Sa kasagsagan ng paglalakad ni Scarlet papauwi ay hindi alam ng dalaga kung bakit malakas ang kabog ng dibdib niya.
Their company was now facing bankruptcy dahil ang kasosyo ng ama sa pagpapatakbo nito ay itinakbo ang perang panluho sa mga funds ng naturang establisyemento.
Marangya ang buhay nila ngunit sa isang iglap lang ay bumagsak sila sa pagkakatayo.
Ang mga magulang niya ay nakatanggap ng sunod sunod na pagbabanta. Due to the bankruptcy, her father caused too much debt with some biggest companies. Sa palaisipang iyon ay doon niya nahihinuhang baka iyon ang dahilan kung bakit habol ng mga ito ang buhay ng ama't ina.
Ang dating marangyang buhat ay unti unting natuwid sa pagkakahimlay. Ang samot saring ari arian, mga bahay pahingahan, maging ang mga kotse ay pwersahang ibinenta sa napakababang halaga.
Iyon ang dahilan kung bakit naglalakad lang siya ngayon papauwi.
Kung dati ay lagpas dalawampo ang mga katulong, ngayon ay ultimo isa ay wala na. Bunga ng paghihirap at hindi na nga naisalba ang kompanya ay napipilitan silang tanggalin ang bawat naninilbihan sa mansyon nila.
Tanaw ang mansyon na ngayon ay gumupo sa paningin niya'y bahagyang nagtaka si Scarlet kung bakit may tatlong sasakyan ang nakaparada sa kanilang garahe maging sa harapan ng Veranda.
Dahil nabigla sa nasaksihan ay tinakbo na niya ang distansyang nakapagitan at nang tuluyang makapasok, sumalubong sa kanya ang mahigit sampung men in black na nakadaop ang paningin sa ama.
Napalingon ang mga ito sa kanya ng lumikha siya ng ingay mula sa pananakbong mga yabag.
He look at her father who is now looking at her in a saddest eyes,
"Siya na ba iyon?"
Ang napakabaritonong boses na iyon ang pumukaw sa kanya. Nahahawi ang daan sa gitna at ng makita niya ang matandang lalaking naka sombrero na tinakpan ng mga kalalakihan kanina ay mas lalong nagtaka siya.
Sino ang mga taong ito? At ano ang kailangan nila?
"You're here too early, it's a good damn thing." Muling sabi nito.
Ang umiiyak niyang ina na kaagad dinaluhan ang ama habang nagsusumamo ay mas lalong nadepina ang pagtataka niya.
"Di bale ng makulong ako huwag lang maipakasal ang anak ko sa lalaking hindi nito gusto, Claudio think another way. This isn't right for Scarlet."
Nang marinig iyon mula sa ina ay nilapitan niya kaagad ang mga magulang na diretsahang niyakap siya. Hindi niya alam kung bakit siya ay napaluha nalang rin bigla.
Kasal? Ako? Ipapakasal?
"The decisions is coming only for your daughter, Claudio and Amalia."
Binalingan niya ang matandang lalaki na puno ng pagkamaotoridad. Nakaupo na ngayon ang lalaki sa pandalawahang sofa samantalang ang mga kalalakihan na sa tingin niya'y bodyguard nito ay nakatayo lamang sa likuran.
Hinarap niya ang lalaki na nakangiti ngayon sa harapan niya.
"You see, Scarlet. I am here inorder to saved your parents debt in my family. In regards to that I want you to marry my son for good."
Hindi alam ni Scarlet kung bakit kumukulo ang dugo niya. Gusto niyang sigawan ito ngunit this isn't the right time to burst out. At ang palaisipan na masyadong makapangyarihan ang kaharap ay pinili nalang niyang tumahimik kaysa ang bumuska.
"What if I don't? I'm just 22 years old and is not on my plan being married beyond my age,"
angil niya ngunit iminuwestra lamang ng lalaki ang kanyang kamay sa glass table at roon ay may nakapatong na puting mga papeles.
"The contract and full informations. Nakaantabay sa papeles na iyan ang malaking halaga ng pagkakautang ng ama mo--
"Binigyan ko siya ng mahigit isang buwang palugit upang bayaran ang tatlong milyon ngunit, hindi siya sumunod sa usapan. Tao lang rin ako at may pangangailangan."
Mahabang litaniya nito at ang malakas na hagulhol ng ina ang siyang gumupo sa pandinig niya.
Was she able to marry the son of this old man? Handa na kaya siya?
