- Total: 57
ตอนที่1
เชียงใหม่
บ้านธีธารา
20.00 น.
หลังจากที่ลูกแฝดทั้งสองวัยสองขวบนอนหลับแล้วณัฐนิชาก็ต้องแบกร่างของเธอมาทำ
ตอนที่2
“.....”
เมื่อคนเป็นแม่สั่งห้ามแกล้งเด็กหญิงก็พักมือลงแต่รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ยังคงมีอยู่บนใบหน้าเธอเชื่อฟั
ตอนที่3
ป๋อมแป๋มพักหน้าตอบเพื่อนเธอหญิงสาวรู้ว่าเพื่อนเธอน่าจะยังไม่เคยเจอลูกค้าคนนี้ถ้าจำไม่ผิดเพราะตอนนั้น
ตอนที่4
“แล้วลูกชอบมั้ยล่ะ”
มัทนาดูออกว่าเมฆาลูกชายคนโตของเธอชอบบ้านหลังที่อยู่บนเกาะมากตอนแรกที่เธอไม่ยอมบอก
ตอนที่5
มีเพียงแต่ร่องรอยของการร่วมรักกับหญิงสาวและรอยเลือดบนเตียงนุ่มสีขาวรอยนี้มันทำให้เขาอยากจะเอาหัวโขกก
ตอนที่6
คฤหาสน์เพตราพิทักษ์
เมื่อรถแล่นเข้ามาในตัวคฤหาสน์ณัฐนิชาถึงกับละสายตาที่จะมองรอบๆตั้งแต่ทางเข้ามาไม่ไ
ตอนที่7
“พวกเราจะไม่ทำให้คุณมัทผิดหวังแน่นอนค่ะ”
ป๋อมแป๋มชอบลูกค้าที่ไม่เรื่องมากแบบนี้จริงๆเธอรีบรับคำมัทนาว
ตอนที่8
“ได้เลยค่ะ”
“นี่นามบัตรนิชาค่ะ”
ป๋อมแป๋มเห็นว่าเพื่อนเธออุ้มลูกอยู่จึงช่วยหยิบนามบัตรออกจากกระเป๋าของเ
ตอนที่9
“คุณนี่น่าทางอยากจะมีหลานมากเลยนะ...ว่าแต่ผมฟังเรื่องหนูนิชาลูกของพิมนี่เธอก็ดูน่าสงสารอยู่นะ”
ธำมรงค
ตอนที่10
“ขอบคุณนะคะคุณเว”
เมื่อธาดาอุ้มลูกแฝดทั้งสองของเธอมานั่งที่โซฟาข้างๆเธอหญิงสาวก็รีบขอบคุณายหนุ่มที่ช่
ตอนที่11
“เรื่องนั้นไม่ต้องเป็นห่วงครับถ้าคุณนิอยากเข้าเมืองบอกผมได้ตลอดเลย”
ธาดาเห็นว่าเรื่องที่หญิงสาวพูดมัน
ตอนที่12
“สวัสดีคร้าบ/สวัสดีค่า”
“เอ่อ..ครับ”
เมฆาหลุดจากภวังค์เมื่อได้ยินเสียงเด็กๆทั้งสองทกทายเขาพร้อมยกมือไห
ตอนที่13
“เอ่อ...ที่บ้านนิมีแค่น้องสาวของนิกับนิแล้วก็ลูกๆค่ะ”
ณัฐนิชาหลุบตาลงเล็กน้อยพร้อมตอบคำถามชายหนุ่มเธอ
ตอนที่14
19.40 น.
