Kabanata 6
Nahigit ko ang hininga at paubo-ubo akong bumangon mula sa pagkakahiga. Pakiramdam ko ay tumakbo ako ng pagkalayo-layo dahil sa panghihina at panlalambot. Alam kong napapalibutan ako ng mga tao pero hindi ko naman makita ng buo ang kanilang mga mukha. Pakiramdam ko rin na parang nabibingi ako dahil wala rin akong marinig sa kanila kahit sabay-sabay silang nagsasalita.
Doon ko napagtanto na nasa gilid na ako ng pool at buhay pa ako! Oh my gosh! I'm alive! Hindi ako namatay! Akala ko mamamatay ako bilang diwatang walang achievement!
May tumulong sa akin na tumayo at doon ko napagtanto na umagaw ako ng atensyon ng mga tao. Gusto ko mang nagdiwang dahil pakiramdam ko ay isa akong artista na pinagkakaguluhan subalit sadyang gulat pa rin ako sa nangyari sa akin.
"Ayos ka lang ba Inday? Grabe! Nataranta talaga kami kasi akala namin hindi ka na marerevive ni señorito! Naku! Hindi namin alam na hindi ka marunong lumangoy at ang tagal mo na sa ilalim kaya wala agad sumagip sa iyo! Buti na lang talaga at nasa pool si señorito at iniligtas ka," manghang pagku-kwento sa akin ni Hazel.
Dumeretso kami sa maid's quarter at doon ay naligo ako at nagpalit ng damit.
Habang naliligo ako ay hindi ko maiwasang isipin kung sino ang sumagip sa akin. Señorito ang pagkakabanggit sa akin ni Hazel at iniisip ko kung sino si Señorito?  Amo ba namin siya? O isa sa mga guest? Hays, matanong na nga lang si Hazel mamaya.
Matapos maligo ay lumabas na rin ako ng kwarto at pumunta sa room ng mga bata. Sinabihan ako ni Hazel na magpahinga raw muna kahit sandali saka ako magtrabaho pero hindi ako sumunod dahil mababagot lang ako kapag nanatili sa loob ng kama. Mas gugustuhin ko pang bantayan ang mga bata at pagalitan sila. Hah! Akala nila nakalimutan ko na ang pagta-traydor nila sa akin? Hindi ano! Makakatikim talaga sila sa akin ng pisil sa pisngi! Hehe.
Pagpunta ko sa kwarto ng mga bata ay nagulat pa ako ng maabutan ko si Manang B at si sir Ylton.
"Ano Inday, ayos ka lang ba? Ano ba naman kasing ginagawa mo sa baba eh hindi ka naman doon nakatoka. Muntikan ka na tuloy malunod." Lumapit sa akin si Manang B at agad akong umatras kasi akala ko hahampasin niya ako ng pamaypay.
Pero nagulat ako ng hawakan ako sa mga braso ni Manang B at hinila para yakapin. Hindi ko alam pero kinilabutan ako sa ginawa niya. Kasi naman mas nakakatakot pala ang yakapin ni Manang B! Natatakot akong mapisa sa sobrang higpit ng yakap niya! Huhuhuhu. Anong akala niya sa akin? Pigsa? Tigyawat? Na kailangang pisain? Huhuhu.
Pilit akong umalis sa yakap ni Manang B sa pamamagitan ng pagtulak sa kanya at saka lang ako nakahinga ng maluwag ng lumayo siya.
"Are you really alright Inday? I think you should rest for today. Let Hazel assist my siblings for now," utos ni Sir Ylton na agad kong inilingan.
"Hindi na po sir Ylton! Kayang kaya ko namang alagaan ang mga bata hehe. Ayos lang naman po ako. Maliit na bagay lang naman ang malunod hehehe."
"Its not a small thing Inday. You almost died!" seryosong sabi ni sir Ylton.
Kumunot ang noo ko. "Maliit na bagay lang talaga ito sir Ylton. Kasi kung malaking bagay ito, headline na sana ako sa mga television at radio hehe."  Tama naman ako hindi ba? Malaking bagay ang pagkalunod ko kung malalaman at pag-uusapan ng lahat pero kung hindi naman, maliit na bagay lang iyon hehe.
"I think she's not yet okay. Is there a possibility that her brain suffer due to the accident?" sinamaan ko ng tingin si Sylvester dahil sa sinabi niya.
