"Kuya" napakagat ako sa labi ko habang nakatitig sa kanya.
I was about to leave the kitchen when the door opened from outside. Kuya just stared at me as he leaned against the door jamb.
"Care to explain?"
"Ku--"
"Paano ka nakapasok? Wala kang cardpass na gagamitin." Sambit niya.
"Ngayon lang naman 'to, Kuya." Sambit ko.
Tinaasan niya ako ng kilay.
"Hindi mo sinagot ang tanong ko." Seryoso paring sambit niya.
Dahan dahan kong pinasok ang kamay ko sa bag ko at dahan dahan ding pinakita sa kanya ang card pass ni Easton. Pumikit siya at bumuntong hininga.
"Sunny, ang sabi ko bawal ka na dito! Delikado!" He said.
Napabuntong hininga ako. Alam ko naman na delikado. Dumadami na ang gustong magpabagsak sa Agency ni Kuya. Kaliwa't kanan na din ang nagmamasid. Inexplain sa 'kin yun ni Kuya.
"I'm sorry, hindi na ma-uulit." Naka yuko ko nang sambit. Narinig ko lang ang buntong hininga niya.
"You, ok?" Bigla niyang sambit kaya napa angat ang tingin ko sa kanya.
"Kuya?" Nagtataka kong tanong.
"Your heart, Sunny." Sambit niya.
Kinabahan ako, what if sabihin na niya na tigilan ko na ang nararamdaman ko. What if hindi na niya ako hahayaang makita si Wesley.
Pag naiisip ko yun, sumisikit ang dibdib ko. I know kuya is just concern, pero ayaw kong bigla na niyang sabihing tigilan ko na at pagsabihan si Wesley na layuan niya ako.
"I'm ok, kuya." Sabay ngiti ko pa sa kanya.
"Are you sure?"
Tumango ako. "Don't worry, kuya. Pag alam kong subrang sakit na, bibitiw na ako."
Gusto kong matawa sa sinabi ko, hindi ko ata makakaya yung sinabi ko. Sinong pinagluluko ko? Hindi ko kayang bumitaw kahit na subrang sakit na. Hindi ko kayang bumitaw kahit ako lang kumakapit at nasasaktan.
He hug me and kissed my head.
"I love you, Princess."
***
Siguro nga gusto ko siyang kausapin. Wala namang mawawala kong mag-uusap kami. Hindi naman talaga ako galit sa kanya, nagseselos lang siguro dahil sa atensyong binibigay ni lolo sa kanya na kahit kailan ay di niya binigay sa amin.
Kumatok ako sa kwarto niya.
"Sin--" hindi niya natuloy ang sasabihin nang makita niya ako pag kabukas ng pintuan sa kwarto niya.
"Can I come?" Tanong ko.
Tinaasan niya ako ng kilay at hindi nag tagal ay tumango. Binuksan niya pa ng mas malawak ang pintuan para makapasok ako.
Pagpasok ko ay hindi ko mapigilang matawa.
"Is this Kids room? What the hell, para namang nagsuka si Barbie." Sabay irap ko.
"Oo nga eh, hindi ko nga alam kong anong naisip ng gumawa nito." Sambit din niya.
Naupos siya sa kama at tinignan ako.
"Anong ginagawa mo dito?" Sambit niya. Naupo naman ako sa upuan sa may study table niya. Tinignan ko isa isa ang mga nandoon.
"Ang boring naman ng desk mo." Sambit ko.
May nakita akong kuminang sa gilid. Kinuha ko yon at nakitang isang hikaw. Sa tingin ko palang ay peke na, pero dahil maganda ang disenyo ay hindi aakalaing peke.
"Is this yours?" Tanong ko at may nakita akong naka ulit sa gilid, tinignan ko yun ng maigi. Una kong nakita ay A kasi mas malaki ito kaysa sa ibang letra.
"What's this? A--" Napatalon ako nang may biglang humila nito. Alina is now standing in my right side.
"Yan ba pag-uusapan natin?" Sabay irap niya at bumalik kong saan siya naupo kanina. Tinignan ko siya ng masama.
"Of course not, you think mag aaksaya ako ng oras para sabihin lang yon at mangielam sa gamit mo dito?" Tinaasan ko siya ng kilay.
"Malay ko sayo, bakit sa akin ka nag tatanong? Malay ko ba kong anong tumatakbo sa kukute mo."
"Let's talk about Wesley."sambit ko.
Bigla siyang nag-iwas ng tingin. Tumayo siya at inabala ang ilang display sa table niya sa gilid.
"What's about Jace? I mean...Wesley?" Nanikip ang dibdib ko. Tinatawag niyang Jace si Wesley?
Bakit ang sakit? Bakit niya hinahayaang tawagin siya ni Alina na Jace? Ganon na ba sila ka close? Ako nga pinagbawalan na niyang tawagin siya sa pangalang yun.
Wesley, bakit ang sakit mong mahalin? Ako dapat ang tumatawag sayo ng ganon.
"You liked him?" I asked.
"Mabait siya, sinong hindi magkakagusto sa kanya?" Sambit niya.
"I like him, no.... I love him." Sambit ko
Seryoso siyang tumingin sa akin.
"I know, ilang beses na nga na sinambit ng kuya mo. Palagi niyang sinasabi na... hindi ko pwedeng gustuhin si Wesley kasi gusto siya ni Sunny... anong magagawa ko kong ako ang gusto ni Wesley?" Sambit niya.
Alam ko yun, alam na alam ko yun. Kaya nga ako nasasaktan kasi alam kong si Wesley ang may gusto sa kanya.
"Hindi ako pumunta dito at nakipag usap sayo para sabihin lang yon.  I'm here to tell you, that I don't care if he like you or he is inlove with you. Nandito ako para sabihing... I will make him fall inlove with me." Seryosong sambit ko.
"Su--"
"Alam mong hindi kita gusto diba?" Sambit ko pero hindi siya sumagot, nakatitig lang siya sa akin. "I hate you because you are Alina. Bakit bumalik ka pa? How many years that you're gone, tapos babalik ka? Ang nakakainis sa lahat, ikaw agad ang pinansin niya. Dumating ka lang, ikaw na agad."
Napatayo na ako at masama na ang tingin ko sa kanya. I don't hate her, siguro noong bata ako, pero ngayon? Hindi na. Hindi ko lang alam kong bakit sinasabi ko 'to, kahit ang totoo ay wala na sa akin kong andito siya.
I just feel betrayed kasi bakit sa lahat ng tao, bakit yung kararating pa? Bakit hindi ako na nandito mula noon?
"Sunny, sasaktan mo lang ang sarili mo, if he don't love you, find someone." Sambit niya.
"If he don't love me, I'll wait. Hindi pwedeng sayo siya magka gusto. Hindi pwedeng ikaw na kararating lang at hindi niya gaanong kilala."
Bumuntong hininga siya. Nanghihina siyang umupo at hinawakan ang batok.
"I'm going. I just want to inform you that I don't care if you are the one he likes or love. " masungit kong sambit at tinalikuran siya. Pagkalabas na pagkalabas ko ay nanghina ang tuhod ko at napahawak sa ding ding.
Naaawa ako sa sarili ko. Para akong nanlilimos ng pagmamahal. Para akong namimilit na mahalin din ako. Ang sakit sakit na, pero gusto ko pa ding mag hintay. Gusto ko nang tumigil pero paano? Paano ako titigil kong kinabukasan ay hindi ko nanaman mapigilan ang sarili kong habulin siya.