5 years later
Matapos ang nangyari dati, tinupad ko ang pangako ko sa sarili ko na bubuhayin ko siya ng walang ama. May araw na itinanong niya sakin kung nasa'n ang daddy niya, ngunit agad kong ibahin ang usapan, dahil ayukong maalala ulit ang nakaraan. Matagal ko nang tinalikuran 'yun pero ang kong utak kong 'to agad kong maalala ang nangyari. Ewan ko ba!
Ngayon malaki na siya, limang taon na rin. Hanggang ngayon wala pang kaalam-alam si Jake tungkol sa anak namin dahil mas inunahan niya ang ahas kong kaibigan kesa kami. Lingid pa sa kaalaman ko kung bakit nagkaroon ng anak sina Jake at Nafia. Pero hindi ko na rin iniisip 'yun, dahil tinoun ko ang attention ko sa anak ko. Sa boung buhay ko, hindi ko siya sinisisi kung bakit ang aga kong bumunga. Pero ang naging problema ko lang naman, kung bakit sa dinami-dami ng lalaki sa mundo, si Jake pa talaga.
Lalo na sa kaibigan kong si Nafia, matagal ko na siyang kaibigan since elementary. Hanggang college namin ay matagal ko na rin napapansin na nilalandi niya ang boyfriend ko pero binalewala ko lang 'yun dahil sa lakas at laki ng pagtitiwala ko sa kanya. Iniisip ko na lang na wala akong dapat ikabahala dahil alam kong akin lang si Jake.
Pero... ang tanga ko lang sa part na sa tinatagal namin ng boyfriend ko, ay may mahal pala siyang iba, habang kami pa. Palihim nga lang, sa tanga-tangahan ko ay hindi ko nakita 'yun. Dahil siguro sa pagmamahal ko sa kanya.
Matagal na 'yun, iba na ang ngayon. Pero... naawa din ako paminsan-minsansa anak ko, dahil kahit papano... hinahanap niya pa rin ang daddy niya. Gusto kong sabihin sa kanya at magdadahilan na patay na para kailan man hindi na niya hahanapin ang tunay niyang ama. Kahit sa ibang lalaki na lang ang maging tatay niya. Okay na 'yun.
Gustong-gusto kong 'yun ang idadahilan ko sa kanya. Kaso inunahan ako ng konsensya ko na baka pagdating ng araw o panahon, magagalit siya sakin dahil ang akala niya patay ang daddy niya... Buhay pa pala.
"Charm!"
May araw na naghahanap ako ng tyempo para sabihin sa kanya 'yun. Natatakot lang talaga ako.
"Charm!"
Pero sa kabila ng pagiisip kong 'yun, gusto ko ring sabihin sakanya na buhay pa ang daddy niya at nasa ibang bansa... kaso may pamilya na. Pero ayuko namang masaktan siya.
"Hoy! Charm, ano ba?! Kanina pa 'ko tawag nang tawag sayo!" Bigla naman akong nagising sa katotohanan nang bahagyang may tumalak sa likod ko.
Napalingon naman ako kay Main dahil siya ang tumulak sakin ng mahina dahilan para matauhan ako. Kaharap ko ngayon ang tatlo kong kaibigan. Tinulungan din nila akong palakihin si Chelsea Charlene Gomez. 'Yan ang pangalan ng anak ko.. 'yang apelyedong gamit niya ay apelyedo ko. Paalala ko lang, baka isipin inyo na kay Jake 'yan.
"Okay ka lang ba? Mahigit isang oras ka ng tulala diyan, ah?" That's Chichi.
"Oo nga. Kung masama ang pakiramdam mo, umuwi nalang tayo para maka-pagpahinga ka." 'yan naman ni Darlene. Pinag-sama niya ang pangalan niya at pangalan ko para maging 'Charlene'. 'Yung Chelsea naman ay kathang isip ko lang.
"Wala, may iniisip lang." sabi ko sabay ngiti. Nandito kami ngayon sa mall namamasyal kasama ko si Chelsea na naglalaro din sa playground kung saan parte din dito sa loob ng mall.
Naka-upo kami ngayon sa round table. Habang kumakain at pinanoud si Chelsea.
"Sigurado ka? Okay lang naman samin na umuwi nalang, eh." Sabi ni Main.
Mabilis naman akong umiling. "Okay lang talaga ako, promise. Hindi ko lang lubusang maisip kung anong isasagot ko kapag tanongin ako ni Chelsea kung nasa'n ang daddy niya,"
"Eh, anong iniisip mo? Siguro naman marami na 'yan, eh, sa isang kalahating oras mong tunganga diyan." Sabi ni Chichi. Bumuntung hininga naman ako at nag iwas ng tingin sakanya dahil hindi ko alam kung sabihin ko ba sakanila ang iniisip ko o hindi.
Matagal bago ako lumingon sakanila. "Gusto ko sanang sabihin kay Chelsea na.." Sinadya kong bitinin ang sasabihin ko dahil sa pagdadalawang isip ko.
"Na?" Main
"Patay na ang daddy niya," dugtong ko. Nagulat naman silang tatlo. Sabi ko na nga ba, eh.
"Eh, kung sasabihin mo 'yun sakanya, malalaman din niya ang totoo." Sabi ni Chichi. Umiwas nalang ulit ako ng tingin at tumango. Isa din 'yan sa problema ko ngayon.