หลังจากที่ณัฐนิชาทานอาหารเย็นเรียบร้อยแล้วจึงเข้ามาป้อนข้าวเด็กๆและปล่อยให้ลูกๆของเธอเล่นกัน
ตอนที่15
“เอ่อ...คุณเมฆคะ”
ณัฐนิชาเห็นว่าไหนๆตอนนี้ได้มีโอกาสคุยกับชายหนุ่มก็ดีแล้วเธอจึงจะขออนุญาตเขาตอนนี้เส
ตอนที่16
1 ชั่วโมงต่อมา
ณัฐนิชาซื้อของเสร็จนานสองนานแล้วแต่เธอหาชายหนุ่มก็ไม่ยักจะรับสายสงสัยซื้อของเพลินอยู่เ
ตอนที่17
“ทำหน้าแบบนี้ชัว”
ธำมรงค์ส่ายหัวให้กับลุกชยของเขาพอเห็นทีท่าของวายุเขาก็ดูออกว่าลูกชายของเขาคงจะทำจริ
ตอนที่18
“ผมก็จะไปที่เกาะกับพี่ด้วยไงครับ...เอ่อแล้วนี่..”
วายุรีบโยนกระเป๋าลงไปในเรือพลันสายตาเห็นหญิงสาวหน้า
ตอนที่19
“สองแสบ”
“น้าหวานขา/น้าหวานคร้าบ”
เมื่อเดินเข้ามาในบ้านได้รินทร์ธาราก็รีบเข้าไปรงบกอดเจ้าสองแสบที่นั่ง
ตอนที่20
18.00 น.
โต๊ะอาหาร
“อาทิตย์หน้าก็เป็นวันเกิดพี่เมฆนี่เราไปฉลองบนเรือกันสักคืนดีมั้ย”
วายุจำได้ว่าอาทิตย
ตอนที่21
“งั้นให้เด็กๆอยู่กับคุณเมฆตลอดเลยได้มั้ยคะ”
รินทร์ธารารู้สึกว่าว่าที่พี่เขยของเธอนั้นดูอบอุ่นดีเหลือเ
ตอนที่22
“หรือจะไม่ช่วยคุณนี่มันใจร้ายใจดำจริงๆเลยนะ”
รินทร์ธาราเห็นว่าชายหนุ่มแอบบ่นเธอเองก็ทำท่าลอยหน้าลอยตา
ตอนที่23
“อืม...คุณเมฆมีอะไรให้พวกเราได้ทำงานเพิ่มมั้ยคะ...หรือ ไม่ มี...”
ป๋อมแป๋มเห็นว่าส่วนใหญ่จะไม่มีใครด
ตอนที่24
“อืมม..ผมก็มาพักผ่อนบางทีก็นั่งทำงานด้วยที่นี่ค่อนข้างเป็นส่วนตัวไม่วุ่นวายดีเพราะส่วนมากผมจะมาอยู่ค
ตอนที่25
“คุณนิเป็นอะไรหรือป่าว”เมฆาสังเกตว่าหญิงสาวนั้นดูแปลกๆมาเป็นพักแล้วเขาจึงต้องเอ่ยปากถามเธอด้วยความสง
ตอนที่26
“เห็นบอกว่าจะวาดแบบอยู่ในห้องค่ะ”
ป๋อมแป๋มเองเห็นเพื่อนเธอนั่งในห้องทำงานตั้งแต่เช้าแล้วไม่รู้ว่าจะรี
ตอนที่27
“แต่แกอย่ามโนไปไกลเลย”
ณัฐนิชาระอากับเพื่อนเธอที่ช่างมโนเก่งเสียจริงเธอไม่เห็นว่ามันจะแปลกตรงไหนที่สอ
ตอนที่28
“ครับ...เอ่อแล้วคุณนิไปไหนแล้วล่ะครับ”
เมฆาลงมาก็ไม่เห็นณัฐนิชาแล้วจึงถามหาหญิงสาวกับน้องสาวของเธอพลา
ตอนที่29
“หึ่!!...ผมไม่เกี่ยวหรอ...คนที่ทำเจ้าสองแสบนั้นออกมาก็ผมไม่ใช่หรือไง”
เมฆาแสยะยิ้มเล็กน้อยที่หญิงสาวพ
ตอนที่30
หลังจากที่น้องชายของเขาออกไปแล้วเมฆาก็มานอนมองหน้าลูกทั้งสองของเขายิ่งมองยิ่งทำให้เขาหลงรักเด็กๆมากข
ตอนที่31
“หา...อ้าวแล้......”