"Ayos na ayos lang talaga ako! Kayang-kaya ko pa ngang mag-jumping rope eh! Kaya ko ring tumambling! Hindi ako madaling mapapahamak kasi isa akong diwata," pilit ko pa.
"Mukhang ayos na ayos na talaga siya hijo. Lutang na naman ata eh. Balik ka na sa baba at baka hinahanap ka na ng mga bisita mo," ani Manang B.
"Sige po Manang."
Nang makaalis si sir Ylton ay nilingon naman ako ni Manang B. "Hoy Inday! Alam ko kung anong ginawa ninyong tatlo ng mga bata! Nahuli ko ang mga bata sa baba at agad kong inakyat rito bago pa makita ng mga kapatid. Naku! Pasalamat ka at hindi ko na sinabi pa kay Ylton ang tungkol doon dahil baka napagalitan ka pa. Sa susunod, huwag na huwag mong kukunsintehin ang mga gusto ng kambal dahil madalas iyon pa ang nagiging dahilan kung bakit sila napapahamak! Gaya nga niyang nangyari sa iyo! Kaya huwag na huwag niyo ng uulitin maliwanag ba?"
Napasimangot naman ako sa sinabi ni Manang B. Bakit ba ako lang ang pinapagalitan niya? Dapat yung mga bata rin kasi hindi nila ako sinunod. Hindi sana ako napahamak kung hindi nila ako tinakasan! Ay hindi. Walang kasalanan ang mga bata. Ang may kasalanan ay yung humawak sa mga paa ko! Oo nga pala. Hindi ko pa nakumpronta kung sino ang humawak sa paa ko! Pero wala naman akong nakitang tao kanina ng lumubog ako sa tubig.
Huhuhu. Hindi kaya shokoy ang humawak sa paa ko kanina? Akala niya ba sirena ako kaya hinawakan niya ako sa paa para makasigurado? Huhuhu. Pati ata shokoy napagkakamali akong ibang tao! Sabi ng diwata ako eh. Dapat siguro maglagay na ako ng karatula sa leeg na may nakasulat na, 'Inday-ang diwata ng kagubatan'. Edi sana hindi ako napagkakamalan ng kung sino ng kung ano-ano!
"Hoy Inday nakikinig ka ba?!"
"Opo Manang B! Maglalagay na ako ng karatula sa susunod para hindi na ako mapahamak pa," mabilis kong sagot. "kahit yung kambal lalagyan ko na rin Manang B ng karatula sa leeg. 'Sylvester-Ang cute pero supladong bubwit' at 'Calyster-Ang cute pero makulit na bubwit'. Para hindi na kami mapahamak hehe," kumakamot sa ulong dagdag ko pa.
Nagulat na lang ako ng hampasin na naman ako ni Manang B ng pamaypay sa braso. huhuhu. Sinasabi ko na nga ba at hindi siya nagbabago eh. Mapanakit pa rin si Manang B!
"Masisiraan ako ng bait sa 'yo Inday! Maiwan ko na nga kayo riyan!" Sabi ni Manang B at lumabas na rin ng kwarto ng kambal. Nasundan na lang namin siya ng tingin.
Naguguluhan ako sa sinabi ni Manang B. Masisiran daw siya ng bait eh kahit kailan naman ay hindi siya naging mabait kasi nga lagi niya akong hinahampas ng pamaypay. Dapat ang sinabi niya ay, 'masisiraan ako ng sama!' Baka matuwa ako kasi babait na siya hihihihihi.
At mabalik tayo sa kambal. Nilingon ko sila at binigyan ng masasamang tingin. "At kayo naman, bakit kayo umalis sa halamanan ng walang paalam ha?!" sita ko sa kanilang dalawa, "akala ko nahuli na kayo ni sir Ylton!" dagdag ko pa. Inis.
"We saw kuya Ylton coming in our way!" Dahilan ni Sylvester.
"Yes! And Nanny Inday, we tell the butterflies and the ants to tell you that we change our location. Hihi," ani pa ni Calyster na ngiting-ngiti tapos nagbulungan pa silang mag-kambal.
Nagsalubong naman ang mga kilay ko.  Aha! Ang mga paro-paro at langgam pala ang may kasalanan ah! Hindi nila ipinaalam sa akin na nag-iba ng lugar ang kambal! Makikita nila. Magtutuos kaming tatlo!
