The First Murder
Flashback
"Isakay mo na siya sa motor mo Romel dali! Hinahantay na nila tayo dun." Sigaw niya, napakawalang hiya nila talaga. Akala ko totoo sila, akala ko mga kaibigan sila at akala ko sila na ang lalayo sa disgrasya sa akin. Pero akala ko lang yun. Akala ko lang yun dahil sila mismo ang nagdala sa akin sa disgrasya, sila mismo ang gumawa ng disgrasya sa akin.
"Kukunin ko lang ang motorbike ko. Maghintay lang kayo dito, kukunin ko muna." Tumakbo siya ng mabilis at tila parang bula na biglang pumutok at nawala.
"Virgin ka pa ba?" Gusto ko siyang pagsusuntukin, pagsasampalin at pagtatadyakin pero hindi ko magawa. Hindi ko magawa dahil mahigpit ang pagkakatali sa mga kamay ko pati sa mga paa ko. Tinali ang mga ito gamit ng mga kadena kaya hindi napuputol agad kaya malabong makawala ako sa kanila.
"Bakit kaya ikaw napili nila? Kahit ako nagtataka eh. Marami namang iba diyan pero bakit ikaw?"
Bakit nga ako? Bakit hindi ang iba? Katulad din ba ako sa iba kaya nila ginagawa sa akin to? Mukha ba akong trip? Mukha ba akong laruan? Mukha ba akong bagay na binebenta lang at kapag pinagsawaan itatapon nalang? Ang daming tanga at mga pok pok sa paligid pero bakit ako? Bakit ako na isang inosenteng namumuhay lang?
"Pero okay ka na din. Mapapagtiyagaan ka din naman namin. Swerte mo kasi puro gwapo ang mga naging kasama at magiging kasama mo dun." Bigla nalang napahiwalay ang mukha ko ng akmang hahalikan niya ako. At sa pagbaling ng mga mata ko sa ibang puwesto ay nakita kong pabalik na si Romel.
"Hindi ko aakalaing ang ganda mong punyeta ka. Alam ko na talaga bakit ikaw. Talented ka kaya sa kama? Hahaha!" Humahalingaw-ngaw ang tawa niya sa bakanteng gusali. Hindi na ito ginagamit dahil sa sunog noong nakaraang taon.
Hindi ko kayang makapagsalita. Hindi ko mailabas ang mga galit at poot ko dahil napakahigpit ng pagkakatali ang bibig ko ng panyo.
"Nasa labas na ang motorbike ko." Sabi ni Romel nang makalapit na siya sa amin. May dala itong baso na hindi ko alam kung anong laman.
"Bakit may dala kang alak?" Kunot noong tanong ng demonyo sa kaniya. Tumingin lang sa akin si Romel at ngumiti. Lumapit siya sa akin at biglang hinablot ng marahas ang panyo.
Pagkakataon ko na sanang sumigaw pero biglang inilapat ang baso na bitbit ni Romel sa bunganga ko at pinalagok yun. Sa gusto kong sumigaw ay nalunok ko ang napakapait na likidong natikman ko sa balat ng lupa. Guhit na guhit sa lalamunan ko ang likido na tantsa ko ay alak nga talaga.
"Para sa kaniya yan. Baka naiisip niyang madamot tayo o nabored na siya kaya binigyan ko ng alak."
Walang hiya! Walang hiya ka talaga Romel! Hinding hindi kita mapapatawad!
"Tara na!" Sigaw ng isa at biglang ibinalik ang panyo sa bibig ko kaya hindi na naman ako makapagsalita ulit.
End of the flashback
********
Masarap ba ang alak na binigay ko sayo Romel? Ganiyan kapait ang nalasahan ko noon ng pinainom mo ako ng alak na ganung kapait kaya ganun din ang kapalit. Nagdusa ka ba? Kung nagdusa ka aba kuwentuhan mo ko kapag nagkita na tayo diyan ah? Kapag nagkita na tayo sa impyerno ko. Hintayin mo ko dahil magdi-dinner tayo kasama ang iba pang hayop mong mga kaibigan.
Hindi dapat kinakalimutan ang mga kasalanan, dapat pinagbabayaran.
———
Carla.
"S-sinong may gawa nito s-sa kaniya?" Nanginginig na tanong ni Krystal.
"Walang hiya siya! Ahh! Gusto ko siyang patayin! Bakit ang fiancé ko pa? Bakit?!" Janice rub Kesa's shoulder while she is crying out loud.
Kesa is Romel's fiancé and they lived together within 6 years kaya ganiyan siya makapag react. Nagplano na nga silang magpakasal this coming month and we are all invited even Ms. Wen.
Naririnig ko parin ang hiyawan ng mga kaibigan kong mga babae and also Ms. Wen is silently crying and didn't believe that she will witnessed this kind of crime. Nakakasuka talagang tignan at parang hindi mawala-wala sa isipan mo. Ganun siya kalala kapag lagi mong tinitignan.
Joshua is crying, his make-up is flowing like a river dahil sa liquid eyeliner niya ata at mascara because of his non-stop tears. Nasisira na ang ayos ng mukha ni Joshua dahil nadala ang make-up nito but she still adorable. Hayst! Mamaya na ang pagcocompliment ko! I must think first who did this, why he or she did this thing?
