“Hoy!”
Agad na napapitlag si Brenda nang biglang yumakap sa kaniya si Hunter. Kahit hindi na siya lumingon ay alam na niyang si Hunter ang nasa kaniyang likuran at nakayakap sa kaniya. Si Hunter lang naman ang may lakas ng loob na basta-basta na lang siyang niyayakap kahit na nasa harapan pa ng publiko. Hindi rin niya maintindihan kung bakit ganoon ang binata sa kaniya.
“Hoy ka rin,” aniya at hinawakan ang mga kamay ni Hunter na nakayakap sa kaniyang baywang.
“Kanina ka pa ba?” bulong ni Hunter sa kaniya na para bang wala itong pakialam kahit may makakita sa kanila sa ganitong porma.
“Yeah, halos thirty minutes din,” sagot niya at humarap sa binata kaya napilitan itong kumalas sa kaniya. “Bakit ang tagal mo?”
Nakita niya ang pagkahilaw ng ngiti ni Hunter. Alam na niya kung anong kasunod no’n, hihingi ito ng tawad dahil nakalimutan nito ang usapan nila o mas inuna nito—
“Sorry, Brenda.”
Tama nga ang hinala niya na hihingi ito ng tawad. Palagi namang ganoon eh, sanay na sanay na nga siya. Sanay na siyang ganoon palagi ang sinasabi ni Hunter sa kaniya kaya bumabawi ito sa payakap-yakap sa kaniya.
“Ayos lang—”
“Ano kasi, si Jasmine, nagpahatid pa sa'kin kasi ma-le-late na siya sa trabaho at wala talagang dumaang tricycle kaya hinatid ko na.”
Okay na sana kahit nag-sorry si Hunter. Wala naman talaga siyang pakialam kung bakit ito na-late eh. Wala rin siyang pakialam sa dahilan nito kung bakit ito na-late sa usapan nila. Basta huwag lang nitong babanggitin ang pangalang Jasmine.
Hindi siya nagseselos kasi wala naman siyang karapatan. Kaya mas gusto niyang tumahimik na lang ito at huwag banggitin ang pangalan ng girlfriend nito.
Girlfriend ni Hunter ang babae na tinutukoy nitong hinatid daw nito sa trabaho. At sa babae na 'yon mismo nakikihati siya sa oras ng best friend niya.
Best friend lang niya si Hunter kaya palagi niyang binabanggit sa utak niya na kailangan niyang intindihin ito dahil hindi na sila gaya noong una. May girlfriend na ang best friend niya kaya kailangan na siya ang umintindi.
“Sabi ko, ayos lang. Girlfriend mo 'yon, ano ka ba.”
Muli na namang yumakap sa kaniya si Hunter. Mas lalo siyang naguluhan. Hindi niya talaga maintindihan ang best friend niya. May girlfriend na naman sana pero bakit panay yakap sa kaniya. Pero ganito naman na noon pa si Hunter. Noong wala pa itong girlfriend ay mahilig talaga itong yumakap sa kaniya kaya siguro hanggang ngayon ay nadadala pa rin nito.
“Hunter—”
“Birthday mo kaya I'm sorry kung bakit na-late ako. Alam kong para sa'kin ang oras na 'to pero mas inuna ko si Jasmine. Sorry, Brenda.”
Huminga siya nang malalim at inalis ang pagkakayakap ni Hunter pero mas lalo lang hinigpitan ni Hunter ang pagkakayakap sa kaniya.
“Hunter, please. Baka makita tayo ng mga nakakakilala sa inyo ni Jasmine at isumbong—”
“Wala akong pakialam.”
Mapait siyang ngumiti. Kapag ganito palagi sa kaniya si Hunter, hindi niya alam kung paano siya magmo-move on. Nakatatawa nga dahil wala namang sila ni Hunter pero kailangan niyang mag-move on. Alam niyang wala na talaga silang pag-asa ni Hunter dahil may relasiyon na ito sa iba. Relasiyon na gusto niya sanang maging relasiyon nila ni Hunter.
Ayaw niyang maging best friend lang ito.
Demanding mang pakinggan pero hindi na siya kuntento na best friend lang niya ang lalaking 'to. Kasalanan ba niyang sweet si Hunter sa kaniya kaya nahulog siya? Kasalanan ba niyang palagi siyang binibigyan ni Hunter ng special treatment kaya nagkagusto siya rito? Kasalanan ba niya?
“Hunter—”
“Takot ka ba? Alam na ni Jasmine na ganito ako sa'yo. Hindi 'yon magagalit kung iyon ang kinatatakutan mo.”
Humugot siya ng malalim na hininga at buong lakas na lumayo siya sa binata. Hindi sapat na rason iyon para hindi magalit si Jasmine. Kahit sino pang babae ang nasa sitwasiyon ni Jasmine ay magagalit talaga kapag ganito ka-sweet si Hunter sa kaniya. Hindi naman porque best friend ay dapat ng ganito.
Baka iba ang maisip ng mga tao na nakakita sa kanila. Kapag nga may nakakita sa kanila at nasa ganoong sitwasiyon ay baka maisip ng iba na boyfriend niya si Hunter. At ayaw niya ng ganoon.
“Let’s stop this, Hunter. Ayoko ng ganito,” matigas niyang sabi at tinitigan nang matalim si Hunter. “Alam kong alam mo na hindi lang tayo magkaibigan. ‘Yong mga ginagawa natin, hindi pangkaibigan ‘yon. At ayoko sa ganoong system. Pumayag ako sa gusto mo dahil akala ko kapag pumayag ako, may chance na makita mo ang nararamdaman ko. Akala ko kapag pumayag ako, makikita mong may nararamdaman ako sa’yo. Pero—” Pinahiran niya ang luhang tumulo. “Pero parang nakikipaglaro ka lang sa’kin eh. Tigilan na nating makipaglaro sa apoy, Hunter. May girlfriend ka na, 'di ba?”
Hindi na niya hinayaang sumagot pa si Hunter. Naglakad siya palayo sa binata pero nag-iwan siya ng mga salita.
“We can’t be fuck-buddies anymore. I will always see you as something else.”