“........”
ป๋อมแป๋มและรินทร์ธาราจำต้องมองหน้ากันพร้อมสงสัยหนักขึ้นไปอีกทั้งคู่เมื
ตอนที่32
“คุณสองคนเข้าไปดูคุณนิก่อนเถอะ”
เมฆาเดินทำสีหน้าเซ็งออกมาเขาเห็นสองสาวนั่งมองเขาอยู่กันเป็นตาเดียวพอด
ตอนที่33
“ก็เธอไม่ยอมผมนี่ครับผมอุตส่าห์ให้เธอกับลูกมาอยู่เป็นครอบครัวจะได้สบายๆเธอก็ไม่เอาสั่งให้ผมห้ามยุ่งก
ตอนที่34
“ฉันเข้าใจจ่ะเราผู้หญิงด้วยกัน...ต่อไปนี้ตาเมฆจะไม่มาบังคับอะไรหนูอีกแล้วนะเพราะฉันสั่งห้ามเด็ดขาดแล
ตอนที่35
3 วันต่อมา
ร้านขายยา
“ยาแก้ปวดแผงนึงครับ”
วายุเดินทางมาเชียงใหม่ตั้งแต่เมื่อวานเพราะมีบางอย่างทำให้ใจขอ
ตอนที่36
“พรุ่งนี้นิต้องเข้าไปหาป๋อมแป๋มคุยกับทีมอีกทีค่ะคงไปไม่ได้”
ณัฐนิชาเองเห็นว่าพรุ่งนี้เอคงจะพาเด็กๆเที
ตอนที่37
ณัฐนิชานิ่งอึ้งไปเล็กน้อยที่วันนี้ชายหนุ่มนั้นมาแปลกแต่เธอก็ยังไม่ค่อยไว้ใจเขาอยู่ดี
“เดี๋ยวๆ..ค่อยคุ
ตอนที่38
“กลับมากันแล้วหรอคระพอดีว่าคุณเมฆโดนน้ำซุปลวกมือน่ะค่ะ”
ณัฐนิชาเห็นทั้งสี่กลับมาก็หายห่วงคราแรกเธอว่า
ตอนที่39
“อ้าวหวานแล้ววันนี้จะไปยังไง”
ณัฐนิชาออกจากห้องมาเห็นคนน้องสาวของเธอนั่งอยู่ที่โซฟาจึงนึกขึ้นได้ว่าเจ
ตอนที่40
“ไข่พะโล้ของโปรดสองแสบเลยล่ะค่ะ”
ณัฐนิชาที่นั่งทานข้าวอยู่ก็อดยิ้มไม่ได้พร้อมบอกกับชายหนุ่มว่าเมนูนี้
ตอนที่41
“ผมว่าควรจะเปลี่ยนอ่างอาบน้ำใหม่ให้เด็กๆได้แล้วนะครับ”
เมฆาสังเกตมาหลายครั้งแล้วว่าอ่างอาบน้ำของเด็กๆ
ตอนที่42
ร้านยา
“อ้าวคุณมาทำอะไรยังไม่ถึงเวลาเลิกงานฉันเลย”
รินทร์ธาราเห็นวายุเดินเข้าร้านมาตั้งแต่ยังไม่เที่ยง
ตอนที่43
“พี่นิ”
“หวานไม่ทำงานหรอ”
ณัฐนิชาเห็นน้องสาวของเอมาเดินอยู่ที่นี่ได้จึงแปลกใจว่าวันนี้น้องสาวเธอไม่ได้
ตอนที่44
“มันจะเกิดเมื่อไร”
ชายแปลกหน้าถามทีมงานทั้งสองของน้องชายเขาด้วยสีหน้าที่เคร่งเครียด
“ผมรับรองไม่เกินสา
ตอนที่45
“อะไรนะคะ”