"Ano ba ang tinutunga-tunganga natin? We need to call the ambulance as soon as possible!" Sigaw ni Joshua at parang nawala na sa huwisyo dahil sa nasaksihan. Even me if I am him ay ganiyan din ang magiging reaksiyon ko after that happen.
"Wait lang ako na tatawag." I volunteered and look for my cellphone in my purse and took it. But when I open it even a single cignal bar ay walang-wala.
Tumingin ako sa kanila like they are waiting for me to call the ambulance as soon as possible but I give them an apology look.
"I don't have signal guys." Napashit nalang sila at kumuha din ng kanilang mga cellphone. They look at their cellphone at hindi ko naintindihan dahil kunot noo silang nagkatinginan lahat.
"Huwag niyong sabihing wala din kayong signal?" Tanong ko sa kanila and they just nodded at all.
"Ms. Wen baka po may signal kayo diyan?" Panick na tanong ni Kesa so Ms. take her cellphone quickly.
"Ano na Ms.?" Tanong ni Angel.
"May one bar– Ay! Nawala!" Sigaw ni Ms. kaya nagpanick ang lahat ng kababaihan. They always said that what will we do for the corpse and what will we do for this kind of crime where we don't know the murder?
"Bakit ganun? Meron namang signal k-kanina ah?" Iiyak-iyak na turan ni Joshua.
"Ms. Wen nandiyan pa ba ang driver niyo?" Tanong ni Judy but Ms. just give us an apology look too.
"He was on his day off. Nagpahatid lang ako sa kaniya dito dahil wala akong masasakyan. After 3 weeks pa niya ako kukunin dito." Nawala na talaga ako ng pag-asa. Hindi ko alam kung sino ang pumatay kay Romel. Hindi—I mean wala akong naiisip na paraan kung paano malulutasan ang ganitong sitwasyon.
Nakita ko din na umuwi ang driver ni Niño kasama ang van niya.
Kahit labag sa kaloob-looban ko ay lumapit ako sa walang buhay na si Romel na nakahilata sa madamong lupa. Mas lalong pumula ang mga mata nito habang dilat na dilat at mas dumami ang mga dugo sa paligid nito pati sa ilong. Mas lalong lumaki ang butas ng tiyan niya at umuusok pa ang mga lamang-loob nito.
Ano ba ang nakalagay sa alak niya? Hindi ba lason? Bakit ganito naman ata kagrabe ang kinalabasan?
Tinignan ko ang baso na pinag-inuman pa ni Romel na may bahid pa ng dugo sa bandang hawakan nito. Hindi ito nabasag dahil malambot at madamo ang kinabagsakan nito. Nakita ko pa ang natirang likido na nasa baso at hinay-hinay na lumalabas at papunta sa balat ni Romel. At paglapat nito sa balat ni Romel ay bigla itong nalapnos.
Nanlaki ang mata ko. Is it acid? Muriatic acid? Ganiyan din ang kinalabasan nang hindi ko sadyang naitapon ko sa aso namin dati dahil nga naglilinis ako ng sahig sa kwarto dahil sa dugo galing sa pagkababae ko.
Its red days not what you think.
Umusok nun konti ang katawan ng aso namin kaya its possible that the liquid inside the glass is a kind of acid.
Bigla akong hinila ni Krytal, nakilala ko agad dahil sa bracelet nito.
"Huwag ka ng lumapit dun ano ka ba!" Sabi niya sa akin kaya napaupo nalang ako habang tinitignan ang mga walang mood at walang buhay na mga mukha ng mga kaibigan ko.
"Nasan nga pala maids mo Joshua?" Biglang tanong ko. Hindi ko alam bakit natanong ko yun pero yun agad ang lumabas sa isipan ko.
Napatingin lahat sa akin ang mga kaibigan ko at si Ms. like they already have the idea what I am saying.
"Your accusing the maids Carla?" Iyak na kunot noong tanong sakin ni Joshua. Naguilty naman agad ako pero hindi ako nagpahalata at itinuloy ko nalang ang pagtatanong.
"Its not that what I mean Joshua. I'm just curious where they are because they have this responsibility to take care for us I mean they need to serve us right? They are must the one who served as food, drink" Sabi ko sa kaniya.
Bigla siyang napayuko covering his face at kita ang tulo ng mga luha galing sa mga mata niya.
"Sana nga hindi ko nalang sila pinagday off just to take care,  to serve us here. But I want to celebrate, just us. Exclusive remember? Natayming din kasing summer kaya they have to take a day off for their vacation with their families kaya hindi ko na sila pinigilan. Parang feel ko na kasalanan ko ang lahat because I volunteered to celebrate it here." Sabi niya kaya bigla siyang tinabihan ni Dave. Kung wala lang talaga kami sa sitwasyon na ito baka kinilig na ako sa kanila.
"I feel you Joshua. I think its my fault because I was the one who planned this. I was the one who made this party. Kung hindi lang din sa akin baka buhay pa si Romel." Lumingun ako kay Kesa still crying habang hinahagod na ni Rhea and Regine. Napagod na ata si Janice sa kakahagod.
