"WOW! Coconut scented organic lotion!"
Excited ang mga kasama niyang Korean at Filipina na kasamahan sa videoke bar. Iyon ang isang bagay na nakaka-relate siya sa mga Koreans. Hilig ng mga ito na kumanta katulad ng mga Filipino.
At bilang regalo bago umalis ay binigyan niya ang mga ito ng mga organic beauty products galing Pilipinas.
"Ang bango nito," sabi ni Nikka Jean na ipinahid agad ang lotion sa katawan.
"A friend of mine makes those." Sa ngayon ay sa exclusive spa lang nakakabili ng produktong iyon. Pero sa pag-uwi niya ng Pilipinas ay paplanuhin na nila ang expansion ng mga produktong iyon para maging household name.
Uunahin lang niyang ayusin ang problema sa kompanya ng pamilya niya. Family business nila ang pagma-manufacture ng mga electronic at computer parts. Not her cup of tea. Pero kung makakatulong bakit hindi. Ngayon lang naman humingi ng tulong sa kanya ang pamilya niya. May kinalaman daw sa pagbagsak ng US market kaya naapektuhan ang negosyo. Ugh! How little she knew about that part of the world now. Ang alam lang niya ay buhay ng normal na tao. Mga di alam ang tungkol sa stock market at kung anu-ano pa. Ang mahalaga lang ay may nakain at maipantustos sa basic na pangangailangan sa araw-araw.
Ang gusto niya ay magkaroon ng sarili niyang negosyo. Iyong labas sa kompanya ng pamlya niya. Gusto rin niya ng sarili niyang accomplishment. Kaya nga pinili niyang maglakbay muna sa mundo para maging malaya sa loob ng tatlong taon at tuklasin ang mga kaya niyang gawin. At nalaman niya na may paraan pa para makatulong sa ibang tao na naghihirap din. May negosyong binuksan ang kaibigan niya na nagbebenta ng organic products na gawa nito online. Sa tulong ng mga kaibigan na nakilala niya sa iba't ibang bansa ay nagkaroon na siya ng sariling network. Magagamit niya ang mga bagong koneksiyon para sa expansion na iniisip ng kaibigan niya kung saan plano nitong kunin siya bilang business partner.
Napansin niya si Hae Jin na nakatitig lang sa palad nito na may lotion. "Are you allergic or something to lotion?" tanong niya.
Umiling ito. "It makes me hungry. Can I eat it instead?"
Natawa siya. Sa sobrang bango kasi ng lotion ay parang buko pandan iyon kaya nakakagutom. Kahit siya ay iyon din ang naisip noong una.
"We have Filipino food with the similar taste. Perhaps you can order one if you will visit our country," sabi niya. "It is called buko pandan.:
"Basta bibili ako ng marami nito," sabi ni Nikka Jean. "Tiyak na papapakin ako ng asawa ko nito." Saka ito humagikgik.
"I want to order and give it to my friends," sabi ng boss niya. "Just give me a discount okay? I will sell them here."
Tiyak na matutuwa ang kaibigan niya at soon-to-be business partner na si Krizzha. Di pa man sila nagla-launch ay may mga kliyente na sila. At natutuwa siya dahil may contact pa rin siya sa mga kasamahan.
Nakadama siya ng lungkot nang oras na para magpaalam sa mga ito. Alas dos na kasi ng madaling araw at may trabaho pa ang mga ito kinabukasan. Habang siya naman ay maghahanda pa para sa flight niya.
"Bogo ship get so," aniya sa mga ito na ang ibig sabihin ay mami-miss niya ang mga ito. Umiyak pa nga ang iba nang yakapin niya. Parang kapamilya na kasi niya ang mga ito at biglaan ang pag-alis niya.
"Thank you. Kamsahabnida," pasasalamat niya.
"We will visit you in the Philippines. Araso?" sabi ng boss niya na planong magbakasyon sa Pilipinas kasama ang asawa at anak nito.
Mabigat ang loob niya nang pagmasdan ang mga ito habang papalayo. Sila naman ni Nikka Jean ay pumunta sa naglakad sa kabilang direksiyon.
"Naku! Buti ka pa uuwi na ng Pilipinas. May kontrata pa kasi ako dito."
"Makakauwi ka rin."
Humawak ito sa braso niya. "Kapag naman nagpakasal ka imbitahan mo ako. Kahit na di ako makauwi padalhan mo man lang ako kahit na imbitasyon."
"Para namang ikakasal ako."
Hindi niya gugustuhin ng mga kaibigan niya ang kahahantungan niya pag-uwi niya ng Pilipinas. Bata pa lang siya ay alam niyang itatakda na ng lolo niya ang pagppaakasal niya sa lalaking pinili nito. May dugo silang Intsik at gusto ng lolo niya na panatilihin ang tradisyong iyon. Kaya hinayaan siya nitong gawin ang lahat ng gusto niyang gawin hanggang dumating ang takdang panahon na haharapin niya ang pangako niya dito at ang responsibilidad sa pamilya. Gusto niyang panatilihin ang alaala ng masasayang sandali nang malaya pa siya.
Yes, magpapakasal nga siya pero di iyon dream wedding dahil di niya kilala kung sino ang lalaking iyon. At hindi rin niya ito mahal. She would just marry for duty. That was her destiny.
Manaka-naka ay may nasasalubong sila at nadadaanang lasing. Natatawa na lang siya sa iba't ibang trip ng mga ito. May gumagapang sa kalye, may lalaking nanghahalik ng kumpare ng mga ito at mayroong parang baliw na umiiyak sabay tatawa.