Dedicated to: SanchJaz
"Ms. Valei, someone finding you, he's waiting outside."
I lift my head's up and take a glance at my classmate who said someone is finding me.
Inilapag ko muna ang ballpen na hawak ko at sinara bahagyan ang sketchbook na nasa aking lamesa bago inayos ang aking pagkakaupo bago tumayo at maglakad palabas ng pintuan para harapin ang naghahanap sakin. I'm not expecting anyone, dahil wala naman akong mga ka-close dito.
Some of the student here at Yudai- High is giving me the stares that saying that 'they don't like me and i did something wrong to them". Lalo na ng mga nag punta at nag cheers sa volleyball illumination round last year.
Nang makarating ako sa labas ng classroom wala akong nakitang ibang tao roon maliban sa mga kaklase ko at mga taga ibang section.
" H-hello, are you....Fierra Valei, from 2nd year A-class?" lumingon ako sa pinanggalingan boses na iyon at bumungad sa akin ang hindi pamilyar na pagmumukha at ngayon ko lang nakita sa tana ng buhay ko. And to my surprise, the way i scanned him i noticed that he was a volleyball player. I know it based on the jersey he was wearing right now.
"Yes, its was obvious, what do you need from me?" Agad na tanong ko rito. Its not that I'm being rude or what. I'm just little curious why there's a volleyball player from the boys team that finding me.
Pinagmasdan ko lang ito habang hinihintay ang susunod niyang sasabihin. Hindi naman nangangain ang presenya ko pero sa itsura niya ngayon parang maiihi na siya sa kaba habang nakatingin sa sahig habang nilalaro ang mga daliri nito.
Binaba naman nito ang kanyang kamay at biglaang tumayo ng matuwid.
Halos mapatalon na ako sa gulat nang biglaan nalang itong yumuko na naging sanhi para makuha ang attention ng mga studyante sa palapag na ito.
"Please join our practice match!" pasigaw nitong pakiusap dahilan para mas magbulong-bulungan pa ang mga studyante, pati mga nasa loob ng classroom nagsilabasan ang mga ulo sa mga bintana. Maging mga studyanteng walang pake at patuloy lang sa paglalakad sa hallway ay napatigil sa paglalakad at lumingon saamin. Some of them are sharing gossip. Na tila ba kami ay mga artista.
'keso daw bakit?"
I used to ignore those things that happening in me but today is different.
They are giving me pressure, dahil nakatingin sila sa amin. They aren't talking but I can sense their desire to seek my answer.
"I don't want to..." Mahinahong tugon ko sa kanya. Inaasahan ko na ang paglukot ng kanyang mukha tulad ng ginagawa natin sa mga papel na itinatapon natin.
Hindi dahil ayaw ko. Meron sa sarili ko na nagsasabing paunlakan ko sila, pero meron din sakin ang nagsasabi na huwag.
Tipong aalis na sana ako ng hawakan nito ang laylayan ng uniform ko. Kaya naman wala akong nagawa kundi lingunin ito.
"Please, ate, ang sabi ni coach sa akin wag daw ako papasok sa volleyball gym ng Yudai hanggat hindi kita napa-papayag." paliwanag nito sa akin. Nakonsensya tuloy ako.
Napabuntong hininga ako ng malakas dahilan para i-angat nito ang kanyang ulo at tiningnan ako ng may halong pangungumbinsi. He even show me his teary eye just to have mercy on him. I'm not that heartless, lalo na't may condition silang binigay sa kanya kaya wala akong magawa kundi ang bumuntong hininga nalang at tanggapin ang pagkatalo ko.
I know that feeling, I experience it when i was on elementary. My first older brother Falcon kick my twin and I out from the gym. He said we are not allowed to play volleyball unless Freed and I make up from the fight we did.
For the second time I let out a sigh before start talking again.
"In one condition..."
Pagkasabi ko palang no'n parang gumalaw bigla ang tenga nito na aakalain mong isa siyang aso. There's the vibe on him, na bigla nalang nagliwanag dahil sa sinabi ko.
"Anything!" agarang sagot nito. Parang napupunit na ang kanyang labi dahil sa lawak ng kanyang ngiti.
I stared back inside of our classroom where my chair was placed.
I pointed him my skateboard.
"Clean it after our practice match" i said.