Ang marahas na pagluhod ng ina habang nagmamakaawa sa lalaki ay nakaramdam si Scarlet ng panliliit. Dinaluhan niya ang ina na ngayon ay hawak na ang binti ng matandang lalaki.
"Don Costavo, don't do this to my daughter. Bata pa siya at marami pang mga pangarap sa buhay upang mag asawa. Hindi ko maatim--"
"Let me hear your daughter's side first. If she said yes! Then we're off. If not, you'll both living in jail for all of your life."
Naikuyom ni Scarlet ang mga kamao. Ano nga ba ang pipiliin niya sa puntong ito? Ang buhay ng mga magulang o ang kapakanan niya mismo?
Bumaba ang tingin niya sa ina na napaangat ang tingin sa kanya at inilingan siya.
"Mom, dad! What's happening here?"
Boses iyon ng kapatid niyang si Heart na nakapasok na rin pala sa kabahayan. Lumingon ang matandang lalaki sa nakababatang kapatid at muling ngumiti.
Ang ama ni Scarlet ay dinaluhan ang kapatid at inilayo ng kusa sa matandang lalaki. Kagaya niya ng makarating rito ay namayani rin sa kapatid ang pangungunot ng noo.
"If Scarlet will say no, then I'll go with the second one." Untag nito.
"Hayop ka!"
Nilapitan niya ang matanda at sasampalin sana ngunit ng makarinig ng sunod sunod ng pagkasa ng baril ay natigilan siya.
Ang nang uuyam na ngiti ng matanda ay mas lalong nagparamdam sa nagbabagang galit niya. How could this old man let her 18 year old sister bound to marry his son? Batang bata pa si Heart para roon.
"One wrong move, Scarlet then your sister and parents will be burried deeply."
Marahas na napabuntong hininga ang dalaga. At ng sinenyasan ni Don Costavo ang mga tauhan na ibaba ang baril na itinutok sa mga magulang at kapatid ay sinunod kaagad iyon ng mga ito.
"Scarlet. Don't hear his words. Do what really is on your heart." Si Amalia iyon na ina niya. Nang balingan ang ama ay nakita niya kung paano nito pinahiran ng palihim ang mga luha.
And Scarlet just made a decision inorder for her parents both save in the unpayable debt.
"Kapag papayag ba akong magpakasal sa anak mo ay makakasiguro ba akong hindi mo na guguluhin ang pamilya ko?"
Tanong niya rito. Determinado at wala ng pakialam kung ano ang maaaring kahihinatnan nito.
"Scarlet, don't! I'm begging you."
Ang ina niya iyon ngunit isinarado na niya ang pandinig upang hindi matamaan sa binabanggit na ina.
She can't bare her parents living in jail half of their life so she decided the very basic one. Sino nalang kaya ang mag aaalaga sa kapatid kung magtigas tigasan pa siya.
"I promise you that--" tumigil ito sa pagsasalita at tinitigan siya pansamantala.
"So, was it a yes?"
Sandali siyang hindi kaagad nakasagot. She thinks any possibilities that might happen in her married life. Yes! She dreamed to wear an expensive wedding gown walking the aisle towards the altar and the groom is patiently waiting for her to come arrive.
Naiisip niyang ang groom mismo ay mahal na mahal siya at mahal na mahal rin niya, but this one is kinda tragic for her. Mukhang malabo ng mangyari pa iyong kasal na pinapangarap niya.
"You're doubting yourself, let me--"
"It's a yes, Don Costavo. I will marry your son."
Lumawak pa lalo ang rekasyon nito at kaagad humahalakhak. Ang palakpak nito na parang nagagalak ay naglikha ng napakalakas na ingay sa bawat sulok ng mansyon.
May kung sino ang yumakap sa kanya mula sa likuran at ng marinig ang hagulhol ng ina ay doon lang niya nahihinuha kung sino ito. Nag iiyakan na ngayon ang kapatid niya maging ang ina't ama sa harapan ni Don Costavo.
Ngunit nakangiti man lang ang matandang lalaki sa harapan nila na animo'y nasisiyahan sa nasaksihan.
"Good then, be ready for the wedding."
Sabi nito at tumayo na. Ang papeles na nasa table glass ay kinuha nito at inabot sa isang tauhan kalaunan.
"I'll coming back here to checked if you're prepared. Tomorrow is the wedding day, in the City."
Iyon lang at kaagad ng nilisan ni Don Costavo ang lugar. Sa namamalisbis niyang mga mata habang yakap na ngayon ng pamilya niya ay rinig ni Scarlet ang pag andar ng mga kotse sa labas.
