USAP-USAPAN sa buong barangay ang pagkasawi ng anak ni Aling Melba. Hazing daw ang sanhi ng kamatayan nito. Ito na ang pangalawang binatilyo na nabiktima ng hazing sa kanilang lugar ngayong taon lang.
Habang naglalakad si Mang Jun pauwi, iyon ang palagi niyang naririnig sa mga tsismis sa paligid. Pagkarating nga niya sa bahay, agad niyang sinabi sa asawang si Melrose ang balita.
“Narinig mo ba ‘yung usapan nila roon? Patay na raw ‘yung anak ni Aling Melba! Si RJ?” aniya sabay lapag ng binili niyang pandesal.
“Oh? Hala, eh! Bakit, ano raw nangyari?” hindi makapaniwalang tanong ni Melrose habang kinukuha ang palaman sa kusina.
“Aba, ano pa nga ba? Hazing na naman!”
Gumuhit ang pagkabahala sa anyo ni Melrose. “Hala! Kawawa naman si Aling Melba. Nag-iisang anak lang nila ‘yun, eh! Balita ko nga, kasalukuyan daw nag-aaral ng abogado ‘yan ngayon sa Vanguard.”
“Aba, pareho pa pala sila ng iskuwela ni Daniel? Kaya sabihan mo ‘yang lalaking ‘yan, ah! Ang hilig pa naman bumarkada n’yan!” aniya na tinutukoy ang kanilang unico hijo.
Naputol ang pag-uusap nila nang bumaba si Daniel mula sa kanilang silid. Agad itong bumati sa kanila at sinamahan sila sa lamesa.
“Oy, anak, anong oras ang pasok mo?” tanong agad ni Mang Jun dito.
“Mamayang alas-dyes pa po ang first subject ko, Tay,” sagot naman ng binatilyo sabay kuha ng palaman at pandesal.
“Anak, kilala mo ba ‘yung RJ na anak ni Aling Melba?”
Napalingon sa kanya ang binatilyo. “Kilala ko lang po pero hindi pa kami nagkakausap. Bakit po, Tay?”
“Aba, namatay dahil sa hazing! Kawawa naman ‘yung bata! Kaya ikaw, mag-iingat ka sa iskuwelang pinapasukan mo, ah! Sa pagkakaalam ko, d’yan nanggaling ‘yung frat na nakapatay kay RJ. Kaya huwag kang makikisama sa mga frat man doon! Kilalanin mo nang mabuti ang pinakikisamahan mo. Kapag may nagyaya sa `yo na sumali sa mga frat frat na ‘yan, huwag kang sasali!”
Natawa lang ang binatilyo. “Wala naman po akong hilig d’yan, Tay. Hindi naman po ako pumasok doon para sumali sa ganyan, eh. Andoon ako para mag-aral at makapagtapos, para maiahon ko kayo sa hirap.”
“Mabuti naman kung ganoon! Pero hindi pa rin ako mapapanatag dahil d’yan ka nag-aaral. Ang dami-dami namang malalaking university rito, bakit doon sa Vanguard mo pa naisipang pumasok?”
“E, doon ko po pangarap makapasok, eh. Iyon kaya ang pinakasikat na university rito. Halos lahat ng mga champion at varsity sa NAAP, doon nanggaling. Kaya siyempre, gusto ko doon din ako. Basketball lang ang balak kong salihan doon at hindi fraternity,” nakangiti namang sagot ng binata.
“Hindi ba puwedeng lumipat ka na lang ng ibang school?”
“Ano ka ba!” singit naman ni Melrose at pinalo siya sa kamay. “Malaki na ‘yang anak natin. Hindi mo na siya kailangang sabihan pa na parang paslit! Alam na niya ang tama sa mali. Saka sayang naman ‘yung scholarship niya roon kung aalis pa siya.”
“Basta, anak, huwag na huwag ka talagang sasali sa frat, ah? Walang magandang idudulot sa `yo ‘yan! Masisira lang ang pag-aaral mo d’yan. Alam mo noong kapanahunan ko, marami akong kakilala sa iskuwela namin na hindi agad naka-graduate dahil sa mga frat na ‘yan. Ayokong matulad ka sa kanila, lalo na sa nangyari kay RJ. Aral lang ang lagi mong aatupagin,” baling muli ni Mang Jun sa anak. Ganoon na lang ang pag-aalala niya rito dahil nag-iisang anak lang din nila si Daniel.
