Maagang pumunta sa Simbahan si Ka Ipeng kinaumagahan. Nais niyang alamin kung ano na ang balita kay Alice. Kung matutuloy ba ang isasagawang eksorsismo sa bata. Kahit na hindi niya ito matutulungan ay hindi niya pa rin kayang pabayaan ang bata. Naaawa siya rito at isa pa'y nakikita niya rito ang namayapang anak. Nadatnan niya si Father Ben na nagdarasal kaya hinintay muna niyang matapos ito bago nilapitan.
"Magandang umaga sa iyo Father Ben," bati niya ng makitang tumayo na ito mula sa pagkakaluhod.
"Kayo pala, Ka Ipeng. Magandang araw din," nakangiting bati ng pari.
"Si Alice po ba ay bumalik dito kasama ang kan'yang magulang?" tanong niya rito.
"Hindi pa, Ka Ipeng. Balak ko sanang ipagtanong ang bahay nila para mapuntahan ngunit marami pong gawain dito sa simbahan. Maaari niyo po bang makausap ang bata upang samahan dito kasama ang kan'yang mga magulang?" tanong ng pari habang nginingitian ang iba pang tao na bumabati rito.
"Iyan nga ang gagawin ko, Father. Nag-aalala ako sa batang iyon. Ramdam ko ang malakas na enerhiya ng kadiliman mula sa kan'ya."
"Kung gayon ay dapat tayong magmadali, Ka Ipeng," nababahalang tugon din ni Father Ben. "Kailangan na makausap ko ang mga magulang niya upang maiakyat ko ito sa arsobispo."
"Ako na ang kakausap, Father. Maraming salamat sa tulong ninyo." Magalang na nagpaalam siya sa pari bago nagtuloy sa paaralan kung saan nag-aaral ang bata. Malapit lang iyon dahil maliit na bayan lamang naman sila.
Inabangan ni Ka Ipeng ang paglabas ni Alice sa eskwelahan ng hapong iyon. Lumabas na ang mga mag-aaral sa eskwelahan ngunit hindi dumaan ang inaasahan niya. Kinutuban siya kaya naman inalam niya ang address nito. Ipinagtanong niya ang bata at hindi naman siya nahirapang tuntunin kung saan nakatira ang mga ito. Malapit lamang sa opisina niya kaya naman palagi lamang niyang nakikitang naglalakad pauwi ang bata.
Isang ancestral house na bahay ang natunton niya sa address na nakalap. Ang istilo nito ay noon pang spanish era gunit maganda pa rin dahil namintina na kagandahan nito. Elegante pa ring tignan kaya masasabing may kaya ang mga nakatira. Pinindot niya ang doorbell at hindi nagtagal ay lumabas ang isang matangkad at tsinitang babae.
"Kayo po ba si Alicia Chua?" tanong niya nang pagbuksan siya nito ng gate. Iyon ang pangalan ng ina ng bata ayon na rin sa guro nito.
Nakausap din niya ang guro patungkol sa ugali ng bata. Mabait at tahimik na bata si Alice. Palaging nagbabasa ng libro kaya naman nangunguna rin sa klase. Nitong huli ay napapansin din ng guro na laging balisa ang bata.
"Ako nga po. Sino sila?" kunot-noong tanong ng babae habang nakatingin sa kanya.
"Ako si Ka Ipeng. Isa akong Psychic at humingi po ng tulong sa akin ang anak ninyong si Alice noong nakaraang mga araw," pagpapakilala niya sa sarili bago iniabot ang palad sa babae tanda ng pagkikipagkilala.
"Pasens'ya na Ka Ipeng ngunit Pilya talaga ang aking anak. Isa ka siguro sa mga naloko ng anak ko." Nakangiting tinanggap nito ang palad niya at sa pagdaiti ng mga kamay nila ay may naramdaman siyang kakaiba.
Hindi niya ipinahalata ang naramdaman dahil iba ang kutob niya sa babaeng ito. "Pero tingin ko'y nagsasabi ng totoo ang bata, Mrs. Chua." Nakangiting sambit niya. Napansin niya ang mabilis na pagguhit ng iritasyon sa mga mata nito ngunit agad ring naglaho.
"Alice! Anak!" sigaw ng babae na lumingon pa sa bahay ngunit hindi umalis mula sa nakaawang na gate. Wala ngang balak ang babae na patuluyin siya sa loob.
"Bakit mommy?" naulinigan niya ang boses ni Alice ngunit kakaiba ang timbre nito. Masigla ang boses nito hindi tulad noong huli silang mag-usap.
"Narito si Ka Ipeng. Ikaw talagang bata ka. Nakakaabala na iyang kapilyahan mo!" sambit ni Alicia ngunit malambing ang tinig nito. Tila ba hindi man lang nabagabag kung totoo ngang pilya ang anak nito at nakaaabala sa ibang tao.
Niluwangan ng babae ang pagkakabukas ng gate kaya bumungad sa kanya ang maaliwalas na mukha ni Alice. Wala na ang lungkot sa mga mata nito pero ang pumalit ay kislap ng kapilyaan.