Agad naman itong sumang-ayon at hinila agad ako. Teka, where not even close so whats this sudden grabbing? This was now the second time.
We are running here in the hall way where the eyes of my co-students was following us, as if they are a CCTV. This first year student giving me headache. Kung hindi lang ako naawa sa kanya kanina hindi ko talaga siya papaunlakan.
Sa lakas ng radar ng mga studyante dito may naririnig pa nga ako na manonood daw sila.
Ang iba naman ay sinasabing gusto nilang makita kung anong kapalpakan na naman ang gagawin ko. This time.
Wala kaming classes ngayon dahil nasa faculty meeting ang mga teachers at kanya kanya ang mga studyante sa pagpapalipas ng kanilang boredom.
After a long run we arrived in front of the boys volleyball gym.
Binawi ko ang kamay ko at hinawakan ang dibdib ko. Ramdam na ramdam ko ang bilis ng pitik ng puso ko. O god I'm not a runner to take that long run. I hate running unless, it's inside the court 'in a battle." Hindi pa nga ako nakakahinga ng maayos ng maramdaman ko ang pag-bukas ng malaking pintuan ng gymnasium dahil mukhang sinipa ito nitong first year.
"Coach!"
Umalingawngaw ang sigaw nito sa buong gym na pati mga nag wa-warm up ay napahinto. Rinig na rinig ang mga talbog ng bola dahil nagkalat ang mga ito.
" Hoy! siraulong first year! sa susunod ayusin mo ang pagbubukas ng pintuan, huh?!" sigaw ng kung sino.
Nilingon ko kung saan ng galing ang sigaw nayon at isang lalaking may kulay abo na buhok ang naglalakad palapit saamin matangkad siya mas matangkad pa sa akin at mukhang kagigising lang niya.
Nang makalapit siya kay first year pwersahan nitong hinagip ang kwelyo niya.
Aba! mayabang kapreng to.
Kung ano-anong salita pa ang binabato nila sa isat-isa kaya hindi man lang ako napansin na nasa likod lang ni first year.
Hinayaan ko nalang sila at humakbang na ako papasok ng gym. The smell of salonpas is everywhere.
"Eh?" - nagtipon tipon sila sa iisang pyesto. Their eyes popping out as if they saw a ghost. Hindi ako nagsalita o binati man lang sila.
I just stared at them waiting for them to speak up.
"Miss Valei!"
Napalingon ako sa taong sumigaw ng apelyido ko. I stared at a old man with a guy on his side and I think it was the coach.
They are not just popular because they are playing volleyball. They are also popular because of their faces.
"Its a pleasant that you agree to have a practice match with us."- Saad niya sa akin.
Inabot nito ang kanyang kamay kaya naman inabot ko din ito.
"I see, you are the boys team coach. I'm rooting for a good match. By the way, why did you invite me?" tanong ko.
Nag-tataka lang ako kung bakit gusto nila akong makasama sa isang practice match at kailangan pa nilang I blackmail ang isa sa members nila. Hindi ba nila nabalitaan ang kalat na ginawa ko last year. No, imposible. Siguradong alam nila.
"Before we answer your question, Ms. Valei, why not introduce our self first?"- suhestiyon nito na sinang ayunan naman ng lahat.
"I'm Lao Wen, coach Lao for short. I'm the boys team coach, I'm looking forward on a good match."
Nakangiting pakilala nito sa akin.
Sunod namang nagpakilala yung first year na humatak sakin kanina.
"Ciayano Kee, a first year. I played libero when I was elementary."
So his name is Ciayano, i see bagay sa kanya ang pangalan niya. 'Ciayano"
"Rahzel Mishuyami, a 2nd year, middle blocker"- saad nung kapreng humatak sa kwelyo ni Ciyano kanina.
Nagpakilala na din ang ibang miyembro at masasabi kung karamihan sa kanila ay wing spiker o maskilala sa tawag na outside hitter.
Pero siya lang ang nakakuha nang atensyon ko.
"Lucious Monte, 2nd year. I'm a setter."- The guy beside the coach said.
Ow.. we are on the same grade but i never see him on the class maybe on the other section? And he was a setter, Interesting i want to team up with him.
"I'm Fierra Valei, 2nd year from class-A, a middle blocker at the same time wing spiker."
-MYSTERIAAN-