"Wow! Ang kapal talaga ng mukha mong panget ka! Talagang pinanindigan mo na talagang maupo sa tabi ni Grego, no?" ani ni Marsha. Nakatayo ito sa harapan ko.
"Siguro iniisip niya na baka magustuhan siya ni Grego." natatawang sabi ni Trasey.
"Guys may Sasabihin kami sa inyo" anunsyo ni Marsha sa buong klase. "At tamang-tama nandiyan na rin pala si Grego" ani nito habang nakatingin sa papasok na si Grego, at maging ako din ay nakatingin dito na ngayon ay palapit na sa direksyon ko. At habang tinitignan ko ito ay parang bigla na lang nag slow-motion ang buong paligid. Para bang kami lang ni Grego ang tao dito. At hindi lang iyon dahil pati yung tibok na puso ko ay bigla ba lang bumilis. Ano ba itong nangyayari sakin?
Ang pansamantalang pagkawala ang ulirat ko ay bumlik lamang ng muling magsalita si Marsha.
"Alam nyo ba na si Halley-Maw pumapag-ibig na? At alam ko kung sino ang gusto nya!" ani Marsha.
"Woah!... " tanging naibulalas ng mga kaklase ko.
"Sana lang talaga magustuhan siya ng kung sinumang lalaking ang gusto niya. Kasi kung ako yung tatanungin nyo. Kahit siya na lang yung huling babaeng natitira sa mundo, hindi ko sya magugustuhan. Mas gugustuhin ko na lang na mamatay, kaysa magkagusto sa halimaw na yan! ... Nakakasuka! Nakakdiri!" ani ni Casho dahilan para magsitawanan yung mga kaklase ko.
"Ano? Gusto nyo bang malaman kung sino?... O sige, hindi ko papatagalin pa. Ang lalaking gusto lang naman ng babaeng Halimaw na ito ay wala iba kundi si, hmn..." pambibitin nito, "... si Grego Santilian. " dagdag nito. At pagkatapos nitong sabihin iyon ay nagsimula ng magtawanan ang mga kaklase ko. At maging si Grego ay tumatawa din at bahagyang napapa-iling pa ito.
Hindi totoo iyon! Hindi ko gusto ko si Grego. Wala siyang katangiang kagusto-kagusto. Oo nga't gwapo sya pero iyon lang naman ang maganda sa kanya. Wala ng iba pa. Hindi si Grego ang tipo ng lalaking magugustuhan ko.
"Narinig mo iyon Grego? Gusto ka daw ng panget na ito!" ani Trasey habang dinudutdot yung sentido ko.
"Ang taas din naman pala ng pangarap mo HalleyMaw. Hahahahaha!" -Casho
"Sinabi mo pa. HAHAHAHA!" -Trasey
"Ikaw nga Grego, matanong kita. Ikaw ba magugustuhan mo yung panget na iyan?" tanong ni Marsha kay Grego habang dinuduro ako.
"Why not?" ani nito dahilan para matigilan ang lahat. "Wala naman masama kung magutuhan ko siya," dadag pa nito sabay tayo sa kinauupuan nito at naglakad palabas ng room. Habang ako naman at yung mga kaklase ko ay naiwang nakanganga at nakatulala dahil sa sinabi nito. At tiyak akong pag-iinitan na naman nila ako dahil dito. Kaya dali-dali akong tumayo sa kinauupuan ko at lumabas ng room.
"Hoy! Halley-Maw, saan ka pupunta?" Habol pa sakin ng isang kaklse ko kaya naman agad akong tumakbo.
Kasalukuyan ako ngayong naglalakad pauwi. Hindi pa rin mawala sa isip ko yung sinabi ni Grego.
Totoo kaya 'yong sinabi nya?
Maaari nga bang magustuhan niya ang isang katulad ko?
Haist! Imposible. For sure sinabi niya lang iyon para mas lalo akong pag-initan ng mga kaklase ko. Ano pa nga bang aasahan ko sa isang katulad niya? Pare-pareho lang sila.