"Alam mo, Cha. 'Wag mo nang isipin 'yun, okay? Ang maalaga nabuhay kayo ng payapa," Pait akong ngumiti dahil sa sinabi ni Main. Ewan ko lang kung payapa ba ang buhay kong 'to. Matagal naman akong ulila eh, at tanggap ko 'yun. Sapat na rin sakin sina Main, Darlene, Chichi at anak ko. Pero parang may kulang eh.
"Payapa? Eh, pa'no kung bumalik?" Sarkastikong tanong ni Chichi. Alam kung tinutukoy niya ay si Jake.
"Guys, pwede ba! Kalimutan nalang natin si Jake, kalimutan nalang natin 'yung nakaraan. Limang taon ng nakalilipas," Sabi ni Dar. Siya talaga ang naging ina namin dito. Kapag may pinag-uusapang hindi maganda, siya ang mag-mamaktol upang tumigil kami. Kung ano mang ikinamalas ko sa pag-ibig, sila naman ang ikina-swerte ko.
Lumingon naman ako kay Darlene, do'n ko nalang napansin na nakatingin pala siya sakin. "Mas mabuti pang, isipin mo nalang si Chelsea. Kung ano man ang iniisip mo, balewalain mo nalang 'yan, dahil isa 'yan sa mga dahilan kung bakit hindi ka pa masyadong naka-move on sa nangyari at sa Jake na 'yan!
"Matagal na akong naka-move on, Dar. Tinalikuran ko na nga, eh."
"Eh, 'yun naman pala. Eh, 'di 'wag mo nang isip si Jake. Maraming lalaki diyan na mas mamahalin ka pa na higit pa sa pagmamahal ng Ex-boyfriend mo." natigilan naman ako sa sinabi niya. Tama siya.
"Pwera nalang kung..." Napatitig naman ako kay Darlene at hinintay ang dugtong niya. "...kung mahal mo pa siya,"
Nagulat naman ako. "Excuse me, matagal na 'yun, 'no. Tsaka, hindi ko siya iniisip. Ang akin lang naman, ay ang kapakanan ni Chelsea dahil naghahanap siya ng ama. 'Yun lang!" Hindi na sila kumibo.
"So, anong plano mo?" Sabi ni Main
Umiwas naman ako ng tingin.
"Hindi ko alam. Pero alam ko sa sarili ko na malalagpasan ko rin 'to. Bumalik man siya o hindi, wala na siyang babalikan sakin." Tiim bagang kong sabi. Hindi ko nalang iniisip 'yun at pinanoud ko nalang si Chelsea na naglalaro. Tumakbong nakangiti. Hindi nalang kami nagsalita pa at nanahimik nalang.
Ngunit sa kabila ng katahimikan, muling binasag ni ChiChi dahilan para mapatingin kami sakanya. "Oh, my god! Guys, si Jake, oh!"
Lumaki ang mata ko matapos kong tingnan kung saan nakaturo si ChiChi. Ang akala ko hindi na sila babalik. Agad akong napatingin kay Chelsea. Mabilis pa sa alas kwatro akong napatayo at ali-gaga kong kinuha ang mga gamit. Nagtataka naman sila.
"Hoy! Dahan-dahan naman," Reklamo ni Main.
"Tara na! Umuwi na tayo!" Kabado kong sabi habang pinulot ang mga gamit at nakatingin kay Jake. Mabuti nalang at hindi siya nakatingin samin.
"Huh? Akala ko ba— " ChiChi
"Tara na! Medyo nahilo na rin ako... Chelsea!" Tawag ko sa anak ko at tumakbo akong lumapit sakanya. Mabilis siyang lumingon sakin.
"Bakit, Mommy?"
"Halika na, let's go home." Sabi ko. Hindi ko na hinintay ang sasabihin niya at agad ko siyang kinarga. Sabay lapit sa kaibigan ko na naghihintay samin.
"Tara," Sabi ko sakanila . Halos tumakbo na ako papunta sa sasakyan namin. No'ng nakarating kami ay agad kaming pumasok..
Kinakabahan ako ng sobra. Natatakot na kapag nalaman ito ni Jake, kukunin niya sakin si Chelsea. Hindi, hindi, hindi pwede 'to.
"Mommy, hindi pa po ako tapos mag-laro," Sabi niya.
"Bukas ka na mag-laro," cold kong sabi habang hindi nakatingin sakanya.
"Pero, Mommy—" Hindi na niya tinapos dahil pinutol ko kagad.
Agad akong lumingon sakanya. "Chelase! 'Wag ka nang makulit, okay? May araw pang makapag-laro ka, 'wag kang mag-alala."
Hindi na siya kumibo at tumungo nalang sya. Nasa tabi ko na siya ngayon. Agad akong umiwas. Doon ko napansin na, hindi pa pala kami nakaalis.
"Tara na," cold kong sabi sa mga kaibigan ko. Agad naming nilisan ang lugar na 'yun. Habang ako tahimik lang at kinakabahan. Sa limang taon, hinihingi ko na, sana, hindi na babalik si Jake. Akala ko lang pala 'yun.
"Anong plano mo?" Sabi ni Darlene na nasa tabi ko ngayon. Si Main ang nagde-drive habang si ChiChi naman ay nasa passenger seat. Lumingon ako sakanya. "Your Ex-boyfriend is back,"
©Itsme_kwenny