Habang naglalakad sina Alice at Ka Ipeng sa loob ng simbahan ay nanginig ang bata at naging tensiyonado ang katawan. Hindi siya mapakali at tila sinisilaban ang buong katawan. Napakainit para sa kanya ang loob ng simbahan at gusto na niyang tumakbo palabas dahil sa nakakapasong atmospera.
"Ang init po Ka Ipeng! Nakapapaso," bulalas nito habang alumpihit na naglalakad. Hindi na nito mapigilang magreklamo. Unti-unti na nga itong sinasakop ng diyablo kaya kailangan nitong malunasan agad.
"Tiisin mo, Alice! Gusto mong mawala na ang halimaw hindi ba? Huwag kang magpadaig sa masama!" giit ni Ka Ipeng.
"Aaah! Ang hapdi sa balat!" sigaw ng bata habang namumula na ang mukha. Nakangiwi ito at hindi na maipinta ang mukha.
"Kayanin mo, Alice!" Hinawakan ni Ka Ipeng sa kamay ang bata at labis siyang nagulat nang maramdamang napakainit nga ng balat nito. Daig pa nito ang taong kinukumbulsyon sa taas ng lagnat! Namumula na rin ang balat nito at makikita sa mukha ng bata ang tinitiis na sakit. Nakangiwi ang bata habang hindi matigil sa pag-iyak dahil sa panghahapdi ng balat dulot ng sobrang init nitong nararamdaman.
"Ang hapdi na po Ka Ipeng!" umiiyak na sambit nito.
Mabilis niyang binuhat ang bata palabas ng simbahan. Bumalik sa normal ang temperatura ng katawan ni Alice pagkalabas nila at nawala ang pamumula ng balat nito. Kaya nagpasya si Ka Ipeng na siya na lang ang kakausap sa pari.
"Alice, dito ka lang. Ako na ang kakausap kay Father Ben. Huwag kang aalis dito, maliwanag?" bilin nito. Nang tumango ang bata ay mabilis niyang pinuntahan ang pari sa tanggapan nito.
"Hindi po maaari ang nais mong mangyari Ka Ipeng. Kung hindi ikaw ang guardian ng bata ay dapat na makausap ko ang mga magulang niya. Hindi po biro ang pagsasagawa ng eksorsismo at alam kong nauunawaan ninyo ako," sambit ni Father Ben nang magkita silang dalawa sa opisina ng pari.
"Nauunawaan ko po, Father. Pasensya na sa abala." Nakauunawang tumayo ang matanda bago nagpaalam na aalis. Makabubuting makausap nga nila ang mga magulang ni Alice dahil maselan ang sitwasyon ng bata.
Paglabas niya sa simbahan ay naroon si Alice na matiyagang naghihintay. Umaliwalas ang mukha ng bata nang makita siyang lumabas at mabilis itong sumalubong.
"Kailangan mong dalhin kay Father ang mga magulang mo para matulungan ka niya, Alice. Hindi laro ang sitwasyon mong ito kaya sana ay pakinggan mo ang sinasabi ko. Kailangan naming abisuhan ang mga magulang mo."
"Pe-Pero hindi po–" tumigil sa pagsasalita ang bata na tila nag-iisip. Parang pinag-iisipan nitong mabuti ang sasabihin bago muling tumingin sa kanya. Napakatalinong bata, iyon ang napansin niya kay Alice.
May nabasa siyang pag-aalinlangan sa mga mata ng bata. Tila may gusto itong sabihin ngunit nagdadalawang isip hanggang sa marahan na lamang itong tumango.
"Sige po. Sasabihin ko po ito kay Mama. Salamat po Ka Ipeng," sambit na lamang nito.
"Ang bilin ko, Alice. Palagi kang magdarasal at lagi mong isipin ang kabutihan para hindi ka tuluyang mapasok ng halimaw. Labanan mo siya sa pamamagitan ng pananampalataya," bilin ni Ka Ipeng sa bata. May humaplos na awa sa puso niya ngunit sinupil niya ito.
"Opo Ka Ipeng. Lagi kong tatandaan iyan."
Natigilan si Ka Ipeng nang yakapin siya ng bata. Naalala niya ang namatay na anak kaya naantig ang puso ng pagiging ama. Napapikit siya bago tinugon ang yakap nito.
Isang kaway ang ginawa ni Alice bago patakbong umuwi habang ang matanda ay natitigilan. Tuliro ang isip kung tutulungan ang bata o ipauubaya nalang ang lahat kay Father Ben. Sa huli ay tinanaw na lamang niya ang papalayong bata. Napakatalino nito at napakabait ngunit natatakot siyang muling magkamali at mapahamak ng tuluyan ang buhay ni Alice.