*****
Mamang? tawag ko kay Mamang dudang na kasalukuyan ngayong naghihiwa ng sibuyas. Habang ako naman ay nakaupo lang dito sa tabi nito at pinapanood itong magluto.
"Uhm, bakit Halley?" sagot nito na hindi manlang ako tinapunan ng tingin.
"Tanong ko lang po. May lalaki po kayang magkakagusto sakin?" tanong ko dito.
"Alam Halley masyado ka pang bata para dyan. kaya huwag muna nating pag-usapan yung tungkol sa bagay na iyan." anito.
"Siguro kaya ayaw niyo pong sagutin kasi ayaw niyo lang akong masakatan, no? Kasi ang totoo wala naman talagang lalaking makakagusto at magmamahal sa'kin. Kasi tignan niyo naman kasi yung itsura ko, ang panget-panget ko."
Tinigil ni Mamang yung ginagawa nito tsaka ako nilapitang at hinawakan yung magkabila kong pisngi.
"Sinong nagsabing walang magkakagusto sayo Halley? Hindi porke hindi ka kagandahan ay ibig sabihin wala ng makakagusto sayo, na walang magmamahal sayo. Ang pagmamahal ay hindi nakabase sa panlabas na anyo ng isang tao. Kasi hindi naman mata ng tao yung tumtibok kundi yung puso. Oo hindi ka kagandahan Halley, pero mabuti ka namang tao. At ayon ang mas maganda at mas mahalaga. Kasi ang kagandahan panlabas ay kumkupas at naglalaho. Pero ang kabutihan ng loob, kailanman hinding-hindi kukupas. Napaka spesiyal mo Halley at napaka swerte ng taong iibigin mo." mahabang lintaya ni Mamang.
"Imposible pong may magkagusto o magmahal sakin, kasi yung sariling magulang ko nga hindi ako nagustuhan at minahal e." ani ko habang yung mga mata ko naman ay nag-umpisa ng magtubig.
"Iniwan ka man ng mga magulang mo Halley, nandito naman ako. Kung hindi ka nila kayang mahalin, pwes ako ang gagawa. Ako yung magpupuna ng nagpapamahal na hindi nila kayang ibigay sayo." ani nito dahilan para tuluyan ng bumuhos ang mga luha ko.
"Mamang" ani ko sabay yakap ng mahigpit dito. "Ang swerte-swerte ko po sa inyo Mamang, maraming salamat po.
"Ano ba yan Halley, pinapaiyak mo naman si Mamang mo e. Nasira na tuloy yung make up ko."
"Mamang naman, mas inisip mo pa yang make up mo." nakanguso kong sabi. At alam kong sinasabi niya lang iyon para pasayahin ako.
"Aba'y siyempre naman, itong kagandahan ko ang puhunan natin para makakain tayo."
"Bakit naman po naging puhunan natin?" nagtataka kong tanong.
"Siyempre, ng dahil sa kagandahan
ko maraming customer ang nai-ingganyo na kumain sa karinderya natin. Pak na pak yung ganda ko, bentang-benta sa customer. Hindi lang masarap yung mga tinitinda kong ulam at kung ano-ano pang mga pagkain, kundi ako mismo na nagtitinda masarap din."
"Wala na akong palag diyan mamang, kasi totoo naman." sang-ayon ko na lang, mahirap kasing barahin si mamang. Machine gun yung bibig nito e.
"Hay, oh siya sige na akoy magluluto pa. Tama na itong dramahan na ito." ani mamang sabay kalas sa pagkakayakap sakin at balik sa ginagawa nitong paghihiwa ng sibuyas.
"Mamang?"
"Oh, ano na naman?"
"Mahal ko po kayo," nakaingiti kong ani dito.
"At mahal din kita anak ko."
Anak ko. Ang sarap namang pakinggan,talagang itinuring niya na akong tunay na anak.