"Nanny, where are you going? You need to stay here just like what kuya Ylton command." Sylvester.
"Babalik agad ako kids! Kakausapin ko lang at pagagalitan ang mga paru-paro at langgam! Huwag kayong lalabas at magagalit na talaga ako! Intiendes?!"
Naku! Humanda talaga sa akin ang mga paru-paro at langgam na mga iyon! Matitikman nila ang galit ng isang diwata!
...
Sa sumunod na araw ay magkakaroon na naman ng panibagong party. Kaibahan kahapon na pool party, ngayon naman ay simpleng party na lang sa ballroom ng mansyon. Nag-set up ng malaking speaker, party lights, mga mesa at kung ano ano pang party na ngayon ko lang din nakita.
Syempre tumutulong ako sa pag-aayos sa ball room. Natutuwa nga ako kasi another first time ko na namang makasali sa ganitong party. 'Yong party ng mga mayayaman! Ang mas ikinatuwa ko pa ay binigyan ako ng bagong trabaho ni sir Ylton bilang waitress naman. 9 onwards kasi ang party mamaya eh tulog na rin naman ang kambal noon kaya pwede na akong sumali sa party ng mayayaman! Hihihihi.
"Oh, kids ha? Dapat matulog na kayo mamayang 9 dahil may darating na mga multo, tikbalang, manananggal, alien, at mga engkanto mamaya. Mga bata pa kayo kaya hindi niyo pa pwedeng makita ang mga mangyayari sa baba," bilin ko sa kanila. Nandito kami ngayon sa kwarto ng kambal.
Ngumuso si Calyster habang nakasimangot. "As if we have other choice. Kuya Ullyses will be mad if we push our wants." 
"Kaya nga! Mas matakot kayo sa mga kuya niyo dahil sila ang hari ng mga maligno! Kayo, mga tiyanak pa lang. Magpalaki muna kayo para naman makasali na rin kayo sa mga party okay?" nakangiting bilin ko pa. Buti na lang talaga at diwata ako hehe.
"Why are we talking about creatures? You're really insane, Nanny," umiiling na komento ni Sylvester bago umakyat sa sariling kama at kinuha ang tablet niya.
Napasimangot ako sa sinabi ni Sylvester. "Wala akong panahon makipag-debate sayo ngayon Sylvester kaya sorry ka na lang." Nilingon ko naman si Calyster na nanatiling nakasimangot habang nakatingin sa akin. "Bakit ka ganyan makatingin Calyster?" takang tanong ko.
Nagulat ako ng irapan niya ako at sabay talikod at takbo papunta sa kama niya. Narinig ko pa ang bulong niya na, "I really can't believe that kuya did that..." Hindi ko naman naintindihan kaya ipinagsawalang-bahala ko na lang.
Lumabas na rin ako ng room ng mga bata kalaunan para pumunta sa kusina at makatulong kay Manang B sa paghahanda ng iba pang kakailanganin sa party mamaya.
Grabe talaga ang mga mayayaman ano? Kapag naisipan nilang magpa-party ay nagagawan agad nila ng paraan kasi may kakayahan sila. Sa lugar namin, kung may gusto kaming ihandang party, halimbawa, Christmas party na imbitado ang lahat sa amin ay nagsusulisit pa ako sa bawat bahay para kunin ang mga ambag. Hehe. Ako kasi ang laging naa-assign sa pagsusulisit kasi nga kilala ako ng lahat! Syempre kilala ko rin ang lahat ng mga kapitbahay namin at lahat ng kasuluksulukang daan ay alam ko.
May times pa nga na ako na ang humahabol sa aso imbis na ako ang habulin eh hehehe. Minsan naman parang bahay ko na lang yung mga bahay sa lugar namin kasi dere-deretso ako ng pasok hehe. May times din syempre na nakaka-encounter ako ng mga masusungit na kapitbahay lalo na yung mga anak nilang kaedaran ko na hindi ko kasundo, edi ginagantihan ko rin ng pagsusungit hehe. Sinasabihan ko lagi ng, "Umalis ka nga sa harapan ko at baka isumpa kita! Diwata ako ng kagubatan akala mo ha. Baka gusto mong isumbong kita sa nanay mo." With matching laki-laki ng mata hihihi.