“Siyempre naman po, Tay! Pramis ko po sa inyo, makakapagtapos po ako na walang bad record,” confident namang sagot nito kaya napanatag na rin siya at ipinagpatuloy ang almusal nila.
KINABUKASAN ng gabi, nagpaalam si Daniel na gagabihin sa bahay ng classmate niya dahil sa project na gagawin nila. Pero ang totoo, nagpunta lang sila sa frat house ng Kappa Delta Upsilon dahil sa gabing iyon gaganapin ang initiation nila.
“Nakapagpaalam na kayo sa parents n’yo, mga par?” sarkastikong tanong sa kanila ni Carlos.
Alam naman nilang hindi papayag ang magulang nila rito.
“Ikaw magpaalam ka kung gusto mo, para hindi ka na palabasin ng nanay mo ng isang taon sa bahay n’yo!” natatawa namang sagot dito ni Aljur.
“Basta kahit anong mangyari walang iwanan mga brad, ah?” singit naman ni Daniel sa dalawa.
Tinapik siya ni Aljur sa balikat. “Ano ka ba! Huwag mong isipin ‘yan. Makaka-survive tayo!”
Tatlo silang magkakasama roon. Siya at ang dalawa niyang kaibigan na sina Aljur at Carlos. Walang kaalam-alam ang mga magulang nila sa gagawin nilang iyon.
Maging si Daniel, walang alam ang parents niya na matagal na siyang nakikipagkaibigan sa mga Spaterion. Nangako kasi ang mga ito na tutulungan siyang magkaroon ng maraming koneksyon at makahanap agad ng magandang trabaho sa kanilang pagtatapos kapag sumali siya roon.
Sabay-sabay silang tatlo na isinalang sa initiation. Una silang binuhusan ng tubig habang umuusal ng ritwal ang tatlong lalaking naka-assign na papalo sa kanila. Nasa loob sila ng isang bodega habang nakapalibot sa paligid ang ibang mga miyembro at officer.
Ilang sandali pa, sabay-sabay na silang pinalo sa likod ng kanilang mga hita habang pare-pareho silang nakahubad at tanging brief lang ang suot.
“I love Kappa!” Isang palo.
“I love Delta!” Isang palo.
“I love Upsilon!” Isang palo.
“I love Kappa Delta Upsilon!” Isang palo na naman.
Nang makarating na sila sa climax, nanatiling matibay pa rin sina Aljur at Carlos. Pero si Daniel, labis na ang panghihina at hindi na halos maituwid ang mga hita. Naliligo na rin siya sa pawis at halos takasan na ng hininga.
Sa isang palo pa sa mga hita niya, tuluyan na siyang natumba kaya pinagpahinga muna siya. Hanggang sa matapos na lang ang dalawang kaibigan niya pero siya ay nasa kalahati pa lang din.
Kahit hirap na hirap na sa mga sugat at bugbog na tinamo, pinilit pa ring tapusin ni Daniel ang buong ritwal para ipakita na malakas siya at hindi mapahiya.
Inabot ng tatlong oras bago natapos ang initiation sa kanya. Ilang beses kasi siyang pinagpahinga dahil sa labis na panghihina niya.
Ngunit kung kailan binabati pa lang sila ng mga kapwa miyembro bilang pag-welcome sa kanila, bigla na lang siyang bumagsak at hindi na kinaya ang labis na sakit sa katawan. May malay pa siya pero sobrang nanghihina na siya at parang gusto na niyang magpadala sa ospital.
Agad siyang dinala sa labas ng mga miyembro. Nagkakagulo pa ang mga ito kung ano ang gagawin sa kanya.
“Dadalhin na ba natin sa ospital?” tanong ng isa.
“Gago! Mainit pa nga tayo sa batas dahil sa nangyari do’n sa anak ni Aling Melba, eh! Hindi natin ito puwedeng dalhin sa ospital baka doon pa tayo mayari!” sagot naman ng pangalawa.
