam ang gagawin ngayong nakita niya ang karahasang iyon na ginagawa ng asawa.
Nang tumalikod siya upang lisanin ang kwarto ay nagulat siya ng nasa harapan na niya ang asawa. Banayad sa mukha nito ang kagalakan habang hawak pa rin ang latigo sa kanang kamay.
Tumindig ang mga balahibo niya bigla ng dinilaan nito ang mga labi na may pulang likido na nakaukit mula roon.
"My dear wife, wanna join the fun?"
Ang pagtapik ng kung sino sa balikat niya ang siyang gumising sa buong diwa ni Scarlet.
Was that a dream?
Pinaypayan niya ang sarili dahil pinagpapawisan siya ng labis. Ang nakakunot na noo ng driver na nakatingin sa kanya ay ang nagdulot sa kanya ng kakaibang panlalamig.
"Ma'am, kanina pa nakapasok si sir Vladimir sa kabahayan."
Untag nito at naroon pa rin ang tingin sa kanya na nangungunot ang noo.
"Binabangungot ba kayo ma'am, pinagpapawisan 'ho kasi kayo." Muling sabi nito ngunit napailing lang siya.
"Where's Eloisa?"
"Sino 'ho iyan ma'am? Walang katulong na nagngangalang Eloisa rito. Baka 'ho ang tinutukoy nito ay si Anne. Nasa poder iyon ni Don Costavo ngayon."
Mahabang litaniya ni Manong driver kaya'y napailing siya. Iginala niya ang tingin sa kabuuan at ng makita ang napaka engrandeng bahay ay talagang nalulula siya.
Sa bukana pa lang ay alam mo na talagang labis na makapangyarihan ang nagmamay ari sa lugar.
"Sumunod na 'ho kayo agad kay sir Vladimir sa loob ma'am, baka kako magalit pa iyon. Ako nalang 'ho ang magdadala sa gamit mo roon."
Tumango si Scarlet at bumaba na sa kotse. When she was about to go in. The figure of the man standing in the doorway makes her shiver in fear.
Galit ang mga matang iginawad nito sa kanya dahilan na nanghilakbot siyang bigla.
"What took you so long, hindi mo ba alam na naghihintay ako ng matagal sa loob?" Galit na tanong nito.
"I'm sorry, Vlad. Nakatulog kasi ako sa kasagsagan ng byahe at-" isang nakakabinging sampal ang iginawad nito sa kanya.
"Ang dami mong sinasabi. Hala pasok!"
Sa lakas ng pwersa ng sampal na iyon, ay namanhid pa kamo ang pisngi niya dahil doon.
And Scarlet realized something, how could she married a man as rock as stone?