Sa isang iglap lang, magkakaasawa na siya na hindi man lamang sumagi sa plano niya. Sa isang iglap lang, makukulong na siya sa lalaking hindi naman niya mahal.
Sumapit na ang gabi ngunit ang kanyang ina ay panay pa rin sa pag iyak, nandito sa kwarto'y hindi na rin mapigilan ni Scarlet ang mga luha.
She promised to herself that she needs to be strong, she promised to herself that she will not cry but look at her now, hugging her mom while sobbing makes Scarlet heart turned into pieces.
"This isn't what I dreamed for you, Scarlet. I'm sorry baby. We aren't the good parents for you." Saad nito habang napahagulhol pa rin.
Si Heart na nakaupo sa kanyang kama habang nakatingin sa kanila ay mamasa masa rin ang pisngi dahil sa mga luha.
"Ate, ano nang mangyayari kapag naikasal ka na sa anak ni Don Costavo? Saan ka maninirahan?"
Tanong nito at niyakap na rin siya. Napaangat si Scarlet ng tingin upang pigilan ang mga luha.
"I don't know, Heart. I don't know." Naisaad nalang niya dahil maging siya ay walang maisagot sa tanong ng nakababatang kapatid.
May kung sinong kumatok sa pintuan ng kwarto niya at ng balingan ng tingin, si Claudio lang pala iyon, ang ama niya.
Hindi niya man personal na nakitang harap harapang umiyak ang ama ay alam niyang lihim itong nagmumokmok sa pag iyak.
She wasn't blamed her parents with what happened. He blamed Don Costavo who made her family feeling this ecstatic atmosphere.
Alam niyang hindi siya nakaramdam ng pag iisa sa mga magulang. She knew it all dahil maging siya ay naramdaman niya ang pagmamahal ng mga ito sa kanilang dalawa ni Scarlet.
Ni hindi sila nito hinahayaang magutom katulad ng mga tao sa lansangan at hanggat maari ay kumayod ito ng kumayod ngunit ang lahat ng pinaghirapan ay naglaho nalang bigla na parang bula.
For the second time, her parents hugged her like there's no tomorrow. Parang pakiramdam niya ay tinatarak ng libo libong karayom ang puso niya dahil sa kakaibang pakiramdam.
Iyak ng mga ito ang namumukod tanging maririnig sa loob ng kanyang kwarto. If God's plan is this, then she doesn't have a choice but to embrace it.
"Who among the two of you is my soon to be wife?"
Kumalas ang mga magulang niya maging ang kapatid ng marinig ang boses ng lalaki.
When her gaze smitten on the doorway of her room she saw the man holding an attache case in his right hand.
Gwapo ang lalaki at sa palaisipang basta lang itong pumasok sa kabahayan ay iba ang nararamdaman ni Scarlet. Parang napakabastos ng dating niyon.
"Who are you, bakit pumasok ka ng walang pahintulot sa pamamahay namin?"
Ang mga mata nito ay napagawi sa kanya, ni wala man lang itong naging reaksyon habang pinagmamasdan siya.
"I'm Vladimir Velasquez. Don Costavo's son."
Sagot nito at ng marinig iyon mula sa lalaki ay nabuhay muli sa kanyang puso ang nararamdamang galit.
Inisang hakbang niya ang distansyang nakapagitan sa kanila at narinig ang mga mahihinang daing ng mga magulang.
Ngunit sarado na talaga ang isip at puso niya upang pakinggan ang mga ito. If her parents are afraid of the Velasquez's family, then she's damn different.
Gamit ang kanang kamay ay dumapo iyon sa pisngi ng lalaki na napagilid ang tingin ng sampalin niya.
The noise of crickets and wasps, iyon ang siyang tanging naririnig ni Scarlet. When the man turn his gaze towards her, ang galit na mga mata nito ang sumalubong sa kanya.
Hindi niya kaagad nasundan ang mga pangyayari at nahuli na lamang niya ang sariling hawak na ang braso ng matiim ng lalaki.
"Why did you slapped me, huh?"
Dinaluhan siya ng mga magulang ngunit binantaan ito ng lalaki na huwag lalapit, dahilan na napaatras ang mga ito at wala ng magawa kundi ay umiyak na naman ulit.
When she was about to defend herself, dumapo na rin sa kanyang pisngi ang magagaspang na kamay ng lalaki.
Nanlaki ang mga mata niya roon.
"I, Vladimir Velasquez won't let a woman lay my fingers with mine. I'll do the same thing, too. With the most powerful one."
Giit nito kaya'y napakagat labi siya.
Kung ang lalaking ito ang mapapangasawa niya, ano kaya ang maaaring kahihinatnan niya?