“Eh, ano na lang ang gagawin natin?”
“Bahala na kayo! Basta malayo rito!”
Sa huli, napagkasunduan ng lahat na dalhin na lang sa malayong lugar si Daniel at iniwan sa gilid ng isang puno. Sina Aljur at Carlos naman ay hindi na siya naisipang iligtas pa. Nauna na silang umuwi dahil pare-pareho ring natakot sa nangyari at ayaw nilang madamay kung sakaling magkalaglagan.
Sa nagdidilim na diwa ni Daniel, biglang sumagi sa isip niya ang sinabi niya sa mga kaibigan kanina habang nakatanaw sa bilog na buwan: “Basta kahit anong mangyari walang iwanan mga brad, ah?”
KINABUKASAN, ibinalita kina Mang Jun at Melrose ang nangyari sa anak nila. Agad silang sumama sa mga tanod para puntahan ang lugar kung saan ito natagpuan. Nakipagsiksikan pa sila sa mga taong nagkukumpulan doon.
Ganoon na lamang ang panlulumo nila nang makita ang bangkay ng kaisa-isa nilang anak. Bugbog-sarado ito, naliligo sa sariling dugo at itim na itim ang likod ng mga hita. Base sa hitsura ng katawan nito, agad nilang nahulaan na hazing ang ikinamatay nito.
Halos maglumpasay si Melrose sa lupa habang pinagmamasdan ang anak. Mahigpit nitong niyakap ang bangkay ng binatilyo habang patuloy ito sa pagtangis.
“Danieeeeel! Anak kooooo!” hagulgol ng babae habang nanginginig ang buong katawan sa labis na emosyon.
Si Mang Jun naman ay sobrang na-shock sa nangyari. Hindi niya alam kung ano ang mararamdaman niya. Matapos siyang pangakuan ng anak na hindi ito sasali sa ganoong samahan, ngayon ay matatagpuan na lang nila itong wala nang buhay dahil din sa fraternity.
Ni hindi na nagawang tumulo ng mga luha niya. Pinangunahan na siya ng pagkawala ng malay kaya pati mga tao ay nataranta sa kanya at pilit siyang inalalayan.
Gumuho ang mundo ng mag-asawa nang umagang iyon. Hindi nila akalain na ang unico hijo nilang si Daniel na may mataas na pangarap pa ang susunod na mabibiktima ng hazing na nauuso ngayon sa lugar nila.
PAGKATAPOS maibutones ni MG Cerino ang long sleeve na kanyang panloob, sunod niyang isinuot ang black fur coat na iniregalo sa kanya ng isang kaibigan. Pinagmasdan niya ang sarili sa salamin para makita kung bagay iyon sa kanya.
Nang magustuhan niya ito, lumabas na siya ng silid at nagbalik sa opisina niya. Naabutan naman niya si Valiento Garcia na nakaupo sa sofa at tila kararating lang. Wala kasi ito kanina noong abala siya roon.
"Saan ka galing?" tanong niya rito at nagbalik sa lamesa niya.
"May pinuntahan lang kami ni Logan kanina. Ikaw, saan ka galing?" Sabay pagpag nito sa suot na pulang Kimono.
"Ano'ng ibig mong sabihin na saan ako galing? Wala naman akong mga appointment ngayong araw kaya dito lang ako maghapon sa opisina ko."
"Kaya pala wala kang alam sa mga nangyayari. Masyado kang nagpapakaabala sa opisina mo kahit wala ka namang importanteng ginagawa."
Nag-iba ang timpla ng mukha ni MG Cerino. "Ano na naman ba ang problema mo at ganyan na naman ang tinig ng iyong bibig, Valiento?"
"Kailan ka ba babalik sa frat house? Kailan mo haharapin ang mga junior natin? Nagiging pasaway na ang iba sa kanila. Hindi na nila sinusunod ang mga sagradong patakaran natin. Nakapatay na naman sila at sa sobrang katangahan ng iba, tinapon lang nila sa tabi ng isang puno at hindi man lang nag-effort gumawa ng libingan. Kailan mo ba bibigyan ng disciplinary action ang mga pasaway na Spaterion na 'yan? Sinisira na naman nila ang imahe natin sa publiko!"