"Nope its not yours Ms. even you Joshua. Ginusto namin ito kaya huwag niyong sisihin ang mga sarili niyo. Ginusto ni Romel na pumunta dito." Sabi ni Lawrence.
"Huwag na tayong magsisihan dito. Ang importante ay paano natin ito malulutasan. Paano natin masasabi sa pamilya niya ang nangyari." Judy said.
"Teka I heard Quencent said a while ago that Romel was killed." Napalingon kami kay Quencent matapos sabihin ni Rhea ang sinabi niya kanina.
"How did you know that he was killed?" Tanong ko. Napaghahalataan na itong lalaking to.
"Alangan naman he take suicide diba? Kaya may pumatay sa kaniya. Hindi naman ata niya sasayangin buhay niya kapag nagkataon. Kung meron ngang dahilan na magpakamatay siya and then what is the reason then?" Paliwanag ni Quencent, may point din siya.
Kung nagpakamatay si Romel? May reason siya. Kung pinatay siya, the murder has a reason too. Paano nailagay ang acid doon? It took a minute nung nawalan siya ng malay. So tatlo o apat na siya nakainum. May naglagay na ata sa baso niya na hindi namamalayan.
"Guys, we open the wine together diba? How come na may nakapaglagay ng kung ano dun? T-tsaka it was fresh nang ipinabili ko yun sa mga madronas ko. Hindi pa kailanman yun nabuksan even me. Hindi ko pa natouch at ngayon lang nang mabuksan natin ito." Nginginig-nginig paring sabi ni Joshua. Naaawa na ako kay Joshua dahil lagi siyang iyak ng iyak at palagi niyang sinisisi ang sarili niya sa nangyari.
"Walang maids, walang guards even Ms. Wen's driver is not here at pati ang driver ni Niño na kasama natin ay dinala ang van. Sino ang sisisihin natin? So obviously nasa atin ang killer. Nasa inyo ang killer." Biglang sabi ni Angel, hindi ko gusto ang pagkakabanggit niya ng killer na yan. He is accusing one of us kung sino ang pumatay? Are he serious?
"Then you can accuse yourself Angel." Napalingun kami kay Dave.
"Anong sabi mo?" Giit tanong ni Angel kay Dave.
"Do I need to repeat myself again? Okay fine, you can accuse yourself then by killing Romel. Your asking that we have no else to accused to? Then we can accuse you, you can accuse yourself."
"Gago ka ah!"
Akmang susuntukin na siya ni Angel dahil magkalapit lang sila ni Dave but Joshua covered Dave quickly.
Manly na manly na talaga ang boses ni Dave not was before. Dave's voice before is like a kid not now. Ngayon parang hindi niya kami kilala dahil sa boses niyang naghahanap ng kausap. Our voice to him are like a stranger.
"Huwag na nga kayong mag-away! Walang sisihan okay? May operator room dito so we can look for the killer. Cams are in every corner kaya malalaman at malalaman nating lahat kung sino ang gumawa nun kay Romel.." Fighting spirit is now on Joshua's aura pero nandoon parin ang teary-eyes niya. Lumingon ako to find the cams and there! Meron nga.
Biglang tumayo si Lyka na ikinanoot ng mga noo namin. She has this chest out at tatayo-tayo ng matuwid.
"Well saan natin dadalhin ang katawan ni Romel? Hindi natin dapat hayaan lang diyan baka bumaho pa lalo kung papatagalin natin." Sabi ni Lyka kaya napatingin kami kay Joshua.
"Okay let us bring his corpse in our storage room. Doon nalang muna natin ipagpaliban ang katawan ni Romel. Carry yan okay?" We nodded all but since like Dave didn't agree.
"How about your parents Josh? What if they will discover this? This situation, this death, this crime?" Sabi nito kay Joshua. The way he called Joshua 'Josh' is like a fairytail for me but we are in real world. Sure akong may relasyon nga talaga ang dalawang to.
"It's okay guys. My parents are in the other country at one month sila dun. We can put Romel's corpse in our storage room for a few days then we will pull it out kapag nakahanap na tayo ng tiyempo." Tumango kaming lahat. Hindi ko alam kung si Dave ang sinabihan niya pero parang iniiwasan niyang kausapin si Dave.
"Guys besides from that we need to continue the party. The party." Sabi ni Lyka kaya pinaningkitan ko siya. Feel ko hindi lang ako pero halos silang lahat.
"What do you mean continue? The craziness? While one of us just died this time? Do you know how to give respect to Romel?" Sabi ni Janice.
"Look, we are here to enjoy the three weeks party right? We need to pretend guys. We need too. Kailangan muna nating kalimutan ang nangyari." Sabi niya but I'm still not convinced.
"Kalimutan? Are you dumb? Bobo ka ba? What happen to my fiancé ay dapat pa bang ituloy ang party na yan?!" Sigaw niya kay Lyka pero tinignan lang ni Lyka si Kesa. A serious look.
"The more you think Romel's death the more it haunts you forever Kesa."