Syempre kakampi ko kaya ang mga magulang ng mga may inis sa akin hehe. Hindi kasi sila makapalag kasi nga alam ko ang mga sekreto nila at kapag sinabi ko iyon sa mga magulang nila, malalagot sila hehe.
At syempre, kapag natupad ang party na pinaghandaan namin, kahit hindi iyon kasing-bongga ng mga party na pangmayaman, alam ko naman na masayang-masaya kami sa pagtatapos nito.
At syempre ulit, iba pa rin ang party ng pangmayaman kaya nga ngayon pa lang ay excited na ako sa magaganap mamaya hihihi. Bukod sa hindi na ako malulunod pa kasi wala namang pool, wala rin akong babantayang makukulit na bata hehe.
Pagdating ko sa kusina ay nakita ko si Manang na inilalabas yung mga baso gaya ng shot glass, wine glass, mga serving tray na tingin kong gagamitin namin mamaya.
"Ako na riyan, Manang B," wika ko at kinuha mula sa kamay ni Manang B ang gawain at ako na ang nagpatuloy sa pagpupunas.
"Manang B, nakadalo ka na ba sa party ng mga mayayaman?" curious kong tanong. Siguro naman nakadalo na si Manang B ano? Grabe naman kung hindi pa. Huwag niyang sabihing inalay niya lang ang buong buhay niya sa paninilbihan sa mga Montecillo? Kawawa naman siya kung ganoon. Mukhang dinaig pa siya ni Dora na nalibot na ata ang mundo. Dinaig pa siya ni Lily, Tuck at si Mingming ng wander pets na nakapunta na rin sa ibat-ibang bansa.
"Syempre naman. Anong akala mo sa akin? Old fashion? Syempre noong kapanahunan ko ay nakahiligan ko ring magpunta sa mga party sa bar, mga disco at kung ano-ano pa! Kasama ng mga kaibigan at barkada. Iyon ang isa sa mga pangyayari na dadaan sa ating mga alaala at mahihiling natin na mabalikan kahit sandali."
"Yiieee Manang B! Hulaan ko, kasama mo sa party ang iyong nobyo ano? Kasi gusto mong balikan ang mga alaala ng kahapon." Hihihi. Sus! Kunwari pa itong si Manang B eh.
"Gaga! May sinabi ba akong nobyo? Sabi ko kaibigan at mga kabarkada!"
"Ay, broken hearted ka kung ganoon Manang B? Kung sabagay. Dapat alam mo na agad na kapag nagka-nobyo ka ay maghihiwalay rin. Wala naman kasing permanente sa mundo." komento ko.
"Hay naku bata ka! Ang bata mo pa para ganyan mag-isip! Kung makapagsalita ka ay parang ilang beses ka ng nasaktan ng mga lalaki. Huwag ganoon Inday," sermon ni Manang B na ikinakunot ko lang ng noo.
"Hindi naman lalaki ang tinutukoy ko Manang B! At ang mga nananakit lang naman sa akin ay ikaw Manang B! Pati si Inay. Pati yung kambal. Yung mga kapitbahay namin! Inaaway niyo akong lahat kaya nga simula noon, pinangako ko na sa sarili kong hindi ako magbo-boyfriend!"
"At anong connect naman ng pagboboyfriend mo sa pananakit namin? Huwag ka ngang baliw diyan! Ewan ko sa iyo Inday, nawawala ka na naman sa sarili mo!" umiiling na sabi ni Manang B at lumabas na ng kusina.
Naiwan akong nakasimangot habang padabog na pinupunasan ang mga tray. Tama naman kasi ako. Dahil sa pananakit nila, naisip ko na hindi na ako magbo-boyfriend.
Kasi ngayon ngang napalapit na sila sa akin at kapag inaaway nila ako ay nasasaktan ako ng medyo slight, paano pa kaya kapag boyfriend ko na?  Baka kapag sinaktan niya ako ay hindi ko na magawang magpatawad pa. At ayokong dumating ang araw na iyon sa akin.
Madalas ko pa namang nababasa sa mga story book na kapag ang mga diwata ang nagdamdam, umaabot hanggang kalangitan. Nagdidibdib at napupuno ng galit at pagkamuhi. Kaya naghihiganti! Huhuhu. Ayokong matulad sa kanila. Ayokong maging kahit anong bulaklak na bigla na lang tutubo sa kung saan dahil sa naging kaparusahan at mababasa na lang natin bilang alamat! No way!
...