รินทร์ธาราถึงกับหน้าชาเพราะไม่คิดว่าเรื่องร้ายๆจะเกิดขึ้นกับคนใกล้ตัวเธอถึงสองคนจึงรู้สึกอ
ตอนที่46
“เรื่องเด็กๆนิกลัวจะรบกวนคุณมัทค่ะเดี๋ยวนิกลับไปดูเด็กๆเองจะดีกว่านะคะ”
ณัฐนิชาเห็นว่าเรื่องดูแลเด็กๆ
ตอนที่47
“ตาเมฆเป็นยังไงบ้างจ้ะหนูนิ”
มัทนามองร่างลูกชายคนโตของเธอที่เตียงก็ถามถึงอาการของลูกชายเธอว่ารู้สึกตั
ตอนที่48
“ฉันเข้าใจคุณนะ...ก็ถือซะว่าเป็นบทเรียนไง...ครั้งนี้พลาดไปครั้งหน้าก็ยังมีโอกาสวันพระไม่ได้มีหนเดียว
ตอนที่49
“คุณมัทบอกว่ารอให้คุณหายดีก่อนน่ะค่ะนิจะรับมาเลยคุณมัทก็ไม่ยอม”
ณัฐนิชาก็ไม่รู้ว่าคนเป็นปู่กับย่าจะคื
ตอนที่50
“คะ???”
หญิงสาวถึงกับสบถออกมาด้วยความตกใจจู่ๆเขาก็มาขอนอนกับเธอหน้าตาเฉยเมื่อก่อนมีลูกอยู่ด้วยเธอยังพ
ตอนที่51
โรงพยาบาล
“เรียบร้อยแล้วครับ”
เมฆาเข้าไปให้หมอตรวจไม่ถึงสินาทีก็ออกมาหาหญิงสาวที่นั่งรออยู่ด้านนอกตอนน
ตอนที่52
“ผมกับนิ...เราตกลงจะอยู่กันเป็นครอบครัวแล้วครับ”
เมฆากุมมือณัฐนิชาเอาไว้แน่นพร้อมมองหน้าเธอเป็นเชิงขอ
ตอนที่53
“ขอบคุณที่คุณแม่เมตตานินะคะ”
ณัฐนิชายกมือขอบคุณหญิงตรงหน้าด้วยใจจริงที่เมตตาเธอกับลูกๆด้วยความจริงใจเ
ตอนที่54
“คุณแป๋มเป็นอะไรมั้ยครับ...มันได้อะไรจากคุณไปมั้ย”
ธาดาเห็นว่าตอนนี้โจรก็ได้ถูกจับไปแล้วเขาจึงหันมาดู
ตอนที่55
“ก็ของคุณที่พวกสาวๆของคุณเค้าส่งมาให้กำลังใจให้คุณหายป่วยเร็วๆฉันเป็นผู้จัดการคุณก็ต้องหอบหิ้วมาให้น
ตอนที่56
“เพราะพี่นั่นแหละ”
“อ้าว..ฉันผิดซะงั้น”
ธาดาเดินหัวเสียตามหญิงสาวเข้าไปในงานพร้อมคิดอยู่ในหัวว่าเขานั้
ตอนที่57 ตอนจบ
10 นาทีต่อมา
“แอะ...แอะ..แอ้ๆๆแง้งง”
เมื่อเมฆาจัดการกับแจกันที่หล่นแตกในห้องของเขาเรียบร้อยแล้วเป็นจัง
ดีมากค่ะ
7d
0ดีมากกกกกก
9d
0ดีมาก
29d
0สนุกดีครับ
08/08
0ดีมากค่ะ
07/08
0เขียนดีมากๆ คิดบทได้ดีมาก
03/08
0สนุกดี
01/08
0สนุกมาก
29/07
0ดีมากๆเลยค่าาา
23/07
0น่าอ่านมากครับน่าสนใจ
20/07
0