Chapter 6//revised version
»»
"Rusty.."
Para akong natulos mula sa kinatatayuan ko ng makita si Rusty sa loob ng kwartong tinutuluyan ni Jaxon. Humarap ito sa akin matapos kong itanong kung anong ginagawa niya sa bahay naming mag-asawa. Hindi ko alam kung paano siya nakapasok. Binalot muli ng kaba ang dibdib ko ng tumayo ito at akmang hahakbang palapit sa akin. Umatras ako ngunit patuloy lamang siya sa paglapit. 
"Hindi ko alam na mauunahan pala kitang makauwi." Kalmado lamang ang boses niya habang sinasabi iyon sa akin. Pero takot ang nararamdaman ko. Takot dahil alam kong mag-isa lamang ako sa bahay at walang laban sa kanya. Lalaki siya at alam naman ng lahat ang lakas ng isang tulad niya. 
"Anong ginagawa mo rito?" 
Lhaurize show some bravery. 
Pilit kong nilalakasan ang loob ko habang kaharap ko siya. Hindi dapat ako magpakita ng takot sa kanya dahil mas makakampante siya na kaya niya ako. 
"Dumaan lang naman ako. Relax. Wala akong masamang balak."
Walang masamang balak pero pumasok sa loob ng bahay nang walang paalam? 
"Paano ka nakapasok?"
"Hmm.. let's say, I know some strategy of lockpicking."
"Get out. Please."
Stay calm Lhaurize. Huwag mong ipakitang natatakot ka sa kanya. Please. 
"I smell some fear. Is that coming from you?"
Gone the calm and friendly Rusty Montelibañez. Ibang Rusty ang nakikita ko ngayon at hindi iyon maganda. 
"Please Rusty. Just leave." Mariin kong wika sa kanya. Mula sa kinatatayuan ko ay dahan-dahan akong naglakad paatras, pababa sa hagdan. Kailangan kong makalayo at makahanap ng pwedeng maging pandepensa kung sakali mang may gawin siyang hindi maganda. 
"Not so fast Lhaurize. Let's have a tea first and then I'll leave if you want."
"Kailangan ko ng magpahinga Rusty. Please. Leave this house."
"What if I don't? I want to stay here. With you."
"I think he likes you. He didn't mind if you are already married."
Right Sebastian. He likes me. 
Napapikit ako matapos makaramdam ng biglaang pagkahilo. 
Sinubukan kong humawak sa railing ng hagdan ngunit dumulas ang kamay ko na naging dahilan para tuluyan akong mawalan ng balanse at mapaupo. 
"Lhaurize!" 
Naging blurred ang paningin ko ngunit hindi ako pwedeng magkamali sa boses na narinig ko. Nagdilim ang paningin ko hanggang sa nawalan na ako ng malay. 
At alam kong bago ako panawan ng ulirat ay ang pamilyar na boses na iyon ang narinig ko. 
"She's stable and everything is fine. You don't need to worry, her baby is in good condition. Malakas ang kapit ng anak niya."
Nagising na lamang ako na purong kulay puti ang paligid ko. May dextrose na nakakabit sa kamay ko at kung ano pa mang inilagay sa akin ng doktor.  Hindi ko mawari kung anong klaseng gamot ang naamoy ko. Halo-halo at masakit sa ilong para akong nahilo dahil sa amoy. 
"You're awake." Dahan-dahan kong nilingon ang boses na iyon. Mula sa pinto ay naglakad palapit sa akin si Sebastian. Tama kayo. It was Sebastian. Hindi kay Jaxon ang boses na narinig ko kaninang bago ako mawalan ng malay. At hindi ko na inaasahan pa ang bagay na iyon. Si Jaxon darating para sa akin? Halos isumpa na niya ang pagiging asawa ko sa kanya, nanaisin pa ba niyang iligtas ako kay Rusty? 
"Kumusta ang pakiramdam mo?" tanong niya sa akin. Umupo sa tabi ng hospital bed si Sebastian at may inilapag na isang basket ng prutas. 
"I'm good.." mahinang bulong ko ngunit alam kong narinig niya iyon dahil tipid siyang ngumiti. 
"That's great."
"Ano bang nangyari? I mean, bakit nakarating ako dito? Si Rusty? Nasaan siya?" Sunud-sunod na tanong ko kay Sebastian. Tinangka kong bumangon ngunit nakaramdam muli ako ng pagkahilo kaya minabuti kong mahiga na lang ulit. 
"Rusty is nowhere to be found nang dumating ako. Pero alam kong nandoon na siya bago pa man ako bumalik sa bahay niyo."
"Sigurado ka? Paano siya nakalabas?"
"That.. I have no idea. Dumating ako sa bahay niyo na wala na siya roon. Hindi ko na tinangka pang hanapin si Rusty dahil mas inuna kita. At isa pa.." Tumigil siya sa sinasabi at tila nag-alangan pa kung itutuloy ang sasabihin. 
"Seb?"
"Lhaurize... the doctor told me that you're pregnant."
Mabilis na naglandas ang mga luha sa pisngi ko ng marinig ang sinabi ni Sebastian. Magkahalong kaba at takot sa nalaman. Kaba dahil hindi ko alam kung paano ko maaalagaan ng tama ang bata sa sinapupunan ko. Takot sa kaalamang wala si Jaxon at hindi ko alam kung tatanggapin ba niya ang anak namin. 
"Masaya ka ba kaya ka umiiyak?"  
Umiling ako sa tanong niya. Hindi ko masabi ang totoo. Everyone knows that I have a perfect marriage with Jaxon Dela Vega. Pero isang malaking palabas lamang ang lahat ng iyon. 
"Lhaurize are you okay?"
"I-I'm fine."
"Take a rest. I'll talk to your doctor and later on I'm gonna call your husband to tell the good news-"
I cut him off. 
"Please don't.. I mean, ako na ang tatawag sa kanya. Gusto ko siyang sorpresahin," pagsisinungaling ko kay Sebastian. Alam kong hindi siya kumbinsido sa sinabi ko ngunit marahan siyang tumango bago nagpaalam na lalabas muna. 
Naiwan naman akong balot pa rin ng kaba at takot. Sobrang bilis ng tibok ng puso ko. Gustuhin ko mang magsaya pero hindi ko alam kung papaano. Magiging masaya ba si Jaxon kung malalaman niya ang tungkol sa pagkakaroon niya ng anak sa akin? Pananagutan ba niya ang bata? Babalik ba kami sa dating kami? Magbabago na ba siya?
Napakaraming tanong ang pumapasok sa isip ko na hindi ko masagot ng tama. Namalayan ko na lang na lumipas na isang  oras nang pumasok si Sebastian na kasama ang isang babaeng doktor. Doctor Senaida Castillejos. 
"Kumusta ang pakiramdam mo iha?" She asked me. The old doctor has a small mole on the right side of her cheek. She looks strict but there was a glint of happiness on her face. 
Mabuti pa siya.
"You are blessed to have two angels inside you. Malakas ang kapit ng mga anak mo sa'yo. I just want to remind you to take care of yourself. Iwasan ang stress iha, okay ba? And besides mukhang maaalagaan ka naman nang maayos ng asawa mo."
Napatingin ako kay Sebastian na nahihiyang tumingin sa doktora at akmang itatama ang sinabi nito. Inakala siguro na si Sebastian ang asawa ko. 
Sa ilang minutong pag-stay ng doktor sa kwarto ko ay isang linya lang ang tumatak sa isip ko. 
'You are blessed to have two angels inside you.'
Kambal ang anak namin ni Jaxon.