Hyuna POV's
Lahat kami ay nagulantang sa sinabi ni Ms.Deborah ang nanay ni Klyde.
Maging ako ay di inaasahan na sa tagal ng aming pinagsamahan ay may is a sa amin ang taksil.
Mahirap paniwalaaan pero sana ,tulad ng sinabi ni Ms.Deborah sana magbago pa ang layunin nito.
"Hmm, ayos ka lang?" tanong sa akin ni Zein.
"Oo na Hindi," sagot ko sa tanong niya.
"Bakit?" saad niya sa akin.
"Di pa rin maalis sa aking isipan ang sinabi ni Ms.Deborah" sagot ko sa kaniya.
"Ako nga din eh. Ang hirap paniwalaan na sa haba ng ating pinagdaan may taksil pala tayong kasama" malungkot na turan niya.
"Nakakabigla nga eh. Kung sino 'man siya sana magbago pa isip niya" saad ko at pilit na ngumiti.
I can't imagine fighting to my friends, iyan ang aking kahinaan once na naging malapit ako sa isang tao di ko na kaya pang saktan ito even its hurt me.
Nandito ako ngayon sa balcony ng resort at pinagmamasdan ang kumpas ng dagat.
Habang nakatitig sa tahimik na paligid ay umawit ako
______
Pagsubok
written by Brythe
"Ang pagsubok ay dumating...Kay hirap pading lampasan.Tinanggap ko na lamang ,ang kahihinatnan.Awitin kong ito'y paaalala, na lahat tayo'y tao lamang, pagsubok ay laging nandyan.Pagsubok lamang ito at maaaring lagpasan.Sa buhay ng tao ay pagsubok ay kakambal.Kalungkutan at kasiyahan sa Diyos ay ilaan pagkat siya ang solusyon sa ating Pagsubok,pagsubok ay ibigay sa Panginoon" pag- awit ko.
"Hmm.Gawa mo?"tanong sa akin ni Ms.Deborah na kakarating lang.
" Ah, opo"nahihiyang saad ko.
"Kantahin mo nga ng buo" saad niya.Ngumiti lamang ako bilang tugon
"Pagsubok written by: Brythe Morpho" saad ko at Ngumiti naman sya.
"Interesting" saad niya.
"Ang pagsubok ay dumating,Kay hirap pading lampasan.Tinanggap ko na lamang,ang kahihinatnan.Awitin Kong ito'y paalala., na lahat tayo'y tao lamang.Pagsubok ay laging nandyan.Pagsubok lamang ito at maaarig lagpasan.Sa buhay ng tao ang pagsubok ay kakambal.Kalungkutan at kasiyahan sa Diyos ay ilaan pagkat siya ang sulosyon sa ating pagsubok,pagsubok ay ibigay sa Panginoon.Mahirap mang tanggapin na sa mundong ito di lahat ay kaibigan,Kay hirap tamggapin na sa lahat ng pinagsamahan ikaw ay pagtataksilan." di ko na tinapos at pinahid ang aking luha.
"Bakit iha?" tanong niya sa akin.
"Ms.Deborah totoo ba talaga iyong sinabi mo na may traydor sa grupo?" naiiyak na tanong ko.
"Sorry to tell this,yes meron" saad niya.
"Di ko alam kung ano mararamdaman ko its hard to accept na may traydor sa amin.Ang hirap unawaim na sa kabila ng aming pinagdaanan at pinagsamahan dadating lang sa punto na may mawawala dahil lang sa pagta-traydor.Di ko alam kung ano ang gagawin ko pagdumating yung araw na maglantad ma ito at wala kaming ibang choice kundi ang labanan ito.Di pa ako handa sa araw na iyon" saad ko at patuloy pa rin sa pag-iyak.
"Sabi nga diba lahat nagbabago,Malay mo magbago pa ang layunin niya.Don't lost hope Hyuna.Hanggat may buhay may pagasa.At hanggat buo kayo may pag-asa na magbago pa siya.Naiintindihan ko ang iyong nadarama dahil sa tagal nga naman ng pinagsamahan niyo siguro we can do ow is to encourage him/her to stay in this group" saad niya at iniabaot sa akin ang isang panyo.
"Alam ko na kaya niya pang magbago dahil alam ko na may puwamg pa kayo sa puso niya.Maybe we need to give sometime for that person" dagdag pa niya.
"S-sino po ba tinutukoy mo?" tanong ko sa kanya.
"Tuklasin mo na lamang Hyuna ayokong manguna sa lahat ng bagay" saad nito at tumayo.
"o sya dito na ako" saad nito at umalis na doon.
Lahat ng pinagdaanan namjn ay muling nagbalik sa aking ala-ala at mapait akong napangiti.
"Kung sino ka man sana magbago pa ang iyong layunin" bulong ko sa aking sarili.
Nakatitig lamang ako sa dagat at dinadama ang simoy ng hangin.
"Ayos ka lang?" tanong sa akin ni Zephanie.
"Ahh ikaw pala, magsisinungaling ako kapag sinabi Kong oo.Actually Hindi." saad ko at napabuntong hininga pa.
"Tungkol ba iyan sa sinabi nila Deatrix kanina?" tanong niya sa akin.
"oo,ang hirap paniwalaan non?" saad ko sa kanya.
"Oo nga eh,all this time may traydor pala sa grupo" saad niya.
"You look gorgeous ,Zephanie" Saad ko sa kanya.
"Thank you" saad niya.
"Ano kaya ang dahilan nya kung bakit sya nagtataksil sa atin?" tanong ni Zephanie.
"I don't know too, sa tingin ko ay may malalim naman siya ng dahilan kung bakit niya iyong ginagawa" saad ko sa kanya.
"Wala ba siyang tiwala sa atin? pwede naman niyang sabihin sa atin diba? Nang sa ganoon ay matulungan natin siya.Why that person own it by itself?" sunod sunod na tanong ni Zephanie.
"Sa ngayon di nation siya pwedeng husgahan ng ganoon na lamang, Malay mo may mabigat pala siya ng rason kung bakit niya iyon ginagawa.Lahat naman may reason diba? lahat ng tao ay may dahilan sa mga bagay bagay na ginagawa nila.At lahat naman may katapusan at may hangganan yun nga lang kailangan muna natin magtiis.Tao lang tayo at nandito sa mundong magulo kasama ang mga mapanghusgang tao.Ang magagawa lang natin ay unawain sila hanggang sa ating makakaya" saad ko at Ngumiti.
"Masakit pero tama ka. Ano bang Malay natin sa problema niya? siguro natatakot lang sya hintayin na lang natin dumating ang araw na handa na sya at sana di pa huli para siya ay magbago." saad ni Zephanie.
"Yeah, I hope too" saad ko at Ngumiti.
Buong gabi kaming nakaupo doon at di makapaniwala sa balita na aming Nalaman at narinig.
Masakit pero kakayanin.
Mahirap pero haharapin.
Imposible man pero Hindi dapat mawalan ng pag-asa.
In this world treasure every memories comes into your life and feel every moments with those people making you happy, dahil dadating ang araw na lahat ng saya ay mapapalitan ng Kalungkutan at kasawian.
Sana lang lahat ay magbago.
Kung sakaling makilala ko man ang traitor I will do my best para ipakita sa kanya na Hindi niya kailangan gawin ang ganoong bagay dahil mayroon siyang mga kaibigan na nandyan sa lahat ng oras at tunay na nagmamahal at nagmamalasakit sa kanya.