Alfalla.
"Don't you think? May kakaiba sa bagong Headmistress natin?" Tanong ko kay Avzora, nandito kami ngayon sa dorm niya. Ewan ko ba kung bakit hinayaan ko sarili kong pumasok dito, hindi ko alam na dadalhin ako sa pagkaka-bored sa dorm niya.
"Gano'n din ang nararamdaman ko, akala ko ako lang ang nakakaramdam. Kung paano kasi siya ngumiti ay nakakapanindig balahibo, kapag tumitingin siya sa akin para akong nawawala sa ulirat ko at napapatras." Turan niya, hindi ko alam kung ano ang mararamdaman ko sa babaeng 'yon, hindi ko siya feel at parang gusto lumayo ng kusa ng katawan ko sa kaniya.
"Hmmm, kamusta naman kayo ng lalaking Wizard na 'yon? Kayo na ba?" Tanong ko na siyang ikinaubo niya naman agad, kinunotan ko pa siya dahil halatang-halata naman sa mga kinikilos at ipinapakita niya.
"Bakit mo naman tinatanong? Akala ko ba ang Headmistress ang subject dito?" Nguso niyang sabi na ikinairap ko naman.
"Sabihin mo, nahuhulog ka na do'n at kapag nahulog ka, I wish na hindi ka saluin at tatawanan kita kapag umiyak ka." Ngisi kong sabi sa kaniya, sinamaan niya naman ako ng tingin na ikinataas ng kilay ko. Napahinga siya ng malalim at tumingin sa itaas ng kisame.
"Edi lulutang kapag hindi niya masalo, gano'n lang 'yon. Dapat alam mo kung ano ang magiging posibilidad na resulta sa mga pinanggagawa mo. Kung hindi sasaluhin edi babangon ulit, at tiyaka hindi ko pa naman siya mahal Alfalla. Pero mahalaga siya sa akin." Tumango nalang ako at umupo ng maayos, naglalaro ang dalawang Phenoserous namin sa ibabaw ng lamesa at pansin ko din na nagsisimula ng kumulay ang mga pakpak at buntot ng alaga niya.
"Eh ikaw? Kailan mo bibigyan ng pagkakataon patawarin si Venedict?" Napatingin ulit ako kay Avzora na ngayo'y nakangiti na sa akin. Hindi ko pinansin ang sinabi niya at tumalikod mula sa kaniya.
Ano nga ba si Venedict? Ang arogante at mayabang na 'yon? Dapat ko bang hayaan ang isang 'yon na humingi ng tawad? Hindi ko naman alam kung mapapatawad ko siya dahil sa sinabi niya sa akin noon na masiyado ng napakalalim. Pero matagal na 'yon, kaya siguro oras na para mapatawad ang lalaking 'yon. Hindi ko na nga napapansin o nakikita si Venedict simula no'ng huli naming pagkikita, pero wala naman akong pakialam kung nasaan siya o kung ano ang ginagawa niya ngayon.
"Alam mo? Ang daya mo kasi hindi mo sinasagot ang tanong ko!" Napangisi nalang ako at hinarap siya ulit.
"Let's wait what destiny will do for us, and wait the time to tick to its right day." Ngiti kong sabi na ikinanguso niya lang.
"Ang daya talaga neto!" Sigaw niya.
Agad kaming natigilan dahil sa biglaang pagdaan ng pamilyar na presensiya sa pintuan hanggang sa paroon at parito na ang direksiyon nito.
"Shit, Seyvana is here." Bulong ko, agad ko namang nakita ang mga alaga namin na natigilan din at naghanda. Umatras sila at pumunta sa likuran namin ni Avzora.
"Tsk, tayo ang puntirya niya. Bakit nalang ba tayo ang laging inaatake?" Tanong naman ni Avzora, hindi pa nga niya alam kung ano siya. Hindi pa niya alam na nasa loob ng katawan niya ang isa sa mga kaluluwa ng Titan Twins.
"Maghanda ka, kailangan natin siyang mapatay agad para hindi na siya magbigay perwisyo sa ating lahat. Hindi din natin matatawagan ang mga Mahaharlika dahil wala na tayong oras, we can't just cast a spell to telelport in Satharia dahil nakabantay si Seyvana. At kapag nalingat tayo, she will probably destroy this Academia." Turan ko, hanggang sa nasira ang pintuan at bumungad na sa amin ang mukhang nakangisi na si Seyvana habang suot-suot ang hood nito sa ulo ng kaniyang cloat.
"Hindi na ako makapaghintay, you are threatening my kind so I will end this as soon as possible. Hindi na kayo makakatakas dahil uunahin ko na kayo, tutal hindi naman gano'n kalakas ang kapangyarihan ng anak ni Genesis at ni Sarionaya." Ngisi nitong sabi na ikinaatras namin, bakit ganito nalang lumakas ang kapangyarihan niya? Ilang araw lang siyang nawala!
