“MANONG Alberto, walang sinabi sa akin si Tita Ellen. Bakit abala kayo rito? Anong okasyon?” nakukuryos na tanong ni Ariesa sa matandang mayordomo ng mansyon ng mga Delos Angeles. Kauuwi lamang niya mula sa university at bumungad sa kaniya ang mga kasamahang maid na busy sa paglilinis ng function hall at dining area, pati rin sa labas ay abalang-abala rin ang mga hardinero.
Hinawakan ng matanda ang balikat niya. “Pasensya na, iha. Mahigpit na ipinag-uutos ni senyora ang tungkol dito. Kahit si Kuya Henry mo o sila Rachel, ipapatikom ang bibig sa tuwing magtatanong ka.”
Tuluyan na napakunot ang noo ni Ariesa. Kaya pala ay hindi siya pinapansin ng mga iyon kanina. Pero bakit hindi niya pwedeng malaman?
“Malalaman mo rin naman sa huli kaso hindi nakakabuti kung malalaman mo agad. Kausapin mo kaya ang senyora, iha. Sa kaniya mo na lang itanong,” pagpapatuloy ni Alberto.
Tinanguan niya ito bago siya nito iniwan upang balikan ang naiwang trabaho. Kilala niya si Senyora Ellen, maraming pakulo iyong nalalaman. Bibigyan kaya siya nito ng surprise party? Bakit naman?
As what she remembers, wala rin namang nagbi-birthday na mga close relatives ng mga Delos Angeles sa September, so for what was this preparation?or for who?
She shook her head. Malalaman din naman daw niya sa huli kaya hihintayin na lamang niya na mangyari iyon.
__
ALAS DOSE y media ng hating gabi nang magising si Ariesa mula sa kaniyang mahimbing na pagtulog. She tried to sleep again pero nanatiling bukas ang kaniyang isip. She groaned in annoyance and pushed herself up from the bed.
Pinuntahan niya ang maliit na kusina at hinanap ang bote ng sleeping pills niya sa loob ng cupboards kaso wala ito roon. Naalala niya na wala pala siya sa kaniyang kwarto at nandito sa maliit na bahay o pink house, sa loob pa rin ng hacienda ng mga Delos Angeles, siya natutulog ngayon. Nag-request kasi ang Tita Ellen niya na rito raw muna siya pansamantala. Siyempre, isang malaking palaisipan sa kaniya kung bakit ngunit hindi na niya nagawang magtanong. Baka kabilang ito sa nililihim sa kaniya at hindi na nagreklamo pa.
Ellen Delos Angeles has been a good employer to her. Simula noong napunta siya sa puder nito ay naging mabait na ito sa kaniya, pati na ang asawa nitong doktor na si Santiago. Pinapaaral siya nito at tinuring na ring bilang isang anak. There is no reason na gagawa ang mag-asawa na ikapapahamak niya, pinagkakatiwalaan niya ang mga ito, unlike to their spoiled-brat and arrogant son.
Matanda sa kaniya ng apat na taon si Jigo Delos Angeles. Hindi kinakaila ni Ariesa ang kagwapuhan at kakisigan na taglay nito na minana mula sa amang doktor pero kapag tungkol sa ugali na ang pag-uusapan, there is a huge differences. Ayaw na niyang magsalita pa tungkol doon.
And oh, nasabi niya na ba na nagkagusto siya kay Jigo once?
Dala ang flashlight ay binaybay ni Ariesa ang grassyard papunta sa mansyon. She needed her sleeping pills that much kaya babalik siya sa kaniyang kwarto upang kunin ang mga iyon. May spare key naman siya sa pinto ng kusina, doon siya papasok dahil mas malapit doon ang kwarto niya.
Iniwinagayway niya sa loob ng kusina ang flashlight  nang makapasok. Malinis na malinis ito. Naalala niya uli ang handaan. Buti na lang at dinalhan siya ng Ate Emily niya ng makakain doon sa bahay. The foods were tasty that she wanted to eat more pero nakakahiya na kung magpakuha uli siya ng pagkain sa mga ito. Bakit hindi kaya siya sinama sa party kanina?
Ugh nevermind.
She was about to continue walking nang malagpasan niya ang heaven--- the refrigerator! Kumikislap ang mga mata niya nang makita ito.
Hindi nagdadalawang-isip si Ariesa na buksan ang ref at gaya ng ini-expect niya, lots of foods were inside na pwede niyang mapagpilian. Pero ang nag-iisang kumuha sa atensyon niya ay ang sobrang spaghetti kanina na nakasilid sa isang transparent tupperware.
Her Tita Ellen allowed her to take foods she wants and she took it as an advantage. Feeling nga niya ay hinayaan siya nitong lumubo.
Malawak ang ngiting isinara niya ang ref but she was caught off guard. Napaiwas agad siya ng tingin sa nakakasilaw na liwanag na tumama bigla sa kaniyang mukha.
"You! Magnanakaw ng spaghetti!" Isang boses ng lalaki ang pumukaw sa sistema niya. Hindi pamilyar sa kaniya ang boses at hindi niya masasabi kung si Tito Tiago ba niya ito o si Manong Alberto.
"Sandali. Sino ka po ba? Pakibaba nga po ng ilaw niyo, masakit sa mata."
"I'm the one who should be asking you that. How dare you to step in to my house at this hour? And you're stealing food, huh?" sikmat nito.
"Excuse me. Pwede ba? Magpakilala ka muna bago ka magsalita ng ganiyan sa akin. Baka ikaw ang akyat-bahay rito."
"What? Are you out of your mind? Ang lakas ng loob mong tawagin akong akyat-bahay sa sarili kong pamamahay at inutusan mo pa ako na magpakilala sa 'yo? Seriously?"
Napasinghap siya sa kayabangan nito. "Yabang ah! Huwag mo nga akong ma-serious-seriously diyan. Alam mo, kaugali mo 'yong balasubas na anak ni Tita Ellen."
"Ako balasubas?"
"Oo, balasuba---" Natigilan siya at pinoproseso sa utak ang sagot ng lalaki. When realization hits her, inangat niya ang sariling flashlight at inilawan ang pigurang nakatayo ngayon sa harap niya. Her jaw almost dropped when she saw a familiar face, it's no other than Jigo Delos Angeles.