****
"Itay, tulungan mo ako!" Malamyos na tinig ang gumising sa natutulog na diwa ni Ka Ipeng.
"Itay, tulungan mo ako! Itay!" napabangon siya nang maulinigan ang boses ng anak. Tila nanggagaling sa labas ng bintana ang tinig nito. Mabilis siyang lumapit doon at binuksan ito.
Nakita niya roon si Cindy. Suot ang mahaba at puting damit. Kahit madilim ay kitang-kita niya ang luhaang mukha nito habang nakatanaw sa kanya. Iniunat nito ang mga kamay na para siyang inaabot. Nagpapasaklolo.
"Cindy, anak! Hintayin mo ako! Pupuntahan kita, anak!" sigaw niya bago mabilis na pumanaog ng bahay. Pagkalabas ay nakita niyang naroon pa rin si Cindy at pilit siyang inaabot.
"Tulungan mo ako, Itay!" sigaw nito na punong-puno ng kalungkutan.
"Anak! Patawarin mo ako!" humahagulgol na sigaw niya bago mabilis na lumapit sa anak. Napakunot noo lamang siya dahil hindi niya ito malapitan. Tagaktak na ang pawis niya katatakbo pero napapalayo lamang siya. Hindi niya malapitan ang anak dahil sa bawat hakbang niya ay tila ito tinatangay ng hangin palayo.
"Itay, tulungan mo ako!"
"Anak, nariyan na ako!" muli siyang naglakad palapit dito. Natigilan lamang siya nang may makitang matutulis at mahahabang kuko na unti-unting lumitaw sa gilid ng bewang ni Cindy.
Nanlaki ang mga mata niya nang tuluyang lumitaw ang mga nakakatindig balahibong kamay ng isang halimaw. Pumulupot ito sa katawan ni Cindy at mabilis na hinatak palayo ang anak niya.
"Huwag! Cindy, anak ko!" palahaw niya at pilit itong hinabol subalit naglaho lamang sa kadiliman ang kanyang anak.
"Ipeng, gumising ka! Binabangungot ka na naman!" tinig ni Delia ang pumukaw sa kanya.
Pasinghap na bumalikwas ng bangon si Ka Ipeng at nabungaran ang asawa. Tagaktak ang pawis niya habang habol ang kanyang paghinga. Gabi-gabi ay dinadalaw siya ng bangungot simula ng mamatay ang anak niya.
"Napanaginipan mo na naman si Cindy?" tanong ng babae habang marahang hinahagod ang likod niya. "Ipeng, gusto kitang sisihin ngunit sapat na ang nakikita kong pagdurusa mo upang malaman ko ang labis mong pagmamahal sa ating anak. Baka ang batang sinasabi mo ang siyang makapagpapalaya sa'yo sa nakaraan."
"Kahit kailan ay hindi ako makalalaya sa nakaraan, Delia. Salamat na sa kabila ng pagkamuhi mo sa akin ay natutunan mo akong patawarin ngunit hindi ko alam kung mapapatawad ko pa ang aking sarili," umiiyak na sambit ng matanda. Masuyo naman siyang niyakap ni Delia.
"Ipeng, hindi mo natulungan noon si Cindy dahil tuluyan ng nasakop ng dyablo ang puso niya. Ngunit nariyan si Alice na pilit nilalabanan ang halimaw na gustong manahan sa kan'ya. Tulungan mo siya, iligtas mo siya alang-alang kay Cindy. Hindi mo man nailigtas ang ating anak ay maililigtas mo naman ang ibang bata at kapag nangyari iyon ay parang natulungan mo na rin ang ating anak." Natigilan siya sa sinabi ng asawa. Tumingin siya rito at nakita niya ang determinasyon sa mga mata ni Delia. Naroon pa rin ang paniniwala nito sa kanyang kakayahan. "Ipeng, tulungan mo si Alice dahil kailangan ka niya. Panahon na para muli mong balikan ang iyong tungkulin," nakangiting sambit pa nito.
"Ngunit paano? Natatakot akong magkamali, Delia. Natatakot akong muling makapatay ng bata," Luhaang tumitig si Ka Ipeng sa asawa.
"Hindi ikaw ang pumatay, Ipeng–ang diyablo. Kaya palayain mo na ang sarili mo. Patawarin mo na ang sarili mo dahil alam kong iyon din ang nais ni Cindy." Sapat na iyon upang mapanatag ang loob niya. Ipinagpapasalamat niyang sa kabila ng lahat ay naroon ang kanyang asawa at hindi siya iniiwan. Mula noon hanggang ngayon ay hindi siya iniiwan at laging sumusuporta kahit na napakalaki ng kasalanang nagawa niya dito at sa kanilang kaisa-isang anak.