Napatayo sa kinatatayuan si MG Cerino. "What do you mean? May bago na naman silang napatay? Bukod doon sa RJ na 'yon?"
Tumitig lang nang malamig sa kanya si Valiento. "Ang napatay nila ngayon ay 'yung nag-iisang anak nina Mang Jun at Aling Melrose. Isa rin siya sa mga scholar natin sa Vanguard."
Nagulat siya. "Si Daniel? S-sumali siya sa atin?"
"Ano pa nga ba? Kaya bago pa tayo masira uli sa publiko, gawan mo na ng paraan para pagtakpan ito, Assante! Huwag mo nang hintayin na mabalita na naman tayo!"
"Why are you so worried? Ilang beses na ba tayong nabalita at na-viral dahil d'yan? We're still standing and kicking! Thanks to our brother Senator Basco for protecting us. Kaya hindi mo na dapat pinoproblema 'yan. Siguradong matutulungan ulit tayo ni Senator dito!"
Naputol ang pag-uusap nila nang tumunog ang telepono niya. Agad niya itong sinagot. "Hello?"
"Master! Kailangan po namin kayo rito!" Naka-loud speaker ang cellphone niya kaya dinig sa buong silid ang boses ng lalaki.
Boses ni Dino ang narinig niya.
"What's the problem, Dino? Why are you calling me in my personal number? Numero ko ito sa kumpanya! Hindi ka dapat tumatawag dito!"
"Sorry po! Natataranta na po kasi kami, eh! Andito po ngayon si Mang Jun! 'Yung tatay ni Daniel! Nagwawala po!"
"Ano?" Parehong nagulat sina MG Cerino at Valiento.
"Hinahanap po kayo, Master! M-may dala po siyang itak! Naawat na po namin siya pero ayaw niya talagang umalis dito. Hindi raw siya aalis hangga't hindi kayo nagpapakita."
"Iyan ang sinasabi ko sa `yo!" sigaw ni Valiento sa kanya.
Agad naman niya itong tinalasan ng mata para matahimik. Saka niya ibinaba ang tawag at niyaya itong sumama sa kanya.
Pagkapunta nila sa frat house, naabutan nga nila si Mang Jun na nanggugulo sa likod ng bahay. Kahit nasa malayo pa siya, dinig na niya ang sumisigaw nitong boses na galit na galit at parang lalamunin siya nang buhay.
Hinarap nilang dalawa ni Valiento ang lalaki sa likod ng bahay. Pinapasok naman agad niya ang mga miyembro sa loob at sinabing huwag na silang makinig sa usapan.
Nang silang tatlo na lang ang matira sa harap ng gate, doon pa lang nilapitan ni MG Cerino ang lalaki.
Muli namang itinaas ni Mang Jun ang hawak nitong itak sa kanya. "Hayop ka, MG Cerino! Malaki ang naging respeto naming lahat sa `yo, alam mo 'yan! Alam mo rin kung gaano kabait at kahusay ang anak ko sa loob ng iskuwelahan! Bakit mo siya hinayaang mapatay sa initiation n'yo? Bakit wala kang ginawa? Hindi ba't tuwing may initiation kayo, dapat kasama kayong lahat na mga officers para nababantayan n'yo ang mga miyembro n'yo? Hindi ba kayo nakukunsensya sa mga taong namamatay sa hazing ninyo?! Sa mga pamilyang naiiwan nila at nauulila dahil sa inyo!" Gigil na gigil ang boses nito at halos higupin siya ng talim ng mga mata nito.
"Huwag mong pinagtataasan ng boses si Master MG! Wala kang karapatang gumawa ng eskandalo rito!" sigaw naman dito ni Valiento.
"Hoy ikaw! Huwag kang makialam dito! Hindi ikaw ang kausap ko, putang ina mo!" Saka ito muling humarap sa kanya. "MG Cerino! Bakit mo hinayaang mapatay ang anak ko! Bakit mo hinahayaang may mamatay sa mga initiation ninyo! Napaka-irresponsable ninyo! Mga wala kayong kuwenta! Ang dapat sa mga grupo n'yo binubuwag! Dapat nga talaga ma-demolish na ang fraternity rito sa bansa para mawala na kayong mga sumisira sa buhay ng mga inosenteng estudyante!"
