AS SOON AS THE TWO STEPPED INSIDE, they got welcomed by the almost ear-deafening remix music and the smell of strong and different types of liquor. Nang makapasok, magkaiba ang mga emosyon na lumitaw sa kanilang mukha. Habang mas lalong lumiwanag ang mukha ni Sylvester, mas lalo namang nandilim ang mukha ni Aiden.
Sinimulan ni Aiden na ilibot ang kaniyang paningin sa loob ng Villa ng kaniyang kaibigan; people chugging beers like there's no tomorrow, pairs doing some dirty dances, and some people even making out with someone they probably only met. The sights makes Aiden more grimace.
"This is lit!" nasasabik na sigaw ni Sylvester.
Kung hindi lang siya hawak sa balikat ni Aiden ay paniguradong nagtatatakbo na ito sa bar area at iniwan si Aiden sa entrance door ng nag-iisa.
Unfortunately for him, Aiden doesn't have any plan on letting him go until he finds the others.
Nang iangat niya ang kaniyang tingin sa second floor, he immediately saw the familiar figure of Legion through the transparent glass wall.
"Nasa taas sila," medyo pasigaw na anunsyo ni Aiden upang marinig siya ng kasama.
Bago pa man niya mahila si Sylvester, hinawakan nito ang braso niya.
"Wait! Let me grab a drink," ani Sylvester bago akmang maglalakad patungo sa bar area.
"Let's go, Sylvester," saad ni Aiden na hinila pabalik si Sylvester sa kaniyang tabi. "Nakasisigurado akong meron ng mga alak doon," dagdag niya.
Awtomatikong napatingin sa kaniya si Syvester nang marinig nito ang salitang 'alak'. His face brightens more that Aiden can't help, but to shake his head before dragging him to the stairs to meet the others.
"Aiden, you're finally here!"
Aiden grunted when his well-built chest came in contact with a more welled one. Mas lalo lang itong lumala nang pumiglas na ng yakap ang kaibigan at tinapik pa siya sa kaniyang dibdib gamit ang malapad at makapal nitong kamay.
"You too, Vester!" he shouted again with the same glee while he was hugging Aiden.
Pero napansin ni Aiden na mas mahigpit ang natanggap ni Sylvester na yakap kaysa sa natanggap niya. Ngunit binalewala niya na lamang ito at natungo sa couch kung saan nakaupo ang mismong may-ari ng villa.
"You're going to breaking me, Rus!" nagpa-panic na sigaw ni Sylvester habang ilang beses na tinatapik ang braso ni Russell na mala-bato na ang tigas.
Humahalakhak na inalis ni Russell ang kaniyang pagkakayakap kay Sylvester. "You're being exaggerated, bud!" aniya sabay hampas sa likod ng kaibigan.
"You should lessen your visit to the gym, Rus."
Agad na napatingin sina Sylvester at Russell sa katabi ni Aiden. Even when his villa is being trashed and loud, the owner is still looking sophisticated with his white button-up shirt and black trousers.
Sylvester's eyes went down to the glass that he's holding before raising a brow. "Really, Gion? Drinking wine at a party like this?"
Hindi naman nagpa-apekto si Legion sa naging tanong ng kaibigan bagkus, uminom siya ng wine habang nakatitig kay Sylvester na para bang inaasar ito.
With the action he did, he earned a huff from his friend.
"Sino bang may ideya na mag-celebrate ako ng birthday by throwing a party like this?" tanong ni Legion na sinadyang yabangan ang pagtatanong.
Hindi umimik si Sylvester. Ngunit hindi naman niya papalagpasin ang kunwari-kunwaring pagmamayabang ng kaibigan na naging rason upang magtungo siya sa couch na inookupahan ni Gion kasama si Aiden at hindi nagdalawang-isip na ipalipot ang kaniyang braso sa dibdib nito na sinabayan niya ng paggulo ng maayos nitong buhok.
"Punk," aniya habang ilang beses pang ginulo ang buhok ng kaibigan bago ito pinakawalan.
"Brat," Legion retort with a playful glare.
Sylvester gave him a sly smile before bending down to get a bottle of beer. Dahil bukas na ito ay hindi siya nag-alinlangan na inumin ang kalahati into.