"Ka Ipeng, naniwala ka talaga sa akin? Bagay talaga akong maging artista," natatawang sambit nito. Nakangisi pa na tila ba nakakaloko. Matiim niyang tinitigan ang bata. Ramdam niyang ang kakaibang enerhiyang bumabalot dito pati na ang itim na awrang nakapalibot sa bata.
"Hindi magandang biro ang ganoon, Alice," sambit na lamang niya ngunit hindi nilubayan ng nanunuring tingin ang bata. Lihim niyang pinag-aaralan ang ikinikilos nito.
"Pasensya na Ka Ipeng. Ang sabi ng psychologist na nakausap ko patungkol sa behavior ng anak ko ay kailangan lamang niya ng tamang atens'yon at pag-aalaga. Simula kasi ng mamatay ang ama niya ay naging iba na ang ugali niya. Tila ba laging kulang sa pansin," paliwanag ng babae. Humihingi ito ng pasensya pero wala sa mukha ng babae ang sinseridad.
"Ganoon ba, Mrs. Chua? Kung gayon ay pasens'ya na sa abala. Aalis na ako."
Sa pagtalikod ni Ka Ipeng ay hindi nakaligtas sa mapanuri niyang mga mata ang mapaglarong ngiti sa labi ni Alice. Kakaiba ito kumpara noong una silang nagkita. Inosente ito at napakalungkot ng mga mata. Palaging balisa at tila ba takot na takot ngunit ngayon ay kumikislap sa kapilyaan ang mga mata nito. Bukod doon ay ramdam niya ang lumalakas na presensiya ng diyablo. Hindi niya pinahalata ang lahat ng napansin bago niya muling nilingon ang bahay ng marinig ang pagsara ng gate.
Alam niyang diyablo ang nasa katawan ng bata kanina. Ang ipinagtataka lang niya ay si Alicia, ano ang kakaibang naramdaman niya nang kamayan niya ito. Parang may ibang enerhiyang bumabalot sa babae at hindi niya matukoy kung ano.
"Pangako, Alice, tutulungan kita. Sana ay magawa mo pang lumaban," bulong niya sa sarili bago nilisan ang lugar.
Sa bahay naman ng mga Chua ay masayang naglalaro ang mag-ina. Niyakap ni Alicia ang anak at pinaghahalikan ito.
"Anak, tingin mo ay babalik pa ang matandang iyon?" tanong niya rito.
"Hindi na siguro, mommy. Pwede mo ba akong lutuan ng pancake?" tanong ng bata. Mabilis na tumayo si Alicia upang pagbigyan ang anak.
****
Marahang naglalakad si Alice papunta sa eskwelahan nang bigla itong huminto. Ramdam niyang may sumusunod sa kanya at kilala niya kung sino ito. Bahagya siyang ngumisi bago muling nagpatuloy. Alam niyang nagdududa si Ka Ipeng at wala naman siyang balak itago rito ang lahat. Mas magandang malaman nito na sa ikalawang pagkakataon ay natalo niya ito.
"Hoy, wirdong ampon!" humarang sa daraanan niya si Andrea. Ngumisi siya at huminto sa paglalakad. Humalukipkip siya at tinitigan ang babae. Malayo pa sila sa entrance ng school kaya alam niyang nakamasid pa rin si Ka Ipeng.
"Ano ba ang kailangan mo, Andrea? O mas tamang sabihin na anak ng kabit?" nakangising sambit niya at namaywang sa harap nito. Nanlaki naman ang mga mata ni Andrea at nang makabawi ay galit na sinugod siya nito.
"Bawiin mo ang sinabi mo!" singhal nito. Natawa na lamang siya sa itsura nito. Asar-talo pala ang babae.
"Anak ka sa labas ng isang sundalo sa nanay mong dancer sa club. Isa kang anak ng kabit dahil may ibang pamilya ang daddy mo. Bihira siyang umuwi kasi may iba siyang pamilya!"
Nanlisik ang mga mata ni Andrea bago siya sinugod. Hindi manlang siya nahawakan ng babae dahil marahas niyang itinulak ito sa kalsada. Muntik na itong masagasaan kaya nanlalaki ang mga matang napatitig ito sa kanya.
"Iyan ba ang lider ninyo? Lampa na, anak pa ng kabit!" natatawang sambit niya. "Loser!" dagdag pa niya bago ito iniwan. Ngunit bago siya lumayo ay tumingin siya sa direksyon ni Ka Ipeng. Agad naman itong nakapagtago kaya ngumisi siya. Alam niyang nakikita siya ng matanda.
"Isa ka pa, Ipeng. Isang malaking talunan!" bulong ng bata sa sarili. Muli niyang tinignan si Andrea na nakasalampak pa rin sa kalsada at pinanlisikan ng mata. Nakita niyang natakot ito kaya natatawang tinalikuran niya ang bata bago naglakad palayo.