Akmang isasaksak na nito sa kanya ang itak pero mabilis niyang nadukot ang baril sa bulsa at pinaputukan ang kamay nito. Sa lakas ng impact ay nabitiwan ng lalaki ang itak at napaluhod ito sa labis na sakit.
Nangati ang mga tainga niya sa pagtangis nito kaya agad niya itong kinaladkad papasok at isinarado ang gate. "Saan ka kumuha ng lakas ng loob para sumugod dito, Mang Jun! Kilala mo naman kung sino ang kaharap mo 'di ba? Hindi ka na dapat nagdala ng itak dito! Nilalagay mo lang sa alanganin ang sarili mo!"
"Bakit!" sigaw nito sa kanya habang rumaragasa ang luha sa magkabilang panig ng mukha. "Ano'ng gagawin mo! Papatayin mo rin ako? Lalo mo lang pinatunayan na walang kakuwenta-kuwenta at walang kamodo-modo ang kapatiran n'yo! Magsara na kayo kung puro patayan lang ang nasa isip n'yo! Isa kayong malaking kahihiyan sa lahat ng mga kapatiran sa mundo!"
Kung anu-anong pang-iinsulto pa ang lumabas sa bibig nito. Hindi na nakapagpigil si Valiento na nasa likuran niya. Narinig na lang niyang hinugot nito ang espada sa bulsa at mabilis na pinatama sa leeg ng lalaki.
Bahagyang nanlaki ang mga mata niya nang makita kung paano gumulong ang ulo nito sa paanan niya. Sa muli pa nitong pagwasiwas sa sandata, nahati naman sa dalawa ang napugot na ulo. Doon pa lang, wala na talaga itong pag-asang mabuhay pa.
Dahan-dahang ibinalik ni Valiento sa bulsa ang Katana nito at lumingon sa kanya.
"Ipaligpit mo na rin 'yung asawa nito para wala nang makapagsalita pa. Hindi na dapat ito makarating sa media. Huwag na rin nating pahirapan si Senator Basco dahil may sarili rin siyang issue na kinakaharap ngayon. Gamitin mo ang sarili mong diskarte, Assante!" tila sermon nito sa kanya kahit mas matanda siya ng dalawampu't dalawang taon dito. 59 na siya, 37 naman ito.
Kanina pa kumukulo ang dugo niya sa mga inaasal ni Valiento. Kung umasta ito parang mas matanda pa sa kanya. Pero hindi na niya ito nagawang patulan nang talikuran siya nito at pumasok na rin sa loob ng frat house. Naiwan siyang nakatunganga sa harap ng bangkay ni Mang Jun na walang ulo.
ISANG lalaki ang kasalukuyang bumubuga ng mabibilis na suntok sa isang punching bag. Naka-topless lang siya at nakasuot ng black pajamas. Sa bawat lipad ng kanyang kamao, nagtatalsikan ang pawis sa kanyang maugat at batu-batong katawan.
Pagkatapos niyang mag-ensayo, naupo siya sa isang tabi at pinunasan ng sando ang pawis sa kanyang katawan.
Biglang dumaan ang isa sa mga kasamahan niya na nagsusuot din ng gloves sa mga kamay. “Ready ka na sa laban mo bukas, p’re?”
“Oo, p’re. Manonood ka ba?”
“Siyempre, aba! Wala akong pinapalampas sa lahat ng mga laban mo,” sagot nito sabay tawa. Naputol lang ang pag-uusap nila nang makalabas na ito sa pinto.
Naisipan ng lalaki na buksan ang cellphone niya. Isang balita ang unang bumungad sa news feed niya. Tungkol na naman sa panibagong biktima ng hazing sa isang lugar sa Maynila.
Nang mabasa niya ang pangalan ng fraternity na involve sa pangyayaring iyon, muling nagkuyom sa galit ang kabilang kamao niya.
TO BE CONTINUED…