"Woah! Calm down," pagsisimula ni Russell habang naglalakad papunta sa couch at piniling maupo sa tabi ni Sylvester. "Marami pang beer sa mini ref. Hindi ka mauubusan."
Matapos niyang sabihin 'yon kay Sylvester, tinuon naman niya ang atensyon kay Aiden.
"Ikaw, Aiden. What do you want to drink?"
Aiden leaned on the backrest of the couch before pointing at Legion with his thumb. "What Gion got here."
"You also want to drink wine in a party?" hindi makapaniwalang saad ni Sylvester sabay sandal sa backrest at inubos ang natitirang laman ng beer na kaniyang hawak. "You guys are being so boring!"
Russell laughed at Sylvester's whine before wrapping his arm around the shoulders of his whining friend. "Ano'ng magagawa mo, Vester? They are sophisticated gentlemen."
Sylvester rolled his eyes. "Whatever."
Hindi na lamang pinansin ng dalawa ang mga sinasabi nila Sylvester at Russell. Even with the loud music, nagawa pa rin ni Legion ang makapag-relax habang iniikot-ikot ang wine sa paligid ng glass wine. Medyo may pagkakaiba sa ginawa ni Aiden. Matapos makakuha ng kaniyang sariling wine glass at lagyan ito ng wine, iniikot-ikot niya rin ito ngunit habang iniikot-ikot niya ang wine sa paligid ng glass wine ay meron siyang malalim na simangot na dulot ng pagod.
Habang busy naman ang dalawa sa pag-i-enjoy sa kani-kanilang wine, hindi mapigilan ni Sylvester ang mapabuntong-hininga.
"You guys are no fun," lintaya niya na sinabayan ng mga ibang boses na nanggaling sa first floor ng villa ni Legion.
"It's Venus!"
"Oo nga 'no?!"
Agad na napatayo si Sylvester nang marinig ang pangalan ni Venus.
"Holy..." agad niyang tinikhim ang kaniyang bibig nang aksidente niyang napunta ang tingin kay Aiden. Masama ang tingin nito sa kaniya.
"Legion," tawag ni Aiden sa katabi habang masama pa rin ang tingin kay Sylvester.
"I didn't invite her," kalmadong tugon ni Legion bago uminom ng wine. Dahil sa naging tugon niya ay mas lalo lang lumalim ang simangot ni Aiden.
"She saw us," anunsyo ni Sylvester.
Russell shakes his head before glancing at Aiden, "More like she saw Aiden."
Hearing his statement, Aiden clenched his jaw.
WEARING A NAVY BLUE HOODIE PAIRED WITH BLACK SWEATPANTS AND BLACK SLIPPERS, nagpaisipan ni Isaiah na pumunta sa convenience store na malapit lang sa condo-ng na kaniyang tinitirahan. Matapos ang ilang pagdadalawang-isip kung ano-ano ang gusto niyang kainin, nagtungo na rin siya sa counter at pina-punch ang mga pinamili.
"It's 234 pesos, Sir," anunsyo ng cashier.
Blinking, Isaiah immediately pulled out his wallet from the sac of his sweatpants before pulling out his credit card.
"Thank you," saad niya na merong nahihiyang ngiti habang tinatanggap ang plastic bag na dala-dala ang mga pinamili niya. Matapos maibalik sa kaniya ang sariling credit card, napag-isipan na niya na diresto nang umuwi. Ngunit agad naman siyang napahinto at nagpako sa kaniyang kinatatayuan nang makaharap ang taong hindi niya inaakalang makakatagpo niya sa ganitong klase ng lugar.
"Isaiah."
Bukas, sara, Bukas, sara ng bibig ang tanging nagawa ni Isaiah dahil sa labis na pagkagulat. Ngunit nang mapansin niya na mismo na hindi siya makasagot ay napahigop siya ng hangin.
"H-hello, M-ms. Guazon," balik na pagbati niya rito, earning him a raise of brows accompanied by an amusement smile.
"Hindi ba't sinabi ko na sa 'yo na okay lang na tawagin mo ako sa pangalan ko?" pagpapaalala ni Michelle na meron pa ring ngiti sa kaniyang mga labi. "And working time is already ended one and a half hour ago."
Isaiah involuntarily flinched. "S-sorry."