"Huwag ka munang pasisigurado, Executioner. Habang nabubuhay pa kami ni Alfalla, delikado parin ang lahi ninyo sa mundo na 'to. Huwag ka ding pasisigurado na makikitil mo kaming dalawa na gano'n-gano'n nalang." Matapang na saad ni Avzora na siyang ikinatango ko.
"Ang lakas ng loob mong kalabanin ang anak ng demonyo, Seyvana. Hindi mo pa nakikilala ang tunay na katauhan ko." Ngisi kong sabi sa kaniya, agad namang naging seryoso ang ekspresiyon nito at tinignan ako ng maigi sa mga mata.
"Wala akong pakialam kung sino ka at kung ano ka, alan mo kung ano ang pinagsisihan kong hindi nangyari? Ang pagkakataon na walang alam ang lahat na isa akong Executioner, na dapat pinatay ko na lahat ang mga Diyos at Diyosa noon nang nasa kanila pa ang mga responsibilidad. Pero pasalamat sila ay hinihintay ko ang panahon na ito na siyang may uubos daw ulit sa aming lahi, kaya ako nawala ng maraming taon ay pinaghandaan ko ang araw na makaharap ang dalawang siyang magiging dahilan ng pagbagsak ulit ng mga Executioners. I chose not to kill them because I will be the one who will kill the both of you." Ngisi nitong sabi.
"The Executioner of Beasts, paano mo kaya napaniwala silang lahat na isa kang Diyosa noon? Siguro they are out of their senses because of the chaos na kinaharap nila na pati ang presensiya mo ay hindi naramdaman na ito'y kakaiba." Sabi ko naman na ikinatawa lang ni Seyvana.
"Well, sinabi ko na 'to sa'yo noon. Na madali lang silang utuin dahil sa malalambot nilang damdamin. They are brave fighters but some of idiots. Natatawa nalang talaga ako, kung hindi lang talaga nailigtas si Senny noon nilang Genesis? Baka wala na si Senny ngayon at nakuha na ng mga demonyo ang malakas na kapangyarihan na nanggagaling sa spell na si Senny lang ang nakakaalam. Na siyang spell na siyang hindi sila hahayaang makalabas ulit, well Senny did it at ngayon hindi na sila makalabas ulit, well also Ignite did a very good job who let the Devil Lords came in to confuse all of creations here na sila ang tunay na kalaban." Ngisi nitong sabi na ikinainis ko, she is now talking to my mother in front of me. How dare she!
"Huwag mong isali si Ina, huwag na huwag niyo siyang lalapitan." Agad akong napatingin kay Avzora na ngayo'y seryosong-seryoso ng nakatingin sa mga mata ni Seyvana.
Right, kahit ngayon hindi ko parin alam kung paano siya naging anak ni Senny kung ako naman talaga ang tunay na anak? Hindi ko pa nakukuha ang sagot at si Brooch lang ang makakapagturo ng kasagutan.
"Well, wala namang silbi na ang nanay mo dahil wala na sa kaniya ang responsibilidad. At ang spell na 'yon ay hindi niya na magagamit dahil isang beses lang 'yon dapat gamitin ng isang Enchanter o Enchantress. My point here is, nakalimutan ng lahat ang existence namin na siyang pagkakataon  para sa paggawa namin ng plano. At ensaktong binawi ni Xysoness lahat ng mga responsibilidad ng mga Diyos at Diyosa na siyang mas lalo naming ikinatuwa dahil wala ng makakapigil sa plano naming sakupin ang buong mundo." Paliwanag nito.
"And that's explains kung bakit kamukhang-kamukha ka ni Senny, and why your presence is the same wit—"
Agad ko siyang sinugod dahil sa kadaldalan niya. Agad naman itong naalerto at ngising iniwasan ang malakas na sanang suntok ko.
"We killed the Executioner of Demon's Smoke kaya hindi rin imposibleng mapapatay ka din namin." Seryoso kong sabi, agad niya akong sinipa na ikinaatras ko.
"Boba si Minerva, hindi siya makapaghintay. Well sino ba namang hindi masasabik na patayin ang siyang magiging dahilan sa pagkasira ng plano namin? Kaya hindi ko na sinabihan ang mga kakampi ko dahil alam kong hanggang sa akin lang ang buhay niyo. Matutuwa si Milady kapag nabalitaan niyang hawak ko na ang mga ulo ninyo." Inis akong nagpalabas ng dalawang espada sa magkabilang kamay, agad ko itong binato sa ere at kinontrol ito gamit ang hangin. Napansin kong naging apat ang mga espada at nakita kong kinokontrol din ni Avzora ang mga espada niya.
Naiiwasan ni Seyvana ang mga atake ng mga espada at nasasangga ng kaniyang Katana ang mga posibleng atake namin.