"I'm just joking," ani Michelle habang winawagayway ang kamay. Matapos ikurap ang kaniyang mga mata, bumaba ang kaniyang tingin sa hawak-hawak na plastic bag ni Isaiah. "Looks like you are about to go back home," dagdag niya na sinabayan ng pag-angat niya ng tingin sa mukha ni Isaiah.
"Na...napagpasiyahan ko lang na bumili ng mga snacks since I don't feel like eating," saad ni Isaiah habang napahawak sa kaniyang batok. Still looking at Michelle, he can't help but to give her a shy yet still boyish smile.
To Isaiah's worry, nawala ang ngiti sa mga labi ni Michelle. Ang buong mukha nito ay nabalutan ng pag-aalala.
"It's important to eat dinner," aniya bago nilagpasan ng isang hakbang si Isaiah.
"Available ba rito ang mga bento box?" tanong niya sa cashier matapos ilipat ang kaniyang atensyon dito.
"Meron po sa aisle na 'yon," anunsyo ng cashier sabay turo sa pinakadulong shelf ng convenience store.
"Thank you." tango ni Michelle bago itinuon muli ang atensyon kay Isaiah. "You. Follow me," utos niya sabay naglakad patungo sa shelf na tinuro ng cashier.
Dahil hindi magawa ni Isaiah na hindi sundin ang utos ni Michelle, awtomatiko siyang sumunod. Napatingin siya sa kaniyang pinamili at napagtantong tama nga ang sinabi ni Michelle.
"Buti na lang at napagpasiyahan kong huminto rito sa convenience store," pagsisimula ni Michelle matapos kumuha ng dalawa sa bento boxes na pinakamalaki sa lahat ng bento boxes na nakalagay sa shelf. She looked at Isaiah and see that he's blushing - probably from shyness. "Kund hindi, you will make yourself full with those junk foods you had bought."
Nang makatayo, nagtungo siya sa hele-helerang refrigerators - where different types of beverages were displayed. She went to the fridge that mostly held different brands of water before she opens it.
"L-let me help you," sambit ni Isaiah habang nakatuwid na ang kaniyang mga braso.
Michelle can't help but bring back her smile while giving Isaiah the bento boxes. Matapos niyang maibagay kay Isaiah ang mga pagkain, she grabbed two bottles of purified water before facing Isaiah again and beckoned him. "Let's go to the counter."
Nang mabayaran ang kanilang mga pinamili, niyaya ni Michelle si Isaiah na maupo sa lamesa na nakabalandra sa harap ng mismong convenience store.
"I'm getting hungry," saad ni Michelle bago ngiting tinignan si Isaiah - na nakaupo sa harap niya. "Let's dig in."
"T-thank you for the food...Michelle." nahihiyang ngumiti si Isaiah.
Michelle smiled back before nodding. "Well, salamat din na pumayag kang bilhan kita ng pagkain."
"I-it's alright," nautal na ani Isaiah.
Michelle stares at the man in front of her for a few more seconds before breathing in. "Well, I gotta go...See you tomorrow."
"See you." tango ni Isaiah.
Nang matapos magkawayan ay tumalikod na sila sa isa't isa. Isaiah bit his lips from smiling wider the more he realized that he spended time with Michelle.
"Miss, are you okay?"
"Nawalan siya ng malay!"
"Call an ambulance!"
Awtomatikong napahinto sa paglalakad si Isaiah nang may marinig siya nagsisigawan sa direksyon kung saan nagtungo si Michelle. Nang umikot siya upang tignan kung ano'ng nangyayari, he unintentionally dropped the plastic bag he have been carrying all the time before running towards the unconscious figure getting held by a couple.
He kneeled in front of her. His mind is going blank because of worry and his hands were shaking wanting to cup her pale face, but can't.
"M-Michelle?" mahinang bulong ni Isaiah.
"Do you know her?" tanong ng lalaki sa kaniya - in which he answered.
He felt his heart aching at how her bright face gets duller and paler every minute. Gusto niyang maiyak dahil sa pag-aalala.
When he heard the siren of the ambulance, agad siyang napakurap - letting a stray tear fall from his hazel-colored eye.
"P-Please excuse me," medyo pinalakas niya ang kaniyang nanginginig na boses. He carried Michelle's unconscious body in bridal style - heart beating loud in panic...The panic that Michelle had a secret she didn't want to tell.