Agad naman akong nagulat dahil sa paglipad ng mga Phenoserous at bumuga ito ng mga apoy galing sa kanilang mga bunganga. Namangha ako dahil sa ginawa nila, they are starting to grow up.
Naglaho naman bigla si Seyvana at kaagad namin sinundan ang presensiya nito pero bago 'yon ay hinarap ko muna ang mga alaga namin ni Avzora.
"Stay here, alam kong magaling ang ginawa niyo but guard this dorm for us okay?" Tumango silang sabay at kaagad ako nag-cast ng spell to teleport myself sa field na alam kong nandito si Seyvana.
Si Avzora na ngayo'y hawak-hawak na ni Seyvana, nakita ko kung paano napapapikit ang mga mata ni Avzora dahil sa higpit ng pagkakasakal sa kaniya ng braso ni Seyvana habang nakatutok ang Katana sa bandang tagiliran nito. Agad naman akong natigilan dahil sa posisyon nila, inis akong napalutang sa ere kung saan sila naroroon. Ngayon ay nakangisi na sa akin si Seyvana na para bang natutuwa sa nagawa niya ngayon, na parang nanalo na siya sa laban.
"Bitawan mo siya o ako pa ang gagawa ng paraan para mabitawan mo siya?" Seryoso kong tanong pero tumawa lang siya.
"Ang tagal kong hinintay na mahawakan at masakal ang isa sa inyo, ang tagal kong hinintay na patayin ang isa sa inyo pero ang suwerte ko ngayon dahil hawak ko na kayo pareho sa leeg. Kapag gumawa ka ng hindi ko gusto, patay itong babaeng 'to. At kapag gumawa naman itong babaeng 'to na kung ano, mamamatay parin siya." Turan nito na tanging ang liwanag lang ng buwan ang nagbibigay liwanag sa amin.
"Huwag kang makinig sa kaniya, Alfalla! Gawin mo kung ano ang dapat, gawin mo ang makakabuti sa lahat. Hindi na importante kung mawawala ako sa mundong 'to dahil nakilala ko kayo, na naging masaya na ako kasama kayo. Kaya ngayon, patayin mo siya! Patayin mo siya para mabawasan ang lahi nila!" Hirap nitong sigaw, agad akong pinagpawisan dahil sa nasasaktan na ekspresiyon ni Avzora at ang nakangising si Seyvana.
Wala din naman akong pakialam kung mamamatay si Avzora diba? Dahil kung wala na siya, mapupunta na sa akin si Senny at magiging masaya na kami at wala ng impostora na si Avzora para manggulo. Kapag nawala siya ay tatahimik na buhay ko dahil sa wala ng madaldal at makulit na Avzora. Pero bakit kapag sinasabi ko ang mga bagay na 'to ay parang nasasaktan ako at kumikirot ang puso ko?
Umiling ako at hinarap si Avzora.
"Kung mamamatay ka, magpapakamatay nalang din ako." Nagulat naman si Avzora dahil sa sinabi ko at mas lalong ikinangisi ni Seyvana sa akin.
"Aba tama ang idea mo, tamang-tama dahil kating-kati na akong patayi—Argh!" Agad akong napaatras dahil sa biglaang pagsigaw ng malakas ni Seyvana at agad nitong napakawalan si Avzora. Agad akong nag-cast ng spell at agad kinuha si Avzora at lumayo sa puwesto ni Seyvana na ngayo'y nakahawak parin sa kaniyang ulo. Nahulog ang kaniyang Katana at nakasaksak na ito ngayon sa lupa ng field
Agad kaming napalingon ni Avzora sa pamilyar na presensiya, nakasuot siya ng hood gamit ang cloat niyang itim. Pero kahit nakasuot siya ng ganiyan ay hindi ko makakalimutan ang presensiya niya.
"Headmistress is here." Lumingon naman ako sa sinabi ni Avzora pero wala naman akong nakita.
"Sigurado ka ba?" Tanong ko sa kaniya at tumango lang siya.
"Naglaho siya bigla dahil sa baka makita mo siya." Nilingon ko ulit ang imahe ng isang lalaki habang nilalapitan si Seyvana na nakahawak parin sa ulo habang naiiyak, hindi ko alam pero siguro ako na may kung anong sakit siyang nararamdaman dahil sa sigaw nito ngayon na parang nasasaktan. Ginawa niya din 'yan sa akin noon pero hindi ako tinablan.
"Kilala mo siya Alfalla? Pamilyar sa akin ang presensiya niya." Agad naman akong napatango dahil kilalang-kilala ko siya at sa wakas nagpakita narin siya. Hindi ko na siya hahayaang makaalis sa mga mata ko nang hindi ko nakukuha ang sagot, ang katotohanan.
"Akala ko ako pa ang maghahanap sa'yo, mabuti nalang nagpakita ka na agad Brooch."